Θρησκεία στη Γερμανία
Θρησκείες στη Γερμανία (Απογραφή 2011)
Ο Χριστιανισμός είναι η επικρατέστερη θρησκεία στη Γερμανία. Η περιοχή έγινε πλήρως χριστιανική την εποχή του Καρλομάγνου (8ος - 9ος αι.). Μετά τη Θρησκευτική Μεταρρύθμιση, που ξεκίνησε από τον Μαρτίνο Λούθηρο, ένα σημαντικό ποσοστό των χριστιανών στη Γερμανία αποσχίστηκαν από την Καθολική Εκκλησία και έγιναν Λουθηρανοι και σε πολύ μικρότερο βαθμό Καλβινιστές. [1]
Σήμερα, περίπου το 55% των Γερμανών είναι Χριστιανοί. Οι μισοί από αυτούς είναι Καθολικοί και οι άλλοι μισοί Λουθηρανοι. Περίπου το 5% είναι Μουσουλμάνοι και οι άλλες θρησκείες αποτελώντας περίπου το 0,5%. Ο υπόλοιπος πληθυσμός δεν ασπάζεται κάποια θρησκεία και πολλοί είναι άθεοι, αγνωστικιστές ή απλά άθρησκοι. [2]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1000 π.Χ. - 300 μ.Χ.
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο αρχαίος γερμανικός παγανισμός ήταν μια πολυθεϊστική θρησκεία που ασπάστηκε στην προϊστορική Γερμανία και τη Σκανδιναβία, καθώς και στα ρωμαϊκά εδάφη της Γερμανίας μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ. Είχε ένα πάνθεον θεών που περιελάμβαναν τους Donar / Thunar, Wuotan / Wodan, Frouwa / Frua, Balder / Phol / Baldag, και άλλους. Ο κελτικός παγανισμός και αργότερα οι γαλλο-ρωμαϊκές συνθέσεις ασπάστηκαν αντ 'αυτού σε δυτικά και νότια μέρη της σύγχρονης Γερμανίας, ενώ ο σλαβικός παγανισμός ασπάστηκε στα ανατολικά. [3]
300-1000
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα εδάφη της Γερμανίας υπό τον έλεγχο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (οι επαρχίες Germania Superior και Germania Inferior), τα πρώτα σημάδια του Χριστιανισμού εισήχθησαν μετά τον 4ο αιώνα. Αν και υπήρχαν προηγουμένως ειδωλολατρικοί ρωμαϊκοί ναοί, σύντομα χτίστηκαν χριστιανικές θρησκευτικές δομές, όπως η Aula Palatina στο Trier, που ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α' (306-337 μ.Χ.).[4]
Κατά την περίοδο της Καρολίνγκας, ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε σε όλη τη Γερμανία, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρλομάγνου (800-814 μ.Χ.) και των επεκτατικών στρατιωτικών του εκστρατειών. Οι θρησκευτικές δομές που χτίστηκαν κατά την περίοδο της Καρολίνας περιλαμβάνουν το παρεκκλήσι Παλατίνου, Άαχεν, ένα σωζόμενο μέρος του παλατιού του Άαχεν που χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Odo του Metz κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρλομάγνου.[5]
1000-1517
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα εδάφη της σημερινής Γερμανίας, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, ήταν όλα Ρωμαιοκαθολικά με τις θρησκευτικές αιρέσεις να καταστέλλονται τόσο από τον Πάπα όσο και από τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1517-1648
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κύριο Άρθρο: Μεταρρύθμιση
Ο Ρωμαιοκαθολικισμός ήταν η μόνη καθιερωμένη θρησκεία στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι που η Μεταρρύθμιση το άλλαξε αυτό δραστικά. Στις αρχές του 16ου αιώνα, οι κακοποιήσεις της Καθολικής Εκκλησίας προκάλεσαν μεγάλη δυσαρέσκεια και προέκυψε μια γενική επιθυμία για μεταρρύθμιση. Το 1517 η Μεταρρύθμιση ξεκίνησε με τη δημοσίευση των 95 θέσεων του Μαρτίνου Λούθηρου. Με λεπτομερείς 95 ισχυρισμούς, που πίστευε ο Λούθηρος, παρουσίασε διαφθορά και παραπληροφόρηση εντός της Καθολικής Εκκλησίας. Η Μεταρρύθμιση απέδειξε τη διαφωνία του Λούθηρου τόσο με τον τρόπο με τον οποίο οι ανώτεροι κληρικοί χρησιμοποίησαν την εξουσία, όσο και με την ίδια την ιδέα του παπισμού. Ο Λούθηρος μετέφρασε τη Βίβλο από τα Λατινικά στα Γερμανικά, θεμελιώνοντας τη βάση της σύγχρονης Γερμανικής γλώσσας.
