Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρόμπερτ Φισκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρόμπερτ Φισκ
Ο Ρόμπερτ Φίσκ σε φεστιβάλ βιβλίου στο Κράισττσερτς της Νέας Ζηλανδίας το 2008.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Robert Fisk (Αγγλικά)
Γέννηση12 Ιουλίου 1946 (1946-07-12) (78 ετών)
Μέιντστοουν, Κεντ, Αγγλία
Θάνατος30  Οκτωβρίου 2020[1]
Δουβλίνο
Αιτία θανάτουεγκεφαλικό επεισόδιο
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[2]
ΕκπαίδευσηΠανεπιστήμιο του Λάνκαστερ (B.A., 1968)
Trinity College, Dublin (Ph.D., 1985)
ΣπουδέςΚολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου
Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ
Yardley Court
Sutton Valence School
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΑνταποκριτής στη Μέση Ανατολή για την εφημερίδα The Independent
ΕργοδότηςDaily Express
The Times
The Independent
Οικογένεια
ΣύζυγοςLara Marlowe (1994 – 2006)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςJacob's Award, Amnesty International UK Press Awards, British Press Awards, International Journalist of the Year, "Reporter of the Year", David Watt prize, Lannan Cultural Freedom Prize, Δημοσιογραφικό βραβείο Μάρθα Γκέλχορν
Ιστότοπος
www.independent.co.uk/biography/robert-fisk
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ρόμπερτ Φίσκ (Robert Fisk, 12 Ιουλίου 1946 – 30 Οκτωβρίου 2020) ήταν Άγγλος συγγραφέας και δημοσιογράφος από το Μέιντστοουν του Κεντ. Υπήρξε ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή για την εφημερίδα The Independent για περισσότερα από τριάντα χρόνια με βασική του έδρα τη Βηρυτό.[3] Έγραψε αρκετά βιβλία και έχει περιγράψει πολλούς πολέμους και ένοπλες συρράξεις.

Η εφημερίδα The New York Times κάποτε περιέγραψε τον Φισκ ως «μάλλον τον πιο γνωστό ξένο ανταποκριτή της Βρετανίας».[4] Ο Φισκ περιέγραψε τις διαμάχες στη Βόρεια Ιρλανδία τη δεκαετία του 1970, την Πορτογαλική Επανάσταση του 1974, τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου, την Ιρανική επανάσταση του 1979, τον Σοβιετικό Πόλεμο στο Αφγανιστάν, τον Πόλεμο Ιράν-Ιράκ, τον Πόλεμο του Κόλπου, τον Πόλεμο της Βοσνίας, τον εμφύλιο πόλεμο της Αλγερίας, τον Πόλεμο του Κοσόβου, τον πόλεμο στο Αφγανιστάν το 2001 και την εισβολή στο Ιράκ το 2003.

Μιλούσε την Αραβική γλώσσα[5] και ήταν ένας από τους λίγους δημοσιογράφους της Δύσης που πήραν συνέντευξη από τον Οσάμα μπιν Λάντεν και μάλιστα τρεις φορές, ανάμεσα στο 1993 και στο 1997.[6][7]

Ο Φισκ έλαβε τα περισσότερα βρετανικά και διεθνή βραβεία δημοσιογραφίας από κάθε άλλο ξένο ανταποκριτή. Ψηφίστηκε εφτά φορές ως ο Διεθνής Δημοσιογράφος της Χρονιάς.

Απόψεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φισκ ήταν ειρηνιστής και δε ψήφισε ποτέ.[8] Είχε πει ότι η δημοσιογραφία πρέπει να αμφισβητεί την εξουσία, ειδικά όταν οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί επιλέγουν τον πόλεμο. Είχε χρησιμοποιήσει τα λόγια του Ισραηλινού δημοσιογράφου Amira Hass: «Υπάρχει η παρανόηση ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι αντικειμενικοί... Η ουσία της δημοσιογραφίας είναι να ελέγχει την εξουσία και τα κέντρα της.»[9] Στην ομιλία του στο "Lies, Misreporting, and Catastrophe in the Middle East", στην εκκλησία First Congregational Church του Μπέρκλεϊ, στις 22 Σεπτεμβρίου του 2010, ο Φισκ είπε: «Πιστεύω ότι το χρέος του πολεμικού ανταποκριτή είναι να είναι ουδέτερος και ανεπηρέαστος στην πλευρά αυτών που υποφέρουν, όποιοι και αν είναι αυτοί»[10] Είχε γράψει πολλά κείμενα για το πώς οι σύγχρονες διαμάχες έχουν σαν αιτία τους, σύμφωνα με τον ίδιο, τα σύνορα που χαράσσονται στους χάρτες: «Μετά τη συμμαχική νίκη του 1918, στο τέλος του πολέμου του πατέρα μου, οι νικητές χώρισαν μεταξύ τους τις χώρες των πρώην εχθρών του. Μέσα σε μόλις 17 μήνες, έφτιαξαν τα σύνορα της Βόρειας Ιρλανδίας, της Γιουγκοσλαβίας και του μεγαλύτερου μέρους της Μέσης Ανατολής. Και έχω περάσει όλη μου την καριέρα-στο Μπέλφαστ, στο Σαράγεβο, στη Βηρυτό, στη Βαγδάτη-βλέποντας τους ανθρώπους που είναι μέσα σε αυτά τα σύνορα να καίγονται».[11]

Στην μπλογκόσφαιρα υπάρχει ο όρος fisking, που προέρχεται από διάφορα συντηρητικά Αμερικανικά μπλογκ, που θεωρούσαν ότι ο Φισκ είναι «πολύ σκεπτικιστής με την εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών» στα άρθρα του και στις ανταποκρίσεις του. Πολλοί από αυτούς τους μπλόγκερ αναπαρήγαγαν τα άρθρα του προσπαθώντας να τα αντικρούσουν παράγραφο προς παράγραφο.[12]

Σπουδές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φισκ τελείωσε το προπαρασκευαστικό σχολείο του Yardley Court,[13] το σχολείο Sutton Valence και το Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ,[14] όπου δοκίμασε για πρώτη φορά τη δημοσιογραφία στο φοιτητικό περιοδικό John O'Gauntlet. Στη συνέχεια πήρε PhD στην Πολιτική επιστήμη από το Trinity College του Δουβλίνου το 1983.[15] Ο τίτλος της διδακτορικής του διατριβής ήταν: "A condition of limited warfare: Éire's neutrality and the relationship between Dublin, Belfast and London, 1939–1945".[15]

Ανταποκριτής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εργάστηκε σε στήλη της Sunday Express μέχρι που μια διαφωνία με τον αρχισυντάκτη της, John Junor, τον έκανε να μετακινηθεί στην εφημερίδα The Times.[16] Από το 1972–75, όταν οι διαμάχες στην Ιρλανδία ήταν στο απόγειό τους, ο Φισκ ήταν ανταποκριτής στο Μπέλφαστ για την εφημερίδα, ενώ στη συνέχεια έγινε ανταποκριτής στην Πορτογαλία, όπου περιέγραφε το κλίμα μετά την Επανάσταση των Γαρυφάλλων. Στη συνέχεια ορίστηκε ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή (1976–1988). Όταν κάποια ανταπόκρισή του λογοκρίθηκε (Iran Air Flight 655) όταν έγινε ιδιοκτήτης ο Ρούπερτ Μέρντοχ, πήγε στην εφημερίδα The Independent, όπου η πρώτη του ανταπόκριση εμφανίστηκε στις 28 Απριλίου του 1989.

