Ντρόγκο της Απουλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 24: Γραμμή 24:
|υπογραφή =
|υπογραφή =
}}
}}
Ο '''Ντρόγκο της Απουλίας''' ή '''Ντρόγκο των Ωτβίλ''' ([[Νορμανδία]], περί το [[1010]] - [[10 Αυγούστου]] [[1051]]) μέλος του [[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκου των Ωτβίλ]] ήταν ο δεύτερος [[Κομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας|Κόμης της Απουλίας και Καλαβρίας]] ([[1046]] - [[1051]]) στην νότια [[Ιταλία]].<ref>Στα Γαλλικά λέγεται ''"Dreux"'' ή ''"Drogon de Hauteville"'' και στα Ιταλικά ''"Drogone d'Altavilla"''.</ref> Ο Ντρόγκο ήταν υιός του [[Τανκρέδος του Ωτβίλ|Τανκρέδου του Ωτβίλ]] και της πρώτης συζύγου του Μουριέλας, αδελφός και διάδοχος του [[Γουλιέλμος Α΄ της Απουλίας|Γουλιέλμου του Σιδηρόχειρος]] (1046). Στην αρχή ήταν αρχηγός των Νορμανδών που βρέθηκαν στην υπηρεσία του Γκουαϊμάρ Δ' πρίγκιπα του Σαλέρνο αλλά μετά το 1047 ήταν ανεξάρτητος πρίγκιπας που έδινε όρκο υποτέλειας μονάχα στον αυτοκράτορα.


==Κατάκτηση της Απουλίας==
Ο '''Ντρόγκο''' (π. 1010 - 10 Αυγούστου 1051) ήταν ο δεύτερος κόμης της Απουλίας και Καλαβρίας (1046-1051) από τον [[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκο των Ωτβίλ]]. Ήταν υιός του [[Τανκρέδος του Ωτβίλ|Τανκρέδου]] και της πρώτης συζύγου του Μουριέλας.
==Βιογραφία==
⚫
Οκτώ από τα παιδιά του Τανκρέδου άφησαν τη Νορμανδία και ήλθαν στη Ν. Ιταλία αναζητώντας την τύχη τους. Ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Γουλιέλμος Α΄ της Απουλίας|Γουλιέλμος Α']] και ο Ντρόγκο, έπειτα από κάλεσμα των Νορμανδών, που μαζί με τους Λομβαρδούς ήταν μισθοφόροι των εκεί Ρωμαίων, πολέμησαν το 1038-40 μαζί με τον [[Γεώργιος Μανιάκης|Γεώργιο Μανιάκη]] Κατεπάνω της Ιταλίας εναντίον των Σαρακηνών της Σικελίας. Κατά τη μοιρασιά της λείας ο Μανιάκης πρόσβαλε τον αρχηγό των Λομβαρδών και αργότερα αυτοί εξεγέρθηκαν (1041). Το επόμενο έτος ο Ντρόγκο υποστήριξε το Λομβαρδό Γκουαϊμάρ Δ' πρίγκιπα του Σαλέρνο εναντίον των Ρωμαίων και μπήκε στην υπηρεσία του.


