Μπίλι Ράιτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπίλι Ράιτ

1961
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΓουίλιαμ Άμπροουζ Ράιτ
Ημερ. γέννησης6 Φεβρουαρίου 1924
Τόπος γέννησηςΑΐρονμπριτζ, Αγγλία
Ημερ. θανάτου3 Σεπτεμβρίου 1994 (70 ετών)
Τόπος θανάτουΛονδίνο, Αγγλία
Ύψος1,73 μ.
ΘέσηΑμυντικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1930–1948Γουλβς490(13)
Σύνολο490(13)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1946–1959Αγγλία105(3)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1962–1966Άρσεναλ
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ουίλιαμ Άμπροουζ «Μπίλι» Ράιτ (αγγλικά : William Ambrose "Billy" Wright, CBE, 6 Φεβρουαρίου 1924 – 3 Σεπτεμβρίου 1994) ήταν Άγγλος ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν αρχικά ως μέσος και καθιερώθηκε ως κεντρικός αμυντικός. Ένας από τους καλύτερους Άγγλους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών[1] ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής στον κόσμο που συμπλήρωσε 100 διεθνείς συμμετοχές.[2]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ράιτ τράβηξε γρήγορα την προσοχή λόγω του ταλέντου του ως ποδοσφαιριστή. Ωστόσο, λόγω του αδύναμου κορμιού του, ήταν εντελώς εξαντλημένος μετά από κάθε παιχνίδι. Αφού τελείωσε το σχολείο, μετακόμισε από την γενέτειρα πόλη του στη Γουλβς, όπου φόρεσε τη φανέλα της επαγγελματικής ομάδας σε ηλικία μόλις 15 ετών και παρέμεινε εκεί ως το τέλος της καριέρας του. Εργάστηκε σκληρά για να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση και τελικά το 1941 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο.[3] Στα πρώτα του χρόνια, ο Ράιτ έπαιξε στη θέση του επιθετικού μέσου αλλά η έλλειψη επαρκούς φυσικού ταλέντου τον οδήγησε σταδιακά να προσαρμοστεί σε πιο αμυντικό ρόλο (συνήθως κεντρικός αμυντικός), θέση που διατήρησε μόνιμα μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954.[4] Χάρη στα αλτικά του προσόντα, ήταν σχεδόν πάντα νικητής στις εναέριες μονομαχίες, διέθετε εξαιρετικές ικανότητες αναχαίτισης και ήταν χαρακτηριστικά ψύχραιμος υπό και τις πιο δύσκολες συνθήκες.[5] Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος διέκοψε την αγωνιστική δραστηριότητα της ομάδας και έπαιξε ως φιλοξενούμενος στη Λέστερ, αλλά επέστρεψε στους «Λύκους» το 1942 και κλήθηκε στο στρατό το 1943 υπηρετώντας ως δάσκαλος αθλητισμού. Λίγο μετά το τέλος του πολέμου, η Γουλβς τον έκανε αρχηγό της ομάδας της από τη σεζόν 1947–48.[3][6]

Με αυτό τον σύλλογο ο Ράιτ ήταν ο νικητής του Αγγλικού Κυπέλλου το 1949 (απέναντι στη Λέστερ Σίτι) και πρωταθλητής τρεις φορές (1953–54, 1957–58 και 1958–59).[3] Στις 13 Δεκεμβρίου 1954 αντιμετώπισε με την Γουλβς σε φιλική συνάντηση τη Χόνβεντ Βουδαπέστης την οποία νίκησε η αγγλική ομάδα με 3–2, παρότι έχανε αρχικά με 2–0. Το αποτέλεσμα αναπτέρωσε το ηθικό του ποδοσφαιρικού χώρου της Αγγλίας, μιας και η ουγγρική ομάδα θεωρούταν η καλύτερη του κόσμου εκείνη την εποχή.[7] Η περίοδος εκείνη ήταν η καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου που σε χρονικό διάστημα πέντε ετών (1953–58) αντιμετώπισε πολυάριθμες ξένες ομάδες σε φιλικά παιχνίδια, ενώ το τρίτο πρωτάθλημα εξακολουθεί να παραμένει το τελευταίο στην ιστορία της Γουλβς.[6] Συνολικά, έπαιξε 540 επίσημα συλλογικά παιχνίδια (490 αγώνες πρωταθλήματος, 48 αγώνες Κυπέλλου και δύο ευρωπαϊκά παιχνίδια). Το 1952, ο Ράιτ ονομάστηκε «Παίκτης της Χρονιάς» από τους Βρετανούς αθλητικούς δημοσιογράφους[8] και το 1957 ήταν δεύτερος στο βραβείο Ευρωπαίου Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς (Χρυσή Μπάλα).[9] Μετά το τρίτο πρωτάθλημα το 1959, η Ελισάβετ Β' τον όρισε διοικητή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.[3]

