Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (Ισπανία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (Ισπανία)
Ίδρυση1910
ΈδραGlorieta de Embajadores, 7 - 1ºB 28012 Μαδρίτη, Ισπανία
Ιστότοποςhttps://www.cnt.es/
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας (Confederación Nacional del Trabajo ή CNT στα ισπανικά) είναι μια ισπανική συνομοσπονδία αναρχοσυνδικαλιστικών ενώσεων συνδεδεμένη με την Διεθνή Ένωση Εργαζομένων (Ισπανικά: AIT – Asociación Internacional de los Trabajadores). Όταν οι δύο αυτές ενώσεις συνεργάζονταν ήταν γνωστές ως CNT-AIT. Ιστορικά, η CNT είναι στενά συνδεδεμένη και με την Ιβηρική Ομοσπονδία Αναρχικών (Ισπανικά: Federacion Anarquista Iberica ή FAI). Σε αυτήν την συνεργασία ήταν γνωστή ως CNT-FAI. Σε ολόκληρη την ιστορία της,έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο ισπανικό εργατικό κίνημα.

Ιδρύθηκε το 1910 στη Βαρκελώνη[1] από ομάδες που ήρθαν πιο κοντά μέσω του συνδικάτου Solidaridad Obrera και μεγάλωσε σημαντικά το ρόλο του αναρχισμού στην Ισπανία.

Παρόλο που η οργάνωση ήταν για αρκετές δεκαετίες παράνομη στην Ισπανία, σήμερα η CNT συνεχίζει να συμμετέχει ενεργά στο ισπανικό εργατικό κίνημα συγκεντρώνοντας τις προσπάθειες του σε θέματα όπως η κολεκτιβοποίηση των αγαθών, τα ομοσπονδιακά συστήματα και η αμοιβαία βοήθεια μεταξύ εργατών.

Κατά την Ισπανική Επανάσταση του 1936-1937, η CNT οργάνωσε το αναρχοσυνδικαλιστικό πρόγραμμα που εφαρμόστηκε σε μεγάλο βαθμό στην βιομηχανική περιοχή της Καταλωνίας (Βαρκελώνη) και στην αγροτική περιοχή της Αραγωνίας, οι οποίες ελέγχονταν από την CNT, η οποία την περίοδο εκείνη έφτανε ή ίσως και να ξεπερνούσε τα 2.000.000 μέλη.

Οργάνωση και λειτουργία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέλη

Η CNT δηλώνει στα επίδοξα μέλη πως: "Δεν κάνουμε διακρίσεις ανάμεσα στα μέλη μας για το πόσο καιρό είναι στην οργάνωση,χρειάζεται μόνο να είσαι εργάτης,αγρότης,μαθητής ή άνεργος. Οι μόνοι άνθρωποι που δεν μπορούν να γίνουν μέλη είναι αυτοί που υπηρετούν τους καταπιεστικούς οργανισμούς όπως: αστυνομικοί, στρατιωτικοί, ασφαλίτες, εργοδότες και λοιποί εκμεταλλευτές".[2]

Στόχοι

Ως ενωτική οργάνωση,και σύμφωνα με τους κανονισμούς της, οι στόχοι της CNT είναι να "αναπτυχθεί μια αίσθηση αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργάτες", ελπίζοντας να βελτιώσουμε την κατάσταση τους κάτω από το τωρινό κοινωνικό σύστημα, και να τους προετοιμάσουμε για την μελλοντική απελευθέρωση,όπου τα μέσα παραγωγής θα έχουν κοινωνικοποιηθεί, θα έχουμε αμοιβαία βοήθεια μεταξύ μας και θα έχουμε διατηρήσει σχέσεις με άτομα περίπου ίδιας ιδεολογίας με μας,ελπίζοντας για την πλήρη απελευθέρωση της εργατικής τάξης.[3] Η CNT επίσης ενδιαφέρεται και για θέματα πέρα από την εργατική τάξη,επιθυμώντας έναν ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μέσω του επαναστατικού συνδικαλισμού.[4] Για να πετύχει τον στόχο της κοινωνικής επανάστασης η CNT έχει προτείνει ένα κοινωνικό-οικονομικό σύστημα μέσω της συλλογικής αντίληψης του Αναρχοκομμουνισμού,η οποία αντίληψη αποτελείται από μια σειρά στρατηγικών ιδεών ιδανικών για την οργάνωση μιας αναρχικής κοινωνίας.[5] Η οργάνωση εμπνέεται από αναρχικές ιδέες και ταυτίζεται με τους αγώνες των κοινωνικών κινημάτων. Η CNT είναι διεθνιστική, αλλά υποστηρίζει κοινότητες που απαιτούν αυτοδιάθεση και την κυριαρχία τους πάνω στην πολιτεία.[6]

Δομή

Η οργανωτική δομή της CNT βασίζεται στην άμεση δημοκρατία, την οριζόντια αντί-ιεραρχική οργάνωση.[7]

Βιομηχανική ένωση και ένωση διαφόρων θέσεων

Οι βιομηχανικές ενώσεις σχηματίζουν τη βάση της δομής της οργάνωσης. Κάθε βιομηχανική ένωση ομαδοποιεί εργάτες διαφορετικών δεξιοτήτων μέσα σε μια βιομηχανία. Όταν υπάρχουν λιγότεροι από 25 άνθρωποι που δουλεύουν σε μια συγκεκριμένη βιομηχανία, μια ένωση διαφόρων θέσεων δημιουργείται για αυτήν την βιομηχανία αντί για πολλές βιομηχανικές ενώσεις. Μια ένωση διαφόρων θέσεων μπορεί να αποτελείται από εργάτες διαφορετικών δεξιοτήτων και διαφορετικών βιομηχανιών. Μια τέτοια ένωση πρέπει να αποτελείται από τουλάχιστον πέντε άτομα.[8] Αν δεν μπορούν να φτάσουν αυτό το νούμερο τότε τέσσερις ή λιγότεροι εργάτες μπορούν να σχηματίσουν μια συνομοσπονδιακή ομάδα. Λόγω του μικρού μεγέθους της οργάνωσης, οι περισσότερες ενώσεις της είναι ενώσεις διαφόρων θέσεων.[9]