⚫
Τα οκτώ παιδιά του Τανκρέδου εγκατέλειψαν την Νορμανδία και έφτασαν στην νότια Ιταλία αναζητώντας την τύχη τους (1035). Ο Ντρόγκο και ο μεγαλύτερος αδελφός του Γουλιέλμος πολέμησαν το 1038-40 μαζί με τον [[Γεώργιος Μανιάκης|Γεώργιο Μανιάκη]] Κατεπάνω της Ιταλίας εναντίον των Σαρακηνών της Σικελίας. Κατά τη μοιρασιά της λείας ο Μανιάκης πρόσβαλε τον αρχηγό των Λομβαρδών και αργότερα αυτοί εξεγέρθηκαν (1041).<ref>Manselli 1960.</ref> Το επόμενο έτος ο Ντρόγκο υποστήριξε το Λομβαρδό Γκουαϊμάρ Δ' πρίγκιπα του Σαλέρνο εναντίον των [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινών]] και μπήκε στην υπηρεσία του.
Οι Νορμανδοί κατέκτησαν περιοχές της Απουλίας και το 1042 οι αρχηγοί τους συγκεντρώθηκαν στο Μέλφι (μεταξύ Απουλίας και Καλαβρίας), εξέλεξαν ηγέτη τους (''κόμη'') τον Γουλιέλμο Α' και ζήτησαν από τον Γκουαϊμάρ Δ' να μοιράσει σε 12 φέουδα τις περιοχές που κατέλαβαν. Ο Γουλιέλμος Α' έγινε βαρόνος του Άσκολι, ο Ντρόγκο της Βενόζα, ο Πέτρος του Τράνι, κά. Ο αδελφός του αποκαλούσε τον εαυτό του κόμη των Νορμανδών της Απουλίας και Καλαβρίας. Το 1044 πολεμούσε για λογαριασμό του Γουλιέλμου Α' και το επόμενο έτος κατέλαβε το Μποβίνο από τους Ρωμαίους. Το 1046 απεβίωσε ο αδελφός του και ζήτησε να τον διαδεχθεί ως ηγέτης (''κόμης'') των Νορμανδών. Τη θέση διεκδίκησε και ο Πέτρος, αλλά ο Γκουϊμάρ Δ' υποστήριξε τον Ντρόγκο.
Οι Νορμανδοί κατέκτησαν περιοχές στην [[Απουλία]] και το 1042 οι αρχηγοί τους συγκεντρώθηκαν στο [[Μέλφι]] (μεταξύ Απουλίας και Καλαβρίας), εξέλεξαν ηγέτη τους (''"κόμη"'') τον Γουλιέλμο Α΄ και ζήτησαν από τον Γκουαϊμάρ Δ΄ να μοιράσει σε 12 φέουδα τις περιοχές που κατέλαβαν. Ο Γουλιέλμος Α΄ έγινε βαρόνος του Άσκολι, ο Ντρόγκο της Βενόζα και ο Πέτρος του Τράνι. Ο αδελφός του αποκαλούσε τον εαυτό του ''"κόμη των Νορμανδών της Απουλίας και Καλαβρίας"''. Το 1044 πολεμούσε για λογαριασμό του Γουλιέλμου Α΄ και το επόμενο έτος κατέλαβε το Μποβίνο από τους Ρωμαίους.<ref>Manselli 1960.</ref>

==Κόμης της Απουλίας και της Καλαβρίας==

⚫
[[File:Tomba degli Altavilla.jpg|thumb|left|250px|Οικογενειακός τάφος των πρώτων Ωτβίλ στο αβαείο της Αγ. Τριάδος στη Βενόζα]]
Το 1046 απεβίωσε ο αδελφός του και ζήτησε να τον διαδεχθεί ως ηγέτης (''κόμης'') των Νορμανδών, την θέση διεκδίκησε και ο Πέτρος, αλλά ο Γκουϊμάρ Δ' υποστήριξε τον Ντρόγκο. Ο Ντρόγκο παντρεύτηκε την Αλτρούδη του Σαλέρνο μία πριγκίπισσα Λομβαρδικής καταγωγής (1047). Ακολούθησε συμφωνία με το αβαείο του [[Μόντε Κασίνο]] με την οποία έπεισε τον Γκουϊμάρ Δ΄ να απελευθερώσει τον Ραϊνούλφο Β΄ κόμη της Αβέρσα που είχε αιχμαλωτίσει (1047).<ref>Manselli 1960.</ref> Ο [[Ερρίκος Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] επισκέφτηκε την νότια Ιταλία και δέχτηκε όρκο υποτέλειας από τον Ντρόγκο (3 Φεβρουαρίου 1047), ο αυτοκράτορας του έκανε απονομή των περιοχών που είχε υπό τον έλεγχο του.<ref>στη φεουδαρχία ο υποτελής (''"vassal"'') έδινε φόρο τιμής (''"homage"'') στον επικυρίαρχο (''"suzerain"'')</ref>

