Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία
| Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία | |
|---|---|
 Το επίσημο λογότυπο του ξενοδοχείου. | |
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°58′35″N 23°44′7″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Αθηναίων |
| Τοποθεσία | Αθήνα |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 1875 |
| Ολοκλήρωση | 1878 |
| Λειτουργία | 1878 |
| Χρήση | ξενοδοχείο |
| Διαχειριστής | 'Marriott international ' |
| Τεχνικές λεπτομέρειες | |
| Όροφοι | 9 |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Αριθμός δωματίων | 320[1] |
| Αριθμός σουιτών | 79[1] (2 Βασιλικές σουίτες 550τ.μ διανυκτέρευση €32.000) |
| Αριθμός εστιατορίων | 2[2] |
| Ιστότοπος | |
| www.grandebretagne.gr | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία (ονομασία της πρόσοψης στα γαλλικά: Hôtel Grande Bretagne) είναι ξενοδοχείο πολυτελείας. Βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στη βόρεια πλευρά της Πλατείας Συντάγματος, στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Βασιλέως Γεωργίου. Βρίσκεται διαγώνια από τη Βουλή των Ελλήνων και σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την Ακρόπολη. Το ξενοδοχείο είναι μέλος της αλυσίδας ξενοδοχείων The Luxury Collection.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ξενοδοχείο ιδρύθηκε το 1866 από τον Σάββα Κέντρο που είχε καταγωγή από την Ήπειρο και αρχικά εγκαταστάθηκε σε κτήριο επί των οδών Σταδίου και Καραγιώργη Σερβίας.[3] Πρώτος του πελάτης θεωρείται ότι ήταν ο Μπενιζέλος Ρούφος.[3] Το 1874 η ξενοδοχειακή επιχείρηση μετεγκαταστάθηκε στο μέγαρο Αντώνη Δημητρίου που είχε ανεγερθεί το 1842 και στο οποίο στεγάζεται μέχρι και σήμερα.[3]
Το 1878 εισήλθε στο μετοχικό σχήμα ο Ευστάθιος Λάμψας,[3] ο οποίος είχε εργαστεί ως μάγειρας στην Αυλή του Γεωργίου Α', στο εστιατόριο Μαιζόν Ντορέ του Παρισίου και στο Μέγαρο του Αρμάνδου Όππενχαϊμ, πέρση πρόξενου.[4] Ο τραπεζίτης Παυλής Σκυλίτσης δάνεισε στους δύο συνέταιρους, Κέντρο και Λάμψα, 800.000 δραχμές και το ξενοδοχείο ανακαινίστηκε ριζικά, αποκτώντας νέες, ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και η Γαλλίδα σύζηγος του Λάμψα, Παλμύρα Παλφρουά, η οποία επικεντρώθηκε μεταξύ άλλων στην επιμόρφωση του προσωπικού.[4] Το 1888 πέθανε ο Σάββας Κέντρος και τότε ο Λάμψας πρότεινε στην χήρα του συνέταιρού να της δώσει 300.000 δραχμές και να μέινει μοναδικός διευθυντής του ξενοδοχείου, όπως και έγινε.[4] Την ίδια χρονιά γίνεται η πρώτη μη ιδιωτική κατοικία της Αθήνας η οποία ηλεκτροδοτείται.[5]
Το 1910 ανέλαβε διευθυντής ο γαμπρός του Λάμψα, Θεόδωρος Πετρακόπουλος, έως τότε δραστήριος δημοσιογράφος, ανταποκριτής για εφημερίδες όπως η Εστία και η Ακρόπολις. Το 1927 το ξενοδοχείο επεκτάθηκε με πρόσοψη στην Οδό Βουκουρεστίου, ενώ τα δωμάτια απέκτησαν τηλέφωνο και ιδιωτικό μπάνιο. Το 1930 εγκαινιάστηκε νέα πτέρυγα 110 δωματίων, επί της Οδού Πανεπιστημίου, ενώ εφαοδιάστηκε με ανελκυστήρες και συστήματα εξαερισμού και κεντρικής θέρμανσης. Το 1938 προστέθηκαν άλλα 42 εσωτερικά δωμάτια στο κτιριακό συγκρότημα.[5]