Με τη διαμαρτυρία των Λουθηρανών πρίγκιπων στην Αυτοκρατορικό Κοινοβούλιο του Σπέιερ (1529) και την απόρριψη της Λουθηρανικής «Ομολογίας του Άουγκσμπουργκ» στο Κοιονοβούλιο του Άουγκσμπουργκ (1530), εμφανίστηκε μια ξεχωριστή Λουθηρανική εκκλησία. [1]
Από το 1545 ξεκίνησε στη Γερμανία η αντι-μεταρρύθμιση. Μεγάλο μέρος της ώθησης του προήλθε από τη νεοσυσταθείσα (το 1540) τάξη Ιησουιτών. Αποκατέστησε τον Καθολικισμό σε πολλές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Βαυαρίας. Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε θρησκευτικά διαφορετική. Ως επί το πλείστον, οι πολιτείες της Βόρειας και Κεντρικής Γερμανίας έγιναν Προτεστάντες (κυρίως Λουθηρανοί, αλλά και Καλβινιστές), ενώ τα κράτη της νότιας Γερμανίας και της Ρηνανίας παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό Καθολικά. Το 1547 ο Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κάρολος Β' νίκησε τη Σχμαλκαλδική Ένωση, μια συμμαχία Προτεσταντών ηγεμόνων. Η Ειρήνη του Άουγκσμπουργκ το 1555 έφερε την αναγνώριση της λουθηρανικής πίστης. Ωστόσο, η συνθήκη όριζε επίσης ότι η θρησκεία ενός κράτους θα ήταν εκείνη του κυβερνήτη του. [6] [7]
Το 1608-1609 σχηματίστηκε ο Προτεσταντισμός και ο Καθολικισμός. Ο Τριακονταετής Πόλεμος (1618–1648), μία από τις πιο καταστροφικές συγκρούσεις στην ευρωπαϊκή ιστορία, έπαιξε ρόλο κυρίως στα γερμανικά εδάφη, αλλά και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Ήταν σε κάποιο βαθμό μια θρησκευτική σύγκρουση, στην οποία συμμετείχαν τόσο Προτεστάντες όσο και Καθολικοί. [8]
1648-1871
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δύο κύριες εξελίξεις αναμόρφωσαν τη θρησκεία στη Γερμανία μετά το 1814. Υπήρξε ένα κίνημα για την ένωση των μεγαλύτερων λουθηρανικών και των μικρότερων μεταρρυθμισμένων προτεσταντικών εκκλησιών. Οι ίδιες οι εκκλησίες το έφεραν αυτό στο Μπάντεν, το Νασάου και τη Βαυαρία. Ωστόσο, στην Πρωσία ο Βασιλιάς Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ ήταν αποφασισμένος να χειριστεί την ενοποίηση εξ ολοκλήρου με τους δικούς του όρους, χωρίς διαβούλευση. Ο στόχος του ήταν να ενοποιήσει τις προτεσταντικές εκκλησίες και να επιβάλει μια ενιαία τυποποιημένη λειτουργία, οργάνωση, ακόμη και αρχιτεκτονική. Ο μακροπρόθεσμος στόχος ήταν να συγκεντρωθεί πλήρως ο βασιλικός έλεγχος όλων των προτεσταντικών εκκλησιών. Σε μια σειρά προκηρύξεων για αρκετές δεκαετίες ιδρύθηκε η Ευαγγελική Εκκλησία της Πρωσικής Ένωσης, συγκεντρώνοντας τους πολυάριθμους Λουθηρανικούς και τους λιγότερο πολυάριθμους Μεταρρυθμισμένους Προτεστάντες. Η κυβέρνηση της Πρωσίας είχε πλέον τον πλήρη έλεγχο των εκκλησιαστικών υποθέσεων, με τον ίδιο τον βασιλιά να αναγνωρίζεται ως ο αρχηγός επίσκοπος. Η αντίθεση στην ενοποίηση προήλθε από τους «Παλιούς Λουθηρανούς» στην Πρωσία και τη Σιλεσία που ακολούθησαν τις