Η εξουσία λήψης αποφάσεων όλων των ενώσεων γίνεται στις συνελεύσεις των ενώσεων. Οι αποφάσεις παίρνονται από όλους τους εργάτες της ένωσης με αμεσοδημοκρατικό τρόπο. Αυτές οι συνελεύσεις μπορούν να διευθετήσουν τον οποιονδήποτε αριθμό θεμάτων ασχέτως αν αυτά είναι τοπικά, επαρχικά, περιφερειακά, εθνικά ή διεθνιστικά.[10]

Συνομοταξίες ενώσεων

Οι συνομοταξίες ενώσεων είναι συνελεύσεις εργατών οι οποίοι δουλεύουν στο ίδιο κέντρο εργασίας ή σε μια μικρή επιχείρηση. Στις συνελεύσεις η ένωση επιλέγει μια αντιπροσωπεία, η οποία συνήθως αλλάζει γρήγορα, που θα εκπροσωπήσει τις απόψεις της συνομοταξίας σε συναντήσεις με άλλες, ωστόσο αυτές δεν έχουν εξουσία να λαμβάνουν αποφάσεις.

Επιτροπές και γραμματείες

Η συνέλευση επιλέγει μια επιτροπή για να εκτελέσει θέματα ρουτίνας ή διοικητικά τα οποία δεν απαιτούν συζήτηση μεταξύ όλων των μελών. Η επιτροπή δεν έχει εξουσία να λαμβάνει αποφάσεις. Οι επιτροπές μπορούν να οργανωθούν και να αναλάβουν θέματα όπως προπαγάνδα,πολιτισμός και αρχεία,εκτύπωση και πληροφόρηση του κόσμου για τους στόχους της οργάνωσης, οικονομικά θέματα, υπεράσπιση φυλακισμένων, συνδικαλιστική δράση και κοινωνική δράση. Όσο για τις γραμματείες,ο αριθμός τους μπορεί να ποικίλει, μερικές φορές δύο ή περισσότερες για να καλύπτονται μεταξύ τους αν κριθεί αναγκαίο. Αντιπροσωπείες από τις συνομοταξίες είναι επίσης μέλη των επιτροπών.

Ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες

Σε αντίθεση με οργανισμούς που είναι δομημένοι από πάνω προς τα κάτω,το CNT είναι οργανωμένο στο αναρχικό πρότυπο,δηλαδή από κάτω προς τα πάνω,μέσω διαφόρων επιπέδων συνομοσπονδιών.Ο λόγος που γίνεται με αυτόν τον τρόπο η οργάνωση είναι ο περιορισμός της ομοιογένειας στις επιτροπές,εμποδίζοντας τες να έχουν ξεχωριστη πολιτική και προγράμματα.Επίσης σκοπός είναι να ελαχιστοποιηθεί η δύναμη των ατόμων που μπορεί να είναι πιο ενεργοί στην οργάνωση.[11]

Toπικές ομοσπονδίες

Οι διαφορετικές βιομηχανίες και οι ποικίλλες συνομοταξίες ενώσεων ενός συγκεκριμένου δήμου αποτελούν την τοπική ομοσπονδία των ενώσεων η οποία συντονίζεται από μια τοπική επιτροπή η οποία έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες δυνατότητες με μια επιτροπή ένωσης.Η τοπική επιτροπή εκλέγεται στην τοπική συνέλευση στην οποία κάθε βιομηχανία και κάθε συνομοταξία ένωσης μπορεί να στείλει αντιπροσωπείες με γραπτές αποφάσεις που προηγουμένως πάρθηκαν από την συνέλευση.Το CNT έχει τοπικές ομοσπονδίες στην Μαδρίτη,στην Βαρκελώνη,στην Γρανάδα και την Σεβίλλη.[12] Επιπλέον,οι ενώσεις γειτονικών δήμων μπορούν να συγκροτήσουν μαζί μια τοπική ομοσπονδία.

Εθνική συνομοσπονδία

Οι τοπικές ομοσπονδίες στέλνουν εκπροσωπευτικές επιτροπές-ξανά στην ίδια βάση-στην εθνική συνέλευση της ολομέλειας,η οποία αποτελεί την εθνική συνομοσπονδία.Η εθνική ολομέλεια των τοπικών ομοσπονδιών εκλέγει έναν εθνικό Γενικό Γραμματέα,που μετακινεί τα κεντρικά γραφεία του CNT στον τόπο διαμονής του.Ως εκ τούτου,η οργάνωση δεν έχει σταθερή έδρα για τα κεντρικά της.

Η τοπική ολομέλεια της τοπικής ομοσπονδίας στην οποία βρίσκονται τα κεντρικά αναλαμβάνει να ορίσει τις υπόλοιπες γραμματείες.Ο Γενικός Γραμματέας και οι υπόλοιπες γραμματείες σχηματίζουν την μόνιμη γραμματεία της εθνικής επιτροπής της οργάνωσης,μαζί με τις Γενικές Γραμματείες κάθε περιοχής.Όπως κάθε επιτροπή του CNT,οι αρμοδιότητες τους είναι τεχνικές ή διοικητικές.Δεν έχουν όμως εξουσία για να παίρνουν αποφάσεις για άλλους.

Συνέδριο του CNT

Αντιπρόσωποι των βιομηχανικών ενώσεων και των ενώσεων διαφόρων θέσεων παρακολουθούν το συνέδριο με συμφωνίες από τις δικές τους συνελεύσεις,ανεξάρτητα από τα τοπικά και επαρχιακά επίπεδα.Ανάμεσα στα καθήκοντα του,το συνέδριο έχει να αποφασίσει για την γενική γραμμή της οργάνωσης,και μπορεί να διορίσει νέες εθνικές επιτροπές.Από την ίδρυση του CNT το 1910 και το αρχικό συνταγματικό συνέδριο τον Σεπτέμβριο του 1911,[13] εννέα συνέδριο έχουν γίνει,τέσσερα πριν τον Ισπανικό Εμφύλιο,και έξι μετά την Ισπανική μετάβαση στη δημοκρατία.