Μετά την επίσημη αναγνώριση του Ερρίκου Γ΄ ο Ντρόγκο απέκτησε τον τίτλο ''"Δούκας και Κύριος ολόκληρης της Ιταλίας και κόμης όλων των Νορμανδών της Απουλίας και της Καλαβρίας"''.<ref>Manselli 1960: dux et magister totius Italiae comesque Normannorum totius Apuliae et Calabriae.</ref> Ο ιστορικός Φερδινάνδος Χαλαντόν γράφει ότι αν και έγινε υποτελής του αυτοκράτορα εξακολουθούσε να είναι φεουδαρχικά υποτελής στον πρίγκιπα του Σαλέρνο. Ο νεότερος ετεροθαλής αδελφός του [[Ροβέρτος Γυϊσκάρδος]] (''"Γυϊσκάρδος"'' : ''"Πανούργος"'') ήρθε από την Νορμανδία πριν το 1050 και μπήκε στην υπηρεσία του Παντούλφ Δ΄ πρίγκιπα της Κάπουα αντιπάλου του Γκουαϊμάρ Δ΄, ο Ντρόγκο τον διέταξε να αφήσει τη θέση.<ref>Manselli 1960.</ref> Οι νέο-αφιχθέντες Νορμανδοί προκάλεσαν μεγάλες ταραχές, ο επόμενος πρίγκιπας της Κάπουα Ριχάρδος Ντρενγκό επιτέθηκε και αιχμαλώτισε το Ντρόγκο, ελευθερώθηκε όμως με τη μεσολάβηση του Γκουαϊμάρ Δ΄ το 1047/8.

==Δολοφονία==

⚫
Ο [[Πάπας Λέων Θ΄|πάπας Λέων Θ΄]] επισκέφθηκε τη Νότια Ιταλία με εντολή του αυτοκράτορα να ''"αποκαταστήσει την ελευθερία της εκκλησίας"'' (1051).<ref>Manselli 1960.</ref> Ο πάπας ανάγκασε με πίεση τον Ντρόγκο να υποσχεθεί ότι οι Νορμανδοί θα σταματήσουν τις λεηλασίες. Κατά την επιστροφή του δολοφονήθηκε κοντά στο Μποβίνο από το Λομβαρδό [[Αργυρός του Μπάρι|Αργυρό]], που οι Ρωμαίοι τον είχαν κάνει Κατεπάνω της Ιταλίας και σχεδίαζε την ανάκτηση της Απουλίας. Ετάφη στην εκκλησία της Αγ. Τριάδος στη Βενόζα.<ref>Manselli 1960.</ref> Τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός του [[Ονφρουά της Απουλίας]], κάποιος Ριχάρδος (περί το 1045 - 1110) που συμμετείχε στην [[Α΄ Σταυροφορία]] έχει αναγνωριστεί σαν γιος του Ντρόγκο.

