Τζωρτζ Όργουελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ''' ([[αγγλικά]]: Eric Arthur Blair, [[25 Ιουνίου]] [[1903]] – [[21 Ιανουαρίου]] [[1950]]), γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο '''Τζωρτζ Όργουελ''', ήταν [[Βρετανία|Βρετανός]] [[συγγραφέας]], [[λογοτέχνης]] και [[δημοσιογράφος]]. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρο πεζό λόγο, συνειδητότητα των κοινωνικών ανισοτήτων, αντίθεση στα [[Ολοκληρωτικό καθεστώς|ολοκληρωτικά καθεστώτα]] και αφοσίωση στο [[Δημοκρατικός σοσιαλισμός|δημοκρατικό σοσιαλισμό]].<ref>"Why I Write" in The Collected Essays, Journalism and Letters of George Orwell Volume 1 – An Age Like This 1945–1950 p.23 (Penguin)</ref><ref>Orwell, George (1968) [1958]. Bott, George, ed. ''Selected Writings''. London: Heinemann. p. 103. ISBN 0-435-13675-5. "Every line of serious work that I have written since 1936 has been written, directly or indirectly, ''against'' totalitarianism and ''for''democratic socialism, as I understand it."</ref>
Ο '''Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ''' ([[Αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: ''Eric Arthur Blair'', [[25 Ιουνίου]] [[1903]] – [[21 Ιανουαρίου]] [[1950]]), γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο '''Τζωρτζ Όργουελ''', ήταν [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανός]] [[συγγραφέας]], [[Λογοτεχνία|λογοτέχνης]] και [[δημοσιογράφος]]. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρο πεζό λόγο, συνειδητότητα των κοινωνικών ανισοτήτων, αντίθεση στα [[Ολοκληρωτισμός|ολοκληρωτικά καθεστώτα]] και αφοσίωση στο [[Δημοκρατικός σοσιαλισμός|δημοκρατικό σοσιαλισμό]].<ref>"Why I Write" in The Collected Essays, Journalism and Letters of George Orwell Volume 1 – An Age Like This 1945–1950 p.23 (Penguin)</ref><ref>Orwell, George (1968) [1958]. Bott, George, ed. ''Selected Writings''. London: Heinemann. p. 103. ISBN 0-435-13675-5. "Every line of serious work that I have written since 1936 has been written, directly or indirectly, ''against'' totalitarianism and ''for''democratic socialism, as I understand it."</ref>


Συχνά ταξινομείται ως ένας από Άγγλους συγγραφείς του 20ου αιώνα με τη μεγαλύτερη επιρροή και ως ένας από τους πιο σημαντικούς χρονικογράφους της Αγγλικής κουλτούρας της γενιάς του.<ref>"[http://www.economist.com/node/11826680 Still the Moon Under Water". ''The Economist'' (London)]. 30 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε 19 Απριλίου 2014.</ref> Ο Όργουελ έγραψε κριτικές λογοτεχνίας, ποίηση, μυθιστορήματα και πολεμικές ανταποκρίσεις. Είναι διάσημος για το δυστοπικό μυθιστόρημα ''[[1984 (μυθιστόρημα)|1984]]'' (1949) και την αλληγορική [[νουβέλα]] ''[[Η Φάρμα των Ζώων]]'' (1945). Το βιβλίο του ''Φόρος Τιμής στην Καταλωνία'' (1938), είναι μία καταγραφή των εμπειριών του από τον [[Ισπανικός Εμφύλιος|Ισπανικό Εμφύλιο]] και είναι ευρέως αναγνωρισμένο, όπως και τα πολυάριθμα δοκίμιά του πάνω σε θέματα πολιτικής, λογοτεχνίας, γλώσσας και πολιτιστικά. Το 2008, οι ''Times'', τον κατέταξαν ως δεύτερο στη λίστα με τους "''50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945''".<ref>"[http://www.thetimes.co.uk/tto/arts/books/article2452094.ece The 50 greatest British writers since 1945]". ''The Times''. 5 January 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2014.</ref>
Συχνά ταξινομείται ως ένας από Άγγλους συγγραφείς του [[20ός αιώνας|20ου αιώνα]] με τη μεγαλύτερη επιρροή και ως ένας από τους πιο σημαντικούς χρονικογράφους της Αγγλικής κουλτούρας της γενιάς του.<ref>"[http://www.economist.com/node/11826680 Still the Moon Under Water". ''The Economist'' (London)]. 30 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε 19 Απριλίου 2014.</ref> Ο Όργουελ έγραψε κριτικές λογοτεχνίας, ποίηση, μυθιστορήματα και πολεμικές ανταποκρίσεις. Είναι διάσημος για το [[Δυστοπία|δυστοπικό]] μυθιστόρημα ''[[1984 (μυθιστόρημα)|1984]]'' (1949) και την [[Αλληγορία|αλληγορική]] [[νουβέλα]] ''[[Η Φάρμα των Ζώων]]'' (1945). Το βιβλίο του ''[[Φόρος Τιμής στην Καταλωνία]]'' (1938), είναι μία καταγραφή των εμπειριών του από τον [[Ισπανικός Εμφύλιος|Ισπανικό Εμφύλιο]] και είναι ευρέως αναγνωρισμένο, όπως και τα πολυάριθμα δοκίμιά του πάνω σε θέματα πολιτικής, λογοτεχνίας, γλώσσας και πολιτιστικά. Το 2008, οι ''Times'', τον κατέταξαν ως δεύτερο στη λίστα με τους "''50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945''".<ref>"[http://www.thetimes.co.uk/tto/arts/books/article2452094.ece The 50 greatest British writers since 1945]". ''The Times''. 5 January 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2014.</ref>


Το έργο του Όργουελ συνεχίζει να επηρεάζει τη [[μαζική κουλτούρα|μαζική]] και πολιτική κουλτούρα και ο όρος ''Οργουελικός'', περιγραφικός ολοκληρωτικών και απολυταρχικών πρακτικών, εντάχθηκε στο λεξιλόγιο μαζί με αρκετούς από τους [[νεολογισμός|νεολογισμούς]] του, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: ''ψυχρός πόλεμος'', ''Μεγάλος Αδελφός'', ''Αστυνομία Σκέψης'', ''Δωμάτιο 101'', ''διπλή σκέψη'' και ''έγκλημα σκέψης''.<ref>Robert McCrum, "[http://www.theguardian.com/books/2009/may/10/1984-george-orwell ''The Masterpiece that killed George Orwell'']", ''The Observer'', 10 May 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014.</ref>
Το έργο του Όργουελ συνεχίζει να επηρεάζει τη [[μαζική κουλτούρα|μαζική]] και πολιτική κουλτούρα και ο όρος ''Οργουελικός'', περιγραφικός ολοκληρωτικών και απολυταρχικών πρακτικών, εντάχθηκε στο λεξιλόγιο μαζί με αρκετούς από τους [[νεολογισμός|νεολογισμούς]] του, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: ''Ψυχρός πόλεμος'', ''Μεγάλος Αδελφός'', ''Αστυνομία Σκέψης'', ''Δωμάτιο 101'', ''Διπλή σκέψη'' και ''Έγκλημα'' ''σκέψης''.<ref>Robert McCrum, "[http://www.theguardian.com/books/2009/may/10/1984-george-orwell ''The Masterpiece that killed George Orwell'']", ''The Observer'', 10 May 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014.</ref>


== Βιογραφία ==
== Βιογραφία ==


=== Τα πρώτα χρόνια ===
=== Τα πρώτα χρόνια ===
Ο Τζωρτζ Όργουελ γεννήθηκε στο Μοτιάρι της Βρετανοκρατούμενης [[Ινδία]]ς το [[1903]]<ref>Crick, Bernard (2004). "Eric Arthur Blair [''pseud.'' George Orwell] (1903–1950)". ''Oxford Dictionary of National Biography''. Oxford, England, United Kingdom: Oxford University Press.</ref>, γιος κατώτερου διοικητικού υπαλλήλου. Η οικογένειά του επέστρεψε στην [[Αγγλία]] το [[1911]].
Ο ''Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ'' γεννήθηκε στο Μοτιάρι της [[Βρετανική Αυτοκρατορία|Βρετανοκρατούμενης]] [[Ινδία]]ς το 1903<ref>Crick, Bernard (2004). "Eric Arthur Blair [''pseud.'' George Orwell] (1903–1950)". ''Oxford Dictionary of National Biography''. Oxford, England, United Kingdom: Oxford University Press.</ref>, γιος κατώτερου διοικητικού υπαλλήλου. Η οικογένειά του επέστρεψε στην [[Αγγλία]] το 1911.