Πλενάριας και ολομέλειες συνελεύσεων

Οι συναντήσεις των ποικίλλων επιτροπών (τοπικών,επαρχιακών,εθνικών) λέγονται Πλενάριας.Οι Πλενάριας δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις,μπορούν μόνο να αναπτύξουν τεχνικά και διοικητικά θέματα,καθώς αποτελούνται από επιτροπές που δεν έχουν την δυνατότητα να λαμβάνουν αποφάσεις.

Άλλη μέθοδος λήψης αποφάσεων είναι μέσω τοπικών και επαρχιακών ολομελειών,αλλά και των συνεδρίων,στα οποία βιομηχανικές ενώσεις και ενώσεις διαφόρων θέσεων συμμετέχουν ενεργά,στέλνοντας αντιπροσωπείες έχοντας προηγουμένως φτάσει σε γραπτά συμφωνητικά.Η εθνική ολομέλεια δεν ακολουθεί αυτόν τον κανόνα,επειδή σε αυτήν την περίπτωση οι αντιπροσωπείες με τα γραπτά συμφωνητικά έρχονται από τις επαρχιακές συνομοσπονδίες.

Συνεδριάσεις

Οι συνεδριάσεις της οργάνωσεις είναι ανοιχτές συναντήσεις στις οποίες συζητούνται και προτείνονται θέματα.Χρησιμεύουν για να πιάσουν τον σφυγμό της γενικής άποψης μέσα στο CNT ανά πάσα στιγμή.Οι συζητήσεις αργότερα μελετούνται προσεκτικά από τις τοπικές ενώσεις.Άνθρωποι που απλά εκπροσωπούν τον εαυτό τους ή άλλες ομάδες και συνδικάτα μπορούν να παρακολουθήσουν τις συνεδριάσεις,αλλά δεν μπορούν να συμμετέχουν με κανέναν τρόπο.

Βιομηχανικές ομοσπονδίες

Οι βιομηχανικές ομοσπονδίες οργανώνονται με παρακλάδια που έχουν ως βάση παραγωγικά κριτήρια και όχι γεωγραφικά.Όλες οι ενώσεις του CNT σε ένα συγκεκριμένο παρακλάδι παραγωγής σχηματίζουν την εθνική βιομηχανική ομοσπονδία αυτου του παρακλαδιού,διαφέροντας από τη δομή των ενώσεων που οργανώνονται απο τοπικές και επαρχιακές ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες.Οι βιομηχανικές ομοσπονδίες υπάρχουν σε επαρχιακό επίπεδο ωστόσο.Αυτές οι ομοσπονδίες έχουν την δυνατότητα να δράσουν πάνω σε θέματα που αφορούν την περιοχή υπευθυνότητας τους.Στέλνουν αντιπροσώπους που μπορούν να μιλήσουν αλλά δεν μπορούν να ψηφίσουν,στις εθνικές και επαρχιακές συνομοσπονδίες.

Σχέσεις με τον Διεθνή Συνεταιρισμό Εργατών

Ο Διεθνής Συνεταιρισμός Εργατών (IWA,AIT στα ισπανικά) είναι ένας διακρατικός οργανισμός ο οποίος αποτελείται από αντιπροσωπείες από αρκετά κράτη.Οι εθνικοί αναρχό-συνδικαλιστικοί οργανισμοί,ο καθενάς από τους οποίους λειτουργεί μόνο στη χώρα του,είναι γνωστοί ως τμήματα της IWA.Άρα,η Εθνική Συνομοσπονδία Εργατών είναι το ισπανικό τμήμα της IWA.[9]

Ο IWA έχει μια διεθνή γραμματεία που εκλέγεται από τους ποικίλους τομείς και μπορεί να δομηθεί ηπειρωτικά μέσω του συστήματος των βιομηχανικών ομοσπονδίων.

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Η εφημερίδα της συνομοσπονδίας,[14] λειτουργεί αυτόνομα.Η διεύθυνση και τα κεντρικά γραφεία διαλέγονται σε ένα κογκρέσσο ή σε εθνική ολομέλεια.Η διεύθυνση διαχειρίζεται τη διανομή της εφημερίδας,την εκτύπωση της,τις πωλήσεις και τις συνδρομές,καθώς και την επιλογή μερικών από των υποβαλλόμενων άρθρων.Ο εκλεγμένος διευθυντής παρακολουθεί τις συναντήσεις της εθνικής επιτροπής της οργάνωση.Η Γενική Γραμματεία της οργάνωσης είναι υπεύθυνη για το εξώφυλλο της εφημερίδας.Η εφημερίδα εκδίδεται μηναία,υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα και είναι διαθέσιμη και σε τυπωμένη και σε διαδικτυακή μορφή.

Όλα τα όργανα και τα συνδικάτα της οργάνωσης έχουν τα δικά τους ΜΜΕ.Η "αλληλεγγύη των εργατών" είναι η εφημερίδα της τοπικής ομοσπονδίας των εργατών της Καταλονίας.Ιδρύθηκε το 1907,[15] όντας η παλαιότερη μορφή επικοινωνίας του CNT.Άλλα ΜΜΕ είναι η La tira de papel,το εθνικό συντονιστικό δελτίο των γραφικών τεχνών,των μίντια και των παρουσιάσεων,η Cenit,εφημερίδα της τοπικης επιτροπης της Exterior [16] και η BICEL,εφημερίδα που εκδώθηκε απο το ίδρυμα Ανσέλμο Λορένθο,[17] που ιδρύθηκε το 1987.[18] Το ίδρυμα λειτουργεί αυτόνομα,και η διεύθυνση του εκλέγεται σε κογκρέσσο της εθνικής ολομέλειας.Κάποια από τα καθήκοντα του είναι να διατηρεί,να καταχωρεί σε κατάλογο και να δημοσιεύει εκθέσεις με ιστορικές ιδιότητες της οργάνωσης,να εκδίδει βιβλία,να προετιμάσει πολιτισμικά γεγονότα κατά τη διάρκεια των κογκρέσσων της οργάνωσης:Ομιλίες,λογομαχίες,διασκέψεις,βίντεοφόρουμ,παρουσιάσεις βιβλίων κλπ. και να συνεργάζεται με παρόμοια προγράμματα.

