Κάρλο Γκαμπίνο
| Κάρλο Γκαμπίνο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Carlo Gambino (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 24 Αυγούστου 1902 Παλέρμο |
| Θάνατος | 15 Οκτωβρίου 1976 (74 ετών) Massapequa |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | κοιμητήριο του Αγίου Ιωάννου στο Κουίνς |
| Εθνικότητα |  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Παρατσούκλι | Don Carlo και The Godfather |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1976) Βασίλειο της Ιταλίας (1902–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Μαφιόζος |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Τόμας Φ. Γκαμπίνο |
| Οικογένεια | Οικογένεια Γκαμπίνο |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κάρλο Γκαμπίνο (αγγλικά: Carlo Gambino), (24 Αυγούστου 1902[1] -15 Οκτωβρίου 1976 ήταν Αμερικανός γκάνγκστερ σικελικής καταγωγής, ο οποίος υπήρξε το αφεντικό σε μια από τις Πέντε Οικογένειες της ιταλο-αμερικανικής μαφίας της Νέας Υόρκης. Μετά την σύσκεψη των Απαλάχιων στις 14 Νοεμβρίου 1957 των αφεντικών της μαφίας ο Γκαμπίνο πήρε τον έλεγχο της λεγομένης Επιτροπής της Κόζα Νόστρα στις ΗΠΑ.
Ο Γκαμπίνο ήταν γνωστός για την αυτοσυγκράτηση και τη μυστικότητα του. Αφού πέρασε 22 μήνες στη φυλακή (1938-1939), κατάφερε να αποφύγει περαιτέρω την φυλακισή του για τις παράνομες δραστηριότητές του και πέθανε στο κρεβάτι του από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 74 ετών.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκαμπίνο γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1902 στο χωριό Κακάμο του Παλέρμο στη Σικελία. Καταγόταν από μια οικογένεια που ανήκει στην «Κοινωνία τιμής» (ιταλικά:Onorata Societa), εκείνη την εποχή γνωστή ως η μαφία της Σικελίας. Το 1921, πήγε παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες και εγκαταστάθηκε στο Μπρούκλιν με τη βοήθεια των ξαδερφών των Καστελάνο που είχαν μετακομίσει εκεί νωρίτερα. Αργότερα, ο Γκαμπίνο βοήθησε και τους αδελφούς του να μετακινηθούν στο εξωτερικό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, άρχισε να εμπλέκεται αμέσως σε εγκληματικές δραστηριότητες και σε ηλικία 19 ετών έγινε μέλος της Κόζα Νόστρα. Συμμετέχοντας σε μια από τις μεγαλύτερες εγκληματικές στη Νέα Υόρκη, με επικεφαλής τον Σαλβατόρε "Τοτό " Ντ' Ακουίλα. Στην ίδια οικογένεια συμπεριλαμβάνονταν ο θείος του Κάρλο, ο γκάνγκστερ Τζουζέπε Καστελάνο.
Ένταξη στο οργανωμένο έγκλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως μέλος της Κόζα Νόστρα, ο Γκαμπίνο ανέπτυξε στενή σχέση με τους νέους μαφιόζους, μια ομάδας νεαρών Αμερικανο-Ιταλων που δεν ήταν ικανοποιημένοι με το «μουστάς Πίτ», δηλαδή την παλιά σχολή της μαφίας. Οι νέοι μαφιόζοι δεν ήθελαν να ζήσουν σύμφωνα με τις παλιές παραδόσεις που έχουν καθιερωθεί στη Σικελία, και ήταν δυσαρεστημένοι με την κατανομή της εξουσίας και του εισοδήματος στις τότε εγκληματικές «οικογένειες» και επίσης θεώρησαν απαραίτητο να συνεργαστούν με γκάνγκστερς μη σικελικής καταγωγής καθώς και με την εβραϊκή μαφία.