Μεταξύ Σεπτεμβρίου 1946 και Μαΐου 1959, ο Ράιτ συμμετείχε συνολικά 105 διεθνείς αγώνες για την αγγλική εθνική ομάδα, 90 από αυτούς ως αρχηγός της ομάδας (επίδοση ρεκόρ) και 70 στη σειρά.[4][5] Έκανε το διεθνές του ντεμπούτο στις 19 Ιανουαρίου 1946 με νίκη 2-0 επί του Βελγίου σε ανεπίσημο αγώνα, ενώ το επίσημο ντεμπούτο του ήρθε στις 28 Σεπτεμβρίου 1946 στη νίκη με 7–2 απέναντι στη Βόρεια Ιρλανδία.[10] Ο Ράιτ ήταν ο πρώτος παίκτης ποδοσφαίρου που συμπλήρωσε 100 διεθνείς συμμετοχές και ήταν κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ με συνολικά 105 εμφανίσεις για χρονικό διάστημα δύο ετών.[5] Ο 100ός διεθνής αγώνας διεξήχθη στο Λονδίνο στις 11 Απριλίου 1959 απέναντι στη Σκωτία (1–0).[10] Συμμετείχε σε τρεις τελικές φάσεις του Παγκόσμιου Κυπέλλου, όπου η εθνική ομάδα δεν πέτυχε αξιοσημείωτες επιτυχίες: Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 η Αγγλία στον πρώτο γύρο γνώρισε την ήττα από τις ΗΠΑ, μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ποδοσφαιρική ιστορία.[11][12][13] Ωστόσο, ο Ράιτ κατατάχθηκε μεταξύ των καλύτερων παικτών της διοργάνωσης από πολλούς Άγγλους δημοσιογράφους. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954, η εθνική αποκλείστηκε από την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ουρουγουάη και σε αυτό του 1958, η αγγλική ομάδα έχασε στη φάση των νοκ-άουτ από την Σοβιετική Ένωση. Ο Ράιτ έχει αγωνιστεί σε όλους τους προκριματικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Στην ιστορική αναμέτρηση με την Ουγγαρία το 1953 στο Λονδίνο, που χαρακτηρίστηκε από τον αγγλικό τύπο ως «ο αγώνας του αιώνα», ο Ράιτ υπήρξε από τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην ιστορική αναφορά: η δήλωσή του, όταν έριξε μια ματιά στο τούνελ των παικτών με τα ελαφριά παπούτσια των Ούγγρων, είπε στον Σταν Μόρτενσεν: «Δεν πρέπει να έχουμε κανένα πρόβλημα. Δεν είναι καν ντυμένοι ακόμα σωστά». Μετά από μόλις 44 δευτερόλεπτα, ο Νάντορ Χιντεγκούτι έκανε το 1–0.[14] Είχε την ατυχία να υποστεί τη δεξιοτεχνία του Φέρεντς Πούσκας με μία ντρίπλα, τραβώντας τη μπάλα προς τα πίσω με τη σόλα του και στη συνέχεια σκοράροντας. Οι Τάιμς του Λονδίνου (The Times) χαρακτήρισαν τον Άγγλο αρχηγό «σαν μια πυροσβεστική μηχανή που πήγε σε λάθος φωτιά».[15][16] Ο Ράιτ δήλωσε μετά τον αγώνα ότι «εννέα φορές στις 10 θα είχα κερδίσει αυτή τη μπάλα, αλλά αυτή ήταν η δέκατη και ο αντίπαλός μου ήταν ο ασύγκριτος Πούσκας».[17] Κλείνοντας τη σταδιοδρομία του ο Ράιτ δεν είχε αποβληθεί ποτέ σε εγχώριο ή διεθνή αγώνα.

Ξεκίνησε προπονητική καριέρα από την Εθνική Αγγλίας κάτω των 23 ετών για σύντομο χρονικό διάστημα και ακολούθησε ως προπονητής της Άρσεναλ (ομάδα που υποστήριζε στα παιδικά του χρόνια) στο διάστημα 1962–66 χωρίς επιτυχία. Απομακρυνθηκε από το ποδόσφαιρο μετά από τη σύντομη παρουσία του ως προπονητή ακολουθώντας επιτυχημένη σταδιοδρομία στην τηλεόραση έως το 1989.[5] Ένα άγαλμά του υπάρχει στο γήπεδο της Γουλβς στη μνήμη του. Το 2002 έγινε το πρώτο μέλος της Αίθουσας Φήμης (Hall Of Fame) του Αγγλικού ποδοσφαίρου.[8]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γουλβς

  • Πρωτάθλημα Αγγλίας (3) : 1953–54 , 1957–58 , 1958–59
  • Κύπελλο FA : 1949
  • FA Charity Shield (2) : 1949 , 1954

Ατομικές διακρίσεις

  • FWA Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς : 1952
  • Ασημένια Μπάλα (Ballon d'Or) : 1957
  • Διεθνές Ποδόσφαιρο Hall of Fame: 1997
  • Football League 100 Legends : 1998
  • Μέλος του Αγγλικού Hall of Fame : 2002
  • Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας : 1959

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «ENGLAND'S GREATEST EVER SQUAD». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2021. 
  2. «IOC : Most international appearances in football: Cristiano Ronaldo leads men's list». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2023. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 «England Players : Billy Wright». Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  4. 4,0 4,1 «Billy Wright». Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 «Obituary: Billy Wright». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2020. 
  6. 6,0 6,1 «Le joueur historique». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2023. 
  7. «The night Wolves became 'champions of the world' against Honved». Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  8. 8,0 8,1 «BILLY WRIGHT». Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  9. «Every Ballon d'Or winner: A complete list of every men's player to have won the award». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2023. 
  10. 10,0 10,1 «William Ambrose "Billy" Wright - International Appearances». Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  11. «10 Biggest World Cup shocks». Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2020. 
  12. «IOC : FIFA World Cup upsets: Biggest shock results in history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. 
  13. «The Top 20 Most Amazing Upsets of All Time». Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2020. 
  14. «Eine magische Lehrstunde». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2023. 
  15. «How Puskas made a patsy out of Wright». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2024. 
  16. «The Hungarian disasters - England v Hungary, 1953-4». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2022. 
  17. «FIFA : The day magic wowed Wembley». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]