Ψηφοφορία

Η οργάνωση γενικά αποφεύγει να φέρνει θέματα υπό ψηφοφορία,προτιμώντας οι αποφάσεις να παίρνονται με ομοφωνία,η οποία συμβαδίζει περισσότερο με τις αναρχικές της αντιλήψεις.Ενώ η καθαρή ομοφωνία είναι εύκολη για τις ατομικές ενώσεις βάσεις,τα υψηλότερα επίπεδα της οργάνωσης δεν μπορούν να αποφύγουν την ανάγκη κάποιας μορφής ψηφοφορίας,που συνήθως γίνεται ανοιχτά με ανάταση των χεριών.[19]

Μέγεθος της ένωσης[20] Ψήφοι
Από Ως
1 50 1
51 100 2
101 300 3
301 600 4
601 1.000 5
1,001 1.500 6
1,501 2.500 7
2,500 Περισσότεροι 8

Το πρόβλημα φτάνει όταν πρέπει να παρθούν αποφάσεις σε τοπικές ή επαρχιακές ολομέλειες ή σε κογκρέσσα.Έχει ήδη εξηγηθελι πως η βασική δομή της οργάνωσης είναι τα παρακλάδια των βιομηχανικών ενώσεων,ή όταν αυτά δεν υπάρχουν,οι ενώσεις των υπόλοιπων περιστάσεων.Τότε,δεν υπάρχει αρκετά δίκαιη μέθοδος λήψης αποφάσεων μέσω ψηφοφορίας:

  • Εάν κάθε ένωση έχει μία ψήφο,μια ένωση 1000 μελών θα έχει την ίδια δύναμη στην λήψη αποφάσεων όσο μία των 50.Δύο ενώσεις των 25 μελών (2 ψήφοι) θα επιβάλλουν τη θέληση τους σε μία ένωση 1000 μελών (1 ψήφος).
  • Εάν η ψηφοφορία γίνεται με βάση των αριθμό των μελών,μια ένωση 2.000 μελών θα δικαιούται 2.000 ψήφους,100 ενώσεις των 20 μελών θα έχουν την ίδια δύναμη στη λήψη αποφάσεων όσο μία ένωση.Η γεωγραφική επιρροή των 100 ενώσεων αυτών θα είναι μεγαλύτερη από αυτή της μίας,αλλά μία συμφωνία αναγκάζει όλες τις ενώσεις να είναι ισάξιες παρόλου που μια μικρή ένωση θα έχει την ίδια υπευθυνότητα να τη θέσει σε ισχύ όσο μια μεγάλη,παρότι η δυσκολία είναι μεγαλύτερη για την μικρή.
  • Βρισκουμε επίσης ανάμεσα το πρόβλημα των μειονοτήτων.Για παράδειγμα,η ένωση Α αποφασίζει να κανει απεργία με 400 ψήφους υπέρ και 350 κατά,και θα πρέπει να υποστηρίξει την απόφαση της,απο τη στιγμή που αυτό ήταν το αποτέλεσμα της ολομέλειας.Η ένωση Β της ίδιας τοπικής ομοσπονδίας λέει όχι στην απεργία με 100 ψήφους κατά και 25 υπέρ.Η ένωση Γ της τοπικής ομοσπονδίας λέει ναι με ομοφωνία 15 ψήφων.Έτσι,δύο ενώσεις είναι υπέρ της απεργίας και μία κατά,οπότε η απεργία θα γίνονταν αν κάθε ένωση δικαιούταν μία ψήφο.Αλλά,προσθέτοντας τις αρνητικές ψήφους,βλέπουμε ότι 450 είναι κατά της απεργίας,ενώ 440 είναι υπέρ.
  • Θεμελιώδης Αναρχό-Συνδικαλισμός '[21]

Το CNT προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει αυτό το πρόβλημα μέσω ενός συστήματος αναλογικής ψηφοφορίας (ο πίνακας δίπλα).Ακόμα και έτσι όμως,το σύστημα έχει κάποιες αποτυχίες και μπορεί να κάνει διακρίσεις ενάντια στις ενώσεις με τα περισσότερα μέλη.Παραδείγματος χάρη,10 ενώσεις με 25 υποστηρικτές θα έχουν σύνολο 250 μέλη και θα δικαιούνται 10 ψήφους,άρα θα δικαιούνται περισσότερες ψήφους από μια ένωση των 2.500 μελών,η οποία με τα δεκαπλάσια μέλη θα έχει μόνο 7 ψήφους.".[19] Μέσα στην οργάνωση αυτό δεν θεωρείται σημαντικό πρόβλημα,επειδή οι συμφωνίες τείνουν να φτάσουν στην ομοφωνία ύστερα από πολύωρες διαβουλεύσεις.Ωστόσο,λόγω της φύσης του συστήματος της ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων,οι τελικές συμφωνίες μπορεί να έχουν μικρή ομοιότητα σε σχέση με τις αρχικές προτάσεις.[19]

Mέθοδοι

Το CNT βασίζεται σε τρεις βασικές αρχές:Την αυτοδιοίκηση των εργατών,το ομοσπονδιακό σύστημα και την αμοιβαία βοήθεια,και θεωρεί πως οι εργασιακές διαμάχες πρέπει να βρίσκονται ανάμεσα στους εργοδότες και τους εργαζομένους,χωρίς τη δράση μεσαζώντων όπως επίσημοι κρατικοί οργανισμοί ή επαγγελματίες συνδικαλιστές.Γι αυτό το λόγο η οργάνωση ασκεί κριτική στις εκλογές των συνδικάτων και τα εργασιακά συμβούλια ως μέσα ελέγχου των διευθυντών και προτιμά τις συνελεύσεις των εργατών,τα τμήματα ενώσεων και την άμεση δράση.Επίσης,όταν είναι δυνατό,η οργάνωση αποφεύγει να αναλαμβάνει νόμιμη δράση στα δικαστήρια.Οι διευθυντικές θέσεις στην ένωση αλλάζουν και είναι χωρίς πληρωμή..[22] Προτιμούν όλοι οι εργάτες να έχουν την ίδια ακριβώς αύξηση μισθού από την άυξηση μισθού με ποσοστό από τον προηγούμενο.

