Ελληνική απογραφή 1837
 Απογραφές Πληθυσμού
| ||
| ← 1836 | 1837 | → 1838 |
Η απογραφή του 1837 είναι από τις πρώτες επίσημες απογραφές του ελληνικού κράτους. Η απογραφή αυτή που διενεργήθηκε από το Γραφείο της Δημόσιας Οικονομίας, μαζί με την προγενέστερη απογραφή του 1834-1836, αν και αναφέρονται ως επίσημες απογραφές, δεν δίνονται τα αποτελέσματά τους. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο γεγονός πως η πρώτη χρονιά που δημοσιεύτηκαν αποτελέσματα απογραφής ήταν το 1846, οπότε συμπεριλήφθηκαν και στοιχεία μόνο των απογραφών του 1839, 1840, 1841, 1842, 1843, 1844 και όχι του 1836, του 1837 και του 1838. Αργότερα, το 1867, ο Αλέξανδρος Μανσόλας, τμηματάρχης της Δημόσιας Οικονομίας του Υπουργείου Εσωτερικών, αναζητώντας τα αποτελέσματα αυτών των τριών, κατόρθωσε να βρει πλήρη στοιχεία μόνο για την απογραφή του 1838, ενώ τα στοιχεία των δύο προηγούμενων ήταν ελλιπή.
Διάσπαρτα στοιχεία από την απογραφή του 1837 αναφέρονται μέχρι τις ημέρες μας.[1][2][3]
Επιπλέον αναφέρεται ότι δημοσιεύθηκε στο Παράρτημα του ΦΕΚ 2/1837 Γενικός Απογραφικός Πίνακα Δήμων και Κοινοτήτων του Κράτους.[4][5][6][7]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Το Μοναστήρι της Αγίας Πελαγίας[νεκρός σύνδεσμος], Μορφωτικός Πολιτιστικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος "ΟΙ Ακραιφνείς" «Στην απογραφή που έγινε το 1837 υπηρετούσαν στη Μονή 7 μοναχοί και 7 υπηρέτες. Ηγούμενος τότε της Μονής ήταν ο Ιερομόναχος Άνθιμος Γεωργίου από το Μουρίκι (1799-1843). Στην ίδια απογραφή καταγράφονται και τα όρια σε άδενδρη έκταση μετρούμενη σε πεζοπορία 2,30 ωρών προς κάθε κατεύθυνση. Επίσης, καταγράφονται μετόχια της Μονής στα Σέγγενα, κοντά στην Υλίκη, με εκκλησάκι των Ταξιαρχών, στα Σκορπονέρια, με εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, στη Λάρυμνα με εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, σπίτι και νερόμυλο και μετόχι στο Μαρτίνο.»
- ↑ Μετόχι Καλογρέζας, hellenica.de «Περιγραφή της Μονής «Μετόχι Καλογρέζας»: «Είναι Μετόχιον, περιτοιχισμένον. Τετραγωνικώς γειτνιάζεται εκ της ιδίας Μονής. Εντός του Μετοχίου καλογρέζας Εις Ναός με δώσεκα κελλία. Ποσά κατά στρέμματα 2. Τα τρία κελλία θολωτά, τα δε τέσσερα σκεπασμένα εις κακήν κατάστασιν.» (από την απογραφή του 1837 της Βασιλικής Διοικήσεως του Όθωνα), Απογραφή του Μετοχίου Καλογρέζας της 17ης Μαίου 1837: Γενικά Αρχεία του Κράτους, Φάκελος 14 (Μοναστηριακά)»
- ↑ «Ένα σύγχρονο παράδειγμα πολεοδομικού σχεδιασμού στο λεκανοπέδιο Αττικής: Η βιομηχανική ζώνη της Δραπετσώνας»[νεκρός σύνδεσμος] Μελαδάκης Γεώργιος, Μάριος 2011, Διπλ. Εργασία, ΕΜΠ, Σχολή Αγρον. και Τοπογρ. Μηχ. σελ. 19, «Πειραιάς...Από 161 φορολογούμενοι στην απογραφή του 1837,...»
- ↑ Η ονομασία του χωριού, Από το βιβλίο του Αλέκου Γ. Αθανασόπουλου, ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑ, Ιστορία και Λαογραφία, Παλιά και Σύγχρονη Ζωή Αρχειοθετήθηκε 2012-01-03 στο Wayback Machine. «Στο υπ' αριθ: 2/1837, φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως επί Όθωνος, δημοσιεύτηκε ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΑΠΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΉΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.»
- ↑ Πίνακας 3 σελ. 12, «Οικισμός με το ίδιο όνομα περιλαμβάνεται επίσης στον πίνακα με τη σύνθεση των Δήμων του κράτους -που δημοσιεύτηκε σε ειδικό παράρτημα της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, αρ. 2/1837»
- ↑ Τα χωριά της Κορινθίας Αρχειοθετήθηκε 2012-05-12 στο Wayback Machine. lithoksou.net, ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2012 «Πηγές...Πίνακας 1837: Παράρτημα του αριθ. 2 της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως έτους 1837, Γενικός Πίναξ των Δήμων του Κράτους.»
- ↑ Zounati Μέσα από την ιστορία της ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΝΗ «Σύμφωνα με το Παράρτημα του ΦΕΚ, φύλλο αριθμ. 2 του έτους 1837, το Ζωνάτι ήταν η έδρα του Δήμου ΒΕΡΕΝΘΗΣ, τον οποίον εκτός από το χωριό μας αποτελούσαν και τα χωριά: Βάγκου, Ιμπραήμ (Τρίλοφος), Καράτουλα, Κατσίμπαλι, Παλαμάρι, Παλαισμύρι, Παύλια και Ψαράκι (το σημερινό Ψάρι).»
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αλέξανδρος Μανσόλας, τμηματάρχης της Δημόσιας Οικονομίας εν τω Υπουργείω Εσωτερικών (1867). «Πολιτειογραφικαί πληροφορίαι περί Ελλάδος». Αθήνα, Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 6.
| |||||||||||