Λέων Β΄ της Αρμενίας

Λέων Β' της Κιλικιακής Αρμενίας

Ο Λέων Β΄ της Αρμενίας ή Λέων Α' ήταν βασιλιάς της Αρμενίας (1150 - 1219) πέμπτος πρίγκηπας της Αρμενικής Κιλικίας (1187 - 1199) και πρώτος βασιλιάς της Αρμενικής Κιλικίας (1199 - 1219). Νεώτερος γιος του Στεφάνου νεώτερου, γιου του πρίγκηπα Λέοντος Α', νεώτερος αδελφός και διάδοχος του πρίγκηπα Ρουμπέν Γ' μετά την παραίτηση του (1187) υπό τον όρο να παντρέψει τις κόρες του μονάχα με Αρμένιους.

Με την άνοδο του στον θρόνο

Με την άνοδο του στον πριγκιπικό θρόνο βλέποντας τον κίνδυνο της συμμαχίας του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ισαάκιου Β' Άγγελου με τον Σαλαντίν της Αιγύπτου συμμάχησε με τον Βοϊμόνδο Γ΄ (1144 - 1201) πρίγκηπα της Αντιόχειας (1163 - 1201) αναγνωρίζοντας την κυριαρχία του. Οι δύο πρίγκιπες μαζί απέκρουσαν επιτυχώς επίθεση Τουρκομάνων (1187), την επόμενη χρονιά (1188) ο Λέων Β' παντρεύτηκε την Ισαβέλλα ανιψιά της πριγκίπισσας Σιβίλλης τρίτης συζύγου του Βοϊμόνδου Γ'. Την ίδια χρονιά εκμεταλλευόμενος το χάος που προήλθε στους Σελτζούκους Τούρκους λόγω του θανάτου του σουλτάνου τους Κιλίτζ Αρσλάν Β' κυρίευσε το φρούριο της Βραγάνα φτάνοντας ώς την Ισαυρία. Προχωρώντας βορειότερα κυρίευσε την Ηράκλεια φτάνοντας ως την Καισάρεια αλλά παρέμεινε ουδέτερος όταν ο Σαλαντίν επιτέθηκε στην Αντιόχεια. Όταν έφτασε στην περιοχή ο Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα (1122 - 1190) αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (1155 - 1190) έστειλε αποστολή να τον υποδεχτεί με στρατό και δώρα (1190), αλλά μετά τον πνιγμό του αυτοκράτορα έστειλε δεύτερη αποστολή στον γιό και διάδοχο του Ερρίκο ΣΤ' (1165 - 1197) αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (1190 - 1197). Επέστρεψε στην Ταρσό μαζί με τον αυτοκράτορα Ερρίκο ΣΤ', τον στρατό του και τους επισκόπους συμμετείχε σε όλους τους πολέμους της Γ' Σταυροφορίας όπως και στην πολιορκία της Άκρας (1187 - 1199) μετά την κατάληψη των Ιεροσολύμων από τον Σαλαντίν (1138 - 1193). Τέλος ενώθηκε με τον αντίπαλο του Σαλαντίν Ριχάρδο Α' τον Λεοντόκαρδο (1155 - 1199) βασιλιά της Αγγλίας (1189 - 1199) στην κατάκτηση της Κύπρου.

