Η απογραφή του 1856 είναι η δέκατη τέταρτη επίσημη απογραφή του ελληνικού κράτους. Ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας ανήλθε στους 1.062.627 κατοίκους, ενώ η συνολική έκταση ήταν 47.516 τ.χλμ. του Βασιλείου και περιελάμβανε την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα καθώς και τις Κυκλάδες. Η πυκνότητα του πληθυσμού έφθασε τους 22,3 κατ/τ.χλμ. Στην απογραφή συλλέχθηκαν στοιχεία μόνο για το φύλλο και την ηλικία. Όσον αφορά στον πληθυσμό, παρουσιάστηκε αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή κατά 20.000 κατοίκους. Ακόμη, σύμφωνα με την απογραφή προέκυψε ότι μόλις το 6.8% του πληθυσμού ζουν σε αστικά κέντρα, ενώ το 12.6% και το 80.6% αποτελούν τον ημιαστικό και αστικό πληθυσμό αντίστοιχα. Η απογραφή διενεργήθηκε µε τη χρήση ονομαστικών καταλόγων.[1]
Ενώ στα επίσημα αποτελέσματα της εποχής ο συνολικός πληθυσμός εμφανίζεται 1.062.527 κάτοικοι, ωστόσο, το 1858, οι δημοσιευμένοι πίνακες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αναφέρει πληθυσμό αυξημένο σε 1,067,216 κατοίκους. Ο Μανσόλας αναφέρει πως, αφού έγινε έλεγχος από το Υπουργείο Εσωτερικών, διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός αυτός ήταν εσφαλμένος.
Απογραφές Πληθυσμού