Ανταπόκριση από τον πόλεμο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φισκ ζει στη Βηρυτό από το 1976,[17] και βρισκόταν εκεί σε όλη τη διάρκεια του Λιβανέζικου Εμφυλίου Πολέμου. Ήταν από τους πρώτους δημοσιογράφους που επισκέφτηκαν το μέρος που έγινε η σφαγή της Sabra και της Shatila στον Λίβανο, καθώς επίσης και στη σφαγή της Hama της Συρίας. Το βιβλίο του για τον εμφύλιο πόλεμου του Λιβάνου, Pity the Nation, κυκλοφόρησε το 1990.

Ο Φισκ κάλυψε επίσης τον πόλεμο μεταξύ των αραβικών κρατών και του Ισραήλ, τον Πόλεμο της Βοσνίας, τον Πόλεμο του Κοσόβου, τον εμφύλιο πόλεμο της Αλγερίας και άλλες συγκρούσεις. Κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ, έπαθε μόνιμα μερική κώφωση επειδή ήταν πολύ κοντά στο βαρύ πυροβολικό των Ιρακ στο Shatt-al-Arab, όταν κάλυπτε τα αρχικά στάδια της σύγκρουσης.[18]

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους ξεκίνησαν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, ο Φισκ για κάποιο διάστημα ήταν στο Πακιστάν για να καλύψει τις συγκρούσεις. Όσο ήταν εκεί, μια ομάδα Αφγανών προσφύγων που προσπαθούσε να ξεφύγει τους συνεχείς βομβαρδισμούς της αεροπορίας των ΗΠΑ, τον απήγαγε και τον χτύπησε -- σώθηκε μετά από τον παρέμβαση ενός άλλου Αφγανού πρόσφυγα. Ο ίδιος ο Φισκ, όταν εξιστορούσε τα γεγονότα, δεν κατηγόρησε αυτούς που του επιτέθηκαν αλλά είπε ότι «η βια τους ήταν προϊόν άλλων, ημών-εμείς τους δώσαμε όπλα στη μάχη τους εναντίον των Ρώσων, αγνοήσαμε τον πόνο τους και γελάσαμε με τον εμφύλιο πόλεμό τους, και στη συνέχεια τους εξοπλίσαμε και τους πληρώσαμε για έναν 'Πόλεμο για τον Πολιτισμό' λίγα μίλια μακριά και μετά βομβαρδίσαμε τα σπίτια τους, διαλύσαμε τις οικογένειές τους και αυτό το ονομάσαμε 'παράπλευρες απώλειες'.[19]

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης του 2003 στο Ιράκ, ο Φισκ έμεινε στη Βαγδάτη και έστειλε ανταποκρίσεις σαν αυτόπτης μάρτυρας. Έχει ασκήσει κριτική σε άλλους δημοσιογράφους που ήταν στο Ιράκ για αυτό που αποκαλεί «δημοσιογραφία του ξενοδοχείου» ("hotel journalism"), που είναι η ανταπόκριση από το δωμάτιο του ξενοδοχείου χωρίς συνεντεύξεις ή εμπειρία της κατάστασης από πρώτο χέρι.[20] Η αντίθεσή του στον πόλεμο προκάλεσε την αντίδραση του Ιρλανδού δημοσιογράφου της Sunday Independent και πολιτικού, Eoghan Harris,[21] και του αρθρογράφου του The Guardian, Simon Hoggart.[22] Ο Φισκ έχει ασκήσει κριτική στο πώς η Συμμαχία χειρίστηκε τις συγκρούσεις στο Ιράκ μετά την επέμβαση και υποστήριξε ότι δεν είναι δυνατή η επίσημη έκδοση των γεγονότων: «Η πραγματική ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου είναι: ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που προσπαθούν να προκαλέσουν τον εμφύλιο πόλεμο; Οι Αμερικανοί θα πούνε ότι είναι η Αλ Κάιντα, οι εξεγερμένοι Σουνίτες. Είναι οι ομάδες θανάτου [των Σιιτών]. Πολλές από τις ομάδες θανάτου δουλεύουν για το Υπουργείο Εσωτερικών του Ιράκ. Ποιος ελέγχει το Υπουργείο Εσωτερικών στη Βαγδάτη; Ποιος πληρώνει τους στρατιώτες των ομάδων θανάτου; Εμείς, οι αρχές της κατοχής. (...) Πρέπει να δούμε αυτήν την ιστορία από μια άλλη πλευρά.»[23]