==Παραπομπές==
<references />


Το 1047 μεσολάβησε για να απελευθερώσει ο Γκουϊμάρ Δ' τον Ραϊνούλφο Β' κόμη της Αβέρσα. Το ίδιο έτος ο [[Ερρίκος Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκος Γ' Σαλίων]] βασιλιάς της Γερμανίας και των Λομβαρδών της Ιταλίας επισκέφθηκε τη Ν. Ιταλία, δέχθηκε την υποτέλεια<ref>στη φεουδαρχία ο υποτελής (vassal) έδινε φόρο τιμής (homage) στον επικυρίαρχο (suzerain)</ref> του Ντρόγκο και του απένειμε τις περιοχές που είχε. Από τότε ο Ντρόγκο αποκαλούσε τον εαυτό του δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας. Πριν το 1050 ήλθε από τη Νορμανδία ο νεότερος, ετεροθαλής αδελφός του [[Ροβέρτος Γυϊσκάρδος|Ροβέρτος]] ο γυϊσκάρδος (πανούργος) και μπήκε στην υπηρεσία του Παντούλφ Δ' πρίγκιπα της Κάπουα, αντιπάλου του Γκουαϊμάρ Δ', αλλά ο Ντρόγκο τον διέταξε να αφήσει τη θέση αυτή. Ο επόμενος πρίγκιπας της Κάπουα Ριχάρδος Ντρενγκό επιτέθηκε και αιχμαλώτισε το Ντρόγκο, ελευθερώθηκε όμως με τη μεσολάβηση του Γκουαϊμάρ Δ' το 1047/8.
⚫
[[File:Tomba degli Altavilla.jpg|thumb|left|250px|Οικογενειακός τάφος των πρώτων Ωτβίλ στο αββαείο της Αγ. Τριάδος στη Βενόζα]]
⚫
Το 1051 ο [[Πάπας Λέων Θ΄|πάπας Λέων Θ']] επισκέφθηκε τη Ν. Ιταλία και ανάγκασε το Ντρόγκο να υποσχεθεί ότι οι Νορμανδοί θα σταματήσουν τις λεηλασίες. Κατά την επιστροφή του δολοφονήθηκε κοντά στο Μποβίνο από το Λομβαρδό Αργυρό, που οι Ρωμαίοι τον είχαν κάνει Κατεπάνω της Ιταλίας και σχεδίαζε την ανάκτηση της Απουλίας. Ετάφη στην εκκλησία της Αγ. Τριάδος στη Βενόζα. Τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός του [[Χάμφρεϋ της Απουλίας|Χάμφρεϋ]].
==Οικογένεια==
Νυμφεύτηκε το 1047 τη Λομβαρδή Αλτρούντε πριγκίπισσα του Σαλέρνο. Υιός του ήταν ο:
* [[Ριχάρδος Ωτβίλ|Ριχάρδος]] π. 1045 - 1110, που συμμετείχε στην Α' Σταυροφορία.
==Πηγές==
==Πηγές==

*Raoul Manselli. "Altavilla, Drogone d'". Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 2, Alberto Ghisalberti (ed.) Rome: Istituto dell'Enciclopedia italiana, 1960.
*Raoul Manselli. "Altavilla, Drogone d'". Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 2, Alberto Ghisalberti (ed.) Rome: Istituto dell'Enciclopedia italiana, 1960.
*H. M. Gwatkin and J. P. Whitney, edd. The Cambridge Medieval History, vol. 3. Cambridge: Cambridge University Press, 1926.
*H. M. Gwatkin and J. P. Whitney, edd. The Cambridge Medieval History, vol. 3. Cambridge: Cambridge University Press, 1926.
Γραμμή 46: Γραμμή 56:


{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Roger III, Duke of Apulia}}
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Roger III, Duke of Apulia}}

==Υποσημειώσεις==


[[Κατηγορία:Οίκος των Ωτβίλ]]
[[Κατηγορία:Οίκος των Ωτβίλ]]

Έκδοση από την 02:47, 14 Μαΐου 2019

Ντρόγκο
Καθεδρικός της Κουτάνς στη Νορμανδία: άγαλμα του Ντρόγκο. Το πρωτότυπο καταστράφηκε στη Γαλλική Επανάσταση
κόμης της Απουλίας και Καλαβρίας
Περίοδος1132 - 1138
ΠροκάτοχοςΓουλιέλμος Α'
ΔιάδοχοςΟνφρουά
Γέννησηπ. 1010
Θάνατος10 Αυγούστου 1151 (ετών 41)
ΟίκοςΟίκος των Ωτβίλ
ΠατέραςΤανκρέδος του Ωτβίλ
ΜητέραΜουριέλα
ΘρησκείαΚαθολικός Χριστιανός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ντρόγκο της Απουλίας ή Ντρόγκο των Ωτβίλ (Νορμανδία, περί το 1010 - 10 Αυγούστου 1051) μέλος του Οίκου των Ωτβίλ ήταν ο δεύτερος Κόμης της Απουλίας και Καλαβρίας (1046 - 1051) στην νότια Ιταλία.[1] Ο Ντρόγκο ήταν υιός του Τανκρέδου του Ωτβίλ και της πρώτης συζύγου του Μουριέλας, αδελφός και διάδοχος του Γουλιέλμου του Σιδηρόχειρος (1046). Στην αρχή ήταν αρχηγός των Νορμανδών που βρέθηκαν στην υπηρεσία του Γκουαϊμάρ Δ' πρίγκιπα του Σαλέρνο αλλά μετά το 1047 ήταν ανεξάρτητος πρίγκιπας που έδινε όρκο υποτέλειας μονάχα στον αυτοκράτορα.