θεολογικές και λειτουργικές μορφές που είχαν ακολουθήσει από τις ημέρες του Λούθηρου. Η κυβέρνηση προσπάθησε να τους καταδιώξει, έτσι πήγαν υπόγεια. Δεκάδες χιλιάδες μετανάστευσαν στη Νότια Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δημιούργησαν τη Σύνοδο του Μιζούρι. Τέλος, το 1845, ο νέος βασιλιάς Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ προσέφερε γενική αμνηστία και επέτρεψε στους Παλιούς Λουθηρανούς να σχηματίσουν ξεχωριστές ελεύθερες εκκλησιαστικές ενώσεις με μόνο ονομαστικό κυβερνητικό έλεγχο. [9] [10] [11]
Από τη θρησκευτική άποψη του τυπικού Καθολικού ή Προτεστάντη, έγιναν σημαντικές αλλαγές όσον αφορά μια πολύ πιο εξατομικευμένη θρησκευτικότητα που εστίαζε στο άτομο περισσότερο από την εκκλησία ή την τελετή. Αντίθετα με τον ορθολογισμό του τέλους του 18ου αιώνα, δόθηκε μια νέα έμφαση στην ψυχολογία και το συναίσθημα του ατόμου, ειδικά όσον αφορά το ενδεχόμενο αμαρτίας, λύτρωσης, και τα μυστήρια και τις αποκαλύψεις του Χριστιανισμού. Πιετιστικές αναβιώσεις ήταν κοινές στους Προτεστάντες. Μεταξύ των Καθολικών υπήρξε μια απότομη αύξηση στα δημοφιλή προσκυνήματα. Μόνο το 1844, μισό εκατομμύριο προσκυνητές πέρασαν από πόλη Τρίερ της Ρηνανίας για να δουν την απρόσκοπτη ρόμπα του Ιησού, που λέγεται ότι ήταν η ρόμπα που φορούσε ο Ιησούς στο δρόμο για τη σταύρωσή του. Οι καθολικοί επίσκοποι στη Γερμανία ήταν ιστορικά σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητοι από τη Ρώμη, αλλά τώρα το Βατικανό ασκούσε ολοένα και περισσότερο έλεγχο, έναν νέο «υπεραμοντανισμό» Καθολικών που ήταν πολύ πιστοί στη Ρώμη. Μια έντονη διαμάχη ξέσπασε το 1837–38 στην ευρύτερα Καθολική Ρηνανία σχετικά με τη θρησκευτική εκπαίδευση παιδιών μικτών γάμων, όπου η μητέρα ήταν Καθολική και ο πατέρας Προτεστάντης. Η κυβέρνηση θέσπισε νόμους για να απαιτήσει αυτά τα παιδιά να μεγαλώνονται πάντα ως Προτεστάντες, σε αντίθεση με τον Ναπολεόντειο Νόμο που είχε προηγουμένως επικρατήσει και επέτρεψε στους γονείς να πάρουν την απόφαση. Έθεσε τον Καθολικό Αρχιεπίσκοπο υπό κατ 'οίκον περιορισμό. Το 1840, ο νέος βασιλιάς Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄ ζήτησε συμφιλίωση και τερμάτισε τη διαμάχη συμφωνώντας με τα περισσότερα από τα καθολικά αιτήματα. Ωστόσο, οι καθολικές αναμνήσεις παρέμειναν βαθιές και οδήγησαν σε μια αίσθηση ότι οι Καθολικοί έπρεπε πάντα να παραμείνουν μαζί απέναντι σε μια αναξιόπιστη κυβέρνηση. [12]
1871-1918
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο καγκελάριος Ότο Φον Μπίσμαρκ δεν ανέχτηκε καμία βάση εξουσίας εκτός Γερμανίας - στη Ρώμη - έχοντας λόγο στις γερμανικές υποθέσεις. Ξεκίνησε ένα Kulturkampf ("πόλεμο πολιτισμού") ενάντια στη δύναμη του Πάπα και της Καθολικής Εκκλησίας το 1873, αλλά μόνο στην Πρωσία. Αυτό κέρδισε ισχυρή υποστήριξη από τους Γερμανούς φιλελεύθερους, οι οποίοι θεωρούσαν την Καθολική Εκκλησία ως το προπύργιο της αντίδρασης και τον μεγαλύτερο εχθρό τους. Το καθολικό στοιχείο, με τη σειρά του, είδε τους Εθνικούς Φιλελεύθερους, οι οποίοι τυχαία ήταν Προτεστάντες, ως ο χειρότερος εχθρός του και σχημάτισαν το Κεντρικό Κόμμα. [13]
