Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1951

6o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
Διοργανώτρια πόλη	Ρώμη, Ιταλία
Ημερομηνία(ες)	22–23 Σεπτεμβρίου
Κύριο στάδιο	Στάδιο ντέλλε Τέρμε ντι Καρακάλλα
Επίπεδο	Ανώτερο
Είδος	Ανοιχτός Στίβος
Μετέχουσες χώρες	8
Αγωνίσματα	18
	← 1950 Πω Κοπεγχάγη 1952 → ; Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1951 ήταν η 6η^[3] διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων, που διεξήχθη υπό την εποπτεία του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM) και του Ιταλικού Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού.^[2] Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο ντέλλε Τέρμε ντι Καρακάλλα (Stadio delle Terme di Caracalla), στη Ρώμη μεταξύ 22 και 23 Σεπτεμβρίου του 1951.^[1]^[2]

Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν 18 αγωνίσματα και έλαβαν μέρος αθλητές από 8 χώρες-μέλη του ΣΙΣΜ.^[1]^[2]

Στον πίνακα των μεταλλίων την πρώτη θέση κατέλαβε η Γαλλία με 6 χρυσά μετάλλια.^[1]^[4]^[5]^[6] Η Τουρκία κέρδισε τη δεύτερη θέση με 5 χρυσά μετάλλια.^[1]^[4]^[5]^[6] Την τρίτη θέση κατέκτησε η Ιταλία με 4 χρυσά μετάλλια.^[1]^[4]^[5]^[6] Στην επίσημη βαθμολογία που δημοσιεύθηκε η Γαλλία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια με 119 βαθμούς.^[4]^[6] Τη δεύτερη θέση κατέλαβε η Ιταλία με 66,5 βαθμούς και την τρίτη η Μεγάλη Βρετανία με 64,5 βαθμούς.^[4]^[6]