Κατάκτηση της Απουλίας

Τα οκτώ παιδιά του Τανκρέδου εγκατέλειψαν την Νορμανδία και έφτασαν στην νότια Ιταλία αναζητώντας την τύχη τους (1035). Ο Ντρόγκο και ο μεγαλύτερος αδελφός του Γουλιέλμος πολέμησαν το 1038-40 μαζί με τον Γεώργιο Μανιάκη Κατεπάνω της Ιταλίας εναντίον των Σαρακηνών της Σικελίας. Κατά τη μοιρασιά της λείας ο Μανιάκης πρόσβαλε τον αρχηγό των Λομβαρδών και αργότερα αυτοί εξεγέρθηκαν (1041).[2] Το επόμενο έτος ο Ντρόγκο υποστήριξε το Λομβαρδό Γκουαϊμάρ Δ' πρίγκιπα του Σαλέρνο εναντίον των Βυζαντινών και μπήκε στην υπηρεσία του. Οι Νορμανδοί κατέκτησαν περιοχές στην Απουλία και το 1042 οι αρχηγοί τους συγκεντρώθηκαν στο Μέλφι (μεταξύ Απουλίας και Καλαβρίας), εξέλεξαν ηγέτη τους ("κόμη") τον Γουλιέλμο Α΄ και ζήτησαν από τον Γκουαϊμάρ Δ΄ να μοιράσει σε 12 φέουδα τις περιοχές που κατέλαβαν. Ο Γουλιέλμος Α΄ έγινε βαρόνος του Άσκολι, ο Ντρόγκο της Βενόζα και ο Πέτρος του Τράνι. Ο αδελφός του αποκαλούσε τον εαυτό του "κόμη των Νορμανδών της Απουλίας και Καλαβρίας". Το 1044 πολεμούσε για λογαριασμό του Γουλιέλμου Α΄ και το επόμενο έτος κατέλαβε το Μποβίνο από τους Ρωμαίους.[3]

Κόμης της Απουλίας και της Καλαβρίας

Οικογενειακός τάφος των πρώτων Ωτβίλ στο αβαείο της Αγ. Τριάδος στη Βενόζα

Το 1046 απεβίωσε ο αδελφός του και ζήτησε να τον διαδεχθεί ως ηγέτης (κόμης) των Νορμανδών, την θέση διεκδίκησε και ο Πέτρος, αλλά ο Γκουϊμάρ Δ' υποστήριξε τον Ντρόγκο. Ο Ντρόγκο παντρεύτηκε την Αλτρούδη του Σαλέρνο μία πριγκίπισσα Λομβαρδικής καταγωγής (1047). Ακολούθησε συμφωνία με το αβαείο του Μόντε Κασίνο με την οποία έπεισε τον Γκουϊμάρ Δ΄ να απελευθερώσει τον Ραϊνούλφο Β΄ κόμη της Αβέρσα που είχε αιχμαλωτίσει (1047).[4] Ο Ερρίκος Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επισκέφτηκε την νότια Ιταλία και δέχτηκε όρκο υποτέλειας από τον Ντρόγκο (3 Φεβρουαρίου 1047), ο αυτοκράτορας του έκανε απονομή των περιοχών που είχε υπό τον έλεγχο του.[5]