Οι καθολικοί, αν και περίπου το ένα τρίτο του εθνικού πληθυσμού, σπάνια είχαν τη δυνατότητα να κατέχουν σημαντικές θέσεις στην αυτοκρατορική κυβέρνηση ή στην πρωσική κυβέρνηση. Μετά το 1871, έγινε μια συστηματική εκκαθάριση των Καθολικών. Στο ισχυρό υπουργείο Εσωτερικών, που χειρίστηκε όλες τις αστυνομικές υποθέσεις, ο μόνος Καθολικός ήταν αγόρι αγγελιοφόρων. Οι Εβραίοι υπέστησαν επίσης διακρίσεις σε μεγάλο βαθμό.[14]
Το μεγαλύτερο μέρος του Kulturkampf πολεμήθηκε στην Πρωσία, αλλά η αυτοκρατορική Γερμανία ψήφισε τον νόμο για τον Pulpit, ο οποίος καθιστούσε έγκλημα για οποιονδήποτε κληρικό να συζητήσει δημόσια ζητήματα με τρόπο που δυσαρεστούσε την κυβέρνηση. Σχεδόν όλοι οι καθολικοί επίσκοποι, οι κληρικοί και οι λαϊκοί απέρριψαν τη νομιμότητα των νέων νόμων και ήταν ανυπόμονοι να αντιμετωπίσουν τις ολοένα και πιο βαριές κυρώσεις και τις φυλακές που επέβαλε η κυβέρνηση του Μπίσμαρκ.[15]
Ο Μπίσμαρκ υποτίμησε την αποφασιστικότητα της Καθολικής Εκκλησίας και δεν προέβλεψε τα άκρα που θα είχε αυτός ο αγώνας. Η Καθολική Εκκλησία κατήγγειλε τους αυστηρούς νέους νόμους ως αντι-καθολικούς και συγκέντρωσε την υποστήριξη των ψηφοφόρων της σε όλη τη Γερμανία. Στις επόμενες εκλογές, το Κεντρικό Κόμμα κέρδισε το ένα τέταρτο των εδρών στην Αυτοκρατορικό Κοινοβούλιο. Η σύγκρουση έληξε μετά το 1879 επειδή ο Πάπας Πίος Θ' πέθανε το 1878 και ο Μπίσμαρκ έσπασε με τους Φιλελεύθερους για να δώσει την κύρια έμφαση στα τιμολόγια, την εξωτερική πολιτική και να επιτεθεί στους σοσιαλιστές. Ο Μπίσμαρκ διαπραγματεύτηκε με τον νέο συμβιβασμό Πάπα Λέων ΙΓ'. Η ειρήνη αποκαταστάθηκε, οι επίσκοποι επέστρεψαν και οι φυλακισμένοι κληρικοί απελευθερώθηκαν. Οι νόμοι μειώθηκαν ή αφαιρέθηκαν, αλλά οι βασικοί κανονισμοί όπως ο νόμος περί Pulpit και οι νόμοι που αφορούν την εκπαίδευση, το αστικό μητρώο ή τη θρησκευτική δυσαρέσκεια παρέμειναν σε ισχύ. Το Κεντρικό Κόμμα κέρδισε δύναμη και έγινε σύμμαχος του Μπίσμαρκ, ειδικά όταν επιτέθηκε στο σοσιαλισμό.
1918-1945
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το εθνικό σύνταγμα του 1919 καθόρισε ότι η νεοσύστατη Δημοκρατία της Βαϊμάρης δεν είχε κρατική εκκλησία και εγγυήθηκε την ελευθερία πίστης και θρησκείας. Νωρίτερα, αυτές οι ελευθερίες αναφέρονται μόνο στα κρατικά συντάγματα. Οι Προτεστάντες και οι Καθολικοί ήταν ίσοι ενώπιον του νόμου και η ελεύθερη σκέψη άνθισε. Το γερμανικό Freethinkers League συγκέντρωσε περίπου 500.000 μέλη, πολλοί από τους οποίους ήταν άθεοι, προτού κλείσει η οργάνωση από τους Ναζί τον Μάιο του 1933.