Εκτός από τον ίδιο τον Κάρλο Γκαμπίνο η ομάδα των νέων μαφιόζων περιλάμβανε τα μετέπειτα γνωστά αφεντικά της μαφίας όπως: ο Τσαρλς "Λάκι" Λουτσιάνο, ο Φρανκ Κοστέλο, ο Άλμπερτ Ανασταζία, ο Φρανκ Σκαλίζε, ο Τζο Άντονις, ο Βίτο Τζενοβέζε και ο Μέγερ Λάνσκι. Όλοι τους ασχολούνταν με ληστείες, κλοπές, παράνομο τζόγο, και στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μετά την εισαγωγή της Ποτοαπαγόρευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, στράφηκαν στο επικερδές λαθρεμπόριο αλκοόλ. Το 1930, ο Γκαμπίνο συνελήφθη κατηγορουμένος για κλοπές, αλλά κατάφερε να παραμείνει λίγο καιρό στην φυλακή.
Πόλεμος του Καστελαμαρέζε[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τη δεκαετία του 1920, ο Σαλβατόρε Μαραντζάνο και ο Τζο Μασερία θεωρήθηκαν οι μεγαλύτερες ήγετες στον υπόκοσμο της Νέας Υόρκης, των οποίων η μεταξύ τους αντιπαλότητα οδήγησε στον περίφημο «Πόλεμο του Καστελαμαρέζε». Ο πόλεμος διήρκεσε σχεδόν τέσσερα χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα πολλά θύματα, γεγονός που προκάλεσε ανησυχίες στην νέα γενιά των μαφιόζων. Συνειδητοποιώντας ότι η συνέχιση αυτού του πολέμου θα επιφέρει την παρακμή της ιταλο-αμερικανικής μαφίας, η οποία θα κοστίσει στην επιρροή των εβραϊκών και ιρλανδικών γκάνγκστερ, οι νέοι γκάνγκστερς αποφάσισαν να θέσουν τέρμα στον πόλεμο και να σχηματίσουν μια «εθνική συνδικαλιστική εγκληματική οργάνωση» η οποία έγινε γνωστή ως το Εθνικό Συνδικάτο του Εγκλήματος, που έπρεπε να περιλαμβάνει όλους τους Ιταλοααμερικανούς, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, καθώς και τις εβραϊκές συμμορίες. Στις 15 Απριλίου του 1931, ο Λουτσιάνο προσκάλεσε τον Τζο Μασερία στο εστιατόριο Nuova Tammaro στο Κόνεϊ Αϊλαντ, όπου δολοφονήθηκε από τους Αναστάζια, Άντονις, Τζενοβέζε και Σίγκελ. Μετά από αυτό, ο Μαραντζάνο αυτοανακήρυξε τον εαυτό του ως «το αφεντικό των αφεντικών». Με την άδειά του, την ηγεσία της μελλοντικής οικογένειας Γκαμπίνο ανέλαβε ο Βίνσεντ Μανγκάνο, ένας μαφιόζος της παλιάς σχολής που έκανε τον Γκαμπίνο υπαρχηγό του.
Ωστόσο, οι «νέοι μαφιόζοι» δεν θα σταματούσαν. Στις 10 Σεπτεμβρίου 1931, δολοφόνησαν επίσης τον Μαραντζάνο, όπου λίγο μετά το θάνατο του, με πρωτοβουλία του Λάκι Λουτσιάνο, τα αφεντικά των πέντε μεγαλύτερων και πιο σημαντικών «οικογενειών» της ιταλο-αμερικανικής μαφίας «που ήλεγχαν» τη Νέα Υόρκη, ο Βίνσεντ Μανγκάνο, ο Λάκι Λουτσιάνο, ο Τζο Μπονάνο, ο Τζο Προφάτσι και ο Τόμι Γκαλιάνο ίδρυσαν την Επιτροπή - ένα συμβούλιο που θα αναλάμβανε την επίλυση συγκρούσεων μεταξύ των συμμοριών για την αποφυγή μελλοντικών πολέμων όπως του Καστελαμαρέζε.