Ο προπάππους του, Τσαρλς Μπλαιρ, ήταν ένας εύπορος κύριος από το Ντορσέτ, που νυμφεύθηκε τη Λαίδη Μαίρη Φέην, θυγατέρα του Τόμας Φέην, 8ου Κόμη του Γουέσμορλαντ και ήταν εισοδηματίας, καθότι γαιοκτήμονας φυτειών στην [[Τζαμάικα]].<ref>{{Cite book|title = The unknown Orwell: Orwell, the transformation|url = https://archive.org/details/unknownorwellorw00stan|last = Stansky, Abrahams|first = Peter, William|publisher = Stanford University Press|year = 1994|isbn = ISBN 978-0-8047-2342-8|location = Stanford, California, United States|pages = 656}}</ref> Ο παππούς του, Τόμας Ρίτσαρντ Άρθουρ Μπλαιρ, ήταν κληρικός.<ref name=":0">{{Cite book|title = Orwell: The Life|url = https://archive.org/details/orwell00djta|last = Taylor|first = David John|publisher = Henry Holt and Company|year = 2003|isbn = ISBN 0-8050-7473-2|location = London|pages = 496}}</ref> Αν και οι τίτλοι ευγενείας κληροδοτήθηκαν στις επόμενες γενεές, δε συνέβη το ίδιο και με την οικονομική ευμάρεια. Ο ίδιος ο Έρικ Μπλαιρ, περιέγραφε την οικογένειά του, ως «κατώτερο μέρος της ανώτερης και μεσαίας τάξης».<ref>Orwell, George (February 1937). "8". ''The Road to Wigan Pier''. Left Book Club. p. 1</ref> Ο πατέρας του, Ρίτσαρντ Γουόλμσλεϊ Μπλαιρ, εργάστηκε στην Ινδική Δημόσια Υπηρεσία, στο Τμήμα Οπίου. Η μητέρα του, Άιντα Μέιμπλ Μπλαιρ, μεγάλωσε στο Μουλμέϊν της Βιρμανίας, όπου ο Γάλλος πατέρας της είχε αναμιχθεί σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Ο Έρικ είχε δύο αδελφές, την Μάρτζορι, 5 ετών μεγαλύτερή του και την Αβρίλ, 5 ετών μικρότερή του. Όταν ήταν ενός έτους, η μητέρα του, τον πήγε μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή του στην Αγγλία. <ref>Crick, Bernard (1980). ''George Orwell: A Life''. Secker & Warburg.</ref><ref>Οι Στάνσκι και Έιμπρααμς αναφέρουν ότι η Άιντα Μπλαιρ μετακόμισε στην Αγγλία το 1907, βάσει πληροφοριών της Αβρίλ, σχετικά με την οικογένειά της, πριν αυτή γεννηθεί. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με το 1905, σύμφωνα με την Άιντα Μπλαιρ όπως και με μία φωτογραφία του Έρικ, 3 ετών, σε έναν Αγγλικό προαστιακό κήπο. Η προγενέστερη ημερομηνία συμφωνεί με τη δυσμενή μετάθεση του Μπλαιρ του πρεσβύτερου και την ανάγκη ένταξης της Μάρτζορι (6 ετών τότε) στο Αγγλικό εκπαιδευτικό σύστημα.</ref> Το σπίτι των προγόνων του στο Μοτιάρι της Ινδίας έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενο μνημείο ιστορικής σημασίας.<ref>{{Cite web|url = http://news.biharprabha.com/2014/06/renovation-of-british-author-george-orwells-house-in-motihari-begins/|title = "Renovation of British Author George Orwell’s house in Motihari begins". Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2014.|accessdate = 2014-07-21|archiveurl = https://web.archive.org/web/20140629044724/http://news.biharprabha.com/2014/06/renovation-of-british-author-george-orwells-house-in-motihari-begins/|archivedate = 2014-06-29|url-status = dead}}</ref>
Ο προπάππους του, Τσαρλς Μπλαιρ, ήταν ένας εύπορος κύριος από το Ντόρσετ, που νυμφεύθηκε τη Λαίδη Μαίρυ Φέην, θυγατέρα του Τόμας Φέην, 8ου Κόμη του Ουέστμορλαντ και ήταν εισοδηματίας, καθότι γαιοκτήμονας φυτειών στην [[Τζαμάικα]].<ref>{{Cite book|title = The unknown Orwell: Orwell, the transformation|url = https://archive.org/details/unknownorwellorw00stan|last = Stansky, Abrahams|first = Peter, William|publisher = Stanford University Press|year = 1994|isbn = ISBN 978-0-8047-2342-8|location = Stanford, California, United States|pages = 656}}</ref> Ο παππούς του, Τόμας Ρίτσαρντ Άρθουρ Μπλαιρ, ήταν κληρικός.<ref name=":0">{{Cite book|title = Orwell: The Life|url = https://archive.org/details/orwell00djta|last = Taylor|first = David John|publisher = Henry Holt and Company|year = 2003|isbn = ISBN 0-8050-7473-2|location = London|pages = 496}}</ref> Αν και οι τίτλοι ευγενείας κληροδοτήθηκαν στις επόμενες γενεές, δε συνέβη το ίδιο και με την οικονομική ευμάρεια. Ο ίδιος ο Έρικ Μπλαιρ, περιέγραφε την οικογένειά του, ως «''κατώτερο μέρος της ανώτερης και μεσαίας τάξης''».<ref>Orwell, George (February 1937). "8". ''The Road to Wigan Pier''. Left Book Club. p. 1</ref> Ο πατέρας του, Ρίτσαρντ Ουόλμσλεϋ Μπλαιρ, εργάστηκε στην Ινδική Δημόσια Υπηρεσία, στο Τμήμα Οπίου. Η μητέρα του, Άιντα Μέιμπελ Μπλαιρ (το γένος Λιμουζέν), μεγάλωσε στο [[Μαουλαμίνε|Μουλμέϊν]] της [[Μιανμάρ|Βιρμανίας]], όπου ο Γάλλος πατέρας της είχε αναμιχθεί σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Ο Έρικ είχε δύο αδελφές, την Μάρτζορι, 5 ετών μεγαλύτερή του και την Έιβριλ, 5 ετών μικρότερή του. Όταν ήταν ενός έτους, η μητέρα του, τον πήγε μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή του στην Αγγλία. <ref>Crick, Bernard (1980). ''George Orwell: A Life''. Secker & Warburg.</ref><ref>Οι Στάνσκι και Έιμπρααμς αναφέρουν ότι η Άιντα Μπλαιρ μετακόμισε στην Αγγλία το 1907, βάσει πληροφοριών της Αβρίλ, σχετικά με την οικογένειά της, πριν αυτή γεννηθεί. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με το 1905, σύμφωνα με την Άιντα Μπλαιρ όπως και με μία φωτογραφία του Έρικ, 3 ετών, σε έναν Αγγλικό προαστιακό κήπο. Η προγενέστερη ημερομηνία συμφωνεί με τη δυσμενή μετάθεση του Μπλαιρ του πρεσβύτερου και την ανάγκη ένταξης της Μάρτζορι (6 ετών τότε) στο Αγγλικό εκπαιδευτικό σύστημα.</ref> Το σπίτι των προγόνων του στο Μοτιάρι της Ινδίας έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενο μνημείο ιστορικής σημασίας.<ref>{{Cite web|url = http://news.biharprabha.com/2014/06/renovation-of-british-author-george-orwells-house-in-motihari-begins/|title = "Renovation of British Author George Orwell’s house in Motihari begins". Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2014.|accessdate = 2014-07-21|archiveurl = https://web.archive.org/web/20140629044724/http://news.biharprabha.com/2014/06/renovation-of-british-author-george-orwells-house-in-motihari-begins/|archivedate = 2014-06-29|url-status = dead}}</ref>


Το 1904 η Άιντα Μπλαιρ εγκαταστάθηκε με τα παιδιά της στο Χένλεϊ-ον-Τεμζ στο Όξφορντσαϊρ. Ο Έρικ μεγάλωσε στη συντροφιά της μητέρας του και των αδερφών του και πέρα από μία σύντομη επίσκεψη το καλοκαίρι του 1907<ref>A Kind of Compulsion 1903–36, xviii</ref>, δεν ξαναείδε τον πατέρα του Ρίτσαρντ Μπλαιρ μέχρι το 1912.<ref name=":0" /> Το ημερολόγιο που διατηρούσε η μητέρα του από το 1905, διηγείται μία ανατροφή με έντονη κοινωνική δραστηριότητα και καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Το 1904 η Άιντα Μπλαιρ εγκαταστάθηκε με τα παιδιά της στο Χένλεϋ-ον-Τεμζ στο Όξφορντσιρ. Ο Έρικ μεγάλωσε στη συντροφιά της μητέρας του και των αδερφών του και πέρα από μία σύντομη επίσκεψη το καλοκαίρι του 1907<ref>A Kind of Compulsion 1903–36, xviii</ref>, δεν ξαναείδε τον πατέρα του Ρίτσαρντ Μπλαιρ μέχρι το 1912.<ref name=":0" /> Το ημερολόγιο που διατηρούσε η μητέρα του από το 1905, διηγείται μία ανατροφή με έντονη κοινωνική δραστηριότητα και καλλιτεχνικές ανησυχίες.


Η οικογένεια μετακόμισε στο Σίπλεϊκ πριν τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]], όπου ο Έρικ έπιασε φιλίες με την οικογένεια Μπάντικομ, ειδικά με την κόρη τους, την Υακίνθη. Όταν πρωτοσυναντήθηκαν, στεκόταν ανάποδα με το κεφάλι του σε ένα χωράφι. Όταν τον ρώτησε γιατί, απάντησε «''Πως σε προσέχουν πιο εύκολα αν στέκεσαι κατακόρυφα στο κεφάλι σου, παρά κανονικά''».<ref name=":1">{{Cite book|title = Eric and Us|url = https://archive.org/details/ericusremembranc0000budd|last = Buddicom|first = Jacintha|publisher = Leslie Frewin Publishers Ltd|year = 1974|isbn = 0-85632-076-5|location = London|pages = [https://archive.org/details/ericusremembranc0000budd/page/169 169]}}</ref> Η Υακίνθη και ο Έρικ διάβαζαν και έγραφαν ποίηση και ονειρεύονταν να γίνουν διάσημοι συγγραφείς. Είπε ότι μπορεί να έγραφε ένα βιβλίο στο ύφος της ''Σύγχρονης Ουτοπίας'' του [[Χ. Τζ. Γουέλς|Χ.Τζ.Γουέλς]]. Σε αυτή τη χρονική περίοδο, διασκέδαζε ψαρεύοντας, κυνηγώντας και παρατηρώντας πουλιά με τα αδέρφια της Υακίνθης. <ref name=":1" />
Η οικογένεια μετακόμισε στο Σίπλεϊκ πριν τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]], όπου ο Έρικ έπιασε φιλίες με την οικογένεια Μπάντικομ, ειδικά με την κόρη τους, την Τζασίντα. Όταν πρωτοσυναντήθηκαν, στεκόταν ανάποδα με το κεφάλι του σε ένα χωράφι. Όταν τον ρώτησε γιατί, απάντησε «''Σε προσέχουν πιο εύκολα αν στέκεσαι κατακόρυφα στο κεφάλι σου, παρά κανονικά''».<ref name=":1">{{Cite book|title = Eric and Us|url = https://archive.org/details/ericusremembranc0000budd|last = Buddicom|first = Jacintha|publisher = Leslie Frewin Publishers Ltd|year = 1974|isbn = 0-85632-076-5|location = London|pages = [https://archive.org/details/ericusremembranc0000budd/page/169 169]}}</ref> Η Τζασίντα και ο Έρικ διάβαζαν και έγραφαν ποίηση και ονειρεύονταν να γίνουν διάσημοι συγγραφείς. Είπε ότι μπορεί να έγραφε ένα βιβλίο στο ύφος της ''Σύγχρονης Ουτοπίας'' του [[Χ. Τζ. Γουέλς|Χ. Τζ. Ουέλς]]. Σε αυτή τη χρονική περίοδο, διασκέδαζε ψαρεύοντας, κυνηγώντας και παρατηρώντας πουλιά με τα αδέρφια της Τζασίντα. <ref name=":1" />