Οσάμα μπιν Λάντεν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φισκ είναι ένας από τους λίγους δημοσιογράφους της Δύσης που έχουν πάρει συνέντευξη από τον Οσάμα μπιν Λάντεν-τρεις φορές (πάντα δημοσιευμένες στην εφημερίδα The Independent: 6 Δεκεμβρίου 1993, 10 Ιουλίου 1996 και 22 Μαρτίου 1997). Κατά τη διάρκεια μιας από τις συνεντεύξεις του Φισκ με τον μπιν Λάντεν, ο Φισκ παρατήρησε ότι ο μπιν Λάντεν προσπάθησε να τον πάρει με το μέρος του. Ο μπιν Λάντεν είπε «κύριε Ρόμπερτ, ένας από τους αδερφούς μας είχε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε ... ότι ήσασταν πνευματικός άνθρωπος ... αυτό σημαίνει ότι είστε γνήσιος μουσουλμάνος.» Ο Φισκ απάντησε «Σείχη Οσάμα, δεν είμαι μουσουλμάνος ... είμαι δημοσιογράφος ... Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να λέει την αλήθεια.» Ο μπιν Λάντεν απάντησε: «Αν λέτε την αλήθεια, τότε είστε καλός μουσουλμάνος».[24][25] Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του 1996, ο μπιν Λάντεν κατηγόρησε τη Σαουδική βασιλική οικογένεια για διαφθορά. Στην (τελευταία) συνέντευξη του 1997, ο μπιν Λάντεν είπε ότι αναζητούσε τη βοήθεια του Θεού για «να κάνει την Αμερική σκιά του εαυτού της»[26]

Ο Φισκ καταδίκασε τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, περιγράφοντάς τις ως «αποτρόπαιο έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας» αλλά καταδίκασε επίσης την αντίδραση της κυβέρνησης Μπους, η οποία υποστήριξε ότι εμφάνισε πολλές χώρες σαν αρνητές της δημοκρατίας και «πυρήνες του κακού» και ζήτησε μια ειλικρινέστερη συζήτηση της πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Υποστήριξε ότι μια τέτοια συζήτηση δεν είχε γίνει «γιατί, φυσικά, το να εξετάσει κανείς προσεχτικά τη Μέση Ανατολή θα προκαλούσε δυσάρεστες ερωτήσεις για την περιοχή, τις πολιτικές μας στη Δύση για αυτές τις τραγικές χώρες και τη σχέση της Αμερικής με το Ισραήλ.»[27] Το 2007 ο Φισκ εξέφρασε προσωπικές αμφιβολίες για την επίσημη ιστορική αφήγηση των επιθέσεων. Σε ένα άρθρο του για την εφημερίδα The Independent, υποστήριξε ότι, αν και η κυβέρνηση Μπους ήταν ανίκανη να οργανώσει τέτοιες επιθέσεις λόγω της έλλειης οργάνωσης που τη χαρακτήριζε, ο ίδιος είναι «όλο και πιο προβληματισμένος όσον αφορά την επίσημη αφήγηση της 9/11» και πρόσθεσε ότι δεν υιοθετεί την «τρελή 'έρευνα' του David Icke» αλλά «μιλά για επιστημονικά θέματα».[28] Ο Φισκ είχε αναφέρει παλαιότερα παρόμοιους προβληματισμούς σε μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ το 2006.[29] Κατά τη διάρκεια της ομιλίας, ο Φισκ είπε: «Πιστεύω ότι σε κάποιο βαθμό, λόγω της κουλτούρας μυστικότητας του Λευκού Οίκου, ποτέ δεν είχαμε έναν Λευκό Οίκο τόσο μυστικοπαθή όσο σήμερα. Σε κάποιο βαθμό λόγω αυτής της κουλτούρας, πιστεύω ότι κινούνται υποψίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, και όχι μόνο ανάμεσα σε άτομα του Μπέρκλεϊ με λουλούδια στα μαλλιά τους. (...) Αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ξέρουμε, πολλά πράγματα που δε θα μας πουν. (...) Ίσως το τέταρτο αεροπλάνο να χτυπήθηκε από πύραυλο, δεν ξέρουμε ακόμα.[30]