Μετά την επίσημη αναγνώριση του Ερρίκου Γ΄ ο Ντρόγκο απέκτησε τον τίτλο "Δούκας και Κύριος ολόκληρης της Ιταλίας και κόμης όλων των Νορμανδών της Απουλίας και της Καλαβρίας".[6] Ο ιστορικός Φερδινάνδος Χαλαντόν γράφει ότι αν και έγινε υποτελής του αυτοκράτορα εξακολουθούσε να είναι φεουδαρχικά υποτελής στον πρίγκιπα του Σαλέρνο. Ο νεότερος ετεροθαλής αδελφός του Ροβέρτος Γυϊσκάρδος ("Γυϊσκάρδος" : "Πανούργος") ήρθε από την Νορμανδία πριν το 1050 και μπήκε στην υπηρεσία του Παντούλφ Δ΄ πρίγκιπα της Κάπουα αντιπάλου του Γκουαϊμάρ Δ΄, ο Ντρόγκο τον διέταξε να αφήσει τη θέση.[7] Οι νέο-αφιχθέντες Νορμανδοί προκάλεσαν μεγάλες ταραχές, ο επόμενος πρίγκιπας της Κάπουα Ριχάρδος Ντρενγκό επιτέθηκε και αιχμαλώτισε το Ντρόγκο, ελευθερώθηκε όμως με τη μεσολάβηση του Γκουαϊμάρ Δ΄ το 1047/8.

Δολοφονία

Ο πάπας Λέων Θ΄ επισκέφθηκε τη Νότια Ιταλία με εντολή του αυτοκράτορα να "αποκαταστήσει την ελευθερία της εκκλησίας" (1051).[8] Ο πάπας ανάγκασε με πίεση τον Ντρόγκο να υποσχεθεί ότι οι Νορμανδοί θα σταματήσουν τις λεηλασίες. Κατά την επιστροφή του δολοφονήθηκε κοντά στο Μποβίνο από το Λομβαρδό Αργυρό, που οι Ρωμαίοι τον είχαν κάνει Κατεπάνω της Ιταλίας και σχεδίαζε την ανάκτηση της Απουλίας. Ετάφη στην εκκλησία της Αγ. Τριάδος στη Βενόζα.[9] Τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός του Ονφρουά της Απουλίας, κάποιος Ριχάρδος (περί το 1045 - 1110) που συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία έχει αναγνωριστεί σαν γιος του Ντρόγκο.

Παραπομπές

  1. ↑ Στα Γαλλικά λέγεται "Dreux" ή "Drogon de Hauteville" και στα Ιταλικά "Drogone d'Altavilla".
  2. ↑ Manselli 1960.
  3. ↑ Manselli 1960.
  4. ↑ Manselli 1960.
  5. ↑ στη φεουδαρχία ο υποτελής ("vassal") έδινε φόρο τιμής ("homage") στον επικυρίαρχο ("suzerain")
  6. ↑ Manselli 1960: dux et magister totius Italiae comesque Normannorum totius Apuliae et Calabriae.
  7. ↑ Manselli 1960.
  8. ↑ Manselli 1960.
  9. ↑ Manselli 1960.

Πηγές

  • Raoul Manselli. "Altavilla, Drogone d'". Dizionario Biografico degli Italiani, vol. 2, Alberto Ghisalberti (ed.) Rome: Istituto dell'Enciclopedia italiana, 1960.
  • H. M. Gwatkin and J. P. Whitney, edd. The Cambridge Medieval History, vol. 3. Cambridge: Cambridge University Press, 1926.
  • John Julius Norwich. The Normans in the South, 1016–1130. London: Longmans, 1967.
  • Ferdinand Chalandon. Histoire de la domination normande en Italie et en Sicilie. Paris: 1907.
  • Christopher Gravett and David Nicolle. The Normans: Warrior Knights and their Castles. Oxford: Osprey Publishing, 2006.
  • George Beech. A Norman-Italian Adventurer in the East: Richard of Salerno. 1993.
CC-BY-SA
Μετάφραση 		Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Roger III, Duke of Apulia της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντρόγκο_της_Απουλίας&oldid=7534596"