Όταν έγινε 5 ετών, ο Έρικ εστάλη μαθητής στο σχολείο της γυναικείας μονής του Χένλι-ον-Τεμζ, όπου φοιτούσε και η αδερφή του Μάρτζορι. Επρόκειτο για μία Ρωμαιοκαθολική μονή που λειτουργούσαν Γαλλίδες Ουρσουλίνες μοναχές, που είχαν εξοριστεί από τη Γαλλία, αφότου είχε απαγορευτεί η θρησκευτική εκπαίδευση το 1903. <ref>Bowker, Gordon. ''George Orwell''. σελ. 21.</ref> Η μητέρα του ήθελε να λάβει μόρφωση σε ιδιωτικό σχολείο, αλλά δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα δίδακτρα και χρειαζόταν να κερδίσει υποτροφία. Ο αδερφός της Άιντα Μπλαιρ, Κάρολος Λιμουζίν, συνέστησε το σχολείο του Αγίου Κυπριανού, στο Ήστμπορν, στο Ανατολικό Σάσσεξ.<ref name=":0" /> Ο Λιμουζίν, που ήταν επαγγελματίας παίκτης του γκολφ, γνώριζε τόσο το σχολείο όσο και το διευθυντή του, μέσω της Βασιλικής Λέσχης Γκολφ του Ήστμπορν, όπου είχε κερδίσει αρκετές διοργανώσεις, το 1903 και το 1904.<ref>{{Cite web|url = http://www.regc.unospace.net/members/handicaps_competitions/rolls_of_honour/men_5/hambro_bowl_3|title = Royal Eastbourne Golf Club, Hambro Bowl|accessdate = 2014-07-31|archiveurl = https://web.archive.org/web/20110428004753/http://www.regc.unospace.net/members/handicaps_competitions/rolls_of_honour/men_5/hambro_bowl_3|archivedate = 2011-04-28|url-status = dead}}</ref> Ο διευθυντής ανάλαβε να βοηθήσει τον Μπλαιρ να κερδίσει την υποτροφία και σύναψε μία ιδιωτική οικονομική συμφωνία με τους γονείς του για να πληρώσουν μόνο τα μισά δίδακτρα. Το Σεπτέμβριο του 1911 ο Έρικ εγγράφηκε στο σχολείο του [[Άγιος Κυπριανός|Αγίου Κυπριανού]], όπου παρακολουθούσε μαθήματα για τα επόμενα πέντε χρόνια, επιστρέφοντας στο σπίτι μόνο κατά τις διακοπές. Δε γνώριζε τίποτε για τα μειωμένα δίδακτρα αν και αντελήφθη ότι προερχόταν από φτωχή οικογένεια.<ref>Bowker,p.30</ref> Ο Μπλαιρ μισούσε το σχολείο <ref>Jacob, Alaric (1984). "Sharing Orwell's Joys, but not his Fears". In Norris, Christopher. ''Inside the Myth''. Lawrence and Wishart.</ref> και πολλά χρόνια αργότερα έγραψε το δοκίμιο "''Such, Such Were the Joys''", που εκδόθηκε μετά θάνατον, με θέμα τα χρόνια του εκεί. Στου Αγ. Κυπριανού όμως ο Μπλαιρ συνάντησε και τον Κύριλος Κόννολλυ, που αργότερα έγινε αξιοσημείωτος συγγραφέας και ως εκδότης του ''Ορίζοντα'', δημοσίευσε πολλά από τα δοκίμια του Όργουελ.
Όταν έγινε 5 ετών, ο Έρικ εστάλη μαθητής στο σχολείο της γυναικείας μονής του Χένλεϋ-ον-Τεμζ, όπου φοιτούσε και η αδερφή του Μάρτζορι. Επρόκειτο για μία [[Καθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολική]] μονή που λειτουργούσαν Γαλλίδες Ουρσουλίνες μοναχές, που είχαν εξοριστεί από τη [[Γαλλία]], αφότου είχε απαγορευτεί η θρησκευτική εκπαίδευση το 1903. <ref>Bowker, Gordon. ''George Orwell''. σελ. 21.</ref> Η μητέρα του ήθελε να λάβει μόρφωση σε ιδιωτικό σχολείο, αλλά δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα δίδακτρα και χρειαζόταν να κερδίσει υποτροφία. Ο αδερφός της Άιντα Μπλαιρ, Σαρλ Λιμουζέν, συνέστησε το Σχολείο του Αγίου Κυπριανού, στο Ήστμπορν, στο Ανατολικό [[Σάσσεξ]].<ref name=":0" /> Ο Λιμουζέν, που ήταν επαγγελματίας παίκτης του [[γκολφ]], γνώριζε τόσο το σχολείο όσο και το διευθυντή του, μέσω της Βασιλικής Λέσχης Γκολφ του Ήστμπορν, όπου είχε κερδίσει αρκετές διοργανώσεις, το 1903 και το 1904.<ref>{{Cite web|url = http://www.regc.unospace.net/members/handicaps_competitions/rolls_of_honour/men_5/hambro_bowl_3|title = Royal Eastbourne Golf Club, Hambro Bowl|accessdate = 2014-07-31|archiveurl = https://web.archive.org/web/20110428004753/http://www.regc.unospace.net/members/handicaps_competitions/rolls_of_honour/men_5/hambro_bowl_3|archivedate = 2011-04-28|url-status = dead}}</ref> Ο διευθυντής ανάλαβε να βοηθήσει τον Μπλαιρ να κερδίσει την υποτροφία και σύναψε μία ιδιωτική οικονομική συμφωνία με τους γονείς του για να πληρώσουν μόνο τα μισά δίδακτρα. Το Σεπτέμβριο του 1911 ο Έρικ εγγράφηκε στο σχολείο του Αγίου Κυπριανού, όπου παρακολουθούσε μαθήματα για τα επόμενα πέντε χρόνια, επιστρέφοντας στο σπίτι μόνο κατά τις διακοπές. Δε γνώριζε τίποτε για τα μειωμένα δίδακτρα αν και αντελήφθη ότι προερχόταν από φτωχή οικογένεια.<ref>Bowker,p.30</ref> Ο Μπλαιρ μισούσε το σχολείο <ref>Jacob, Alaric (1984). "Sharing Orwell's Joys, but not his Fears". In Norris, Christopher. ''Inside the Myth''. Lawrence and Wishart.</ref> και πολλά χρόνια αργότερα έγραψε το δοκίμιο "''Such, Such Were the Joys''", που εκδόθηκε μετά θάνατον, με θέμα τα χρόνια του εκεί. Στου Αγ. Κυπριανού όμως ο Μπλαιρ συνάντησε και τον Σύριλ Κόννολλυ, που αργότερα έγινε αξιοσημείωτος συγγραφέας και ως εκδότης του ''Ορίζοντα'', δημοσίευσε πολλά από τα δοκίμια του Όργουελ.


Ο Μπλαιρ έγραψε δύο ποιήματα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα ''Χένλεϊ εντ Σάουθ Όξφορντσαϊρ Στάνταρ'', ως μέρος σχολικών εργασιών.<ref>''Henley and South Oxfordshire Standard''. 2 Οκτωβρίου 1914.</ref><ref>''Henley and South Oxfordshire Standard''. 21 Ιουλίου 1916.</ref> Ήρθε δεύτερος πίσω από τον Κόννολλυ στη διεκδίκηση του Βραβείου Ιστορίας Χάρροου, δέχθηκε εύφημο μνεία για την εργασία του από τον εξωτερικό σχολικό αξιολογητή και τελικά κέρδισε υποτροφίες για τα κολλέγια του Ουέλλινγκτον και του Ήτον.
Ο Μπλαιρ έγραψε δύο ποιήματα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα ''Χένλεϋ εντ Σάουθ Όξφορντσαϊρ Στάνταρ'', ως μέρος σχολικών εργασιών.<ref>''Henley and South Oxfordshire Standard''. 2 Οκτωβρίου 1914.</ref><ref>''Henley and South Oxfordshire Standard''. 21 Ιουλίου 1916.</ref> Ήρθε δεύτερος πίσω από τον Κόννολλυ στη διεκδίκηση του Βραβείου Ιστορίας Χάρροου, δέχθηκε εύφημο μνεία για την εργασία του από τον εξωτερικό σχολικό αξιολογητή και τελικά κέρδισε υποτροφίες για τα κολλέγια Ουέλλινγκτον και Ήτον.


Τον Ιανουάριο του 1917 ο Μπλαιρ, έλαβε θέση στο Ουέλλινγκτον, όπου παρέμεινε για το εαρινό εξάμηνο. Το Μάιο του 1917 διατέθηκε ακαδημαϊκή θέση για υπότροφους στο Ήτον. Σπούδασε στο Ήτον ως το Δεκέμβριο του 1921, οπότε και έφυγε σε ηλικία 18,5 ετών. Ο Όργουελ ανέφερε στην παιδική του φίλη, Υακίνθη Μπάντικομ, ότι το Ουέλλινγτον ήταν «''άθλιο''», αλλά ότι στο Ήτον ένιωθε «''ευτυχισμένος και σε πνευματική εγρήγορση''».<ref name=":1" /> Ο βασικός καθηγητής του ήταν ο Α.Σ.Φ. Γκόου, ακαδημαϊκός επισκέπτης από το Κολλέγιο Αγ. Τριάδος (Τρίνιτυ), του [[Κέμπριτζ]], που του έδινε και επαγγελματικές συμβουλές.<ref name=":0" /> Ο Μπλαιρ διδάχτηκε Γαλλικά από τον Άλντους Χάξλεϊ. Ο Στήβεν Ράνσιμαν, που ήταν μαζί με τον Μπλαιρ στο Ήτον, παρατήρησε ότι ο Όργουελ και οι σύγχρονοί του εκτιμούσαν το λογοτεχνικό ταλέντο του Χάξλεϊ.<ref name=":2">Wadhams, Stephen (1984). ''Remembering Orwell''. Penguin.</ref> Ο Κόννολλυ ακολούθησε τον Μπλαιρ στο Ήτον, αλλά επειδή σπούδαζαν σε διαφορετικά έτη, δε σχετίζονταν.<ref>{{Cite book|title = Enemies of Promise|last = Connolly,|first = Cyril|publisher = Routledge & K. Paul|year = 1949|isbn = 978-0-233-96488-1|location = London|pages = 265}}</ref>
Τον Ιανουάριο του 1917 ο Μπλαιρ, έλαβε θέση στο Ουέλλινγκτον, όπου παρέμεινε για το εαρινό εξάμηνο. Το Μάιο του 1917 διατέθηκε ακαδημαϊκή θέση για υπότροφους στο Ήτον. Σπούδασε στο Ήτον ως το Δεκέμβριο του 1921, οπότε και έφυγε σε ηλικία 18,5 ετών. Ο Όργουελ ανέφερε στην παιδική του φίλη, Τζασίντα Μπάντικομ, ότι το Ουέλλινγτον ήταν «''άθλιο''», αλλά ότι στο Ήτον ένιωθε «''ευτυχισμένος και σε πνευματική εγρήγορση''».<ref name=":1" /> Ο βασικός καθηγητής του ήταν ο Α.Σ.Φ. Γκάου, ακαδημαϊκός επισκέπτης από το Κολλέγιο Τρίνιτυ, του [[Κέιμπριτζ|Καίμπριτζ]], που του έδινε και επαγγελματικές συμβουλές.<ref name=":0" /> Ο Μπλαιρ διδάχτηκε Γαλλικά από τον [[Άλντους Χάξλεϋ]]. Ο Στήβεν Ράνσιμαν, που ήταν μαζί με τον Μπλαιρ στο Ήτον, παρατήρησε ότι ο Όργουελ και οι σύγχρονοί του εκτιμούσαν το λογοτεχνικό ταλέντο του Χάξλεϋ.<ref name=":2">Wadhams, Stephen (1984). ''Remembering Orwell''. Penguin.</ref> Ο Κόννολλυ ακολούθησε τον Μπλαιρ στο Ήτον, αλλά επειδή σπούδαζαν σε διαφορετικά έτη, δε σχετίζονταν.<ref>{{Cite book|title = Enemies of Promise|last = Connolly,|first = Cyril|publisher = Routledge & K. Paul|year = 1949|isbn = 978-0-233-96488-1|location = London|pages = 265}}</ref>


Οι ακαδημαϊκές επιδόσεις του Μπλαιρ υποδηλώνουν ότι αμελούσε τις σπουδές του.<ref name=":2" /> Οι γονείς του δεν είχαν τους οικονομικούς πόρους να τον στείλουν στο πανεπιστήμιο, χωρίς άλλη υποτροφία, συμπεραίνοντας από τις φτωχές του επιδόσεις, ότι δε θα μπορούσε να κερδίσει μία ακόμη. Ο Ράνσιμαν επεσήμανε τη ρομαντική αντίληψη που έτρεφε για την Ανατολή<ref name=":2" /> και η οικογένειά του αποφάσισε ότι ο Μπλαιρ θα έπρεπε να καταταγεί στην Αυτοκρατορική Αστυνομία, πρόδρομο της Ινδικής Αστυνομίας. Για αυτό έπρεπε να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις. Εκείνη την περίοδο ο πατέρας του είχε αποσυρθεί στο Σάουθγουολντ του Σάφολκ. Ο Μπλαιρ γράφτηκε σε προπαρασκευαστικό σχολείο στο Κρέγκχερστ και «ξεσκόνισε» τους κλασσικούς, τα Αγγλικά και την Ιστορία. Ο Μπλαιρ πέρασε στις εξετάσεις, ερχόμενος 7ος ανάμεσα σε 29 επιτυχόντες.<ref name=":0" /><ref>'''Το A Kind of Compulsion,''' σελ. 87, αναφέρει τον Blair ως 7ο από 29 επιτυχόντες και 21ο από τους 23 επιτυχόντες της Ινδικής Αυτοκρατορικής Αστυνομίας, που συμμετείχαν στις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου του 1922.</ref>
Οι ακαδημαϊκές επιδόσεις του Μπλαιρ υποδηλώνουν ότι αμελούσε τις σπουδές του.<ref name=":2" /> Οι γονείς του δεν είχαν τους οικονομικούς πόρους να τον στείλουν στο πανεπιστήμιο, χωρίς άλλη υποτροφία, συμπεραίνοντας από τις φτωχές του επιδόσεις, ότι δε θα μπορούσε να κερδίσει μία ακόμη. Ο Ράνσιμαν επεσήμανε τη ρομαντική αντίληψη που έτρεφε για την Ανατολή<ref name=":2" /> και η οικογένειά του αποφάσισε ότι ο Μπλαιρ θα έπρεπε να καταταγεί στην Αυτοκρατορική Αστυνομία, πρόδρομο της Ινδικής Αστυνομίας. Για αυτό έπρεπε να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις. Εκείνη την περίοδο ο πατέρας του είχε αποσυρθεί στο Σάουθγουολντ του Σάφολκ. Ο Μπλαιρ γράφτηκε σε προπαρασκευαστικό σχολείο στο Κραίγκχερστ και «ξεσκόνισε» τους κλασσικούς, τα Αγγλικά και την Ιστορία. Ο Μπλαιρ πέρασε στις εξετάσεις, ερχόμενος 7ος ανάμεσα σε 29 επιτυχόντες.<ref name=":0" /><ref>'''Το A Kind of Compulsion,''' σελ. 87, αναφέρει τον Blair ως 7ο από 29 επιτυχόντες και 21ο από τους 23 επιτυχόντες της Ινδικής Αυτοκρατορικής Αστυνομίας, που συμμετείχαν στις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου του 1922.</ref>


=== Αστυνομικός στη Μπούρμα ===
=== Αστυνομικός στη Μπούρμα ===
Η γιαγιά του Μπλαιρ, από τη μεριά της μητέρας του ζούσε στο Μοτ Μαλέμ, οπότε ο ίδιος επέλεξε να τοποθετηθεί στη Μπούρμα. Το 1922, επιβαίνοντας στο ''S.S. Herefordshire, ''έπλευσε μέσω της [[Διώρυγα του Σουέζ|Διώρυγας του Σουέζ]] και της [[Σρι Λάνκα|Κεϋλάνης]] προς την Μπούρμα για να ενταχθεί στην Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία.
Η γιαγιά του Μπλαιρ, από τη μεριά της μητέρας του ζούσε στο Μουλμέιν, οπότε ο ίδιος επέλεξε να τοποθετηθεί στη Βιρμανία. Το 1922, επιβαίνοντας στο ''S.S. Herefordshire, ''έπλευσε μέσω της [[Διώρυγα του Σουέζ|Διώρυγας του Σουέζ]] και της [[Σρι Λάνκα|Κεϋλάνης]] προς την Βιρμανία για να ενταχθεί στην Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία.


