Ελληνική απογραφή 1951

Απογραφές Πληθυσμού
← 1940	1951	→ 1961

Η ελληνική απογραφή του 1951 ήταν η εικοστή τέταρτη επίσημη απογραφή του ελληνικού κράτους από την ίδρυσή του. Διενεργήθηκε εντός της 7ης Απριλίου 1951 και περιελάμβανε ερωτήσεις για το φύλο, την ηλικία, τη γλώσσα, τη θρησκεία καθώς και την επαγγελματική κατάσταση. Μάλιστα, ήταν η τελευταία απογραφή που υπήρχαν ερωτήσεις για το θρήσκευμα, την ομιλούμενη και τη μητρική γλώσσα, ενώ ταυτόχρονα στο ερωτηματολόγιο συμπεριλήφθησαν και ειδικές ερωτήσεις που στόχευαν στην αποτύπωση των μετακινήσεων του πληθυσμού, των αναπήρων και των λεπτομερών επί των κτιρίων ζημιών του πολέμου.

Ο πληθυσμός ανήλθε σε 7.632.801 κατοίκους, εκ των οποίων οι 3.911.153 (51.24%) ήταν γυναίκες και 3.721.648 άνδρες. Ο πληθυσμός παρουσίασε αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή κατά 287.941 άτομα. Η αύξηση οφείλεται εν μέρη στην προσάρτηση των Δωδεκανήσων στον εθνικό κορμό, που πραγματοποιήθηκε το 1948, με πληθυσμό 121.480. Η συνολική επιφάνεια της χώρας ήταν 131.944, η οποία αυξήθηκε λόγω της προσάρτησης των Δωδεκανήσων. Η πυκνότητα του πληθυσμού ήταν 57,9 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Το 1951, 37,7 στους 100 κατοίκους της χώρας είναι εγκατεστημένοι στα αστικά της κέντρα, 14,8% σε ημιαστικές και 47,5% σε αγροτικές περιοχές. Η μεγάλη αύξηση του βαθμού αστικοποίησης ευθύνεται στις αλλαγές που συντελέστηκαν την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου. Η Περιφέρεια Πρωτευούσης είχε πληθυσμό 1.378.586 κατοίκων, ενώ ο δήμος Αθηναίων 565.084 κατοίκους. Στην απογραφή καταγράφηκαν 30.571 κάτοικοι ξένης υπηκοότητας, από τους οποίους 17.345 διέμεναν στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Αθηνών.

Πληθυσμός κατά γεωγραφικά διαμερίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέση	Διαίρεση	Πληθυσμός
1	Στερεά Ελλάς και Εύβοια	2.287.019
2	Πελοπόννησος	1.129.022
3	Ιόνιοι Νήσοι	228.597
4	Θεσσαλία	628.911
5	Μακεδονία	1.700.835
6	Ήπειρος	330.543
7	Κρήτη	462.124
8	Νήσοι Αιγαίου	528.766
9	Θράκη	336.954
	Σύνολον Ελλάδος	7.632.801

Μητρικές γλώσσες και θρησκεύματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τους 7.632.801 κατοίκους 7.297.827 δήλωσαν την Ελληνική ως μητρική γλώσσα, ποσοστό 95,6%. Την Τουρκική δήλωσαν 179.895, από τους οποίους 87.654 ήταν χριστιανοί παντός δόγματος και 92.219 μουσουλμάνοι. Άλλες γλώσσες με σημαντικό πληθυσμό ήταν η Σλαβική, την οποία δήλωσαν 41.017, η Βλάχικη με 39.885, η Αλβανική με 22.736 και η Πομακική με 18.671 ομιλητές. Οι υπόλοιπες γλώσσες δεν ξεπερνούν τους 10.000 ομιλητές. Συνολικά οι ξενόγλωσσοι ανήλθαν στους 334.923.

Οι χριστιανοί αποτελούσαν τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού. Συγκεκριμένα, 7.472.559 δήλωσαν ορθόδοξοι στο δόγμα, 28.430 καθολικοί, 7.034 διαμαρτυρόμενοι, ενώ 5.643 δήλωσαν κάποιο άλλο δόγμα. Οι μουσουλμάνοι αποτελούν τη μεγαλύτερη μειονοτική θρησκευτική ομάδα με 112.665, δηλαδή το 1,5% του συνολικού πληθυσμού. Οι Έλληνες Εβραίοι ήταν 6.325, σαφώς λιγότεροι από την προ του πολέμου απογραφή του 1928 (72.791). Υπολογίζεται ότι από τους 77.000 περίπου Έλληνες Εβραίους στην αυγή του πολέμου, 60.000 κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το ποσοστό των θανάτων, που ανήλθε στο 77-78% του προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.^[1]