Το CNT είναι οργανωμένο γύρω από τις βιομηχανικές ενώσεις.Αυτή η τακτική υιοθετήθηκε γύρω στο 1918,περίοδος μεγάλης ταξικής πάλης κάτω από την κυριαρχία του Αλφόνσου του 8ου.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ισπανικό αναρχικό κίνημα είχε έλλειψη σταθερής εθνικής οργάνωσης τα πρώτα του χρόνια.Ο Αναρχικός Χουάν Γκόμεθ Κασάς περιέγραψε την εξέλιξη της αναρχικής οργάνωσης πριν τη δημιουργία του CNT:

Μετά από μια περίοδο παράσυρσης, η ομοσπονδία των εργατών της ισπανικής περιοχής εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από την Αναρχική Οργάνωση της ισπανικής περιοχής...Αυτή η οργάνωση άλλαξε το 1890,με τη συνθήκη της Βοήθειας και της Αλληλεγγύης,η οποία διαλύθηκε το 1896 λόγω της καταπιεστικής νομοθεσίας απέναντι στον Αναρχισμό,διαιρεμένη σε μερικές αυτόνομες κοινότητες εργατών.Αυτοί που απέμειναν ίδρυσαν την solidaridad obrera (αλληλεγγύη των εργατών) το 1907,πρόγονο του σημερινού CNT.

Στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχε μια ομοφωνία ανάμεσα στους αναρχικούς πως ένας νέος εθνικός εργατικός οργανισμός ήταν απαραίτητος,για να φέρει συνοχή και δύναμη στο κίνημα.Κατά τη διάρκεια της Παλινόρθωσης (1874-1931), που διεξάγει κάτω από τα παραδοσιακά και δυναστικά κόμματα που εκπροσωπούνταν από την Κανιόβας ντελ Καστίγιο και τον Ματέο Σαγκάστα,ένα μεγάλο μέρος των εργατών συσπειρώθηκε γύρω από το Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ισπανίας ως πολιτική δύναμη και γύρω από την Γενική Ένωση των Εργατών.Υπήρχαν επίσης δημοκρατικά κινήματα που έδιναν μεγάλη έμφαση στον κοινοβουλευτισμό και υποστηρίζονταν από ένα μεγάλο μέρος της νέας Μπουρζουαζίας.

To 1910, εν μέσω της Παλινόρθωσης, το CNT ιδρύθηκε στη Βαρκελώνη σε ένα κονγκρέσο του Καταλονικού συνδικάτου Solidaridad Οbrera με σκοπό να συγκροτηθεί μια αντίπαλη δύναμη ενάντια στο μεγάλο συνδικάτο, το σοσιαλιστικό UGT, αλλά και για να επιταχύνει την οικονομική απελευθέρωση της εργατικής τάξης μέσω της επαναστατικής απαλλοτρίωσης της μπουρζουαζίας. Το CNT αρχικά είχε μικρό αριθμό μελών, μετρώντας 26.571 μέλη που εκπροσωπούνταν μέσω αρκετών συνδικάτων και άλλων ομοσπονδιών.

Το 1911, συμπίπτοντας με τη μέρα του πρώτου της κονγκρέσου, η οργάνωση διακήρυξε γενική απεργία, που προκάλεσε ένα δικαστήριο της Βαρκελώνης να την κηρύξει παράνομη μέχρι το 1914. Το 1911 επίσης, η οργάνωση έλαβε το όνομά της.

Το 1916 το CNT άλλαξε τη στρατηγική του σεβόμενο το UGT, δημιουργώντας νέες σχέσεις που επέτρεψαν τις δύο δυνάμεις να διακηρύξουν μαζί την γενική απεργία του 1917. Το δεύτερο κονγκρέσο της ομοσπονδίας το 1919 μελέτησε την πιθανότητα της συγχώνευσης των δύο οργανισμών για να ενωθεί το ισπανικό εργατικό κίνημα. Το ίδιο κονγκρέσο αποδείχθηκε πως σύνδεσε το CNT με την Τρίτη Διεθνή, αλλά μετά την επίσκεψη του Άνχελ Πεστάνια στην ΕΣΣΔ και τη συμβουλή του, διασπάστηκαν απόλυτα από την Τρίτη Διεθνή το 1922.

Το απόγειο του CNT

Από το 1918 και μετά το CNT έγινε ισχυρότερο.Η οργάνωση έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο στα γεγονότα της γενικής απεργίας Λα Καναντιένσε,που παρέλυσε το 70% της βιομηχανίας στην Καταλονία το 1919, τη χρονιά που η οργάνωση αριθμούσε 700.000 μέλη.[23] Εκείνη την περίοδο, ο πανικός είχε κυριεύσει τους εργοδότες, δίνοντας βάση στην πρακτική του Πιστολερισμού (προσλάμβαναν δολοφόνους για να εκφοβίζουν τους ενεργούς συνδικαλιστές), προκαλώντας τρομερή βία που επηρέασε σημαντικά την οργάνωση. Αυτοί οι εκτελεστές έχουν πιστωθεί τους φόνους 21 αρχισυνδικαλιστών σε 48 ώρες.

Το 1922 ο Διεθνής Συνεταιρισμός Εργατών ιδρύθηκε στο Βερολίνο. Το CNT έγινε μέλος του άμεσα. Ωστόσο, τον επόμενο χρόνο,με την δικτατορία του Μιγκέλ Πρίμο Ντε Ριβέρα, η οργάνωση ήταν ξανά παράνομη.[24]

Το 1927 με τη μετριοπαθή τοποθέτηση μερικών "σενετίστας" (μέλη του CNT) η Ιβηρική Ομοσπονδία Αναρχικών (FAI),ένας συνεταιρισμός αναρχικών συγγενικών ομάδων, ιδρύθηκε στη Βαλένθια. Το FAI θα είχε έναν πολύ σημαντικό ρόλο στα επόμενα χρόνια μέσω της σύνδεσής του με το CNT, η οποία σύνδεση φαίνεται στα στοιχεία του FAI μέσα στο CNT, ενθαρρύνοντας τα συνδικάτα να μην απομακρύνονται από τις αναρχικές τους αρχές, επιρροή που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.[25]

Η Δεύτερη Δημοκρατία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την πτώση της μοναρχίας το 1931, το CNT προσέφερε ελάχιστη υποστήριξη στην Δεύτερη Δημοκρατία. Αυτή η υποστήριξη μειώθηκε σταδιακά κατά τη διάρκεια των χρόνων ανάμεσα στο 1931 και στο 1933 εξαιτίας των συνεχόμενων διαμαχών με τις δημοκρατικές αρχές στις διαδοχικές γενικές απεργίες. Το τέλος αυτής της περιόδου σημαδεύτηκε με τις επαναστάσεις του Δεκεμβρίου και του Ιανουαρίου, oι οποίες τάχιστα καταστάλθηκαν από την κυβέρνηση. Εκείνο τον καιρό η οργάνωση λειτουργούσε κυρίως στην Καταλονία, αλλά είχε μεγάλη σημασία και σε περιοχές όπως η Ανδαλουσία και το Αραγκόν, περιοχή όπου είχε πιο πολλά εγγεγραμμένα μέλη από το UGT.