Το [[1922]] διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία της [[Βιρμανία]]ς, απ' όπου παραιτήθηκε έξι χρόνια μετά, αμφισβητώντας το ρόλο του στην αποικιακή διοίκηση, την οποία οι ντόπιοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ. 'Ενα μήνα αργότερα, έφτασε στο Ραγκούν και ταξίδεψε στην Αστυνομική σχολή στο Μάνταλεϊ. Μετά από μία σύντομη θητεία στο Μαίμιο, έναν βασικό σταθμό στους λόφους της Βιρμανίας, τοποθετήθηκε στο μεθοριακό φυλάκιο της Myaungmya στο δέλτα του ποταμού Irrawaddy στις αρχές του 1924.
Το 1922 διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία της Βιρμανίας, απ' όπου παραιτήθηκε έξι χρόνια μετά, αμφισβητώντας το ρόλο του στην αποικιακή διοίκηση, την οποία οι ντόπιοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ. Ένα μήνα αργότερα, έφτασε στο [[Γιανγκόν|Ρανγκούν]] και ταξίδεψε στην Αστυνομική σχολή στο [[Μανταλέι|Μάνταλεϋ]]. Μετά από μία σύντομη θητεία στο Μαίμιο, έναν βασικό σταθμό στους λόφους της Βιρμανίας, τοποθετήθηκε στο μεθοριακό φυλάκιο της Μυαούνγκμυα στο δέλτα του ποταμού [[Ιραουάντι|Ιρραουάντυ]] στις αρχές του 1924.


Δουλεύοντας ως αυτοκρατορικός αστυνομικός έγινε ιδιαίτερα υπεύθυνος, ενώ οι περισσότεροι από τους συνομήλικούς του ήταν ακόμα στο πανεπιστήμιο στην Αγγλία. Όταν τοποθετήθηκε ανατολικότερα στο Δέλτα του Τουάντε ως υπο-περιφερειακός αξιωματικός, ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια περίπου 200.000 ανθρώπων. Στο τέλος του 1924, πήρε προαγωγή ως βοήθος επιθεωρητή περιφέρειας και τοποθετήθηκε στο Syriam κοντά στο Ρανγκούν. Στο Syriam βρισκόταν το διυλιστήριο της εταιρίας Πετρελαίου της Μπούρμα. Όμως η πόλη ήταν κοντά στο Ρανγκούν, ένα κοσμοπολίτικο λιμάνι και ο Μπλαιρ πήγαινε στην πόλη όσο πιο συχνά μπορούσε, "για να ξεφυλλίσει βιβλία στο βιβλιοπωλείο, να φάει καλομαγειρεμένο φαγητό και να ξεφύγει απο την βαρετή ρουτίνα της αστυνομικής ζώης".<ref>Stansky & Abrahams, The Unknown Orwell, pp.170–171</ref> Τον Σεπτέμβριο του 1925 πήγε στο Insein, την έδρα της φυλακής του Insein και τη δεύτερη μεγαλύτερη φυλακή της Βιρμανίας. Εκεί, έκανε μεγάλες συζητήσεις για κάθε πιθανό θέμα με την Elisa Maria Langford-Rae (που αργότερα παντρεύτηκε τον Kazi Lhendup Dorjee). Αυτή εντόπισε πάνω του την "αισθηση της απόλυτης εντιμότητας στις παραμικρές λεπτομέρειες."<ref>Michael Shelden Orwell: The Authorised Biography, William Heinemann, 1991</ref>
Δουλεύοντας ως αυτοκρατορικός αστυνομικός έγινε ιδιαίτερα υπεύθυνος, ενώ οι περισσότεροι από τους συνομήλικούς του ήταν ακόμα στο πανεπιστήμιο στην Αγγλία. Όταν τοποθετήθηκε ανατολικότερα στο Δέλτα του Τουάντε ως υπο-περιφερειακός αξιωματικός, ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια περίπου 200.000 ανθρώπων. Στο τέλος του 1924, πήρε προαγωγή ως βοηθός επιθεωρητή περιφέρειας και τοποθετήθηκε στο Σύριαμ κοντά στο Ρανγκούν. Εκεί βρισκόταν το διυλιστήριο της εταιρίας πετρελαίου της Βιρμανίας. Όμως η πόλη ήταν κοντά στο Ρανγκούν, ένα κοσμοπολίτικο λιμάνι και ο Μπλαιρ πήγαινε στην πόλη όσο πιο συχνά μπορούσε, "''για να ξεφυλλίσει βιβλία στο βιβλιοπωλείο, να φάει καλομαγειρεμένο φαγητό και να ξεφύγει απο την βαρετή ρουτίνα της αστυνομικής ζώης''".<ref>Stansky & Abrahams, The Unknown Orwell, pp.170–171</ref> Τον Σεπτέμβριο του 1925 πήγε στο Ινσέιν, την έδρα της φυλακής του Ινσέιν και τη δεύτερη μεγαλύτερη φυλακή της Βιρμανίας. Εκεί, έκανε μεγάλες συζητήσεις για κάθε πιθανό θέμα με την Ελάιζα Μαρία Λάνγκφορντ-Ρέυ (που αργότερα παντρεύτηκε τον Κάζι Λέντουπ Ντόρτζυ). Αυτή εντόπισε πάνω του την "''αίσθηση της απόλυτης εντιμότητας στις παραμικρές λεπτομέρειες''."<ref>Michael Shelden Orwell: The Authorised Biography, William Heinemann, 1991</ref>


Τον Απρίλιο του [[1926]] μετακόμησε στο Μουλμέιν, όπου ζούσε η γιαγιά του (από την πλευρά της μητέρας του). Στο τέλος του ίδιου έτους, τοποθετήθηκε στην Κάθα, στην Άνω Βιρμανία, όπου προσβλήθηκε από δάγκειο πυρετό το [[1927]]. Πήρε αναρρωτική άδεια και πήγε στην [[Αγγλία]] τον Ιούλιο. Τον Σεπτέμβριο του 1927 ενώ έκανε διακοπές μαζί με την οικογένεια του στην [[Κορνουάλη]], επανεκτίμησε τη ζωή του. Αποφασίζει να μην επιστρέψει στη Βιρμινία, να παραιτηθεί απο την Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία και να γίνει συγγραφέας. Άντλησε από τις εμπειρίες του ως αστυνομικός στη Βιρμανία για το μυθιστόρημα "Μέρες της Μπούρμα" ([[1934]]) και για τα δοκίμια "Η Κρεμάλα" ([[1931]]) και "Πυροβολώντας έναν ελέφαντα" ([[1936]]).
Τον Απρίλιο του 1926 μετακόμησε στο Μουλμέιν, όπου ζούσε η γιαγιά του (από την πλευρά της μητέρας του). Στο τέλος του ίδιου έτους, τοποθετήθηκε στην Καθά, στην Άνω Βιρμανία, όπου προσβλήθηκε από [[Δάγκειος πυρετός|δάγκειο πυρετό]] το 1927. Πήρε αναρρωτική άδεια και πήγε στην Αγγλία τον Ιούλιο. Τον Σεπτέμβριο του 1927 ενώ έκανε διακοπές μαζί με την οικογένεια του στην [[Κορνουάλη]], επανεκτίμησε τη ζωή του. Αποφασίζει να μην επιστρέψει στη Βιρμανία, να παραιτηθεί από την Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία και να γίνει συγγραφέας. Άντλησε από τις εμπειρίες του ως αστυνομικός στη Βιρμανία για το μυθιστόρημα "''Μέρες της Βιρμανίας''" (1934) και για τα δοκίμια "''Η Κρεμάλα''" (1931) και "''Πυροβολώντας έναν ελέφαντα''" (1936).


Στην Μπούρμα, ο Μπλαιρ είχε αποκτήσει την φήμη του παρία. Περνούσε πολύ χρόνο μονάχος του, διαβάζοντας ή αναζητώντας δραστηριότητες, όπως εκκλησιασμό στην εθνοτική κοινότητα των Κάρεν. Ένας συνάδελφός του, ο Ρότζερ Μπήντον, θυμόταν (σε εκπομπή του BBC το 1969), ότι «ο Μπλαιρ μάθαινε γρήγορα την τοπική γλώσσα και πριν φύγει από τη Βιρμανία, μπορούσε να μιλήσει με Βιρμανούς ιερείς σε άπταιστα Βιρμανικά».<ref>''A Kind of Compulsion, 1903–36,'' p.87</ref>
Στην Βιρμανία, ο Μπλαιρ είχε αποκτήσει την φήμη του παρία. Περνούσε πολύ χρόνο μοναχός του, διαβάζοντας ή αναζητώντας δραστηριότητες, όπως εκκλησιασμό στην εθνοτική κοινότητα των Καρέν. Ένας συνάδελφός του, ο Ρότζερ Μπήντον, θυμόταν (σε εκπομπή του [[BBC]] το 1969), ότι «''ο Μπλαιρ μάθαινε γρήγορα την τοπική γλώσσα και πριν φύγει από τη Βιρμανία, μπορούσε να μιλήσει με Βιρμανούς ιερείς σε άπταιστα Βιρμανικά''».<ref>''A Kind of Compulsion, 1903–36,'' p.87</ref>


=== Λονδίνο και Παρίσι ===
=== Λονδίνο και Παρίσι ===
Έκτοτε έζησε για καιρό φτωχική ζωή στο [[Παρίσι]] και το [[Λονδίνο]], αλλάζοντας περιστασιακά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Επρόκειτο για μια συνειδητή από μέρους του απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του [[Αναρχισμός|αναρχικό]].
Έκτοτε έζησε για καιρό φτωχική ζωή στο [[Παρίσι]] και το [[Λονδίνο]], αλλάζοντας περιστασιακά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Επρόκειτο για μια συνειδητή από μέρους του απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του [[Αναρχισμός|αναρχικό]].


Στην Αγγλία εγκαταστάθηκε στο σπίτι της οικογένειας στο Σάουθγουολντ. Εκεί συνάντησε και τους παλιούς τους φίλους. Επίσης επισκέφτηκε τον παλιό του δάσκαλο, Gow, στο [[Κέμπριτζ]], ώστε να του ζητήσει συμβουλές για το πώς να γίνει συγγραφέας.
Στην Αγγλία εγκαταστάθηκε στο σπίτι της οικογένειας στο Σάουθγουολντ. Εκεί συνάντησε και τους παλιούς τους φίλους. Επίσης επισκέφτηκε τον παλιό του δάσκαλο, Γκάου, στο Καίμπριτζ, ώστε να του ζητήσει συμβουλές για το πώς να γίνει συγγραφέας.