Αποτελέσματα

1949 | 1950 | 1951 | 1952 | 1953

Αγώνισμα	Χρυσό		Αργυρό		Χάλκινο
Αγωνίσματα πίστας και δρόμου
100 μέτρα^[4]^[6] λεπτομέρειες	Ζακ Ντερντεριάν Γαλλία (FRA)	11.0	Ρενέ Μπονινό Γαλλία (FRA)	11.0	Τζεζουάλντο Πένα Ιταλία (ITA)	11.1
200 μέτρα^[5] λεπτομέρειες	Τζεζουάλντο Πένα Ιταλία (ITA)	22.0	Λάϊζουμ Ολλανδία (NED)	22.4	Πάϊς Μεγάλη Βρετανία (GBR)	23.6
400 μέτρα^[4]^[6] λεπτομέρειες	Ζακ Ντεγκά Γαλλία (FRA)	48.2	Ντανιέλ Λαμουρέ Γαλλία (FRA)	49.3	Τζιάνι Ρόκα Ιταλία (ITA)	49.3
800 μέτρα^[4]^[6] λεπτομέρειες	Σαρλ Μπελγκάρντ Γαλλία (FRA)	1:54.8	Ντεσμεντέ Βέλγιο (BEL)	1:55.0	Τζέφρεϊ Ντοβ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	1:55.4
1500 μέτρα^[1]^[5] λεπτομέρειες	Εκρέμ Κοτσάκ Τουρκία (TUR)	3:59.3	Αχμέντ Λαμπιντί Γαλλία (FRA)	3:59.4	Οσμάν Τζοσγκούλ Τουρκία (TUR)	4:03.1
5000 μέτρα^[4]^[6] λεπτομέρειες	Οσμάν Τζοσγκούλ Τουρκία (TUR)	14:54.2	Ίμπ Πλανκ Δανία (DEN)	14:54.2	Αχμέντ Λαμπιντί Γαλλία (FRA)	14:54.4
110 μέτρα εμπόδια^[4]^[6] λεπτομέρειες	Αντρέ Ντανιέλ Γαλλία (FRA)	15.3	Μουσταφά Μπατμάν Τουρκία (TUR)	15.5	Ζακ Ντοέν Γαλλία (FRA)	15.6
400 μέτρα εμπόδια^[5] λεπτομέρειες	Μπρέκμαν Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	53.3 ΡΠ	Ρομπέρ Μπάρτ Γαλλία (FRA)	54.1	Αλφόνς Ντανκέρ Βέλγιο (BEL)	55.2
4 × 100 μέτρα σκυταλοδρομία^[4] λεπτομέρειες	Γαλλία	42.2	Ιταλία	42.7	Ηνωμένες Πολιτείες	43.1
4 × 400 μέτρα σκυταλοδρομία^[5] λεπτομέρειες	Γαλλία	3:17.0	Βέλγιο	3:21.4	Ηνωμένες Πολιτείες	3:22.0
Αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων
Άλμα εις ύψος^[5] λεπτομέρειες	Βάλτερ Χέρσενς Βέλγιο (BEL)	1,90 μ.	Μαχίρ Αράς Τουρκία (TUR)	1,80 μ.	Μπιραμά Γαλλία (FRA)	1,80 μ.
Άλμα επί κοντώ^[4]^[6] λεπτομέρειες	Τζούλιο Κιέζα Ιταλία (ITA)	4,20 μ. ΕΡ	Ζωρζ Σεβιλάρντ Γαλλία (FRA)	3,80 μ.	Κλάιν Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	3,50 μ.
Άλμα εις μήκος^[1]^[5] λεπτομέρειες	Αβνί Ακγκούν Τουρκία (TUR)	7,12 μ. ΡΠ	Τζέσε Τόμας Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	6,89 μ.	Ντέρλοου Μεγάλη Βρετανία (GBR)	6,72 μ.
Άλμα εις τριπλούν^[4]^[6] λεπτομέρειες	Ρουχί Σαριάλπ Τουρκία (TUR)	14,79 μ.	Φερντινάντο Σίμι Ιταλία (ITA)	14,13 μ.	Τζέσε Τόμας Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	14,07 μ.
Σφαιροβολία^[4]^[6] λεπτομέρειες	Τζον Σάβιτζ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	16,04 μ. ΡΠ	Νέβιλ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	14,01 μ.	Γιούργκενς Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	13,92 μ.
Δισκοβολία^[4]^[6] λεπτομέρειες	Τζουζέπε Τόζι Ιταλία (ITA)	49,83 μ.	Τζον Σάβιτζ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	43,36 μ.	Μπιλ Μπάρτον Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	43,14 μ.
Ακοντισμός^[1]^[5] λεπτομέρειες	Χαλίλ Ζιραμάν Τουρκία (TUR)	64,60 μ.	Βίκερς Ολλανδία (NED)	62,90 μ.	Ουσμάν Λι Γαλλία (FRA)	59,62 μ.
Σφυροβολία^[5] λεπτομέρειες	Ρουτζέρο Καστανιέτι Ιταλία (ITA)	46,64 μ.	Σιλβάνο Τζιοβανέτι Ιταλία (ITA)	4;,42 μ.
ΠΡ παγκόσμιο ρεκόρ \| ΡΗ ρεκόρ ηπείρου (Ασίας, Αφρικής, Βόρειας Αμερικής, Νότιας Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας) \| ΡΠ ρεκόρ πρωταθλήματος \| ΡΑ ρεκόρ αγώνων \| ΕΡ εθνικό ρεκόρ \| ΟΡ Ολυμπιακό ρεκόρ \| ΠΚ προσωπικό καλύτερο \| ΚΠ καλύτερο περιόδου \| ΕΚΑ ευρωπαίος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) \| ΠΚΑ παγκόσμιος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο)

Στατιστικά

Πίνακας μεταλλίων

Διοργανώτρια χώρα

Θέση	Χώρα	Χρυσά	Αργυρά	Χάλκινα	Σύνολο
1	Γαλλία ! Γαλλία	6	5	4	15
2	Τουρκία ! Τουρκία	5	2	1	8
3	Ιταλία ! Ιταλία	4	3	2	9
4	Μεγάλη Βρετανία ! Μεγάλη Βρετανία	1	2	3	6
5	Βέλγιο ! Βέλγιο	1	2	1	4
6	Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες	1	1	6	8
7	Ολλανδία ! Ολλανδία	0	2	0	2
8	Δανία ! Δανία	0	1	0	1
Σύνολο (8 χώρες)		18	18	17	53

Βαθμολογία

Η επίσημη βαθμολογία που δημοσιεύθηκε ήταν:^[4]^[6]

Θέση	Χώρα	Βαθμοί
1	Γαλλία ! Γαλλία	119
2	Ιταλία ! Ιταλία	66,5
3	Μεγάλη Βρετανία ! Μεγάλη Βρετανία	64,5
4	Τουρκία ! Τουρκία	60
5	Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες	54
6	Βέλγιο ! Βέλγιο	43
7	Ολλανδία ! Ολλανδία	26
8	Δανία ! Δανία

