Προοδευτικοί (Βραζιλία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Προοδευτικοί
Progressistas
ΣυντομογραφίαPP, ΠΚ
ΠρόεδροςΣίρο Νογκέιρα Λίμα Φίλιο
Ίδρυση14 Απριλίου 1995
(ως Βραζιλιάνικο Προοδευτικό Κόμμα)
4 Απριλίου 2003
(ως Προοδευτικό Κόμμα)
Συγχώνευση τωνΜεταρρυθμιστικό Προοδευτικό Κόμμα
Προοδευτικό Κόμμα
ΈδραΜπραζίλια, ΟΔ
Σάο Πάολο, ΣΠ
Τομέας ΛΟΑΤPP Diversidade
Μέλη1.437.447 [1]
ΙδεολογίαΣυντηρητισμός[2]
Κλασικός φιλελευθερισμός[3]
Πολιτικό φάσμαΚεντροδεξιά[4] ως δεξιά[5]
Χρώματα     Μπλε
     Γαλάζιο
     Άσπρο
Αριθμός Κόμματος11
Βουλή των Αντιπροσώπων
34 / 513
Ομοσπονδιακή Γερουσία
6 / 81
Κυβερνήτες
1 / 27
Νομοθετικές Συνελεύσεις
70 / 1.060
Δημοτικοί σύμβουλοι
4.840 / 51.610
Ιστότοπος
www.pp.org.br
Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Οι Προοδευτικοί (Πορτογαλικά: Progressistas) είναι ένα Βραζιλιάνικο πολιτικό κόμμα.[6] Με 1.341.479 μέλη τον Απρίλιο του 2020 είναι το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα στη χώρα.[7] Ο αριθμός «11» που εμφανίζεται στο κυανόλευκο λογότυπο του κόμματος είναι ο αριθμός με τον οποίο καταχωρήθηκε στους καταλόγους του Βραζιλιάνικου Ανώτατου Δικαστηρίου Εκλογών.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κόμμα ιδρύθηκε το 1995 με την αρχική επωνυμία Βραζιλιάνικο Προοδευτικό Κόμμα, από συγχώνευση του Προοδευτικού Κόμματος (Α.τ: 39) και του συντηρητικού και Χριστιανοδημοκρατικού Προοδευτικού Μεταρρυθμιστικού Κόμματος (Α.τ: 11). Αρχηγός του κόμματος ήταν ο τότε δήμαρχος του Σάο Πάολο, ο Πάολο Μαλούφ, και πρώτος πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Εσπερίντιο Αμίν. Όταν ιδρύθηκε το ΒΠΚ ήδη είχε 85 βουλευτές και 8 γερουσιαστές στο Βραζιλιάνικο Κογκρέσο.[8] Το κόμμα υποστήριξε το «Πραγματικό Σχέδιο»[9] του Προέδρου Ιταμάρ Φράνκο (1992-1994) για την σταθεροποίηση της Βραζιλιάνικης οικονομίας που κινδύνευσε από υπερπληθωρισμό, και συμμετείχε στην κυβέρνηση του Προέδρου Φερνάντο Καρντόσο (1995-2003).[10][11] To 2003 το κόμμα μετονομάστηκε σε Προοδευτικό Κόμμα (ακρωνύμιο: ΠΚ, χωρίς το Β του "Βραζιλιάνικου" στο ακρωνύμιό του).