Αρχές φθινοπώρου, του 1927, μετακόμισε στο Λονδίνο. Ο Ρουθ Πίτερ, ένας οικογενειακός φίλος, τον βοήθησε να βρει κατάλυμα. Μέχρι το τέλος του 1927 εγκαταστάθηκε στην οδό Πορτομπέλλο<ref>Ruth Pitter ''BBC Overseas Service broadcast'', 3 Ιανουαρίου 1956</ref>. Μάλιστα, σε αυτό το μέρος σήμερα βρίσκεται μια πινακίδα όπου τιμά την παρουσία του εκεί. Η συμμετοχή του Πίτερ στο κίνημα θα τον βοηθούσε να ανέβει στην εκτίμηση της κυρίας Μπλαιρ. Ο Πίτερ συμπαθούσε το γράψιμο του Μπλαιρ, εντόπιζε αδυναμίες στην ποίησή του και τον συμβούλευε να γράψει για όσα ήξερε. 
Αρχές φθινοπώρου, του 1927, μετακόμισε στο Λονδίνο. Η Ρουθ Πίττερ, μια οικογενειακή φίλη, τον βοήθησε να βρει κατάλυμα. Μέχρι το τέλος του 1927 εγκαταστάθηκε στην οδό Πορτομπέλλο<ref>Ruth Pitter ''BBC Overseas Service broadcast'', 3 Ιανουαρίου 1956</ref>. Μάλιστα, σε αυτό το μέρος σήμερα βρίσκεται μια πινακίδα όπου τιμά την παρουσία του εκεί. Η συμμετοχή της Πίττερ στο κίνημα θα τον βοηθούσε να ανέβει στην εκτίμηση της κυρίας Μπλαιρ. Η Πίττερ συμπαθούσε το γράψιμο του Μπλαιρ, εντόπιζε αδυναμίες στην ποίησή του και τον συμβούλευε να γράψει για όσα ήξερε. 


Τα βιβλία του ''Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου'' ([[1933]]), ''Μέρες της Μπούρμα'' ([[1934]]), ''Η κόρη του παπά'' ([[1935]]) και ''Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν'' ([[1937]]), δίνουν το χρονικό της περιόδου αυτής και καταγράφουν την εξέλιξη των ιδεών του.
Τα βιβλία του ''Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου'' (1933), ''Μέρες της Βιρμανίας'' (1934), ''Η κόρη του παπά'' (1935) και ''Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν'' (1937), δίνουν το χρονικό της περιόδου αυτής και καταγράφουν την εξέλιξη των ιδεών του.
=== Ισπανικός Εμφύλιος ===
=== Ισπανικός Εμφύλιος ===
Από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του ήταν η συμμετοχή του στον [[Ισπανικός Εμφύλιος|ισπανικό Εμφύλιο]]. Στρατευμένος αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε και τραυματίστηκε όντας μέλος της ταξιαρχίας "Λένιν" του P.O.U.M, ενώ συγκρούστηκε αργότερα με το σταλινικό [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας|PCE]] κατά τις τραγικές [[ημέρες της Βαρκελώνης]] . Στο βιβλίο του ''Πεθαίνοντας στην Καταλωνία'' ([[1938]]) αποτύπωσε μοναδικά τις εμπειρίες και τη δράση του.
Από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του ήταν η συμμετοχή του στον [[Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος|ισπανικό Εμφύλιο]]. Στρατευμένος αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε και τραυματίστηκε όντας μέλος της ταξιαρχίας "Λένιν" του P.O.U.M, ενώ συγκρούστηκε αργότερα με το σταλινικό [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας|PCE]] κατά τις τραγικές ''Ημέρες της Βαρκελώνης''. Στο βιβλίο του ''Πεθαίνοντας στην Καταλωνία'' (1938) αποτύπωσε μοναδικά τις εμπειρίες και τη δράση του.


=== Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ===
=== Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ===
Με την έκρηξη του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιου Πολέμου]] τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του [[BBC]], απ' όπου αποχώρησε το [[1943]]. Ως λογοτεχνικός συντάκτης, εν συνεχεία, στην εφημερίδα ''Tribune'', διαμόρφωσε πολιτικές θέσεις με [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστική]] κατεύθυνση, διαφοροποιημένος ωστόσο από την επίσημη γραμμή των Εργατικών. Στην περίοδο αυτή ανήκουν μερικά από τα καλύτερα δοκίμιά του.
Με την έκρηξη του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου]] τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του BBC, απ' όπου αποχώρησε το 1943. Ως λογοτεχνικός συντάκτης, εν συνεχεία, στην εφημερίδα ''Tribune'', διαμόρφωσε πολιτικές θέσεις με [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστική]] κατεύθυνση, διαφοροποιημένος ωστόσο από την επίσημη γραμμή των Εργατικών. Στην περίοδο αυτή ανήκουν μερικά από τα καλύτερα δοκίμιά του.


=== Ωριμότητα ===
=== Ωριμότητα ===
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία που του χάρισαν τη μεγάλη του φήμη. Το [[1944]] ολοκλήρωσε τη [[Η Φάρμα των Ζώων|Φάρμα των Ζώων]], πολιτική αλληγορία εμπνευσμένη από τη [[Ρωσική Επανάσταση]] και τη σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ. Το βιβλίο τον έκανε πλούσιο και διάσημο. Το [[1949]] κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο ''[[1984 (μυθιστόρημα)|1984]]'', κορυφαία ίσως στιγμή του συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος [[1984]], σκιαγραφεί αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό [[αστυνομικό κράτος]], όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία που του χάρισαν τη μεγάλη του φήμη. Το 1944 ολοκλήρωσε τη [[Η Φάρμα των Ζώων|Φάρμα των Ζώων]], πολιτική αλληγορία εμπνευσμένη από τη [[Ρωσική Επανάσταση]] και τη σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ. Το βιβλίο τον έκανε πλούσιο και διάσημο. Το 1949 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο ''[[1984 (μυθιστόρημα)|1984]]'', κορυφαία ίσως στιγμή του συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος 1984, σκιαγραφεί αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό [[αστυνομικό κράτος]], όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού.


Παρότι ο Όργουελ ήταν αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων, η απέχθεια του απέναντι σε όλες τις μορφές ολοκληρωτισμού(και ιδιαίτερα απέναντι στον [[Σταλινισμός|σταλινισμό]]), ήταν ευδιάκριτη. Φοβούμενος ότι μέλη του αγγλικού εργατικού κόμματος τρέφουν φιλοσοβιετικά αισθήματα, κατέθεσε στο τμήμα ερευνών πληροφοριών (Information Research Department) παρακλάδι του υπουργείου εξωτερικών , μια λίστα η οποία περιελάμβανε 135 ονόματα στα οποία συμπεριλαμβανόταν και επιφανείς προσωπικότητες όπως ο [[Τσάρλι Τσάπλιν]].
Παρότι ο Όργουελ ήταν αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων, η απέχθεια του απέναντι σε όλες τις μορφές ολοκληρωτισμού (και ιδιαίτερα απέναντι στον [[Σταλινισμός|σταλινισμό]]), ήταν ευδιάκριτη. Φοβούμενος ότι μέλη του αγγλικού εργατικού κόμματος τρέφουν φιλοσοβιετικά αισθήματα, κατέθεσε στο τμήμα ερευνών πληροφοριών (Information Research Department) παρακλάδι του υπουργείου εξωτερικών, μια λίστα η οποία περιελάμβανε 135 ονόματα στα οποία συμπεριλαμβανόταν και επιφανείς προσωπικότητες όπως ο [[Τσάρλι Τσάπλιν]].


To [[1950]], λίγο πριν τον θάνατό του, μακριά από το αγαπημένο του νησί [[Τζούρα, Εβρίδες|Τζούρα]], ο Βρετανός λογοτέχνης απαγόρευσε ρητά τη συγγραφή της βιογραφίας του, κάτι που τελικά δεν τηρήθηκε από τους πολυάριθμους βιογράφους του.
To 1950, λίγο πριν τον θάνατό του, μακριά από το αγαπημένο του νησί [[Τζούρα]], ο Βρετανός λογοτέχνης απαγόρευσε ρητά τη συγγραφή της βιογραφίας του, κάτι που τελικά δεν τηρήθηκε από τους πολυάριθμους βιογράφους του.


Ο Τζορτζ Όργουελ πέθανε τον Ιανουάριο του 1950 σε νοσοκομείο του Λονδίνου, σε ηλικία 47 ετών.
Ο Τζορτζ Όργουελ πέθανε τον Ιανουάριο του 1950 σε νοσοκομείο του Λονδίνου, σε ηλικία 47 ετών.
Γραμμή 63: Γραμμή 63:
== Έργα ==
== Έργα ==
;τα Μυθιστορήματα
;τα Μυθιστορήματα
* [[1934]]: ''Burmese Days'' («Οι μέρες της Μπούρμα»)
* 1934: ''Burmese Days'' («Οι μέρες της Μπούρμα»)
::—μτφ. Στέφανος Ροζάνης (εκδ. "<small>ΔΩΔΩΝΗ</small>", 1978)
::—μτφ. Στέφανος Ροζάνης (εκδ. "<small>ΔΩΔΩΝΗ</small>", 1978)
::—μτφ. Νίκος Β. Αλεξίου, (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1980)
::—μτφ. Νίκος Β. Αλεξίου, (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1980)
* [[1935]]: ''A Clergyman's Daughter'' («Η κόρη του παπά»)
* 1935: ''A Clergyman's Daughter'' («Η κόρη του παπά»)
::—μτφ. Αμίκα Λυκιαρδοπούλου (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1984)
::—μτφ. Αμίκα Λυκιαρδοπούλου (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1984)
::—μτφ. Ανδρέας Σοκοδήμος (εκδ."<small>ΚΑΚΤΟΣ</small>", 2005)
::—μτφ. Ανδρέας Σοκοδήμος (εκδ."<small>ΚΑΚΤΟΣ</small>", 2005)
*[[1936]]: ''Keep the Aspidistra Flying''
*1936: ''Keep the Aspidistra Flying''
::—μτφ. Δημήτρης Κωστελένος, ως «Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας» (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", α' έκδοση, 1979)
::—μτφ. Δημήτρης Κωστελένος, ως «Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας» (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", α' έκδοση, 1979)
* [[1939]]: ''Coming Up for Air''
* 1939: ''Coming Up for Air''
*[[1945]]: ''Animal Farm'' -(«[[Η Φάρμα των Ζώων]]»)
*1945: ''Animal Farm'' -(«[[Η Φάρμα των Ζώων]]»)
::—μτφ. αγνώστου (εικονογράφηση Φωκίων Δημητριάδης, εκδ. <nowiki>''</nowiki>Ασπιώτη - ΕΛΚΑ<nowiki>''</nowiki>, 1951)
::—μτφ. αγνώστου (εικονογράφηση Φωκίων Δημητριάδης, εκδ. <nowiki>''</nowiki>Ασπιώτη - ΕΛΚΑ<nowiki>''</nowiki>, 1951)
::—μτφ. Μανώλης Γιαλουράκης (εκδ. "Ωρόρα", 1970)
::—μτφ. Μανώλης Γιαλουράκης (εκδ. "Ωρόρα", 1970)
Γραμμή 79: Γραμμή 79:
::—μτφ. Κυριάκος Ντελόπουλος (εκδ. <nowiki>''Εγνατία''</nowiki>, 1978)
::—μτφ. Κυριάκος Ντελόπουλος (εκδ. <nowiki>''Εγνατία''</nowiki>, 1978)
::—μτφ. Κατερίνα Χριστοδούλου (εκδ. "<small>ΓΡΑΜΜΑΤΑ</small>", 2001)
::—μτφ. Κατερίνα Χριστοδούλου (εκδ. "<small>ΓΡΑΜΜΑΤΑ</small>", 2001)
*[[1949]]:''Nineteen Eighty-Four'', («[[1984 (μυθιστόρημα)|Χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα]]»)
*1949:''Nineteen Eighty-Four'', («[[1984 (μυθιστόρημα)|Χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα]]»)
::—μτφ. Φιλιώ Κομώτη (εκδ. "Καμπανάς", 1970'')''
::—μτφ. Φιλιώ Κομώτη (εκδ. "Καμπανάς", 1970'')''
::—μτφ. Νίνα Μπάρτη (εκδ. "<small>ΚΑΚΤΟΣ</small>", 1978)
::—μτφ. Νίνα Μπάρτη (εκδ. "<small>ΚΑΚΤΟΣ</small>", 1978)