Μετέχουσες χώρες

Στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αθλητές από 8 χώρες-μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM).^[1]^[2]

Βέλγιο ! Βέλγιο
Γαλλία ! Γαλλία
Δανία ! Δανία
Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες
Ιταλία ! Ιταλία
Μεγάλη Βρετανία ! Μεγάλη Βρετανία
Ολλανδία ! Ολλανδία
Τουρκία ! Τουρκία

Παραπομπές

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 23/9/1951, σ. 1, ψηφ. σελ. 281 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 22/9/1951, σ. 4 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
↑ Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
↑ ^4,00 ^4,01 ^4,02 ^4,03 ^4,04 ^4,05 ^4,06 ^4,07 ^4,08 ^4,09 ^4,10 ^4,11 ^4,12 ^4,13 ^4,14 ^4,15 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 24/9/1951, σ. 8 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
↑ ^5,00 ^5,01 ^5,02 ^5,03 ^5,04 ^5,05 ^5,06 ^5,07 ^5,08 ^5,09 ^5,10 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 23/9/1951, σ. 4, ψηφ. σελ. 284 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021
↑ ^6,00 ^6,01 ^6,02 ^6,03 ^6,04 ^6,05 ^6,06 ^6,07 ^6,08 ^6,09 ^6,10 ^6,11 ^6,12 ^6,13 ^6,14 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 26/9/1951, σ. 1, ψηφ. σελ. 285 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021

[23/9/1951athlitikiixo-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 23/9/1951, σ. 1, ψηφ. σελ. 281 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021

[22/9/1951CorrieredelloSport-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 22/9/1951, σ. 4 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021

[armedforcessports.defense.gov-3] Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021

[24/9/1951CorrieredelloSport-4] 4,00 ^4,01 ^4,02 ^4,03 ^4,04 ^4,05 ^4,06 ^4,07 ^4,08 ^4,09 ^4,10 ^4,11 ^4,12 ^4,13 ^4,14 ^4,15 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 24/9/1951, σ. 8 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021

[23/9/1951athlitikiixosel4-5] 5,00 ^5,01 ^5,02 ^5,03 ^5,04 ^5,05 ^5,06 ^5,07 ^5,08 ^5,09 ^5,10 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 23/9/1951, σ. 4, ψηφ. σελ. 284 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021

[26/9/1951athlitikiixo-6] 6,00 ^6,01 ^6,02 ^6,03 ^6,04 ^6,05 ^6,06 ^6,07 ^6,08 ^6,09 ^6,10 ^6,11 ^6,12 ^6,13 ^6,14 Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», 26/9/1951, σ. 1, ψηφ. σελ. 285 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-25 στο Wayback Machine. parliament.gr, Ανακτήθηκε 19 Μαρτίου 2021

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

π σ ε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
AFSC	Βερολίνο 1946 Βερολίνο 1947
CISM	Βρυξέλλες 1948 Μπορντώ 1949 Πω 1950 Ρώμη 1951 Κοπεγχάγη 1952 Βρυξέλλες 1953 Τίλμπουρχ 1954 Αθήνα 1955 Δυτικό Βερολίνο 1956 Αθήνα 1957 Βρυξέλλες 1958 Ρώμη 1959 Αθήνα 1960 Βρυξέλλες 1961 Ντεν Μπος 1962 Βρυξέλλες 1963 Α Κορούνια 1964 Θεσσαλονίκη 1965 Α Κορούνια 1966 Αθήνα 1968 Πουατιέ 1969 Βιαρέτζο 1970 Τούρκου 1971 Φλωρεντία 1973 Ρίο ντε Τζανέιρο 1976 Μικέλι 1978 Αλγέρι 1979 Σάο Πάολο 1980 Αλεξάνδρεια 1984 Ρώμη 1986 Βάρεντορφ 1987 Ρώμη 1989 Καγιάανι 1990 Τουρ 1993 Ρώμη 1995¹ Ζάγκρεμπ 1999¹ Βηρυτός 2001 Τίβολι 2002 Κατάνια 2003¹ Χαϊντεραμπάντ 2007¹ Σόφια 2009 Ρίο ντε Τζανέιρο 2011¹ Μάνγκεονγκ 2015¹ Γουχάν 2019¹
¹Μέρος των Παγκόσμιων Στρατιωτικών Αγώνων Δείτε επίσης: Διασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνες 1919 Ρεκόρ Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων Κάτοχοι μεταλλίων (άνδρες · γυναίκες)