Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μαργκαρίτα Σιμονιάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαργκαρίτα Σιμονιάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Маргарита Симоновна Симоньян (Ρωσικά)
Γέννηση6  Απριλίου 1980[1]
Κρασνοντάρ[2]
ΕθνικότηταΑρμένιοι[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσία[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΡωσικά[5]
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
Αγγλικά
Aρμενικά
ΣπουδέςΚρατικό Πανεπιστήμιο του Κουμπάν (1997–2002)[1]
Newfound Regional High School (1995–1996)[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
τηλεπαρουσιάστρια
αρχισυντάκτρια[6]
ραδιοφωνικός παρουσιαστής
σεναριογράφος
παρουσιάστρια
προπαγανδιστής
ρεπόρτερ
ΕργοδότηςRΤ (από 2005)[3][6]
Rossiya Segodnya (από 2013)[6]
Περίοδος ακμής1999
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕνωμένη Ρωσία
Οικογένεια
ΣύζυγοςTigran Keosayan (από 2022)
ΣύντροφοςTigran Keosayan (2012–2022)[3]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααρχισυντάκτης (από 2005, RΤ)
αρχισυντάκτης (από 2013, Rossiya Segodnya)
αρχισυντάκτης (από 2014, Sputnik)
ΒραβεύσειςΜετάλλιο Κχορενάτσι (18  Νοεμβρίου 2010)
Τάγμα της Φιλίας (27  Ιουνίου 2007)
Τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Δ΄ Τάξη (2014)
μετάλλιο "για την ενίσχυση της στρατιωτικής αδελφότητας" (9  Μαρτίου 2005)
Τάγμα της φιλίας (25  Δεκεμβρίου 2008)
Russian Federation Presidential Certificate of Gratitude (2010)
Τάγμα του Αλέξανδρου Νιέφσκι (2019)
Βραβείο της Τιμής της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Prize of the Government of the Russian Federation in the field of mass media
Τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Γ΄ Τάξη[7]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μαργκαρίτα Σιμόνοβνα Σιμονιάν (ρωσικά: Маргари́та Симо́новна Симонья́н, αρμενικά: Մարգարիտա Սիմոնյան, 6 Απριλίου 1980) είναι Ρωσίδα δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια του αγγλικού τηλεοπτικού σταθμού RT[8] και του κρατικού σταθμού Rossiya Segodnya.[9] Η Σιμονιάν γεννήθηκε στη ρωσική πόλη Κρασνοντάρ, με οικογένεια που είχε αρμενική καταγωγή.[10] Και οι δύο γονείς της ήταν πρόσφυγες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η οικογένεια του πατέρα της καταγόταν από την Τραπεζούντα, που μετά μετακινήθηκαν στην Κριμαία, κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων, το 1915. Οι γονείς της είχαν ρεστοράν Σότσι,[11] μέλος της εργατικής τάξης αυτή, εκείνη αποφάσισε να γίνει δημοσιογράφος.

Στην αρχή δούλεψε σε τοπική εφημερίδα και αργότερα πήγε να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο του Κουμπάν.[12] Το 1996 πήγε στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών.[8][13] Όσο ήταν εκεί είπε ότι οι Ρώσοι με τους Αμερικανούς είχαν πολλές ομοιότητες.[14] Κάλυψε δημοσιογραφικά τον Δεύτερο Πόλεμο της Τσετσενίας και πήρε βραβείο "επαγγελματικού θάρρους". Το 2004, κάλυψε και την Σφαγή στο Μπεσλάν.[15] Ήταν η πρώτη δημοσιογράφος που έφτασε στο μέρος του εγκλήματος αντικρίζοντας 334 νεκρούς, εκ των οποίων 186 παιδιά. Το 2010 κυκλοφόρησε και το πρώτο της βιβλίο Heading to Moscow!.[8][16] Σε ηλικία 25 έγινε αρχισυντάκτρια, δουλεύοντας ήδη από τα 18 της στη δημοσιογραφία,[17] ωστόσο πολλοί ήταν καχύποπτοι πώς το κατάφερε σε τόσο μικρή ηλικία, λέγοντας ότι έχει καλές σχέσεις και με τον Βλαντίμιρ Πούτιν.[18][19][20][21]