Εντάσεις ανάμεσα στους ριζοσπαστικούς φαϊστες (μέλη του FAI) και τους μετριοπαθείς μη-φαϊστες ήταν συνεχόμενες και δύσκολο να αναλυθούν εξαιτίας της αποκεντρωτικής και συνδικαλιστικής φύσης της οργανώσεως. Τελικά, το 1931 μια ομάδα μετριοπαθών δημοσίευσε το Μανιφέστο των τριάντα, και το 1932 ο Άνχελ Πεστάνια διαχωρίστηκε από το CNT για να ιδρύσει το Συνδικαλιστικό Κόμμα.[26]

Αυτά τα δύο χρόνια που κυβερνούσαν ύστερα από σύμπραξη το κεντροαριστερό Ριζοσπαστικό Δημοκρατικό Κόμμα και το κεντροδεξιό ΙΣΔΑ (Ισπανική Συνομοσπονδία Δεξιών Αυτονομιστών) σημαδεύτηκαν από τις κρυφές δραστηριότητες της οργάνωσης μπροστά στο φόβο της τρομερής κυβερνητικής καταστολής. Κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής Οκτωβριανής Επανάστασης το 1934, (την περίοδο αυτή τα μέλη του CNT έφταναν στα 1.580.000),[27] η οργάνωση συμμετείχε μόνο από το παρασκήνιο. Ωστόσο, οι επαρχιακές εργατικές συνομοσπονδίες του CNT στις Αστουρίες, την Λεόν και την Βαλένθια συμμετείχαν ενεργά στην επανάσταση εξαιτίας της αφοσίωσης τους στις εργατικές συμμαχίες. Η στήριξη επισημοποιήθηκε μέσω της ένωσης προλεταρίων αδερφών [28] σε συνεργασία με το UGT και την Αστουριανή Σοσιαλιστική ομοσπονδία. Έτσι,στην Λα Φελχουέρα και στο Ελ Λιάνο, συνοικίες της Χιχόν υπήρχαν μικροί περίοδοι όπου ο Αναρχοκομμουνισμός εφαρμόστηκε.

Πιστεύεται πως 30.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Την επιτυχημένη απεργία στην Σαραγόσα ακολούθησε μια γενική απεργία που διήρκησε περισσότερο από δύο εβδομάδες, που συγκαλέστηκε το 1935 με το UGT. Ωστόσο,αυτή η συνεργασία έμελλε να μην επαναληφθεί σε επερχόμενες δράσεις.

Μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης του Λερό, οι εκλογές του 1936 τοποθέτησαν το CNT σε ένα σταυροδρόμι. Οι απόψεις μέσα στην οργάνωση διαχωρίστηκαν ανάμεσα σε αυτούς που ήθελαν να επιτρέψουν στους εργάτες να αποφασίσουν αν θέλουν να ψηφίσουν ή όχι, και σε αυτούς που άμεσα ζητούσαν να ψηφιστεί το Λαϊκό Μέτωπο. Αυτός ο συνασπισμός υποσχέθηκε αμνηστία για τους φυλακισμένους, και μεγάλο μέρος του ποσοστού του κόμματος φαίνεται πως οφείλεται στις ψήφους των αναρχικών.

Η οργάνωση συγκρότησε ένα κονγκρέσο στη Σαραγόσα στις 1 Μαΐου,επικυρώνοντας τη θέση πως η ένωση δεν πρέπει να κάνει συμμαχίες με κανένα πολιτικό κόμμα, παρόλο που ο ηγέτης του UGT, Λάργκο Καμπαγιέρο, έκανε προσπάθειες να πείσει την ένωση να στηρίξει τον συνδυασμό του.[29]

Στις 1 Ιουνίου,το CNT ενώθηκε με το UGT στην διακήρυξη απεργίας των οικοδόμων,των μηχανικών και των λειτουργών ανελκυστήρων. Έγινε διαδήλωση με τη δυναμική παρουσία 70.000 εργατών. Μέλη της Φάλαγγας επιτέθηκαν στους απεργούς. Οι απεργοί αντέδρασαν κλέβοντας καταστήματα, και η αστυνομία προσπάθησε να καταστείλει την απεργία. Στις αρχές του Ιουλίου, το CNT ακόμη πάλευε, ενώ το UGT είχε συμφωνήσει να παραμείνει ουδέτερο. Σε αντίποινα στις επιθέσεις των φαλαγγιστών, αναρχικοί σκότωσαν τρεις σωματοφύλακες του αρχηγού των φαλαγγιστών Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα. Η κυβέρνηση τότε έκλεισε τα κεντρικά της οργάνωσης στην Μαδρίτη και συνέλαβε τους Δαβίδ Αντόνα και Τσιπριάνο Μέρα, δύο μέλη της οργάνωσης.[30]

Ο Εμφύλιος Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1936

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από περιόδους άλλωστε μυστικής δράσης και άλλοτε νόμιμης, το CNT τελικά νομιμοποιήθηκε το 1936, και θα παρέμενε νόμιμο μέχρι το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Κατά τη διάρκεια του πολέμου,η οργάνωση συνεργάστηκε και με άλλες δημοκρατικές ομάδες,αντίπαλες των φασιστών. Καθώς ο πόλεμος ήταν σε εξέλιξη, μέλη της CNT αποτέλεσαν μέρος της δημοκρατικής κυβέρνησης, έχοντας διάφορα υπουργεία και υψηλές θέσεις μέσα στην διοίκηση.