;άλλα έργα
;άλλα έργα
* ''Down and out in Paris and London'', [[1933]]
* ''Down and out in Paris and London'', 1933
::—μτφ. Δημήτρης Κωστελένος, ως «Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου» (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1978)
::—μτφ. Δημήτρης Κωστελένος, ως «Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου» (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1978)
::—μτφ. Αλέξης Καλοφωλιάς, ως «Οι άθλιοι του Παρισιού και του Λονδίνου» (εκδ. "<small>ΑΣΒΟΣ</small>", 2010)
::—μτφ. Αλέξης Καλοφωλιάς, ως «Οι άθλιοι του Παρισιού και του Λονδίνου» (εκδ. "<small>ΑΣΒΟΣ</small>", 2010)
*''The Road to Wigan Pier'' (Ο δρόμος για το Γουίγκαν Πιρ, [[1937]])
*''The Road to Wigan Pier'' (Ο δρόμος για το Γουίγκαν Πιρ, 1937)
::—μτφ. Τασούλα Καραϊσκάκη, ως «Στις φάμπρικες του Γουήγκαν Πάιαρ» (εκδ. <small>"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1979)
::—μτφ. Τασούλα Καραϊσκάκη, ως «Στις φάμπρικες του Γουήγκαν Πάιαρ» (εκδ. <small>"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1979)
* ''Homage to Catalonia'' (Φόρος τιμής στην Καταλωνία, [[1938]])
* ''Homage to Catalonia'' (Φόρος τιμής στην Καταλωνία, 1938)
::—μτφ. Νίκος Β. Αλεξίου, (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1980)
::—μτφ. Νίκος Β. Αλεξίου, (εκδ. "<small>ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ</small>", 1980)
* ''A Nice Cup of Tea'' ([[1946]])
* ''A Nice Cup of Tea'' (1946)
* ''Shooting an Elephant'' ([[1936]])
* ''Shooting an Elephant'' (1936)
* ''A Hanging'' (Ένας απαγχονισμός, [[1931]])
* ''A Hanging'' (Ένας απαγχονισμός, 1931)
* ''The Lion and The Unicorn: Socialism and the English Genius'' ([[1941]])
* ''The Lion and The Unicorn: Socialism and the English Genius'' (1941)
* ''Looking Back on the Spanish War'' (Ξανακοιτάζοντας τον Ισπανικό πόλεμο, [[1943]])
* ''Looking Back on the Spanish War'' (Ξανακοιτάζοντας τον Ισπανικό πόλεμο, 1943)
* ''Notes on Nationalism'' (Σημειώσεις για τον Εθνικισμό, [[1945]])
* ''Notes on Nationalism'' (Σημειώσεις για τον Εθνικισμό, 1945)
* ''Decline of the English Murder'' (Η παρακμή του αγγλικού εγκλήματος, [[1946]])
* ''Decline of the English Murder'' (Η παρακμή του αγγλικού εγκλήματος, 1946)
* ''Reflections on Gandhi'' (Στοχασμοί για τον Γκάντι, [[1949]])
* ''Reflections on Gandhi'' (Στοχασμοί για τον Γκάντι, 1949)
* ''The Prevention of Literature'' ([[1946]])
* ''The Prevention of Literature'' (1946)


;
;Ποιήματα
;Ποιήματα
* ''Awake! Young Men of England''
* ''Awake! Young Men of England''
* ''Kitchener''
* ''Kitchener''

Έκδοση από την 15:03, 19 Ιανουαρίου 2022

Τζορτζ Όργουελ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		George Orwell (Αγγλικά)
Γέννηση25  Ιουνίου 1903[1][2][3]
Μοτιχάρι
Θάνατος21  Ιανουαρίου 1950[1][2][3]
Λονδίνο[4]
Αιτία θανάτουφυματίωση[5]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςChurch of All Saints cemetery
ΚατοικίαBarnhill (1946–1950)
Λονδίνο
Παρίσι
ΕθνικότηταΆγγλοι[6]
ΨευδώνυμοGeorge Orwell[5][7]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο (1927–1950)
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (1903–1927)
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[8][9]
Γαλλικά
ΣπουδέςΚολέγιο Ήτον (έως 1921)
Κολλέγιο Ουέλινγκτον
St Cyprian's School (έως 1917)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[10][11]
Αξιοσημείωτο έργοThe Road to Wigan Pier
Φόρος Τιμής στην Καταλωνία
Η Φάρμα των Ζώων
1984[12]
Μέρες της Μπούρμα
Coming Up for Air
Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας
A Clergyman's Daughter
Down and Out in Paris and London
Politics and the English Language
The Lion and the Unicorn: Socialism and the English Genius
Why I Write
Επηρεάστηκε απόΚάρολος Ντίκενς
Περίοδος ακμής1935 - 1949
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΑνεξάρτητο Εργατικό Κόμμα
Πολιτική ιδεολογίασοσιαλισμός, δημοκρατικός σοσιαλισμός, anti-totalitarianism και αντισταλινική αριστερά
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑϊλίν Ο'Σόνεσι (1936–1945)[13]
Σόνια Όργουελ (1949–1950)[13]
ΤέκναΡίτσαρντ Μπλαιρ[13]
ΓονείςΡίτσαρντ Ουόλμσλεϋ Μπλαιρ[13] και Άιντα Μέιμπελ Μπλαιρ (το γένος Λιμουζέν)[13]
ΑδέλφιαΜάρτζορι Φράνσες Μπλαιρ[13]
Άβριλ Νόρα Μπλαιρ[13]
ΣυγγενείςΈλλεν Κέιτ Λιμουζέν (θεία)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΔιεθνείς ταξιαρχίες
Πόλεμοι/μάχεςΙσπανικός Εμφύλιος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Προμηθέας - Hall of Fame
Βραβείο Ουγκώ Καλύτερης Νουβέλας (1996)
Retro Hugo Award for Best Novella (1996)
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ (αγγλικά: Eric Arthur Blair, 25 Ιουνίου 1903 – 21 Ιανουαρίου 1950), γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ, ήταν Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρο πεζό λόγο, συνειδητότητα των κοινωνικών ανισοτήτων, αντίθεση στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αφοσίωση στο δημοκρατικό σοσιαλισμό.[14][15]

Συχνά ταξινομείται ως ένας από Άγγλους συγγραφείς του 20ου αιώνα με τη μεγαλύτερη επιρροή και ως ένας από τους πιο σημαντικούς χρονικογράφους της Αγγλικής κουλτούρας της γενιάς του.[16] Ο Όργουελ έγραψε κριτικές λογοτεχνίας, ποίηση, μυθιστορήματα και πολεμικές ανταποκρίσεις. Είναι διάσημος για το δυστοπικό μυθιστόρημα 1984 (1949) και την αλληγορική νουβέλα Η Φάρμα των Ζώων (1945). Το βιβλίο του Φόρος Τιμής στην Καταλωνία (1938), είναι μία καταγραφή των εμπειριών του από τον Ισπανικό Εμφύλιο και είναι ευρέως αναγνωρισμένο, όπως και τα πολυάριθμα δοκίμιά του πάνω σε θέματα πολιτικής, λογοτεχνίας, γλώσσας και πολιτιστικά. Το 2008, οι Times, τον κατέταξαν ως δεύτερο στη λίστα με τους "50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945".[17]

Το έργο του Όργουελ συνεχίζει να επηρεάζει τη μαζική και πολιτική κουλτούρα και ο όρος Οργουελικός, περιγραφικός ολοκληρωτικών και απολυταρχικών πρακτικών, εντάχθηκε στο λεξιλόγιο μαζί με αρκετούς από τους νεολογισμούς του, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: Ψυχρός πόλεμος, Μεγάλος Αδελφός, Αστυνομία Σκέψης, Δωμάτιο 101, Διπλή σκέψη και Έγκλημα σκέψης.[18]

Βιογραφία

Τα πρώτα χρόνια

Ο Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ γεννήθηκε στο Μοτιάρι της Βρετανοκρατούμενης Ινδίας το 1903[19], γιος κατώτερου διοικητικού υπαλλήλου. Η οικογένειά του επέστρεψε στην Αγγλία το 1911.

Ο προπάππους του, Τσαρλς Μπλαιρ, ήταν ένας εύπορος κύριος από το Ντόρσετ, που νυμφεύθηκε τη Λαίδη Μαίρυ Φέην, θυγατέρα του Τόμας Φέην, 8ου Κόμη του Ουέστμορλαντ και ήταν εισοδηματίας, καθότι γαιοκτήμονας φυτειών στην Τζαμάικα.[20] Ο παππούς του, Τόμας Ρίτσαρντ Άρθουρ Μπλαιρ, ήταν κληρικός.[21] Αν και οι τίτλοι ευγενείας κληροδοτήθηκαν στις επόμενες γενεές, δε συνέβη το ίδιο και με την οικονομική ευμάρεια. Ο ίδιος ο Έρικ Μπλαιρ, περιέγραφε την οικογένειά του, ως «κατώτερο μέρος της ανώτερης και μεσαίας τάξης».[22] Ο πατέρας του, Ρίτσαρντ Ουόλμσλεϋ Μπλαιρ, εργάστηκε στην Ινδική Δημόσια Υπηρεσία, στο Τμήμα Οπίου. Η μητέρα του, Άιντα Μέιμπελ Μπλαιρ (το γένος Λιμουζέν), μεγάλωσε στο Μουλμέϊν της Βιρμανίας, όπου ο Γάλλος πατέρας της είχε αναμιχθεί σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Ο Έρικ είχε δύο αδελφές, την Μάρτζορι, 5 ετών μεγαλύτερή του και την Έιβριλ, 5 ετών μικρότερή του. Όταν ήταν ενός έτους, η μητέρα του, τον πήγε μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή του στην Αγγλία. [23][24] Το σπίτι των προγόνων του στο Μοτιάρι της Ινδίας έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενο μνημείο ιστορικής σημασίας.[25]

Το 1904 η Άιντα Μπλαιρ εγκαταστάθηκε με τα παιδιά της στο Χένλεϋ-ον-Τεμζ στο Όξφορντσιρ. Ο Έρικ μεγάλωσε στη συντροφιά της μητέρας του και των αδερφών του και πέρα από μία σύντομη επίσκεψη το καλοκαίρι του 1907[26], δεν ξαναείδε τον πατέρα του Ρίτσαρντ Μπλαιρ μέχρι το 1912.[21] Το ημερολόγιο που διατηρούσε η μητέρα του από το 1905, διηγείται μία ανατροφή με έντονη κοινωνική δραστηριότητα και καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Η οικογένεια μετακόμισε στο Σίπλεϊκ πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ο Έρικ έπιασε φιλίες με την οικογένεια Μπάντικομ, ειδικά με την κόρη τους, την Τζασίντα. Όταν πρωτοσυναντήθηκαν, στεκόταν ανάποδα με το κεφάλι του σε ένα χωράφι. Όταν τον ρώτησε γιατί, απάντησε «Σε προσέχουν πιο εύκολα αν στέκεσαι κατακόρυφα στο κεφάλι σου, παρά κανονικά».[27] Η Τζασίντα και ο Έρικ διάβαζαν και έγραφαν ποίηση και ονειρεύονταν να γίνουν διάσημοι συγγραφείς. Είπε ότι μπορεί να έγραφε ένα βιβλίο στο ύφος της Σύγχρονης Ουτοπίας του Χ. Τζ. Ουέλς. Σε αυτή τη χρονική περίοδο, διασκέδαζε ψαρεύοντας, κυνηγώντας και παρατηρώντας πουλιά με τα αδέρφια της Τζασίντα. [27]