Το 2008, κάλυψε τον Πόλεμο της Νότιας Οσετίας. Το 2013 έγινε αρχισυντάκτρια και στο Rossiya Segodnya. Η Σιμονιάν το 2016 συμπεριλήφθηκε στην ουκρανική λίστα κυρώσεων και της απαγορεύτηκε η είσοδος στη χώρα, από τον πρωθυπουργό Πέτρο Ποροσένκο. Είναι παντρεμένη με τον δημοσιογράφο και παραγωγό Andrey Blagodyrenko. Τον Αύγουστο του 2013, απέκτησαν και την κόρη του, Μαριάννα.[22] Τον Σεπτέμβριο 2014 γέννησε ένα γιο τον Μπάγκρατ, πατέρας του οποίου είναι ο Αρμένιος σκηνοθέτης Τιγκράν Κεροσαγιάν.[23] Μιλάει άπταιστα αγγλικά και ρωσικά, όμως όχι αρμενικά, για τον απλό λόγο ότι η οικογένειά της δεν μιλάγανε αρμενικά.[24] Το 2007, έλαβε το Βραβείο της Φιλίας.[25] Από τις 10 Μαρτίου του 2020, αυτή και ο σύζυγός της κατηγορήθηκαν για υπεξαίρεση χρημάτων.[26]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 m-simonyan.livejournal.com/profile.
  2. ↑ www.spisok-putina.org/en/personas/simonyan-2/.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 www.washingtonpost.com/world/2020/11/30/obama-blackface-russia-kremlin-tv/.
  4. ↑ auroraprize.com/en/margarita-simonyan.
  5. ↑ www.shantnews.am/news/view/3919.html.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 www.rferl.org/a/russia-simonyan-belarus-media-freedom-rsf/31288938.html.
  7. ↑ publication.pravo.gov.ru/document/0001202412200052?index=20.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Margarita Simonyan biography Αρχειοθετήθηκε 2012-06-21 στο Wayback Machine., NewsExchange.org, accessed September 20, 2012.
  9. ↑ «RT editor Simonyan to head Kremlin-backed news agency». BBC News. 31 December 2013. https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-25560434. Ανακτήθηκε στις 31 December 2013. 
  10. ↑ «МАРГАРИТА СИМОНЬЯН». Echo of Moscow. 4 March 2013. http://echo.msk.ru/blog/echo_rating/1021396-echo/. Ανακτήθηκε στις 8 October 2013. 
  11. ↑ «30 January 2014 tweet» (στα Ρωσικά). Twitter. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2014. Диар френдз , если вы уже в Сочи и хотите ОЧЕНЬ вкусно поесть, напоминаю про наш семейный ресторан 'Жарко!' - Молдовка, Костромская, 133. 
  12. ↑ Ioffe, Julia (September–October 2010). «What is Russia Today?». Columbia Journalism Review. http://www.cjr.org/feature/what_is_russia_today.php?page=all&print=true. 
  13. ↑ «20 years of FLEX» (PDF). Future Leaders Exchange. 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2014. 
  14. ↑ Rowland, Kara (October 27, 2008). «Russia Today: Youth served». The Washington Times. http://www.washingtontimes.com/news/2008/oct/27/russia-today-youth-served/?page=all. 
  15. ↑ Zagorodnov, Artem (September 25, 2008). «Today's woman who needs to be heard». The Moscow Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-09. https://web.archive.org/web/20120709235116/http://rbth.ru/articles/2008/09/25/250908_rt.html. Ανακτήθηκε στις 2020-03-30. 
  16. ↑ Margarita Simonyan book event photographs Αρχειοθετήθηκε 2013-02-23 στο Wayback Machine., Ria Novosti media library.
  17. ↑ Heyman, Stephen (18 May 2008). «A Voice of Mother Russia, in English». New York Times. https://www.nytimes.com/2008/05/18/arts/television/18heym.html. Ανακτήθηκε στις 24 March 2014. 
  18. ↑ Barry and Schwirtz, Ellen and Michael (6 May 2012). «Arrests and Violence at Overflowing Rally in Moscow». New York Times. https://www.nytimes.com/2012/05/07/world/europe/at-moscow-rally-arrests-and-violence.html. 
  19. ↑ Ioffe, Julia (September–October 2010). «What is Russia Today?». Columbia Journalism Review. http://www.cjr.org/feature/what_is_russia_today.php?page=all&print=true. 
  20. ↑ Walker, Shaun (14 December 2011). «Why the Russian revolution is being televised at last». https://www.independent.co.uk/news/world/europe/why-the-russian-revolution-is-being-televised-at-last-6276518.html. 
  21. ↑ Osborn, Andrew (August 16, 2005). «Russia's 'CNN' wants to tell it like it is». The Age. http://www.theage.com.au/news/world/russias-cnn-wants-to-tell-it-like-it-is/2005/08/15/1123958007022.html. 
  22. ↑ Alperina, Susanna (12 August 2013). (στα ru)Rossiyskaya Gazeta. http://www.rg.ru/2013/08/12/simonyan-site-anons.html. Ανακτήθηκε στις 23 March 2014. 
  23. ↑ Елена ЛАПТЕВА, Сайт «Комсомольской правды» (27 Σεπτεμβρίου 2014). «Тигран Кеосаян и Маргарита Симоньян назвали сына Багратом». kp.ru. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2018. 
  24. ↑ «Armenians of the World-Margarita Simonyan» (στα Αρμενικά). Shant TV. 6 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2014.  (archived)
  25. ↑ «"Консультант Плюс" - законодательство РФ: кодексы, законы, указы, постановления Правительства Российской Федерации, нормативные акты». lib.consultant.ru. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2018. [νεκρός σύνδεσμος]
  26. ↑ https://www.youtube.com/watch?v=RfCZm_rdfZM

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαργκαρίτα_Σιμονιάν&oldid=10811595"