Όταν το Ναζιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ κατέλαβε την εξουσία τον Ιανουάριο του 1933, προσπάθησε να διεκδικήσει τον κρατικό έλεγχο στις εκκλησίες, αφενός μέσω του Ράιχσκονκορδάτ με την Καθολική Εκκλησία, και την αναγκαστική συγχώνευση της Γερμανικής Συνομοσπονδίας Ευαγγελικής Εκκλησίας στην Προτεσταντική Εκκλησία Ράιχ. Η έννοια του Θετικού Χριστιανισμού και του κινήματος Deutsche Christen επιδίωξε να συμφιλιώσει τις αρχές του Εθνικού Σοσιαλισμού με τη χριστιανική θρησκεία. Αυτή η πολιτική φαίνεται να είχε πάει σχετικά καλά μέχρι τα τέλη του 1936, όταν μια «σταδιακή επιδείνωση των σχέσεων» μεταξύ του ναζιστικού κόμματος και των εκκλησιών είδε την άνοδο του Kirchenaustritt («αφήνοντας την εκκλησία»). Παρόλο που δεν υπήρχε επίσημη οδηγία από την κορυφή προς τα κάτω για την ανάκληση της συμμετοχής στην εκκλησία, ορισμένα μέλη του Ναζιστικού Κόμματος άρχισαν να το κάνουν εθελοντικά και πίεσαν άλλα μέλη να ακολουθήσουν το παράδειγμα τους. Εκείνοι που εγκατέλειψαν τις εκκλησίες χαρακτηρίστηκαν ως Gottgläubig: πίστευαν σε μια υψηλότερη δύναμη, συχνά δημιουργός-Θεός με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το γερμανικό έθνος, αλλά δεν ανήκε σε καμία εκκλησία, ούτε ήταν άθεοι. Πολλοί ήταν Γερμανοί νεοπαγανιστές. Αυτό το κίνημα, που προωθήθηκε ιδιαίτερα από τον Reichsführer-SS Heinrich Himmler, παρέμεινε σχετικά μικρό και έως το 1939, το 3,5% των Γερμανών ταυτοποιήθηκε ως Gottgläubig. Η συντριπτική πλειοψηφία του 94,5% παρέμεινε Προτεσταντική ή Καθολική, και μόνο το 1,5% δεν είχε καμία πίστη. Από τον Ιανουάριο του 1933, οι Εβραίοι στη Γερμανία περιθωριοποιήθηκαν ολοένα και περισσότερο, εκδιώχθηκαν και διώχθηκαν για συνδυασμό θρησκευτικών, φυλετικών και οικονομικών λόγων. Από το 1941 έως την πτώση της ναζιστικής Γερμανίας το 1945, σφαγιάστηκαν ενεργά κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
1945-Σήμερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, δύο κράτη εμφανίστηκαν στη Γερμανία το 1949: η Δυτική Γερμανία υπό την αιγίδα των Δυτικών Συμμάχων και η Ανατολική Γερμανία ως μέρος του σοβιετικού μπλοκ. Η Δυτική Γερμανία, επίσημα γνωστή ως Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, υιοθέτησε ένα σύνταγμα το 1949 το οποίο απαγόρευε τις διακρίσεις εις βάρος ανθρώπων λόγω της πίστης ή των θρησκευτικών τους απόψεων, και δήλωσε ότι δεν υπάρχει κρατική εκκλησία στη Γερμανία. Κατά συνέπεια, η εκκοσμίκευση στη Δυτική Γερμανία προχώρησε αργά. Η Ανατολική Γερμανία, επίσημα γνωστή ως Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, είχε ένα κομμουνιστικό σύστημα που προσπάθησε ενεργά να μειώσει την επιρροή της θρησκείας στην κοινωνία.Η κυβέρνηση περιόρισε τις χριστιανικές εκκλησίες. Τον 21ο αιώνα, τα ανατολικά γερμανικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής της πρώην ανατολικής πρωτεύουσας, του Ανατολικού Βερολίνου, είναι λιγότερο θρησκευτικά από τα δυτικά γερμανικά κράτη. [16][17]
