Ιωάννης Στιούαρτ του Όλμπανυ
| Ιωάννης Στιούαρτ του Όλμπανυ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1481 Ωβέρνη |
| Θάνατος | 2 Ιουλίου 1536 Μιρφλέρ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σκωτία Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Άννα του Λα Τουρ ντ'Ωβέρν |
| Σύντροφος | Jean Abernathy |
| Τέκνα | Eleanor Stewart[1][2] |
| Γονείς | Αλέξανδρος Στιούαρτ, δούκας του Όλμπανυ[1] και Anne de la Tour[1] |
| Οικογένεια | Οίκος των Στιούαρτ |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιωάννης Στιούαρτ, αγγλ.: John Stewart, 2nd duke of Albany (1481 ή 1484 – 2 Ιουλίου 1536) από τον Οίκο των Στιούαρτ ήταν 2ος δούκας τού Όλμπανυ, αντιβασιλέας της Σκωτίας και κόμης τού Ωβέρν και τού Λωραγκουά στη Γαλλία.
Πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιωάννης ήταν γιος του Αλεξάνδρου Στιούαρτ, δούκα του Όλμπανυ (γιού τού βασιλιά Ιακώβου Β΄ της Σκωτίας). Ήταν ο μόνος γιος τού δεύτερου γάμου τού πατέρα του, με την Άννα του Λα Τουρ ντ'Ωβέρν, κόρη του Bερτράνδου ΣΤ΄ τού Ωβέρν. Ο φιλόδοξος, αν και αποτυχημένος, Αλέξανδρος είχε φύγει από τη Σκωτία στη Γαλλία το 1479 και νυμφεύτηκε την Άννα. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Σκωτία μετά τη συμφιλίωση με τον αδερφό του τον βασιλιά, αλλά το 1483 κατέφυγε στη Γαλλία για δεύτερη φορά, και καταδικάστηκε στη Σκωτία σε θάνατο για προδοσία. Ο Ιωάννης γεννήθηκε στη Γαλλία, αν και δεν είναι σαφές αν αυτό ήταν κατά την πρώτη ή τη δεύτερη παραμονή τού πατέρα του εκεί, και μεγάλωσε εκεί με τη Γαλλίδα μητέρα του.
Ο Αλέξανδρος σκοτώθηκε στο Παρίσι κατά λάθος σε μία κονταρομαχία (tournois) το 1485, όταν ο Iωάννης ήταν ακόμη βρέφος. Είχε νυμφευτεί νωρίτερα με την Aικατερίνη Σίνκλερ, κόρη τού 3ου κόμη τού Όρκνυ, αλλά αυτός ο γάμος είχε διαλυθεί το 1478, έχοντας ωστόσο ετεροθαλή αδέρφια στον Ιωάννη. Το ζήτημα της γνησιότητάς τους προκάλεσε αβεβαιότητα στη διαδοχή, αλλά το βρέφος Ιωάννης αναγνωρίστηκε τελικά ως δούκας μετά το τέλος τού πατέρα του. Κληρονόμησε έτσι το δουκάτο του Όλμπανυ και την κομητεία του Μαρς.
Στις 15 Φεβρουαρίου 1487 η μητέρα του παντρεύτηκε τον Λουί ντε Σεϋσέλ, "κόμη του θαλάμου", ο οποίος έγινε πατριός του Ιωάννη.
Διάδοχος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Όλμπανυ ήταν σε όλη του τη ζωή ο επόμενος κληρονόμος του βασιλείου της Σκωτίας μετά τα άρρενα μέλη της οικογένειας του βασιλιά, λόγω των διατάξεων της ημι-σαλικής διαδοχής που είχε θεσπιστεί από τον βασιλιά Ροβέρτο Β΄, που ευνοούσε τους άνδρες εξ αρρενογονίας έναντι όλων των γυναικών του βασιλικού Οίκου των Στιούαρτ. Οι γιοι της άμεσης βασιλικής οικογένειας αποδείχθηκαν βραχύβιοι, εκτός από τους πρώτους εξαδέλφους του Όλμπανυ, τον Ιάκωβο δούκα του Ρος, τον βασιλιά Ιάκωβο Δ΄ και τον γιο του τελευταίου, τον μελλοντικό βασιλιά Ιάκωβο Ε΄ (ο οποίος απεβίωσε το 1542, μόλις πέντε χρόνια μετά τον Όλμπανυ).