Διάγραμμα για την ιστορική προέλευση του κόμματος
Συμμαχία Εθνικής Ανανέωσης
(ARENA) 1966–1979
Δημοκρατικό Κοινωνικό Κόμμα
1980–1993
Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα
1985–1993		Κοινωνικό Εργατικό Κόμμα
1988–1993		Εργατικό Κόμμα Ανανέωσης
1985–1993
Προοδευτικό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα
1993–1995		Προοδευτικό Κόμμα
1993–1995
Φιλελεύθερο Μέτωπο
Βραζιλιάνικο Προοδευτικό Κόμμα
1995–2003
Κόμμα του Φιλελεύθερου Μετώπου
1985–2007
Προοδευτικό Κόμμα
2003–2017
Δημοκράτες
2007–σήμερα
Προοδευτικοί
2017–σήμερα
Πηγή: [12][13]

Αποτελέσματα εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Υποψήφιος
Πρόεδρος 		Υποψήφιος
Αντιπρόεδρος 		Συμμαχία 1ος Γύρος 2ος Γύρος Αποτέλεσμα
Ψήφοι % Ψήφοι %
1998 Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο (ΒΣΔΚ) Μάρκο Μασιέλ (ΚΦΜ) «Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΒΣΔΚ, ΚΦΜ, ΠΚ, ΒΕΚ, SDK 		35.922.692 53,1% Νίκη ΝαιY
2002-2010: Κανένας υποψήφιος
2014 Ντίλμα Ρούσεφ (ΚΕ) Μικέλ Τεμέρ (ΒΔΚ) «Με τη Δύναμη του Λαού»
ΚΕ, ΒΔΚ, ΠΚ, ΣΔΚ, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ 		43.267.668 41,59 54.501.118 51,64 Νίκη ΝαιY
2018 Τζεράλντο Αλκμίν (ΒΣΔΚ)
Άννα Αμέλια Λέμος (ΠΚ)
«Για Ενότητα στη Βραζιλία»[14]
ΒΣΔΚ, ΠΚ, Δημοκράτες, ΦΚ, Ρεπουμπλικάνοι, Αλληλεγγύη, ΒΕΚ, ΣΔΚ, Πολίτες 		5.096.350
(#4)		 4,8 Έχασε Red XN
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές Αρχηγός Συμμαχία Βουλή των Αντιπροσώπων Γερουσία Θέση στην κυβέρνηση
Ψήφοι % Έδρες +/– Ψήφοι % Εκλεχ. Έδρες +/–
1998
Εσπεριντιάο Αμίν[15] 		«Ενότητα, Εργασία και Πρόοδος»
ΒΣΔΚ, ΚΦΜ, ΠΚ, ΒΕΚ, SDK 		7.553.167 11,3
60 / 513
 9.246.089 15,0
2 / 27
3 / 81
 Κυβερνώσα συμμαχία
2002 – 6.828.375 7,8
48 / 513
 Μείωση12 6.903.581 4,5
0 / 54
1 / 81
 Μείωση2
2006 – 6.662.309 7,1
42 / 513
 Μείωση6 4.228.431 5,0
1 / 27
1 / 81
 Σταθερό
2010
Φρανσίσκο Ντορνέλες[16] 		6.330.062 6,6
41 / 513
 Μείωση1 9.170.015 5,4
4 / 54
5 / 81
 Αύξηση4
2014
Σίρο Νογκέιρο[17] 		«Με τη Δύναμη του Λαού»
ΚΕ, ΒΔΚ, ΠΚ, ΣΔΚ, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ 		6.426.791 6,61
38 / 513
 Μείωση3 1.931.738 2,16
1 / 27
5 / 81
 Σταθερό Κυβερνώσα συμμαχία
2018 «Για Ενότητα στη Βραζιλία»[18]
ΒΣΔΚ, ΠΚ, Δημοκράτες, ΦΚ, Ρεπουμπλικάνοι, Αλληλεγγύη, ΒΕΚ, ΣΔΚ, Πολίτες 		5.480.067 5,6
37 / 513
 Μείωση1 7.529.901 4,4
5 / 54
6 / 81
 Αύξηση1 Κυβερνώσα συμμαχία
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Portuguese)«Eleitores filiados». inter04. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017. 
  2. ↑ Genro, Luiz (11 Ιανουαρίου 2014). «Partido Progressista quer atrair eleitor contra aborto, redução da maioridade penal e casamento homossexual». GGN (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  3. ↑ Progressistas. «Programa Partidário». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ Hartman, Hattie (2017). Brazil: Restructuring the Urban. John Wiley & Sons. σελ. 79. 
  5. ↑ Vasconcellos, Fábio (29 Μαρτίου 2016). «Maioria dos partidos se posiciona como de centro. Veja quem sobra no campo da Direita e da Esquerda» [Majority of the parties identify themselves as centrists. Check which ones identify as left-wing and right-wing] (στα Πορτογαλικά). O Globo. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2018. 
  6. ↑ «Progressistas». www.tse.jus.br (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  7. ↑ Progressistas. «Informações Gerais». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO PROGRESSISTA BRASILEIRO (PPB)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ «PROVISIONAL MEASURE NO. 434 OF FEBRUARY 27, 1994». 
  10. ↑ Progressistas. «Nossa História». Progressistas Progressista - Oportunidades para todos (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ «UOL - Brasil Online - Conheça o perfil dos ministros de FHC 23/12/98 18h56». www1.folha.uol.com.br. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ Histórico de partidos
  13. ↑ A Formação da Frente Liberal e a Transição Democrática no Brasil (1984-85)
  14. ↑ «PP confirma apoio a Alckmin em convenção nacional». Exame (στα Πορτογαλικά). 2 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «AMIN, ESPERIDIAO». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. 
  16. ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «Francisco Oswaldo Neves Dornelles». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «Ciro Nogueira é eleito o novo presidente do Partido Progressista». Jornal Nacional (στα Πορτογαλικά). 11 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
  18. ↑ «PP confirma apoio a Alckmin em convenção nacional». Exame (στα Πορτογαλικά). 2 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Προοδευτικοί_(Βραζιλία)&oldid=9834424"