Όταν έγινε 5 ετών, ο Έρικ εστάλη μαθητής στο σχολείο της γυναικείας μονής του Χένλεϋ-ον-Τεμζ, όπου φοιτούσε και η αδερφή του Μάρτζορι. Επρόκειτο για μία Ρωμαιοκαθολική μονή που λειτουργούσαν Γαλλίδες Ουρσουλίνες μοναχές, που είχαν εξοριστεί από τη Γαλλία, αφότου είχε απαγορευτεί η θρησκευτική εκπαίδευση το 1903. [28] Η μητέρα του ήθελε να λάβει μόρφωση σε ιδιωτικό σχολείο, αλλά δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα δίδακτρα και χρειαζόταν να κερδίσει υποτροφία. Ο αδερφός της Άιντα Μπλαιρ, Σαρλ Λιμουζέν, συνέστησε το Σχολείο του Αγίου Κυπριανού, στο Ήστμπορν, στο Ανατολικό Σάσσεξ.[21] Ο Λιμουζέν, που ήταν επαγγελματίας παίκτης του γκολφ, γνώριζε τόσο το σχολείο όσο και το διευθυντή του, μέσω της Βασιλικής Λέσχης Γκολφ του Ήστμπορν, όπου είχε κερδίσει αρκετές διοργανώσεις, το 1903 και το 1904.[29] Ο διευθυντής ανάλαβε να βοηθήσει τον Μπλαιρ να κερδίσει την υποτροφία και σύναψε μία ιδιωτική οικονομική συμφωνία με τους γονείς του για να πληρώσουν μόνο τα μισά δίδακτρα. Το Σεπτέμβριο του 1911 ο Έρικ εγγράφηκε στο σχολείο του Αγίου Κυπριανού, όπου παρακολουθούσε μαθήματα για τα επόμενα πέντε χρόνια, επιστρέφοντας στο σπίτι μόνο κατά τις διακοπές. Δε γνώριζε τίποτε για τα μειωμένα δίδακτρα αν και αντελήφθη ότι προερχόταν από φτωχή οικογένεια.[30] Ο Μπλαιρ μισούσε το σχολείο [31] και πολλά χρόνια αργότερα έγραψε το δοκίμιο "Such, Such Were the Joys", που εκδόθηκε μετά θάνατον, με θέμα τα χρόνια του εκεί. Στου Αγ. Κυπριανού όμως ο Μπλαιρ συνάντησε και τον Σύριλ Κόννολλυ, που αργότερα έγινε αξιοσημείωτος συγγραφέας και ως εκδότης του Ορίζοντα, δημοσίευσε πολλά από τα δοκίμια του Όργουελ.

Ο Μπλαιρ έγραψε δύο ποιήματα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Χένλεϋ εντ Σάουθ Όξφορντσαϊρ Στάνταρ, ως μέρος σχολικών εργασιών.[32][33] Ήρθε δεύτερος πίσω από τον Κόννολλυ στη διεκδίκηση του Βραβείου Ιστορίας Χάρροου, δέχθηκε εύφημο μνεία για την εργασία του από τον εξωτερικό σχολικό αξιολογητή και τελικά κέρδισε υποτροφίες για τα κολλέγια Ουέλλινγκτον και Ήτον.

Τον Ιανουάριο του 1917 ο Μπλαιρ, έλαβε θέση στο Ουέλλινγκτον, όπου παρέμεινε για το εαρινό εξάμηνο. Το Μάιο του 1917 διατέθηκε ακαδημαϊκή θέση για υπότροφους στο Ήτον. Σπούδασε στο Ήτον ως το Δεκέμβριο του 1921, οπότε και έφυγε σε ηλικία 18,5 ετών. Ο Όργουελ ανέφερε στην παιδική του φίλη, Τζασίντα Μπάντικομ, ότι το Ουέλλινγτον ήταν «άθλιο», αλλά ότι στο Ήτον ένιωθε «ευτυχισμένος και σε πνευματική εγρήγορση».[27] Ο βασικός καθηγητής του ήταν ο Α.Σ.Φ. Γκάου, ακαδημαϊκός επισκέπτης από το Κολλέγιο Τρίνιτυ, του Καίμπριτζ, που του έδινε και επαγγελματικές συμβουλές.[21] Ο Μπλαιρ διδάχτηκε Γαλλικά από τον Άλντους Χάξλεϋ. Ο Στήβεν Ράνσιμαν, που ήταν μαζί με τον Μπλαιρ στο Ήτον, παρατήρησε ότι ο Όργουελ και οι σύγχρονοί του εκτιμούσαν το λογοτεχνικό ταλέντο του Χάξλεϋ.[34] Ο Κόννολλυ ακολούθησε τον Μπλαιρ στο Ήτον, αλλά επειδή σπούδαζαν σε διαφορετικά έτη, δε σχετίζονταν.[35]

Οι ακαδημαϊκές επιδόσεις του Μπλαιρ υποδηλώνουν ότι αμελούσε τις σπουδές του.[34] Οι γονείς του δεν είχαν τους οικονομικούς πόρους να τον στείλουν στο πανεπιστήμιο, χωρίς άλλη υποτροφία, συμπεραίνοντας από τις φτωχές του επιδόσεις, ότι δε θα μπορούσε να κερδίσει μία ακόμη. Ο Ράνσιμαν επεσήμανε τη ρομαντική αντίληψη που έτρεφε για την Ανατολή[34] και η οικογένειά του αποφάσισε ότι ο Μπλαιρ θα έπρεπε να καταταγεί στην Αυτοκρατορική Αστυνομία, πρόδρομο της Ινδικής Αστυνομίας. Για αυτό έπρεπε να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις. Εκείνη την περίοδο ο πατέρας του είχε αποσυρθεί στο Σάουθγουολντ του Σάφολκ. Ο Μπλαιρ γράφτηκε σε προπαρασκευαστικό σχολείο στο Κραίγκχερστ και «ξεσκόνισε» τους κλασσικούς, τα Αγγλικά και την Ιστορία. Ο Μπλαιρ πέρασε στις εξετάσεις, ερχόμενος 7ος ανάμεσα σε 29 επιτυχόντες.[21][36]

Αστυνομικός στη Μπούρμα

Η γιαγιά του Μπλαιρ, από τη μεριά της μητέρας του ζούσε στο Μουλμέιν, οπότε ο ίδιος επέλεξε να τοποθετηθεί στη Βιρμανία. Το 1922, επιβαίνοντας στο S.S. Herefordshire, έπλευσε μέσω της Διώρυγας του Σουέζ και της Κεϋλάνης προς την Βιρμανία για να ενταχθεί στην Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία.

Το 1922 διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία της Βιρμανίας, απ' όπου παραιτήθηκε έξι χρόνια μετά, αμφισβητώντας το ρόλο του στην αποικιακή διοίκηση, την οποία οι ντόπιοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ. Ένα μήνα αργότερα, έφτασε στο Ρανγκούν και ταξίδεψε στην Αστυνομική σχολή στο Μάνταλεϋ. Μετά από μία σύντομη θητεία στο Μαίμιο, έναν βασικό σταθμό στους λόφους της Βιρμανίας, τοποθετήθηκε στο μεθοριακό φυλάκιο της Μυαούνγκμυα στο δέλτα του ποταμού Ιρραουάντυ στις αρχές του 1924.

Δουλεύοντας ως αυτοκρατορικός αστυνομικός έγινε ιδιαίτερα υπεύθυνος, ενώ οι περισσότεροι από τους συνομήλικούς του ήταν ακόμα στο πανεπιστήμιο στην Αγγλία. Όταν τοποθετήθηκε ανατολικότερα στο Δέλτα του Τουάντε ως υπο-περιφερειακός αξιωματικός, ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια περίπου 200.000 ανθρώπων. Στο τέλος του 1924, πήρε προαγωγή ως βοηθός επιθεωρητή περιφέρειας και τοποθετήθηκε στο Σύριαμ κοντά στο Ρανγκούν. Εκεί βρισκόταν το διυλιστήριο της εταιρίας πετρελαίου της Βιρμανίας. Όμως η πόλη ήταν κοντά στο Ρανγκούν, ένα κοσμοπολίτικο λιμάνι και ο Μπλαιρ πήγαινε στην πόλη όσο πιο συχνά μπορούσε, "για να ξεφυλλίσει βιβλία στο βιβλιοπωλείο, να φάει καλομαγειρεμένο φαγητό και να ξεφύγει απο την βαρετή ρουτίνα της αστυνομικής ζώης".[37] Τον Σεπτέμβριο του 1925 πήγε στο Ινσέιν, την έδρα της φυλακής του Ινσέιν και τη δεύτερη μεγαλύτερη φυλακή της Βιρμανίας. Εκεί, έκανε μεγάλες συζητήσεις για κάθε πιθανό θέμα με την Ελάιζα Μαρία Λάνγκφορντ-Ρέυ (που αργότερα παντρεύτηκε τον Κάζι Λέντουπ Ντόρτζυ). Αυτή εντόπισε πάνω του την "αίσθηση της απόλυτης εντιμότητας στις παραμικρές λεπτομέρειες."[38]

Τον Απρίλιο του 1926 μετακόμησε στο Μουλμέιν, όπου ζούσε η γιαγιά του (από την πλευρά της μητέρας του). Στο τέλος του ίδιου έτους, τοποθετήθηκε στην Καθά, στην Άνω Βιρμανία, όπου προσβλήθηκε από δάγκειο πυρετό το 1927. Πήρε αναρρωτική άδεια και πήγε στην Αγγλία τον Ιούλιο. Τον Σεπτέμβριο του 1927 ενώ έκανε διακοπές μαζί με την οικογένεια του στην Κορνουάλη, επανεκτίμησε τη ζωή του. Αποφασίζει να μην επιστρέψει στη Βιρμανία, να παραιτηθεί από την Ινδική Αυτοκρατορική Αστυνομία και να γίνει συγγραφέας. Άντλησε από τις εμπειρίες του ως αστυνομικός στη Βιρμανία για το μυθιστόρημα "Μέρες της Βιρμανίας" (1934) και για τα δοκίμια "Η Κρεμάλα" (1931) και "Πυροβολώντας έναν ελέφαντα" (1936).

Στην Βιρμανία, ο Μπλαιρ είχε αποκτήσει την φήμη του παρία. Περνούσε πολύ χρόνο μοναχός του, διαβάζοντας ή αναζητώντας δραστηριότητες, όπως εκκλησιασμό στην εθνοτική κοινότητα των Καρέν. Ένας συνάδελφός του, ο Ρότζερ Μπήντον, θυμόταν (σε εκπομπή του BBC το 1969), ότι «ο Μπλαιρ μάθαινε γρήγορα την τοπική γλώσσα και πριν φύγει από τη Βιρμανία, μπορούσε να μιλήσει με Βιρμανούς ιερείς σε άπταιστα Βιρμανικά».[39]

Λονδίνο και Παρίσι

Έκτοτε έζησε για καιρό φτωχική ζωή στο Παρίσι και το Λονδίνο, αλλάζοντας περιστασιακά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Επρόκειτο για μια συνειδητή από μέρους του απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του αναρχικό.

Στην Αγγλία εγκαταστάθηκε στο σπίτι της οικογένειας στο Σάουθγουολντ. Εκεί συνάντησε και τους παλιούς τους φίλους. Επίσης επισκέφτηκε τον παλιό του δάσκαλο, Γκάου, στο Καίμπριτζ, ώστε να του ζητήσει συμβουλές για το πώς να γίνει συγγραφέας.