Κυριαρχία του Λέοντα στην Αντιόχεια

Ο Λέοντας ήταν αδιάφορος για τις συμμαχίες ήθελε μονάχα να εξασφαλίσει την ακεραιότητα του πριγκιπάτου του όταν ο Σαλαντίν κατέστρεψε το φρούριο του Βαγκράς (1191) ο Λέοντας το απέσπασε από τους Ναΐτες και το ξανάχτισε, σταδιακά το φρούριο αυτό δημιούργησε έναν σταδιακό ανταγωνισμό ανάμεσα στον Λέοντα που κατέληξε σε σύγκρουση μεταξύ τους, ο Βοϊμόνδος αναγκάστηκε να ζητήσει την βοήθεια του ίδιου του Σαλαντίν ο οποίος ήταν δυσαρεστημένος με την κατοχή του κάστρου από τον Λέοντα. Μετά τον θάνατο του Σαλαντίν (1193) ο Λέων προσκάλεσε τον Βοϊμόνδο στο Βαγκράς εκεί τον αιχμαλώτισε με δόλο ζητώντας σαν λύτρα για την απελευθέρωση του την αναγνώριση του στην κυριαρχία της Αντιόχειας, ο Βοϊμόνδος συμφώνησε αλλά την ίδια στιγμή οι Αντιοχείς με επικεφαλής τον Λατίνο πατριάρχη Έμερυ της Λιμόζ έκαναν σκληρή αντίσταση στους Αρμένιους αναγνωρίζοντας τον Ραϊμόνδο Δ' της Τρίπολης μεγαλύτερο γιό του Βοϊμόνδου Γ' σαν πρίγκηπα ώς την απελευθέρωση του πατέρα του. Η Αντιόχεια ζήτησε βοήθεια από τον βασιλιά της Ιερουσαλήμ Ερρίκο Α' (1192 - 1197) και τον Βοϊμόνδο Α' (1172 - 1233) κόμη της Τρίπολης μικρότερο γιό του Βοϊμόνδου Γ'. Ο Λέοντας δεν ήθελε να προχωρήσει σε ανοιχτό πόλεμο μαζί τους, και έκλεισε συνθήκη σύμφωνα με την οποία ο Βοϊμόνδος Γ' τον αναγνώριζε σαν κυρίαρχο του στην Αντιόχεια αλλά παράλληλα πετύχαινε την απελευθέρωση του. Η συνθήκη ολοκληρώθηκε με τον γάμο του Ραϊμόνδου με την ανιψιά του Λέοντα Αλίκη, αλλά ο Ραϊμόνδος πέθανε πρόωρα (1199) και ο Βοϊμόνδος Γ' έστειλε την νύφη του Αλίκη πίσω στον Λέοντα μαζί με τον μικρό γιό της Ραϊμόνδο - Ρουμπέν που προοριζόταν να διαδεχτεί στην Αντιόχεια τον Βοϊμόνδο Γ' μετά τον θάνατο του.

Πρώτος βασιλιάς της Αρμενικής Κιλικίας αλλά χωρίς απογόνους

Ο Λέων αναζητούσε αγωνιωδώς συμμαχία σε κάποια υπερδύναμη της εποχής γι'αυτό έστειλε αντιπροσωπείες τόσο στον Γερμανό αυτοκράτορα Ερρίκο Στ', στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Άγγελο Γ' και στον πάπα Σελεστίνο Γ' ο πάπας ζητούσε υποταγή της Αρμενικής εκκλησίας στην παπική κάτι που έφερε την αντίδραση λαού και κλήρου στην Αρμενία, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας αναγνώρισε τον Λέων βασιλιά της Αρμενικής Κιλικίας ο αυτοκράτορας Ερρίκος ΣΤ' πέθανε πρόωρα αλλά τον αναγνώρισε ο καρδινάλιος του. Τελικά η στέψη του Λέοντος Β' σαν βασιλιά της Αρμενίας με το όνομα Λέων Α' έγινε στην Ταρσό (1199) παρουσία των εκπροσώπων όλων των μεγάλων βασιλείων ο λαός της Αρμενίας στην Κιλικία ήταν ενθουσιασμένος για την προαγωγή του δουκάτου του σε βασίλειο. Μετά τον θάνατο του Βοϊμόνδου Γ' (1201) ο μικρότερος γιος του Βοϊμόνδος Α' της Τρίπολης (1172 - 1233) κατέλαβε το δουκάτο της Αντιόχειας. Την ίδια στιγμή ο Λέοντας της Αρμενίας υπερασπιζόταν τα δικαιώματα του μικρανεψιού του Ραϊμόνδου - Ρουμπέν ο οποίος ήταν εγγονός του Βοϊμόνδου Γ' από τον μεγαλύτερο γιό του Ραϊμόνδο. Ο πόλεμος ήταν σκληρός και μακροχρόνιος αλλά ο Βοϊμόνδος Α' της Τρίπολης/Βοϊμόνδος Δ' της Αντιόχειας παραμέλησε την Αντιόχεια προτιμώντας να ζει τον περισσότερο χρόνο στην Τρίπολη. Οι ευγενείς της Αντιόχειας εξοργισμένοι για την παραμέληση της πόλης τους από τον Βοϊμόνδο κάλεσαν τον Λέοντα ο οποίος τον ανέτρεψε τοποθετώντας (1216) τον μικρανεψιό του Ραϊμόνδο Ρουμπέν (1199 - 1222). Ο Ρουμπέν παρέμεινε πρίγκηπας της Αντιόχειας για μια τριετία (1216 - 1219) και ανατράπηκε ξανά από τον θείο του Βοϊμόνδο Α' της Τρίπολης που παρέμεινε πρίγκηπας της Αντιόχειας ώς τον θάνατο του (1233). Ο Ραϊμόνδος - Ρουμπέν προσπάθησε στην συνέχεια να καταλάβει την Αρμενική Κιλικία κάτι που τον έφερε σε σκληρή σύγκρουση με τον ηλικιωμένο Λέοντα λίγο πριν τον θάνατο του, όρισε διάδοχο του την μικρή κόρη του Ισαβέλλα από τον δεύτερο γάμο του με την Σιβύλλα της Κύπρου.