Στη Βαρκελώνη, οι αναρχικοί διαχειρίζονταν την πλειονότητα των βασικών λειτουργιών της κοινωνίας, κολεκτιβοποιώντας ένα μεγάλο κομμάτι της δραστηριότητας της πόλης.

Κατά μήκος των συνόρων από την Καταλονία στο ονομαστικά δημοκρατικό ανατολικό τμήμα του διαιρεμένου Άραγκον, οι δημοκρατικοί ήταν παρομοίως ανίσχυροι. Οι πολιτοφυλακές της CNT, που κατέλαβαν το κάτω Τέρουελ και την Ουέσκα, ίδρυσαν αμυντικές επιτροπές που αντικατέστησαν τα παλαιά δημοτικά συμβούλια. Σε περιοχές που είχαν ισχυρή αναρχική παρουσία ακόμη και πριν τον πόλεμο,η κολεκτιβοποίηση της γης έγινε με μεγάλη επιτυχία. Οι πρώτες κολεκτιβοποιήσεις ήταν εθελοντικές και έγιναν από τα κομμάτια γης που ανήκαν στα μέλη της οργάνωσης αλλά και από τα κομμάτια γης αυτών που είχαν γίνει ιδιοκτήτες και είχαν τοποθετηθεί εκεί από φυγάδες ή από πλέον αγνοούμενους. Οι ιδιοκτήτες που ήθελαν να κρατήσουν τη γη τους δεν μπορούσαν να προσλάβουν έμμισθους εργάτες και επομένως, αφού δεν μπορούσαν να διαχειριστούν κατάλληλα τη γη αυτή περνούσε κάτω από τον έλεγχο της κοινότητας.

Μερικές από τις ποιο σημαντικές κοινότητες ήταν αυτές του Αλκανίθ, της Αλκορίσα, της Καλάντα, του Βάλντερρομπρες και της Φράχα. Εκεί κολεκτιβοποιήθηκε όχι μόνο η γη, αλλά και τα ορυχεία. Κοινωνικοποιήθηκαν τα νοσοκομεία και ιδρύθηκαν σχολές όπως η σχολή των αναρχικών πολιτοφυλάκων. Αυτές οι σχολές έμελλε να καταστραφούν από τους φασίστες κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Η επιτροπή είχε σε εγρήγορση μια εκπληκτική περιοχιακή συνεδρία με σκοπό να προστατέψει τις νέες αγροτικές μεταρρυθμίσεις, μαζεύοντας όλους τους αντιπροσώπους των ενώσεων από τα χωριά που υποστήριζαν την οργάνωση και καλύπτονταν από τον Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι. Ενάντια στη θέληση της κύριας Καταλονικής εθνικής επιτροπής, δημιουργήθηκε το τοπικό συμβούλιο άμυνας του Άραγκον.

Στην εποχή του εμφυλίου πολέμου φάνηκε ένα πνεύμα σεξουαλικής επανάστασης. Ο αναρχικός οργανισμός των γυναικών Ελεύθερες γυναίκες δημιούργησε μια ίση αντιμετώπιση στις γυναίκες σε μια κοινωνία όπου παραδοσιακά ο ρόλος τους ήταν υποβαθμισμένος. Οι γυναίκες πλέον κατείχαν δύναμη που δεν είχαν ποτέ στην Ισπανική κοινωνία, παλεύοντας στο μέτωπο και κάνοντας βαριές δουλειές, πράγματα που τους ήταν απαγορευμένα μέχρι τότε. Ο Ελεύθερος Έρωτας έγινε δημοφιλής, παρόλο που η δυσπιστία μερικών γονέων ώθησε στη δημιουργία των επαναστατικών γάμων, ανεπίσημες τελετές όπου τα ζευγάρια δήλωναν ανοιχτά των έρωτα τους, γάμοι που μπορούσαν να διαλυθούν άμεσα εάν και οι δύο πλευρές δεν ήθελαν να συνεχίσουν τη σχέση τους.[31]

Όταν ο Λάργκο Καμπαγιέρο ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, προσκάλεσε την CNT να μπει στον συνασπισμό των παρατάξεων που θα αποτελούσαν την εθνική κυβέρνηση. Η οργάνωση αντιπρότεινε πως θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα συμβούλιο εθνικής ασφάλειας, ηγούμενο από τον ίδιο τον Καμπαγιέρο, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό πέντε μέλη από την CNT, πέντε από το UGT, καθώς και τέσσερα μέλη των φιλελεύθερων δημοκρατικών. Όταν αυτή η πρόταση απορρίφθηκε, το CNT αποφάσισε να μην είναι μέλος της κυβέρνησης. Ωστόσο, στην Καταλονία, η οργάνωση έγινε μέλος της κεντρικής επιτροπής των αντιφασιστικών πολιτοφυλάκων, η οποία προσχώρησε στην Generalitat στις 26 Σεπτεμβρίου. Για πρώτη φορά, τρία μέλη της CNT ήταν επίσης μέλη της κυβέρνησης.[32]

Τον Νοέμβριο, ο Καμπαγιέρο πρότεινε ξανά στην CNT να γίνει μέλος της κυβέρνησης. Η ηγεσία της οργάνωσης απαίτησε τα υπουργεία οικονομικών και πολέμου, μαζί με άλλα τρία, αλλά τελικά τους δόθηκαν τέσσερα πόστα: Τα υπουργεία υγείας, δικαιοσύνης, βιομηχανίας και εμπορίου. Η Φεντερίκα Μοντσένι έγινε υπουργός υγείας, η πρώτη γυναίκα υπουργός στην Ισπανία. Ο Χουάν Γκαρθία Ολιβέρ, ως υπουργός δικαιοσύνης, κατάργησε τις νόμιμες αμοιβές και κατέστρεψε τα μητρώα των εγκληματιών. Μετά από λίγο καιρό, παρ'όλη την δυσαρέσκεια των αναρχικών υπουργών, η πρωτεύουσα μετακινήθηκε από τη Μαδρίτη στη Βαλένθια.[33]

Στις 23 Δεκεμβρίου του 1936, λαμβάνοντας στην Μαδρίτη μία ακολουθία που δημιουργήθηκε από τους Χοακίν Αθκάθο, Μιγκέλ Τσουέθα και άλλους τρεις δημοκρατικούς και ανεξάρτητους ηγέτες, η κυβέρνηση του Λάργκο Καμπαγιέρο, η οποία ως τότε είχε τέσσερις αναρχικούς υπουργούς (τον Γκαρθία Ολιβέρ, την Φεντερίκα Μοντσένι, τον Χουάν Λόπεζ και τον Χοάν Πεϊρό ) συναίνεσε στη ίδρυση της εθνικής επιτροπής ασφάλειας. Ήταν ένα επαναστατικό όργανο το οποίο αντιπροσώπευε αναρχικούς αλλά και σοσιαλιστές και δημοκρατικούς.