Οι θρησκευτικές κοινότητες που έχουν επαρκές μέγεθος και σταθερότητα και είναι πιστές στο σύνταγμα μπορούν να αναγνωριστούν ως Körperschaften öffentlichen Rechtes (νόμιμες εταιρείες). Αυτό τους δίνει ορισμένα προνόμια - για παράδειγμα, να είναι σε θέση να παρέχουν θρησκευτική διδασκαλία σε κρατικά σχολεία (όπως κατοχυρώνεται στο γερμανικό σύνταγμα, αν και ορισμένα κράτη εξαιρούνται από αυτό) και να εισπράττουν τέλη συμμετοχής (έναντι αμοιβής) από το γερμανικό τμήμα εσόδων ως "εκκλησιαστικός φόρος" (Kirchensteuer): μια επιβάρυνση μεταξύ 8 και 9% του φόρου εισοδήματος. Το καθεστώς ισχύει κυρίως για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, την κύρια Ευαγγελική Εκκλησία στη Γερμανία, μια σειρά από ελεύθερες προτεσταντικές εκκλησίες(κυρίως Βαπτιστές) και εβραϊκές κοινότητες. Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις σχετικά με την αποδοχή και άλλων θρησκευτικών ομάδων (όπως μουσουλμάνων και Πεντηκοστιανών) σε αυτό το σύστημα.Τον 21ο αιώνα, τα ανατολικά γερμανικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής της πρώην ανατολικής πρωτεύουσας, του Ανατολικού Βερολίνου, είναι λιγότερο θρησκευτικά από τα δυτικά γερμανικά κράτη. [17]
Το 2018, εκπρόσωποι των κρατών της Κάτω Σαξονίας, του Σλέσβιχ-Χολστάιν, του Αμβούργου και της Βρέμης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ληφθεί απόφαση από τα κρατικά τους κοινοβούλια σχετικά με το αν θα κάνουν την Ημέρα Μεταρρύθμισης μόνιμη επίσημη αργία. Αυτή η πρωτοβουλία ξεκίνησε μετά από μια γερμανική 500η επέτειο της Μεταρρύθμισης το 2017 και επίσης λόγω του γεγονότος ότι τα κράτη της βόρειας Γερμανίας έχουν σημαντικά λιγότερες διακοπές από τις νότιες. Το 2018 το Αμβούργο, το Σλέσβιχ-Χολστάιν, η Βρέμη και η Κάτω Σαξονία ενέκριναν ψηφίσματα που το καθιστούν επίσημη αργία.[18]
Το 2019 το Catholic News Agency ανέφερε ότι η καθολική εκκλησία στη Γερμανία είχε καθαρή απώλεια 216.078 μελών τον προηγούμενο χρόνο. Οι κρατικές προτεσταντικές εκκλησίες στη Γερμανία(Λουθηρανοι και Καλβινιστες) είχαν παρόμοια καθαρή απώλεια συμμετοχής - περίπου 220.000 μέλη έμειναν. Ενώ το σύνολο των μελών της Καθολικής και Προτεσταντικής Εκκλησίας από το 2019 ανέρχεται σε 45 εκατομμύρια ή 53%, οι δημογράφοι προβλέπουν ότι με βάση τις τρέχουσες τάσεις θα μειωθεί στα 23 εκατομμύρια έως το 2060.[19]
Δημογραφικά και Στατιστικά Χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα, ο Προτεσταντισμός συγκεντρώνεται κυρίως στα βόρεια και ο Καθολικισμός κυρίως στα νότια και δυτικά, ενώ οι μη θρησκευόμενοι άνθρωποι συγκεντρώνονται στα ανατολικά, όπου αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, και είναι πολλοί στο βορρά και στα δυτικά της χώρας, κυρίως σε μητροπολιτικές περιοχές. Με την παρακμή του χριστιανισμού στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα, που τονίστηκε στα ανατολικά από τον επίσημο αθεϊσμό της πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, τα βορειοανατολικά κράτη της Γερμανίας δεν είναι πλέον ως επί το πλείστον θρησκευτικά (70%), με πολλούς από τους ανθρώπους να είναι άθεοι.
Οι μεταναστεύσεις στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα έφεραν νέες θρησκείες στη Γερμανία, συμπεριλαμβανομένου του Ορθόδοξου Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός ασκείται μεταξύ μεταναστών Ελλήνων, Σέρβων, Ρώσων, Ρουμάνων και άλλων κοινοτήτων. Οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι είναι Σουνίτες και Αλεβίτες Τουρκικής καταγωγής, αλλά υπάρχει ένας μικρός αριθμός Σιίτων Μουσουλμάνων και άλλων ρευμάτων. Επιπλέον, η Γερμανία έχει τον τρίτο μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό στην Ευρώπη (μετά τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο).