Όταν ξεκίνησε στις 28 Οκτωβρίου 1940 η ιταλική επίθεση στην Ελλάδα, η Μεγάλη Βρεταννία κατελήφθη από το Γενικό Επιτελείο του Στρατού και διατάχτηκε η εκκένωση των δωματίων από τους πελάτες, διότι επρόκειτο να εγκατασταθούν σε αυτά στρατιωτικές και πολιτικές υπηρεσίες. Κατόπιν, το ξενοδοχείο κατελήφθη από Γερμανούς και Ιταλούς και, μετά τη νίκη των Συμμάχων, από Άγγλους. Κατέστη και έδρα της επανερχόμενης από την Ιταλία Ελληνικής Κυβέρνησης.[4] Κατά τις πρώτες ημέρες των Δεκεμβριανών το ξενοδοχείο χρησίμευσε ως αρχηγείο του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, του Υπουργικού Συμβουλίου και του Βρετανού στρατηγού Ρόναλντ Σκόμπι. Αργότερα για λόγους ασφαλείας το Υπουργικό Συμβούλιο μεταφέρθηκε στην ιστορική βίλα του Παπανδρέου στο Καστρί μαζί με τον Αρχηγό της Αστυνομίας Πόλεων Άγγελο Έβερτ. Στα τέλη του 1944 το ΕΑΜ τοποθέτησε εκρηκτικά στα θεμέλια του ξενοδοχείου του, με σκοπό να το ανατινάξει, δολοφονώντας ταυτόχρονα και τον Τσόρτσιλ, που εσφαλμένα θεωρείτο ότι θα κατέλυε εκεί.[6] Η επιχείρηση ματαιώθηκε λόγω της επέμβασης μιας βρετανικής περιπόλου.[6]
Το 2003 το ξενοδοχείο έκλεισε για ένα χρόνο και υπέστη ολοκληρωτική ανακαίνιση (κόστους 112 εκατομμυρίων ευρώ), ώστε να επανέλθει στην παλαιά του δόξα. Το εκσυγχρονισμένο πλέον κτίριο έχει 384 δωμάτια (79 σουίτες), συμπεριλαμβανομένων 2 Βασιλικών Σουιτών εμβαδού 550 τετραγωνικών μέτρων, στα οποία η διανυκτέρευση κοστίζει έως και 32.000 ευρώ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Accommodation: Guest Rooms of the Grande Bretagne». Grande Bretagne. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2008.
- ↑ «Dining». Grande Bretagne. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2008.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Βλάχος, Άγγελος (2003). Μεγάλη Βρεταννία - ενα ξενοδοχείο σύμβολο. Κέρκυρα: εκδόσεις Κέρκυρα. σελ. 22, 29.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Η γέννηση ενός θρύλου - Από το βιβλίο Η Ζωή μου, του Θεόδωρου Πετρακόπουλου». GB Magazine - The Anniversary Edition. Άνοιξη 2024.
- ↑ 5,0 5,1 «The Timeline... So far - Τα πρώτα 150 χρόνια εν συντομία». GB Magazine - The Anniversary Edition. Άνοιξη 2024.
- ↑ 6,0 6,1 Βλάχος, Άγγελος (2003). Μεγάλη Βρεταννία - ενα ξενοδοχείο σύμβολο. Κέρκυρα: εκδόσεις Κέρκυρα. σελ. 109.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Επίσημη ιστοσελίδα
- «Tρία χρόνια χωρίς τη «Mεγάλη Bρεταννία»»[νεκρός σύνδεσμος], άρθρο στον ιστότοπο της εφημερίδας «Η Καθημερινή», 25 Νοεμβρίου 2011.
- Βλάχος, Άγγελος. «Μεγάλη Βρεταννία: Ένα Ξενοδοχείο Σύμβολο»[νεκρός σύνδεσμος]