Οικογένεια Μανγκάνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1932, ο 30χρονος Κάρλο Γκαμπίνο παντρεύτηκε την ξαδέλφη του, την Κάθριν Καστελάνο. Μαζί μεγάλωσαν τρεις γιους και μια κόρη. Ο Γκαμπίνο βγήκε ο πιο κερδισμένος στην οικογένεια Μανγκάνο. Οι δραστηριότητές του περιελάμβαναν τοκογλυφία, παράνομο τζόγο και επιχειρηματική προστασία. Παρά τη θέση και το εισόδημά του, ο Γκαμπίνο συνεχίζει να ζει σεμνά και όσο πιο νόμιμα γίνεται, έχοντας ένα μικρό σπίτι στο Μπρούκλιν. Η μόνη πραγματική ένδειξη της ματαιοδοξίας του Κάρλο ήταν η πινακίδα του αυτοκινήτου του Buick, η οποία εγράφε CG1. Το 1938, συνελήφθη με την κατηγορία της φοροδιαφυγής από την πώληση αλκοόλ και στις 23 Μαΐου 1939, καταδικάστηκε σε φυλάκιση για 22 μήνες και πρόστιμο 2.500 δολάρια.
Ο Βίνσεντ Μανγκάνο ηγήθηκε της οικογένειας για 20 χρόνια. Ήταν ένας μαφιόζος όπως ο Μασερία και ο Μαραντζάνο και οι «νέοι μαφιόζοι» τον ανέχτηκαν μόνο λόγω των στενών και ισχυρών δεσμών του με τον Έμιλ Καμάρντα, τον ισχυρό αντιπρόεδρο της International Dockers Association, που επέτρεψε στην «οικογένεια Μανγκάνο» να ελέγχει τα λιμάνια της Νέας Υόρκης και του Μπρούκλιν. Επίσης, ο Μανγκάνο και ο Καμάρντα δημιούργησαν μαζί το City Democratic Club, φαινομενικά για να προωθήσουν τις βασικές αμερικανικές αξίες, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια βιτρίνα για την Murder Inc., μιας οργάνωσης πληρωμένων δολοφόνων που εκτελούσε σύμβολαια θανάτου για τις ιταλικές-αμερικανικές οικογένειες. Εκτός από τις δολοφονίες και τον έλεγχο λιμένων, η οικογένεια Μανγκάνο συμμετείχε σε διάφορους εκβιασμούς, παράνομο τζόγο, συμπεριλαμβανομένων των ιπποδρομιών, τοκογλυφία κτλ. Οι άνθρωποι με την μεγαλύτερη επιρροή στην οικογένεια Μανγκάνο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν ο αδερφός του Βίνσεντ Φιλ Μανγκάνο, ο Κάρλο Γκαμπίνο και ο ξαδελφός του Πωλ Καστελάνο.
Στις 19 Απριλίου του 1951 ο Φιλ Μανγκάνο βρέθηκε νεκρός σε βαλτώδη περιοχή του Sheepshead Bay στο Μπρούκλιν.[2] Την ίδια στιγμή, το αφεντικό της οικογένειας, ο Βίνσεντ Μανγκάνο, εξαφανίστηκε και η εξαφάνισή του παρέμεινε ένα μυστήριο.[3] Υποτίθεται ότι και οι δύο αδελφοί σκοτώθηκαν από τον Άλμπερτ Ανασταζία , αλλά ούτε η αστυνομία ούτε η μαφία μπορούσαν να βρουν στοιχεία. [4] Αλλά ο Αναστάζια, με τη βοήθεια του φίλου του Φρανκ Κοστέλο, κατάφερε να πείσει τους ηγέτες των άλλων οικογενειών ότι ο Βίνσεντ Μαγκάνο θα τον σκότωνε. Ως αποτέλεσμα, η Επιτροπή συμφώνησε να αναγνωρίσει τον Αναστάζια ως το νέο αφεντικό της οικογένειας. Μετά από αυτό, ο Γκαμπίνο έγινε ο υπαρχηγός και ο ξάδερφος του Πωλ Καστελάνο ανέλαβε την πρώην ομάδα του Γκαμπίνο ως Κάπο.