Απογραφές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας, στη σύγχρονη Γερμανία πραγματοποιήθηκαν πολλές απογραφές. Από τη μεταρρύθμιση μέχρι τη δεκαετία του 1960 η πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού ήταν Προτεστάντες (κυρίως Λουθηρανοί που ανήκαν στην Ευαγγελική Εκκλησία στη Γερμανία) ενώ περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού ήταν Καθολικοί. Μετά τη γερμανική επανένωση, το θρησκευτικό τοπίο άλλαξε σημαντικά, όπως διαπιστώθηκε από την απογραφή του 2011, η πρώτη από τη δεκαετία του 1960.
| Θρησκεία | 1910 | 1925 | 1933 | 1939 | 1946 | 1950 | 1960 | 1990 | 2001 | 2011 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | |
| Χριστιανισμός | 63.812.000 | 98,3 | 60.208.000 | 96,5 | 62.037.000 | 95,2 | 65.127.000 | 94,0 | 59.973.519 | 94,9 | 65.514.677 | 94,7 | 65.455.144 | 89,4 | 57.947.000 | 73,2 | 52.742.000 | 64,1 | 53.257.550 | 66,8 |
| Προτεσταντισμός | 39.991.000 | 61,6 | 40.015.000 | 64,1 | 40.865.000 | 62,7 | 42.102.000 | 60,8 | 37.240.625 | 59,0 | 40.974.217 | 59,2 | 39.293.907 | 53,7 | 29.422.000 | 37,2 | 26.454.000 | 32,2 | 25.266.470 | 31,7 |
| Καθολικισμός | 23.821.000 | 36,7 | 20.193.000 | 32,4 | 21.172.000 | 32,5 | 23.024.000 | 33,2 | 22.732.894 | 35,9 | 24,540,460 | 35,5 | 26,161,237 | 35,7 | 28,525,000 | 36,1 | 26,288,000 | 32,0 | 24,869,380 | 31,2 |
| Ορθοδοξία | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 1.050.740 | 1,3 |
| Άλλοι Χριστιανοί | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 2.070.960 | 2,6 |
| Ιουδαϊσμός | 615.000 | 1,0 | 564.000 | 0,9 | 500.000 | 0,8 | 222.000 | 0,3 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 84.430 | 0,1 |
| Άλλο | 498.000 | 0,7 | 1,639,000 | 2,6 | 2,681,000 | 4,0 | 3,966,000 | 5,7 | 623,956 | 1,0 | 752,575 | 1,1 | 1,089,673 | 1,5 | - | - | - | - | 4,137,140 | 5,2 |
| Μη θρησκευόμενοι | - | - | - | - | - | - | 1,190,629 | 1,5 | 2,572,369 | 4,1 | 3,438,020 | 4,9 | 7,459,914 | 10,2 | - | - | - | - | 22,223,010 | 27,9 |
| Συνολικός Πληθυσμός | 64.926.000 | 100 | 62,411,000 | 100 | 65,218,000 | 100 | 69,314,000 | 100 | 63,169,844 | 100 | 69,187,072 | 100 | 73,178,431 | 100 | 79,112,831 | 100 | 82,259,540 | 100 | 79,652,360 | 100 |
Θρησκείες ανά κρατίδιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Θρησκεία ανά κρατίδιο, 2016[22] | Προτεστάντες | Καθολικοί | Μη Θρησκευόμενοι | Μουσουλμάνοι | Άλλο |
|---|---|---|---|---|---|
| Βάδη-Βυρτεμβέργη | 37.6% | 40.6% | 16.4% | 2.5% | 3.0% |
| Βαυαρία | 23.4% | 58.6% | 15.6% | 1.1% | 1.3% |
| Βραδεμβούργο | 24.9% | 3.5% | 69.9% | 0.0% | 1.5% |
| Βρέμη | 51.8% | 7.8% | 39.1% | 0.0% | 1.3% |
| Ανατολικό Βερολίνο | 14.3% | 7.5% | 74.3% | 1.5% | 2.4% |
| Δυτικό Βερολίνο | 32.0% | 12.4% | 43.5% | 8.5% | 3.5% |
| Αμβούργο | 34.3% | 9.0% | 44.1% | 10.9% | 1.7% |
| Έσση | 50.2% | 21.7% | 22.2% | 3.8% | 2.1% |
| Κάτω Σαξωνία | 53.8% | 18.7% | 24.1% | 2.5% | 0.9% |
| Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία | 24.9% | 3.9% | 70.0% | 0.3% | 0.9% |
| Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία | 30.9% | 44.6% | 18.1% | 4.4% | 2.0% |
| Ρηνανία-Παλατινάτο | 34.8% | 42.4% | 19.6% | 1.0% | 2.1% |
| Σάαρλαντ | 22.3% | 68.1% | 8.2% | 1.4% | 0.0% |
| Σαξωνία | 27.6% | 4.0% | 66.9% | 0.3% | 1.1% |
| Σαξωνία-Άνχαλτ | 18.8% | 5.1% | 74.7% | 0.3% | 1.2% |
| Σλέσβιχ-Χόλσταϊν | 61.5% | 3.2% | 31.3% | 2.2% | 1.7% |
| Θουριγγία | 27.8% | 9.5% | 61.2% | 0.0% | 1.5% |
| Γερμανία | 34.5% | 32.2% | 29.0% | 2.5% | 1.8% |
Περισσότερες Πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε την Απογραφή του 2011 Αρχειοθετήθηκε 2016-11-10 στο Wayback Machine..