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φισκ έχει λάβει εφτά φορές το βραβείο Διεθνής Δημοσιογράφος της Χρονιάς (International Journalist of the Year) των Βρετανικών Βραβείων Τύπου (British Press Awards) και κέρδισε δύο φορές το βραβείο τους «Ανταποκριτής της Χρονιάς» ("Reporter of the Year").[31]

Έλαβε τα βραβεία της Διεθνούς Αμνηστίας για τον Τύπο του Ηνωμένου Βασιλείου το 1998 για τις ανταποκρίσεις του από την Αλγερία και ξανά το 2000 για τα άρθρα του για τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας από το NATO το 1999.

Τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε την Αμερικανίδα δημοσιογράφο Lara Marlowe το 1994 και χώρισαν το 2006.

Βιβλία και άλλα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φισκ έχει γράψει αρκετά βιβλία. Το έργο του, του 2005, The Great War for Civilisation: The Conquest of the Middle East, που ασκεί κριτική στο πώς προσεγγίζουν η Δύση και το Ισραήλ τη Μέση Ανατολή, θεωρήθηκε καλό από κριτικούς και φοιτητές διεθνών σχέσεων, και είναι ίσως το γνωστότερο έργο του.

Ντοκιμαντέρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φισκ έκανε την παραγωγή σε μια σειρά τριων επεισοδίων με τον τίτλο Από τη Βηρυτό στη Βοσνία (From Beirut To Bosnia) το 1993, το οποίο σύμφωνα με τον Φισκ ήταν μια προσπάθεια «να βρει όλο και περισσότεροι Μουσουλμάνοι μισούν τη Δύση.»[39] Ο Φισκ λέει ότι το Discovery Channel δεν έδειξε πάλι τα φιλμ, μετά την πρώτη φορά που τα έδειξε ολόκληρα, λόγω μιας καμπάνιας με γράμματα παραπόνων που οργανώθηκε από φιλο-Ισραηλινές ομάδες όπως η CAMERA.[39][40]

Έργο που αποδίδεται εσφαλμένα στον Ρόμπερτ Φισκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Saddam Hussein—From Birth to Martyrdom (2007). Αίγυπτος: Ibda; 272 σελίδες.[41]