Οικογένεια Γκαμπίνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την αναλήψη της ηγεσίας της οικογένειας Μανγκάνο απο τον Κάρλο Γκαμπίνο, η οποία μετονομάστηκε σε «οικογένεια Γκαμπίνο», αυτήν άνθισε και επέκτεινε τις σφαίρες επιρροής της. Νέες «ομάδες» δημιουργήθηκαν στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Λος Άντζελες, το Μαϊάμι, τη Βοστώνη, το Σαν Φρανσίσκο και το Λας Βέγκας. Οι Γκαμπίνο ανέλαβαν τον πλήρη έλεγχο του Μανχάταν και την εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση συλλογής και διάθεσης αποβλήτων και στους πέντε δήμους της πόλης. Με το διορισμό του υπαρχηγού του, Άντονο Σκόττο, ως προέδρου της Union Brooklyn Dockworkers, ο Κάρλο ενισχύσε τον έλεγχο στο λιμάνι του Μπρούκλιν. Ταυτόχρονα ξεκίνησε το λαθρεμπόριο ηρωίνης και κοκαΐνης, μιας πολύ επικερδής, αλλά πολύ επικίνδυνης δραστηριότητας, η οποία προσέλκυσε την προσοχή από τις διωκτικές αρχές και την κοινωνία. Ο Γκαμπίνο τότε αποαφασίσε να απαγόρευσει στα μέλη της οικογένειας να πωλούν ναρκωτικά, δηλώνοντας την αρχή του «Πουλήστε και πεθαίνετε» (αγγλικά:Deal and Die).
Το 1962, ο Κάρλο Γκαμπίνο, με την υποστήριξη του Κοστέλο και του Λουτσιάνο, γίνεται επικεφαλής της Επιτροπής. Την ίδια χρονιά, θέλοντας να ενισχύσει τους δεσμούς του με την οικογένεια των Λουτσέζε, πάντρεψε τον μεγαλύτερο γιο του Τόμας με την κόρη του αφεντικού Τόμμυ Λουτσέζε, Φρανσίς.[5] Τον γάμο παρακολούθησαν περισσότεροι από 1000 επισκέπτες, συγγενείς και φίλοι. Φημολογήθηκε ότι ο Γκαμπίνο έδωσε προσωπικά στον Λουτσέζε 30.000 δολάρια ως «γαμήλιο δώρο». Μαζί με την οικογένεια Λουτσέζε, οι Γκαμπίνο ανέλαβαν τον έλεγχο του Διεθνούς Αεροδρομίου Τζον Φ. Κέννεντυ.[6] Στη δεκαετία του 1960, η οικογένεια Γκαμπίνο αποτελούνταν από περίπου 30 «ομάδες» με περίπου 500 στρατιωτών [7] (σύμφωνα με άλλες πηγές 700 ή 800). Το ετήσιο εισόδημα της οικογένειας εκτιμήθηκε σε 500 εκατομμύρια δολάρια.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Organized Crime and Illicit Traffic in Narcotics: Hearings. United States. Congress. Senate. Committee on Government Operations. Permanent Subcommittee on Investigations. 1963.
- ↑ «Aide of Joe Adonis is Found Shot Dead». New York Times. April 20, 1951. https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1951/04/20/87242113.pdf. Ανακτήθηκε στις 26 February 2012.