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Kolb, Robert (1991). Confessing the faith: reformers define the Church, 1530-1580. Concordia Publishing House.
- ↑ 2,0 2,1 «German Census 2011». 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2013.
- ↑ Gods, Heroes, and Mythologists. 2016.
- ↑ «Constantine the Great Roman Emperor». homepages.rpi.edu. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Historic Illustrations of Art and Architecture: Results (4)». quod.lib.umich.edu. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020.
- ↑ Marvin R. O'Connell, Counter-reformation, 1559–1610 (1974)
- ↑ Lewis W. Spitz, "Particularism and Peace Augsburg: 1555," Church History (1956) 25#2 pp. 110–126 in JSTOR
- ↑ Compare: Wilson, Peter Hamish (2009). The Thirty Years War: Europe's Tragedy. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. σελ. 9. ISBN 9780674036345. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2017.
[...] it was not primarily a religious war. [...] Religion certainly provided a powerful focus for identity, but it had to compete with political, social, linguistic, gender and other distinctions. most contemporary observers spoke of imperial, Bavarian, Swedish, or Bohemian troops, not Catholic or Protestant, which are anachronistic labels used for convenience since the nineteenth century to simplify accounts. The war was religious only to the extent that faith guided all early modern public policy and private behaviour.
- ↑ Christopher Clark, Iron Kingdom (2006) pp 412–19
- ↑ Christopher Clark, "Confessional policy and the limits of state action: Frederick William III and the Prussian Church Union 1817–40." Historical Journal 39.04 (1996) pp: 985–1004. in JSTOR
- ↑ Hajo Holborn, A History of Modern Germany 1648–1840 (1964) pp 485–91
- ↑ Holborn, A History of Modern Germany 1648–1840 (1964) pp 498–509
- ↑ Douglas W. Hatfield, "Kulturkampf: The Relationship of Church and State and the Failure of German Political Reform," Journal of Church and State (1981) 23#3 pp. 465–484 in JSTOR(1998)
- ↑ John C.G. Roehl, "Higher civil servants in Germany, 1890–1900" in James J. Sheehan, ed., Imperial Germany (1976) pp 128–151
- ↑ Anthony J. Steinhoff, "Christianity and the creation of Germany," in Sheridan Gilley and Brian Stanley, eds., Cambridge History of Christianity: Volume 8: 1814–1914 (2008) p 295
- ↑ Basic Law Art. 140
- ↑ 17,0 17,1 Goddyn, Sophie L. (29 April 2014). «The Most Godless Region of the World: Atheism in East Germany». Young Historians Conference. Portland State University. https://pdxscholar.library.pdx.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1045&context=younghistorians.
- ↑ http://www.spiegel.de/karriere/reformationstag-norddeutschland-soll-einen-neuen-feiertag-bekommen-a-1190993.html
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Bevölkerung nach Religionszugehörigkeit (1910–1939)» (PDF).
- ↑ «Deutschland: Die Konfessionen». fowid.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Konfession, Bundesland – weighted (Kumulierter Datensatz)». Politbarometer 2016: Question V312.F1. 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-04-14. https://web.archive.org/web/20200414203750/https://zacat.gesis.org/webview/index.jsp?headers=http%3A%2F%2F193.175.238.79%3A80%2Fobj%2FfVariable%2FZA6888_V313&stubs=http%3A%2F%2F193.175.238.79%3A80%2Fobj%2FfVariable%2FZA6888_V7&previousmode=table&sort=column&byc=2&study=http%3A%2F%2F193.175.238.79%3A80%2Fobj%2FfStudy%2FZA6888&charttype=null&by=1&mode=table&v=2&V313slice=1&V7slice=12&order=asc&weights=http%3A%2F%2F193.175.238.79%3A80%2Fobj%2FfVariable%2FZA6888_V319&weights=http%3A%2F%2F193.175.238.79%3A80%2Fobj%2FfVariable%2FZA6888_V320&analysismode=table&gs=5&tabcontenttype=row&top=yes. Ανακτήθηκε στις 2020-06-23. Description of study's sample.