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Veteran journalist and author Robert Fisk dies aged 74». Ανακτήθηκε στις 1  Νοεμβρίου 2020.
  2. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2009480450. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  3. ↑ «Robert Fisk Biography». Independant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2012. 
  4. ↑ Bronner, Ethan (19 November 2005). «A Foreign Correspondent Who Does More Than Report». The New York Times. http://www.nytimes.com/2005/11/19/books/review/19bron.html?ei=5070&en=55044ab9f817eb99&ex=1153454400&pagewanted=print. Ανακτήθηκε στις 2006-07-19. 
  5. ↑ «Listen to the Robert Fisk lecture - Activities - Faculty of Arts and Social Sciences - Kingston University London». Fass.kingston.ac.uk. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2012. 
  6. ↑ Robert Fisk: The Great War for Civilisation: The Conquest of the Middle Eastpp. 1–39 ISBN 1-84115-007-X
  7. ↑ «Honoured War Reporter Sides With Victims of Conflict». New Zealand Press Association. 4 November 2005. 
  8. ↑ Robert Fisk and Martin Bell. (10 November 2009) The lost art of reportage The Independent. 15:48–15:52 minutes in. Retrieved 2009-12-08.
  9. ↑ "There is a misconception that journalists can be objective ... What journalism is really about is to monitor power and the centres of power.", από το Miles, Oliver (19 November 2005). «The big picture». Guardian Unlimited. http://books.guardian.co.uk/reviews/politicsphilosophyandsociety/0,6121,1645908,00.html. Ανακτήθηκε στις 2006-07-19. 
  10. ↑ "I think it is the duty of a foreign correspondent to be neutral and unbiased on the side of those who suffer, whoever they may be.", από το «Robert Fisk: Terror of Power and Power of Terror». Making Contact (radio program). National Radio Project. 12 October 2010. http://www.radioproject.org/2010/10/robert-fisk-the-terror-of-power-and-the-power-of-terror/. Ανακτήθηκε στις 28 June 2011. 
  11. ↑ "After the allied victory of 1918, at the end of my father's war, the victors divided up the lands of their former enemies. In the space of just seventeen months, they created the borders of Northern Ireland, Yugoslavia and most of the Middle East. And I have spent my entire career—in Belfast and Sarajevo, in Beirut and Baghdad—watching the people within those borders burn.", Robert Fisk, The Great War for Civilisation, 2005
  12. ↑ Word detective, 2003
  13. ↑ Fisk, Robert (3 July 2010). «Deadly skies: The bloody truth about the Battle of Britain 70 years on». The Independent (London). http://www.independent.co.uk/news/uk/this-britain/deadly-skies-the-bloody-truth-about-the-battle-of-britain-70-years-on-2015062.html. Ανακτήθηκε στις 2011-10-24. 
  14. ↑ «Robert Fisk lecture». LU News (Lancaster University). November 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-12-10. https://web.archive.org/web/20081210130331/http://domino.lancs.ac.uk/Info/lunews.nsf/I/9273D1AFBDC1A6B38025721B0049FA77. Ανακτήθηκε στις 2008-10-14. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Former postgraduate students». Trinity College, Dublin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2008. 
  16. ↑ Robert Fisk (26 July 2008). «My days in Fleet Street's Lubyanka». The Independent. http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/fisk/robert-fisk-my-days-in-fleet-streets-lubyanka-877812.html. Ανακτήθηκε στις 2008-07-26. 
  17. ↑ Fisk, Robert (2006). The Great War for Civilization: The Conquest of the Middle East. London: Harper Perennial. σελ. 973. ISBN 978-1-84115-008-6. 
  18. ↑ Robert Fisk, The Great War for Civilisation, 2005, σελ.224.
  19. ↑ "brutality was entirely the product of others, of us—of we who had armed their struggle against the Russians and ignored their pain and laughed at their civil war and then armed and paid them again for the 'War for Civilisation' just a few miles away and then bombed their homes and ripped up their families and called them 'collateral damage.'", Fisk, Robert (10 Δεκεμβρίου 2001). «My beating by refugees is a symbol of the hatred and fury of this filthy war». robert-fisk.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2006. 
  20. ↑ Fisk, Robert (17 Ιανουαρίου 2005). «Hotel journalism gives American troops a free hand as the press shelters indoors». [1]. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2006.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |publisher= (βοήθεια)
  21. ↑ Harris, Eoghan. Air-kissing the terrorists—call it Luvvies Actually, Sunday Independent (Dublin), 23 November 2003.