- ↑ «showDoc.html». www.maryferrell.org (στα Αγγλικά). 11 Φεβρουαρίου 1965. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Gage, Nicholas (October 16, 1976). «Carlo Gambino, a Mafia Leader, Dies in His Long Island Home at 74». New York Times. https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1976/10/16/284661052.pdf. Ανακτήθηκε στις 30 December 2011.
- ↑ The Gambino Crime Family — A Squirrel of a Man — Crime Library on truTV.com Αρχειοθετήθηκε 2013-05-20 στο Wayback Machine.
- ↑ Raab, Selwyn (March 20, 1990). «Police Say Their Chinatown Sting Ties Mob to the Garment Industry». The New York Times. https://www.nytimes.com/1990/03/20/nyregion/police-say-their-chinatown-sting-ties-mob-to-the-garment-industry.html?scp=18&sq=Joseph%20Lucchese%20dies&st=cse.
- ↑ Mustain, Gene; Capeci, Jerry. Mob Star: The Story of John Gotti (p. 295)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Capeci, Jerry· Mustain, Gene (1996). Gotti: Rise and Fall. New York: Onyx. ISBN 0-451-40681-8.
- Davis, John H. (1993). Mafia Dynasty: The Rise and Fall of the Gambino Crime Family. New York: HarperCollins. ISBN 0-06-109184-7.
- Bonanno, Joseph (2003). A Man of Honor: The Autobiography of Joseph Bonanno. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-97923-1.
- Capeci, Jerry (2002). The Complete Idiot's Guide to the Mafia. Indianapolis: Alpha Books. ISBN 0-02-864225-2.
- Jacobs, James B.· Panarella, Christopher· Worthington, Jay (1994). Busting the Mob: The United States v. Cosa Nostra. New York: NYU Press. ISBN 0-8147-4230-0.
- Mannion, James (2005). 101 Things You Didn't Know About the Mafia: The Lowdown on Dons, Wiseguys, Squealers and Backstabbers. Avon, Massachusetts: Adams Media. ISBN 1-59337-267-1.
- Milhorn, H. Thomas (2005). Crime: Computer Viruses to Twin Towers. Boca Raton, Florida: Universal Publishers. ISBN 1-58112-489-9.
- Selwyn, Raab (2005). Five Families: The Rise, Decline, and Resurgence of America's Most Powerful Mafia Empires. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-30094-8.
- Kelly, Robert J.· Chin, Ko-lin· Schatzberg, Rufus, επιμ. (1994). Handbook of Organized Crime in the United States. Westport, Connecticut: Greenwood Press. ISBN 0-313-28366-4.
- Turkus, Burton B.· Feder, Sid (1992) [1951]. Murder, Inc.: The Story of the Syndicate. New York: Farrar, Straus and Young. ISBN 978-0-306-80475-5.
- «Federal Bureau of Investigation – Freedom of Information Privacy Act». Foia.fbi.gov. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009.
- https://web.archive.org/web/20071203045421/http://www.americanmafia.com/images/Frank_Gambino284x152.jpg
- «The Gambino Crime Family – Crime Library on». Trutv.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009.
- «Federal Bureau of Investigation New York Division – Press Release 2007 – Department of Justice». Newyork.fbi.gov. 30 Ιανουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009.
- «Fact and Fiction in The Godfather movie Crime Library – Crime Library on». Trutv.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2009.
- «Verdict Is Termed A Blow To The Mafia». The New York Times. https://www.nytimes.com/1986/11/20/nyregion/verdict-is-termed-a-blow-to-the-mafia.html?pagewanted=all. Ανακτήθηκε στις 2016-10-12.
- Sibley, John (May 5, 1967). «GAMBINO FACING LOSS OF HIS BAIL; Forfeiture of $100,000 Is Ordered». The New York Times. https://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=FA0E16FE345C14738DDDAC0894DD405B878AF1D3. Ανακτήθηκε στις 2009-03-16.
- «The Gambino Crime Family».
- Κάρλο Γκαμπίνο στο Find a Grave (Αγγλικά)
