Τρωίλος (μυθολογία)

Τρωίλος
Γενικές πληροφορίες
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Γονείς	Απόλλων και Πρίαμος και Εκάβη
Αδέλφια	Μόψος ο Κλάριος
Σχετικά πολυμέσα

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Τρωΐλος ήταν ένας θρυλικός χαρακτήρας που σχετίζεται με τον Τρωικό πόλεμο όπως περιγράφει τον 8ο αιώνα π.Χ. ο Όμηρος στην Ιλιάδα. Ο Τρωΐλος ήταν ο μικρότερος γιος του βασιλιά της Τροίας Πριάμου και της Εκάβης, οι προφητείες σχετικά με το πρόσωπο του είχαν προβλέψει ότι θα πέσει σε παγίδα και θα δολοφονηθεί από τον Αχιλλέα. Ο Σοφοκλής ήταν ένας από τους συγγραφείς που είχε καταγράψει την συγκεκριμένη ιστορία. Οι αρχαίοι συγγραφείς είχαν περιγράψει τον Τρωΐλο ως την Επιτομή ενός πεθαμένου παιδιού που θρηνούσαν οι γονείς του και το πρότυπο της ανδρικής ομορφιάς. Στην Δυτική Μεσαιωνική Ευρώπη και στην Αναγέννηση ο Τρωΐλος καταγράφεται σαν ο μικρότερος από τους πέντε νόμιμους γιους του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου και της Εκάβης. Παρά την μικρή του ηλικία ήταν ένας από τους σημαντικότερους αρχηγούς των Τρώων στον πόλεμο με τους Αχαιούς, έπεσε σε μάχη εναντίον τους. Σε μια ιστορία με προέλευση από τον 12ο αιώνα ο Τρωΐλος είχε ερωτική περιπέτεια με την Κρεσίντα της οποίας ο πατέρας Κάλχας είχε αποστατήσει στους Αχαιούς. Η Κρεσίντα ορκίστηκε ερωτική πίστη στον Τρωΐλο μέχρι την εποχή που ερωτεύτηκε τον Διομήδη όταν τον έστειλαν στον πατέρα της με την ανταλλαγή ομήρων. Ο Τζόφρι Σώσερ και ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ ήταν δύο από τους κορυφαίους συγγραφείς που είχαν περιγράψει την ιστορία του Τρωΐλου και της Κρεσίντας. Στην Μεσαιωνική παράδοση ο Τρωΐλος θεωρείται υπόδειγμα ιπποτικής αγάπης, η δημοφιλία του έπεσε μετά την κατάπτωση των ιπποτικών εθίμων. Η μορφή του υποτιμήθηκε σημαντικά τον 18ο και τον 19ο αιώνα, επανεμφανίστηκε τον 20ο και τον 21ο αιώνα από συγγραφείς που μελέτησαν τα κείμενα του Μεσαίωνα.

Η ιστορία στην αρχαιότητα

Τα γεγονότα του Τρωικού πολέμου περιγράφει για τους αρχαίους Έλληνες ο Τρωικός κύκλος από 8 Έπη με προέλευση από την Ελληνική Αρχαϊκή εποχή (750 π.Χ.-480 π.Χ.). Η ιστορία του Τρωΐλου επεκτείνεται σε 77 βιβλία που ξεκινούν με τα Κύπρια Έπη και καταλήγουν στην Τηλεγόνεια. Ο τρόπος με τον οποίο πέθανε στην αρχή του πολέμου έδειξε ότι όλες οι προσπάθειες των Τρώων να σώσουν την πόλη τους ήταν μάταιες, αυτό δείχνει η συμβολική ανάλυση του ονόματος του στην Ελληνική γλώσσα. Το όνομα του Τρωΐλου σχετίζεται με τους μυθικούς ιδρυτές της Τροίας Τρως και Ίλος ως υποκοριστικό του "μικρός Τρώας" δηλαδή "Τροία" και "καταστροφή". Οι πολλαπλές ερμηνείες σχετίζονται με τον Τρωΐλο και την πόλη που έζησε. Σε άλλο επίπεδο ερμηνεύεται ως Προοικονομία αφού τον δικό του θάνατο ακολούθησαν οι θάνατοι του δολοφόνου του Αχιλλέα, του ανεψιού του Αστυάναξ και της αδελφής του Πολυξένης. Δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες για τον ίδιο πριν την Ελληνιστική εποχή, το αποτέλεσμα είναι οι αρχαίες και οι Μεσαιωνικές πηγές ήρθαν μεταξύ τους σε πλήρη αντίθεση. Ο θάνατος του έγινε δημοφιλές θέμα στους χαράκτες κεραμικής από τον 6ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ. Οι ιστορικοί κατανοούν την ιστορία του τόσο από τις λογοτεχνικές πηγές όσο και από τις καλλιτεχνικές απεικονήσεις. Η βιαιότητα του θανάτου του έγινε θέμα για πολλούς σύγχρονους συγγραφείς όπως ο Άλαν Σόμερσταϊν σαν ακραία περίπτωση αρχαίου Ελληνικού δράματος με ενοχοποίηση του Αχιλλέα.

