Άπις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Άπις (αποσαφήνιση).
Άπις
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΦορωνέας και Λαοδίκη, Τηλεδίκη, Cinna και Κερδώ
ΑδέλφιαΝιόβη του Φορωνέα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαβασιλιάς του Άργους

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Άπις (που το όνομα του προέρχεται από το "μακριά από" ή την "Αχλαδιά" ήταν βασιλιάς στο Άργος.[1] Ο Άπις ήταν γιος του Φορωνέως και της Νύμφης Τελεδίκης ή της Κίννας ή της Κερδώς και αδελφός της Νιόβης.[2][3][4] Σε μερικούς λογαριασμούς ήταν γιος του Φορωνέως και της πρώτης συζύγου του Πειθούς, συνεπώς αδελφός του Αιγιαλέα.[5] Άλλη μιά πιθανή μητέρα του Άπιδος ήταν η Λαοδίκη ή η Περιμήδη.[6][7] Στην διάρκεια της βασιλείας του Άπιδος εγκαταστάθηκε Τυραννία και η Πελοπόννησος πήρε το όνομα "Απία" ή και Απίη. Οι δε κάτοικοί της λέγονταν Απιείς, ή Απιδονήες, ή και Απιδόνες. Ο Άπις δολοφονήθηκε από συνωμοσία στην οποία συμμετείχαν ο βασιλιάς της Σπάρτης Θελξίων και ο Τελχίνας.[8] Ο Απολλόδωρος της Αθήνας σημειώνει ότι ο Άπις δολοφονήθηκε από τον Αιτωλό αλλά η πληροφορία ίσως είναι λανθασμένη επειδή πρόκειται για συνώνυμο Άπη γιο του Ιάσονα που σκοτώθηκε στην διάρκεια ταφικών αγώνων.[9] Ο απόγονος της Νιόβης Άργος ο Πανόπτης εκδικήθηκε θανατώνοντας τον Θελξίων και τον Τελχίνα.[10] Σύμφωνα με άλλη παράδοση παρέδωσε το βασίλειο του Άργους στον αδελφό του και ο ίδιος μετέβη στην Αίγυπτο, βασίλευσε πολλά χρόνια και μετά τον θάνατο του θεοποιήθηκε ως Σέραπις.[11][12] Ο Άπις θεωρείται ένας από τους αρχαιότερους Έλληνες νομοθέτες.[13]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Robert Graves (1960). The Greek Myths. Harmondsworth, London, England: Penguin Books
  2. Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 2.1.1
  3. Hyginus, Fabulae 145
  4. Παυσανίας, "Περιγραφή της Ελλάδος", 2. 21. 1
  5. Ευριπίδης, Ορέστης, 920
  6. Tzetzes on Lycophron 177
  7. Πίνδαρος, "Ολυμπιακαί Ωδαί", 3. 28
  8. Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 2.1.1
  9. Παυσανίας, "Περιγραφή της Ελλάδος", 5.50.6
  10. Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, 2.1.2
  11. Ευσέβιος της Καισαρείας, Παντοδαπή ιστορία, 271
  12. Augustine, De Civitate Dei, 18. 5
  13. Theodoret. Graec. Affect. Cur. Τόμ. 4, σ. 927

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]