Έτσι, ο Όλμπανυ ήταν από το 1504 και μετά είτε ο διάδοχος, είτε ο δεύτερος στη σειρά της διαδοχής τού θρόνου της Σκωτίας. Μετά το 1504, επειδή ο διάδοχος που υπήρχε ήταν ανήλικος, ο Όλμπανυ ήταν πάντα ο πλησιέστερος ενήλικος διάδοχος. Κατά τη διάρκεια της ανηλικιότητας του βασιλιά Ιάκωβου Ε΄, ο Όλμπανυ ενήργησε ως αντιβασιλιάς κατά διαστήματα μεταξύ 1514 και 1524.
Στις 8 Ιουλίου 1505 ο νεαρός Όλμπανυ νυμφεύτηκε την εξαδέλφη του Άννα, κόμισσα τού Ωβέρν και Λωραγκουά (η μεγαλύτερη κόρη και κληρονόμος τού εκ μητρός θείου τού Όλμπανυ Ιωάννη Γ΄ κόμη τού Ωβέρν που είχε αποβιώσει το 1501). Έτσι ο Ιωάννης άρχισε να απολαμβάνει τη θέση και τα δικαιώματα του κόμη τού Ωβέρν και του Λωραγουά στη Γαλλία, μέχρι το τέλος της Άννας το 1524. Ένα χειρόγραφο που περιγράφει λεπτομερώς την περιουσία της με εικόνες από τα κάστρα της, υπάρχει ακόμη (βλ. παραπομπές).
Η μητέρα του Όλμπανυ, Άννα, κόμισσα του Λα Σαμπρ, απεβίωσε στις 13 Οκτωβρίου 1512. (Ο πατριός, Λουί ντε Λα Σαμπρ, έζησε μέχρι το 1517.)
Αντιβασιλιάς της Σκωτίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στρατιωτική θητεία στη Γαλλία και ο τετραετής πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια των Ιταλικών Πολέμων (1521–1525), μεταξύ Γαλλίας, Ισπανίας και Γερμανίας, ο Όλμπανυ τέθηκε επικεφαλής τού ενός τρίτου τού Στρατού τού Φραγκίσκου Α΄ και στάλθηκε για να επιτεθεί στις παπικές δυνάμεις και να εξαπολύσει επίθεση στη Νάπολη, που κρατούσαν οι Ισπανοί. Λόγω της ανεπαρκούς ηγεσίας, τα εναπομείναντα δύο τρίτα του στρατού συγκρούστηκαν με τις Γερμανικές δυνάμεις στην Παβία το 1525 και συντρίφθηκαν: ο Φραγκίσκος Α΄ και αμέτρητοι άλλους Γάλλοι ευγενείς πιάστηκαν όμηροι. Το τμήμα του στρατού του Όλμπανυ υπέστη πολλές ενέδρες και λιποταξίες, και επέστρεψε σε μία πτοημένη Γαλλία, χωρίς να έχει φτάσει στη Νάπολη.
Μετέπειτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ευρωπαίοι τεχνίτες στη Σκωτία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Όλμπανυ έφερε πολλούς ξένους τεχνίτες να δουλέψουν στη Σκωτία το 1515. Ο «Ζαν Μπελούν», Γάλλος ή «μάστορας Τζον Κάρβουρ» εργάστηκε σε νέα παράθυρα και πόρτες για το ανάκτορο τού Χόλυρουντχαουζ και επισκεύασε μία σειρά από δόρατα και λόγχες. Ένας Ιταλός ονόματι «Γιουλιάνο» έφτιαξε 6000 τούβλα στο Tράνεντ για να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή ενός φούρνου στο οπλοστάσιο στο κάστρο τού Εδιμβούργου, όπου ο αρχι-κατασκευαστής όπλων Ρόμπερτ Μπόρθγουικ συνεργάστηκε από τους Γάλλους «Ζαν Μπουκάτ» και τον μαθητευόμενό του «Περύς». Δύο από τα κανόνια που κατασκεύασαν, σημειωμένα με τον θυρεό τού δούκα και καταχωρισμένα ως " τεταρτο-φάλκον", εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται στο κάστρο του Εδιμβούργου το 1579.[3]
Στο Κρωφορντ Μουρ, ο «Ζαν Ντραν», ένας Γάλλος ήταν για το ραφινάρισμα και τη χύτευση χρυσού.[4] Το 1516 ο Όλμπανυ διόρισε έναν Γάλλο πυροβολητή, τον Ζεανό ντε Λαβάλ, ως κύριο φύλακα του βασιλικού Πυροβολικού. Αυτή η θέση είχε δοθεί τελευταία στον λόρδο Σίνκλαιρ.[5]
Ο έπαινος για τις βελτιώσεις του Όλμπανυ στη Σκωτία δημοσιεύτηκε στο Sommaire de l'Origine Description et Merveilles d'Escosse (1538) από τον Ζεάν τον λεγόμενο Le-Fresne Des-Montiers. Ο Όλμπανυ σχετίζεται με τα κτίριά του στο κάστρο Ντάνμπαρ, τα οποία κατέστησε απόρθητα και λέγεται ότι βελτίωσε τη γεωργία στη Σκωτία.[6] Ένα άρθρο του ιστορικού Μπράυονυ Κομπς διερευνά περαιτέρω τις δραστηριότητες του δούκα του Όλμπανυ και τις αρχιτεκτονικές και καλλιτεχνικές του συνδέσεις, που βελτίωσαν τον σχεδιασμό τού προμαχώνα πυροβολικού στο κάστρο Ντούνμπαρ και τοποθέτησε το κτίριο σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο.[7]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιωάννης δεν είχε νόμιμα παιδιά από τη σύζυγό του Άννα.
Από μία Σκωτσέζα, την Ιωάννα Άμπενεθυ, ο Ιωάννης είχε μία νόθη κόρη:
- (νόθη) Ελεονώρα Στιούαρτ.[8] Νομιμοποιήθηκε και παντρεύτηκε τον Ιωάννη του Λ'Οπιτάλ, κόμη τού Σουαζύ στο Φονταινεμπλώ στις 22 Οκτωβρίου 1547, παρουσία του Ερρίκου Β΄ της Γαλλίας.[9] Ο Σουαζύ αργότερα έγινε ο δάσκαλος του Φραγκίσκου (Β΄) τότε διαδόχου (απεβ. 1560).[8] Τού γιου τους:
- Ιακώβου τού Λ'Οπιτάλ, 1ου μαρκησίου του Σουαζύ, οι απόγονοι περιλαμβάνουν τους δούκες του Κάστρις και τους ΜακΜάχον δούκες της Ματζέντα.[10]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Thomson, Thomas, A Collection of Inventories (Edinburgh, 1815), pp. 251-2.
- ↑ Accounts of the Lord High Treasurer of Scotland, vol. 5, (1903), pp.10-12, 18-20.
- ↑ Register of the Privy Seal of Scotland, vol. 1 (Edinburgh, 1908), p.427 no. 2756.
- ↑ Jehan dit Le-Fresne Des-Montiers, Sommaire de l'origine description et merveilles d'Escosse (Paris 1538), fol. xv verso.
- ↑ Bryony Coombs, 'John Stuart, Duke of Albany and his contribution to military science in Scotland and Italy 1514-36, from Dunbar to Rome', Proceedings of the Society of Antiquaries Scotland, 148 (2018), pp. 231-236.
- ↑ 8,0 8,1 Stuart, (1940), 208.
- ↑ James Balfour Paul. The Scots Peerage: Founded on Wood's Edition of Sir Robert Douglas's Peerage of Scotland; Containing an Historical and Genealogical Account of the Nobility of that Kingdom, Volume 1, D. Douglas, 1904. pg 154. Google eBook
- ↑ Ruvigny, Plantagenet Roll - is this a book? Does it have page numbers?
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα John Stewart, Duke of Albany στο Wikimedia Commons