Η ιστορία του Τρωΐλου

Ο Τρωΐλος είναι ένας νεαρός ανήλικος άνδρας γιος της βασίλισσας της Τροίας Εκάβης, ήταν υπερβολικά όμορφος για αυτό ο θεός Απόλλων τον υιοθέτησε ως γιο του. Ο σύζυγος της Εκάβης βασιλιάς Πρίαμος απείλησε τον θεό αναφέροντας ότι είναι το πιο αγαπημένο του παιδί. Μια προφητεία είχε προμηνήσει στους Αχαιούς ότι δεν θα κυρίευαν την Τροία αν ο Τρωΐλος έφτανε σε ηλικία 20 ετών, η θεά Αθηνά που ήθελε την πτώση της πόλης προειδοποίησε για το γεγονός αυτό τον Αχιλλέα. Ο Τρωΐλος ίππευε το άλογο του μαζί με την αδελφή του Πολυξένη, ήταν διψασμένοι, σταμάτησαν σε μια πηγή στην Θύμβρα Τρωάδος όπου υπήρχε ένας Ναός του Απόλλωνα. Ο Αχιλλέας τον έριξε στην παγίδα, τον έπιασε από τα μαλλιά και τον έριξε από το άλογο του, έμεινε έκθαμβος από την ομορφιά του και επιχείρησε να τον βιάσει. Ο Τρωΐλος αρνήθηκε και επιχείρησε να δραπετεύσει, ο Αχιλλέας τον κυνήγησε και τον αποκεφάλισε σε έναν Βωμό, η θλίψη των Τρώων ήταν τεράστια. Ο θεός Απόλλων εκδικήθηκε τον άδικο θάνατο του αγαπημένου του Τρωΐλου, βοήθησε τον Πάρη να σκοτώσει τον Αχιλλέα.

Δείτε επίσης

• Ο αστεροειδής 1208 Τρωίλος (1208 Troilus), που ανακαλύφθηκε το 1931 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό πρίγκηπα.