  22. ↑ Hoggart, Simon. A war cry from the pulpit, The Guardian (London), 17 November 2001.
  23. ↑ "The real question I ask myself is: who are these people who are trying to provoke the civil war? Now the Americans will say it's Al Qaeda, it's the Sunni insurgents. It is the [Shia] death squads. Many of the death squads work for the Ministry of Interior. Who runs the Ministry of Interior in Baghdad? Who pays the Ministry of the Interior? Who pays the militia men who make up the death squads? We do, the occupation authorities. (...) We need to look at this story in a different light.", Tony Jones, "Robert Fisk shares his Middle East knowledge", ABC Australia, 2 March 2006.
  24. ↑ "Mr Robert, one of our brothers had a dream. He dreamed ... that you were a spiritual person ... this means you are a true Muslim." / "Sheikh Osama, I am not a Muslim ... I am a journalist ... A journalist's task is to tell the truth." / "If you tell the truth, that means you are a good Muslim.", Naparstek, Ben (30 August 2008). "Watching the warriors". New Zealand Listener, Vol 215 No 3564.
  25. ↑ Fisk, Robert (2007). The Great War For Civilisation: The Conquest of the Middle East. Vintage. σελίδες 29–30. ISBN 978-1-4000-7517-1. 
  26. ↑ "to turn America into a shadow of itself", Fisk, Robert. "Robert Fisk on Bin Laden at 50" Αρχειοθετήθηκε 2010-09-13 στο Wayback Machine.. The Independent (London). 4 March 2007.
  27. ↑ "because, of course, to look too closely at the Middle East would raise disturbing questions about the region, about our Western policies in those tragic lands, and about America's relationship with Ισραήλ.", Fisk, Robert (11 September 2002). "One year on: A view from the Middle East" Αρχειοθετήθηκε 2011-09-02 στο Wayback Machine., The Independent (London).
  28. ↑ "increasingly troubled at the inconsistencies in the official narrative of 9/11" / "crazed 'research' of David Icke" / "talking about scientific issues", Fisk, Robert (25 August 2007). «Even I question the 'truth' about 9/11». The Independent (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-08-27. https://web.archive.org/web/20070827183903/http://news.independent.co.uk/fisk/article2893860.ece. Ανακτήθηκε στις 2007-08-25. 
  29. ↑ Bolt, Andrew (29 March 2006). "Are they all mad?" Herald Sun (Melbourne).
  30. ↑ "Partly I think because of the culture of secrecy of the White House, never have we had a White House so secret as this one. Partly because of this culture, I think suspicions are growing in the United States, not just among Berkeley guys with flowers in their hair. (...) But there are a lot of things we don't know, a lot of things we’re not going to be told. (...) Perhaps the fourth plane was hit by a missile, we still don't know.", Fisk, Robert (26 March 2006). "Robert Fisk at Sydney Ideas 2006". ABC News Australia.
  31. ↑ «Times reporter wins award». The Times (London). 15 December 1987. 
  32. ↑ "In the wars". The Irish Times (Dublin). 19 November 1991.
  33. ↑ List of 1999 winners Αρχειοθετήθηκε 2010-11-20 στο Wayback Machine.. The Orwell Prize for Journalism.
  34. ↑ «Fisk wins award for political journalism». The Independent (London). 20 July 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-09-10. https://web.archive.org/web/20110910065314/http://www.independent.co.uk/news/media/fisk-wins-award-for-political-journalism-678347.html. Ανακτήθηκε στις 2013-01-07. 
  35. ↑ «2006 Lannan Cultural Freedom Prize awarded to Robert Fisk». Lannan Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2013. 
  36. ↑ "Robert Fisk wins International Prize". The Independent (London). 18 June 2011.
  37. ↑ «About the Edward Said Memorial Lecture». University of Adelaide. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2009. 
  38. ↑ «Five recipients to receive honorary degrees at Trinity College Dublin». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2013. 
  39. ↑ 39,0 39,1 "to find out why an increasing number of Muslims had come to hate the West." David Wallis, επιμ. (2004). Killed: great journalism too hot to print. Nation Books. σελ. 388. ISBN 978-1-56025-581-9. 
  40. ↑ Trager, Robert (1999). Freedom of expression in the 21st century. Pine Forge Press. σελ. 80. ISBN 978-0-8039-9085-2.  Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
  41. ↑ Fisk, Robert (1 February 2008). «Robert Fisk: The curious case of the forged biography». The Independent. http://www.independent.co.uk/news/fisk/robert-fisk-the-curious-case-of-the-forged-biography-776775.html. Ανακτήθηκε στις 2008-02-01. 

Επιπλέον διάβασμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρόμπερτ_Φισκ&oldid=10484967"