Αρχές φθινοπώρου, του 1927, μετακόμισε στο Λονδίνο. Η Ρουθ Πίττερ, μια οικογενειακή φίλη, τον βοήθησε να βρει κατάλυμα. Μέχρι το τέλος του 1927 εγκαταστάθηκε στην οδό Πορτομπέλλο[40]. Μάλιστα, σε αυτό το μέρος σήμερα βρίσκεται μια πινακίδα όπου τιμά την παρουσία του εκεί. Η συμμετοχή της Πίττερ στο κίνημα θα τον βοηθούσε να ανέβει στην εκτίμηση της κυρίας Μπλαιρ. Η Πίττερ συμπαθούσε το γράψιμο του Μπλαιρ, εντόπιζε αδυναμίες στην ποίησή του και τον συμβούλευε να γράψει για όσα ήξερε. 

Τα βιβλία του Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου (1933), Μέρες της Βιρμανίας (1934), Η κόρη του παπά (1935) και Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν (1937), δίνουν το χρονικό της περιόδου αυτής και καταγράφουν την εξέλιξη των ιδεών του.

Ισπανικός Εμφύλιος

Από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του ήταν η συμμετοχή του στον ισπανικό Εμφύλιο. Στρατευμένος αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε και τραυματίστηκε όντας μέλος της ταξιαρχίας "Λένιν" του P.O.U.M, ενώ συγκρούστηκε αργότερα με το σταλινικό PCE κατά τις τραγικές Ημέρες της Βαρκελώνης. Στο βιβλίο του Πεθαίνοντας στην Καταλωνία (1938) αποτύπωσε μοναδικά τις εμπειρίες και τη δράση του.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Με την έκρηξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του BBC, απ' όπου αποχώρησε το 1943. Ως λογοτεχνικός συντάκτης, εν συνεχεία, στην εφημερίδα Tribune, διαμόρφωσε πολιτικές θέσεις με σοσιαλιστική κατεύθυνση, διαφοροποιημένος ωστόσο από την επίσημη γραμμή των Εργατικών. Στην περίοδο αυτή ανήκουν μερικά από τα καλύτερα δοκίμιά του.

Ωριμότητα

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία που του χάρισαν τη μεγάλη του φήμη. Το 1944 ολοκλήρωσε τη Φάρμα των Ζώων, πολιτική αλληγορία εμπνευσμένη από τη Ρωσική Επανάσταση και τη σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ. Το βιβλίο τον έκανε πλούσιο και διάσημο. Το 1949 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο 1984, κορυφαία ίσως στιγμή του συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος 1984, σκιαγραφεί αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό αστυνομικό κράτος, όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού.

Παρότι ο Όργουελ ήταν αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων, η απέχθεια του απέναντι σε όλες τις μορφές ολοκληρωτισμού (και ιδιαίτερα απέναντι στον σταλινισμό), ήταν ευδιάκριτη. Φοβούμενος ότι μέλη του αγγλικού εργατικού κόμματος τρέφουν φιλοσοβιετικά αισθήματα, κατέθεσε στο τμήμα ερευνών πληροφοριών (Information Research Department) παρακλάδι του υπουργείου εξωτερικών, μια λίστα η οποία περιελάμβανε 135 ονόματα στα οποία συμπεριλαμβανόταν και επιφανείς προσωπικότητες όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν.

To 1950, λίγο πριν τον θάνατό του, μακριά από το αγαπημένο του νησί Τζούρα, ο Βρετανός λογοτέχνης απαγόρευσε ρητά τη συγγραφή της βιογραφίας του, κάτι που τελικά δεν τηρήθηκε από τους πολυάριθμους βιογράφους του.

Ο Τζορτζ Όργουελ πέθανε τον Ιανουάριο του 1950 σε νοσοκομείο του Λονδίνου, σε ηλικία 47 ετών.

Το 1958 η χήρα του Σόνια σε συνεργασία με τον Ίαν Άνγκους επιμελήθηκε και εξέδωσε σε τέσσερις ογκώδεις τόμους το σύνολο σχεδόν των δοκιμίων, των άρθρων, των βιβλιοκρισιών, των επιστολών αλλά και των ημερολογίων που κράτησε κατά καιρούς ο Όργουελ.

Έργα

τα Μυθιστορήματα
  • 1934: Burmese Days («Οι μέρες της Μπούρμα»)
—μτφ. Στέφανος Ροζάνης (εκδ. "ΔΩΔΩΝΗ", 1978)
—μτφ. Νίκος Β. Αλεξίου, (εκδ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 1980)
  • 1935: A Clergyman's Daughter («Η κόρη του παπά»)
—μτφ. Αμίκα Λυκιαρδοπούλου (εκδ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 1984)
—μτφ. Ανδρέας Σοκοδήμος (εκδ."ΚΑΚΤΟΣ", 2005)
  • 1936: Keep the Aspidistra Flying
—μτφ. Δημήτρης Κωστελένος, ως «Κρατήστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας» (εκδ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", α' έκδοση, 1979)
—μτφ. αγνώστου (εικονογράφηση Φωκίων Δημητριάδης, εκδ. ''Ασπιώτη - ΕΛΚΑ'', 1951)
—μτφ. Μανώλης Γιαλουράκης (εκδ. "Ωρόρα", 1970)
—μτφ. Νίνα Μπάρτη (εκδ. ''Γαλαξίας'', 1971)
—μτφ. Νέστορας Χούνος (εκδ. "Άγκυρα", 1976)
—μτφ. Κυριάκος Ντελόπουλος (εκδ. ''Εγνατία'', 1978)
—μτφ. Κατερίνα Χριστοδούλου (εκδ. "ΓΡΑΜΜΑΤΑ", 2001)
—μτφ. Φιλιώ Κομώτη (εκδ. "Καμπανάς", 1970)
—μτφ. Νίνα Μπάρτη (εκδ. "ΚΑΚΤΟΣ", 1978)
άλλα έργα
  • Down and out in Paris and London, 1933
—μτφ. Δημήτρης Κωστελένος, ως «Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου» (εκδ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 1978)
—μτφ. Αλέξης Καλοφωλιάς, ως «Οι άθλιοι του Παρισιού και του Λονδίνου» (εκδ. "ΑΣΒΟΣ", 2010)
  • The Road to Wigan Pier (Ο δρόμος για το Γουίγκαν Πιρ, 1937)
—μτφ. Τασούλα Καραϊσκάκη, ως «Στις φάμπρικες του Γουήγκαν Πάιαρ» (εκδ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 1979)
  • Homage to Catalonia (Φόρος τιμής στην Καταλωνία, 1938)
—μτφ. Νίκος Β. Αλεξίου, (εκδ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 1980)
  • A Nice Cup of Tea (1946)
  • Shooting an Elephant (1936)
  • A Hanging (Ένας απαγχονισμός, 1931)
  • The Lion and The Unicorn: Socialism and the English Genius (1941)
  • Looking Back on the Spanish War (Ξανακοιτάζοντας τον Ισπανικό πόλεμο, 1943)
  • Notes on Nationalism (Σημειώσεις για τον Εθνικισμό, 1945)
  • Decline of the English Murder (Η παρακμή του αγγλικού εγκλήματος, 1946)
  • Reflections on Gandhi (Στοχασμοί για τον Γκάντι, 1949)
  • The Prevention of Literature (1946)
Ποιήματα
  • Awake! Young Men of England
  • Kitchener
  • The Lesser Evil
  • A Little Poem
  • Our Minds are Married, But we are Too Young
  • The Pagan
  • Poem From Burma

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11918228x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6ff3rfd. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118590359. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 d:Q105848702. 2013. ISBN-13 978-80-971429-4-0.
  6. ↑ George Woodcock: «George Orwell». (Βρετανικά αγγλικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Encyclopædia Britannica Inc.. 20  Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 4  Οκτωβρίου 2022.
  7. ↑ archive.org/details/studentcompanion00brun/page/n9/mode/2up.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11918228x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. ↑ CONOR.SI. 9293155.
  10. ↑ BeWeB. 3359. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2021.
  11. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/64116. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ mdn.tv/7JVp.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 13,7 13,8 «Kindred Britain»
  14. ↑ "Why I Write" in The Collected Essays, Journalism and Letters of George Orwell Volume 1 – An Age Like This 1945–1950 p.23 (Penguin)
  15. ↑ Orwell, George (1968) [1958]. Bott, George, ed. Selected Writings. London: Heinemann. p. 103. ISBN 0-435-13675-5. "Every line of serious work that I have written since 1936 has been written, directly or indirectly, against totalitarianism and fordemocratic socialism, as I understand it."
  16. ↑ "Still the Moon Under Water". The Economist (London). 30 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε 19 Απριλίου 2014.
  17. ↑ "The 50 greatest British writers since 1945". The Times. 5 January 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2014.
  18. ↑ Robert McCrum, "The Masterpiece that killed George Orwell", The Observer, 10 May 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014.
  19. ↑ Crick, Bernard (2004). "Eric Arthur Blair [pseud. George Orwell] (1903–1950)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford, England, United Kingdom: Oxford University Press.
  20. ↑ Stansky, Abrahams, Peter, William (1994). The unknown Orwell: Orwell, the transformation. Stanford, California, United States: Stanford University Press. σελ. 656. ISBN ISBN 978-0-8047-2342-8 Check |isbn= value: invalid character (βοήθεια). 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 Taylor, David John (2003). Orwell: The Life. London: Henry Holt and Company. σελ. 496. ISBN ISBN 0-8050-7473-2 Check |isbn= value: invalid character (βοήθεια). 
  22. ↑ Orwell, George (February 1937). "8". The Road to Wigan Pier. Left Book Club. p. 1
  23. ↑ Crick, Bernard (1980). George Orwell: A Life. Secker & Warburg.
  24. ↑ Οι Στάνσκι και Έιμπρααμς αναφέρουν ότι η Άιντα Μπλαιρ μετακόμισε στην Αγγλία το 1907, βάσει πληροφοριών της Αβρίλ, σχετικά με την οικογένειά της, πριν αυτή γεννηθεί. Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με το 1905, σύμφωνα με την Άιντα Μπλαιρ όπως και με μία φωτογραφία του Έρικ, 3 ετών, σε έναν Αγγλικό προαστιακό κήπο. Η προγενέστερη ημερομηνία συμφωνεί με τη δυσμενή μετάθεση του Μπλαιρ του πρεσβύτερου και την ανάγκη ένταξης της Μάρτζορι (6 ετών τότε) στο Αγγλικό εκπαιδευτικό σύστημα.
  25. ↑ «"Renovation of British Author George Orwell's house in Motihari begins". Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2014». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2014. 
  26. ↑ A Kind of Compulsion 1903–36, xviii
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Buddicom, Jacintha (1974). Eric and Us. London: Leslie Frewin Publishers Ltd. σελίδες 169. ISBN 0-85632-076-5. 
  28. ↑ Bowker, Gordon. George Orwell. σελ. 21.
  29. ↑ «Royal Eastbourne Golf Club, Hambro Bowl». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2014. 
  30. ↑ Bowker,p.30
  31. ↑ Jacob, Alaric (1984). "Sharing Orwell's Joys, but not his Fears". In Norris, Christopher. Inside the Myth. Lawrence and Wishart.
  32. ↑ Henley and South Oxfordshire Standard. 2 Οκτωβρίου 1914.
  33. ↑ Henley and South Oxfordshire Standard. 21 Ιουλίου 1916.
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 Wadhams, Stephen (1984). Remembering Orwell. Penguin.
  35. ↑ Connolly,, Cyril (1949). Enemies of Promise. London: Routledge & K. Paul. σελ. 265. ISBN 978-0-233-96488-1. 
  36. ↑ Το A Kind of Compulsion, σελ. 87, αναφέρει τον Blair ως 7ο από 29 επιτυχόντες και 21ο από τους 23 επιτυχόντες της Ινδικής Αυτοκρατορικής Αστυνομίας, που συμμετείχαν στις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου του 1922.
  37. ↑ Stansky & Abrahams, The Unknown Orwell, pp.170–171
  38. ↑ Michael Shelden Orwell: The Authorised Biography, William Heinemann, 1991
  39. ↑ A Kind of Compulsion, 1903–36, p.87
  40. ↑ Ruth Pitter BBC Overseas Service broadcast, 3 Ιανουαρίου 1956

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζωρτζ_Όργουελ&oldid=9264370"