Πηγές

• Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 692
• Andrew, M. (1989) "The Fall of Troy in Sir Gawain and the Green Knight and Troilus and Criseyde ", in: Boitani (1989: pp. 75–93). Focuses on a comparison between how the Gawain poet and Chaucer handle their themes.
• Antonelli, R. (1989) "The Birth of Criseyde: an exemplary triangle; 'Classical' Troilus and the question of love at the Anglo-Norman court", in: Boitani (1989: pp. 21–48). Examination of *Benoît's and Guido's treatment of the love triangle.
• Benson, C. D. (1980) The History of Troy in Middle English Literature, Woodbridge: D. S. Brewer. A study examining Guido's influence on writers on Troy up to Lydgate and Henryson. Troilus is discussed throughout.
• Benson, C. D. (1989) "True Troilus and False Cresseid: the descent from tragedy" in Boitani (1989: pp. 153–170). Examination of the Troilus and Cressida story in the minor authors between Chaucer and Shakespeare.
• Boitani, P. (ed.) (1989) The European Tragedy of Troilus, Oxford, Clarendon Press ISBN 0-19-812970-X. This was the first full book to examine the development of Troilus through the ages. The outer chapters are by Boitani reviewing the history of Troilus as a character from ancient to modern times. The middle chapters, looking at the tale through the medieval and renaissance periods, are by other authors with several examining Chaucer and Shakespeare.
• Burgess, J. S. (2001) The Tradition of the Trojan War in Homer and the Epic Cycle, Baltimore, Johns Hopkins University Press ISBN 0-8018-7890-X. Examination of the Trojan War in archaic literary and artifact sources. Troilus mentioned in passing.
• Carpenter, T. H. (1991) Art and Myth in Ancient Greece, London, Thames and Hudson. Contains roughly four pages (17–21) of text and, separately, fourteen illustrations (figs. 20–22, 25–35) on Troilos in ancient art. ISBN 0-500-20236-2.
• Coghill, N. (ed.) (1971: pp. xi–xxvi) "Introduction" in: Geoffrey Chaucer, Troilus and Criseyde, London: Penguin ISBN 0-14-044239-1. Discusses Chaucer, his sources and key themes in the Troilus. The main body of the book is a translation into modern English by Coghill.
• Foakes, R. A. (ed.) (1987) Troilus and Cressida (The New Penguin Shakespeare.) London: Penguin ISBN 0-14-070741-7. Annotated edition with introduction.
• Frazer, R. M. (trans.) (1966) The Trojan War: the Chronicles of Dictys of Crete and Dares the Phrygian. Bloomington: Indiana University Press. English translation of Dictys' Ephemeridos belli Trojani (pp. 17–130) and Dares' De excidio Trojae historia (pp. 131–68) with Introduction (pp. 3–15) covering the theme of Troy in medieval literature and endnotes.
• Gantz, T. (1993) Early Greek Myth. Baltimore: Johns Hopklins U. P. A standard sourcebook on Greek myths. Multiple versions available. There are approximately six pages (597–603) plus notes discussing Troilos in Volume 2 of the two volume edition. Page references are to the two volume 1996 Johns Hopkins Paperbacks edition (ISBN 0-8018-5362-1).
• Gordon, R. K. (1934) The Story of Troilus. London: J. M. Dent. (Dutton Paperback ed. New York: E. P. Dutton, 1964.) This book has been reprinted by various publishers. It contains a translated selection from Le Roman de Troie, a full translation of Il filostrato and the unmodernised texts of Troilus and Criseyde and The Testament of Cresseid. Page references are to the 1995 printing by University of Toronto Press and the Medieval Academy of America (ISBN 0-8020-6368-3).
• Graves, R. (1955) The Greek Myths. Another standard sourcebook available in many editions. Troilus is discussed in Volume 2 of the two volume version. Page references are to the 1990 Penguin printing of the 1960 revision (ISBN 0-14-001027-0).
• Lewis, C. S. (1936) The Allegory of Love. Oxford: Clarendon Press. Influential work on the literature of courtly love, including Chaucer's Troilus.
• Lombardo, A. (1989) "Fragments and Scraps: Shakespeare's Troilus and Cressida" in Boitani (1989: pp. 199–217). Sets the cynical tone of Troilus in the context of changes both in the world and the theatre.
• Lyder, T. D. (2010) "Chaucer's second Hector: the triumphs of Diomede and the possibility of epic in Troilus and Criseyde. (Critical essay)", Medium Aevum, March 22, 2010, Accessed through Highbeam, August 30, 2012 (subscription required).
• March, J. (1998) Dictionary of Classical Mythology. London: Cassell. ISBN 0-304-34626-8 Illustrated dictionary with Troilus covered in one page. Page references are to 1998 hardback edition.
• Natali, G. (1989) "A Lyrical Version: Boccaccio's Filostrato", in: Boitani (1989: pp. 49–73). An examination of the Filostrato in context.
• Novak, M. E (ed.) (1984) The Works of John Dryden: Volume XIII Plays: All for Love; Oedipus; Troilus and Cressida. Berkeley: University of California Press ISBN 0-520-05124-6. Volume in complete edition with annotated texts and commentaries.
• Oates, J. O. (1966/7) "The Tragedy of Existence: Shakespeare's Troilus and Cressida" by Joyce Carol Oates. Originally published as two separate essays, in Philological Quarterly, Spring 1967, and Shakespeare Quarterly, Spring 1966. Available online at [46] (Checked 17 August 2007).
• Palmer, K. (ed.) (1982) Troilus and Cressida. (The Arden Shakespeare.) London: Methuen. Edition of the play as part of respected series, with extensive notes, appendices and 93 page introduction. References are to 1997 printing by Thomas Nelson & Sons, London (ISBN 0-17-443479-0).
• Rufini, S. (1989) "'To Make that Maxim Good': Dryden's Shakespeare", in: Boitani (1989: pp. 243–80). Discussion of Dryden's remodeling of Troilus.
• Sommer, H. O. (ed.) (1894) The Recuyell of the Historyes of Troye: written in French by Raoul Lefèvre; translated and printed by William Caxton (about A.D. 1474); the first English printed book, now faithfully reproduced, with a critical introduction, index and glossary and eight pages in photographic facsimile. London: David Nutt. Edition of Caxton translation of Lefevre with introduction of 157 pages. Page references are to AMS Press 1973 reprinting (ISBN 0-404-56624-3).
• Sommerstein, A. H., Fitzpatrick, D. & Talby, T. (2007) Sophocles: Selected Fragmentary Plays. Oxford: Aris and Phillips (ISBN 0-85668-766-9). This is a product of the University of Nottingham's project on Sophocles' fragmentary plays. The book contains a 52-page chapter (pp. 196–247) on the Troilos, including the Greek text with translation and commentary of the few words and phrases known to come from the play. The introduction to this chapter includes approximately seven pages on the literary and artistic background on Troilus plus discussion and a putative reconstruction of the plot of the play itself. This, the chapter on the Polyxene, where Troilus is also discussed, and the general introduction to the book are all solely by *Sommerstein and therefore he alone is referenced above.
• Torti, A. (1989) "From 'History' to 'Tragedy': The Story of Troilus and Criseyde in Lydgate's Troy Book and Henryson's Testament of Cresseid", in: Boitani (1989: pp. 171–97). Examination of the two most important authors considering the love story between Chaucer and Shakespeare.
• Windeatt, B. (1989) "Classical and Medieval Elements in Chaucer's Troilus", in: Boitani (1989: p. 111–131)
• Woodford, S. (1993) The Trojan War in Ancient Art. Ithaca: Cornell University Press ISBN 0-7156-2468-7. Contains approximately four illustrated pages (55–59) on Troilos in ancient art.