1937

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα μισά του Φλεβάρη του 1937, ένα κογκρέσο πήρε μέρος στο Κάσπε με το σκοπό να ιδρυθεί η τοπική ομοσπονδία κολεκτίβων του Άραγκον. 456 αντιπρόσωποι, που εκπροσωπούσαν περισσότερα από 141.000 χιλιάδες μέλη, παρακολούθησαν το συνέδριο. Το κογκρέσο επίσης παρακολουθήθηκε από αντιπροσώπους της εθνικής επιτροπής του CNT.[34]

Σε μια συνεδρία της οργάνωσης τον Μάρτιο του 1937, η εθνική επιτροπή ζήτησε μια πρόταση μομφής για να καταπιέσουν το τοπικό συμβούλιο του Άραγκον. Η τοπική επιτροπή του Άραγκον απείλησε πως θα παραιτηθεί, ενέργεια που ματαίωσε αυτή την προσπάθεια. Παρόλο που πάντα υπήρχαν διαφωνίες, αυτή την άνοιξη παρατηρήθηκε μια μεγάλη κλιμάκωση στις διαμάχες ανάμεσα στην CNT και τους κομμουνιστές. Στη Μαδρίτη, ο Μελχιόρ Ροντρίγκεζ, που τότε ήταν μέλος της CNT και διευθυντής των φυλακών στην πόλη, δημοσίευσε κατηγορίες εναντίον του κομμουνιστή Χοσέ Καθόρλα, ο οποίος τότε επέβλεπε την λαϊκή διαταγή, που έλεγαν πως αυτός διατηρούσε μυστικές φυλακές για να κρατεί αναρχικούς, σοσιαλιστές και άλλους δημοκρατικούς, εκτελώντας τους ή βασανίζοντας τους ως "προδότες". Λίγο μετά, με αυτό το πρόσχημα, ο Λάργκο Καμπαγιέρο κατέλυσε την ελεγχόμενη από κομμουνιστές Γιούντα ντε Ντιφένσα.[35] Ο Καθόρλα αντέδρασε κλείνοντας τα γραφεία της Αλληλεγγύης των Εργατών.[36] Στην Καταλονία, οι καταλανοί κομμουνιστές είχαν ποικίλες απαιτήσεις στην καταλανική κυβέρνηση που προκάλεσαν την οργή των αναρχικών, ιδίως η απαίτηση να παραδώσουν όλα τους τα όπλα στην κυβέρνηση. Το συνέδριο της 8 Απρίλη 1937 της Αλληλεγγύης των εργατών αποφάνθηκε: "Έχουμε κάνει τόσες πολλές παραχωρήσεις και έχουμε φτάσει στη στιγμή να κλείσουμε την στρόφιγγα".[37] ενώ το συνέδριο της 2 του Μάη υποκινούσε τους εργάτες να εμποδίσουν την κυβέρνηση να τους αφοπλίσει. Στις 25 Μαΐου, ο Χουάν Νεγκρίν έστειλε σώματα ασφαλείας να καταλάβουν θέσεις στα γαλλικά σύνορα στα Πυρηναία τα οποία ως τότε ελέγχονταν από την CNT. Αναρχικοί στην Μπελιβέρ ντε Κερντάνια πάλεψαν με τους καραμπινέρος του Νεγκρίν,και ο Ρολντάν Κορτάδα, ο κομμουνιστής ηγέτης του UGT δολοφονήθηκε όπως λέγεται από έναν αναρχικό. Η κηδεία του Κορτάδα χρησιμοποιήθηκε σαν μια διαδήλωση ενάντια στην CNT. Εξαιτίας της διαμάχης, το UGT και η CNT συμφώνησαν με την Ζενεραλιτάτ να ακυρωθούν οι εορτασμοί της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Στις 3 Μαΐου, κομάντο της κυβέρνησης προσπάθησαν να καταλάβουν το κτήριο ανταλλαγής τηλεφώνων της CNT στη Βαρκελώνη, αλλά κρατήθηκαν από τα πυρά των αναρχικών. Οι κομάντος ξεκίνησαν να πολιορκούν το κτήριο, και μια διαμάχη ανάμεσα στους αναρχικούς και το POUM από μια πλευρά, και τους κομμουνιστές με τις κυβερνητικές δυνάμεις από την άλλη είχε ξεκινήσει. Ηγέτες της CNT προσπάθησαν να εκμαιεύσουν την παραίτηση των κομμουνιστών που ένιωθαν υπεύθυνοι για την διαμάχη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Την επόμενη μέρα η τοπική επιτροπή της οργάνωσης διακήρυξε μία γενική απεργία. Η CNT είχε τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του βαρύ πυροβολικού στον λόφο του Μόντχουικ, το επιβλητικότερο σημείο της πόλης. Οι πολιτοφύλακες της οργάνωσης αφόπλισαν περισσότερα από 200 μέλη των δυνάμεων ασφαλείας στα οδοφράγματα τους, επιτρέποντας μόνο τα οχήματα της CNT να περνούν.[38] Μετά από αποτυχημένες εκκλήσεις της ηγεσίας της οργάνωσης να σταματήσει η μάχη, η κυβέρνηση άρχισε να μεταφέρει κομάντος από το μέτωπο στη Βαρκελώνη, ακόμα και καταστροφείς από τη Βαλένθια. Στις 5 Μαΐου, οι Φίλοι του Ντουρρούτι δημοσίευσαν ένα φυλλάδιο καλώντας για "αφοπλισμό της παραστρατιωτικής αστυνομίας και την κατάλυση των πολιτικών κομμάτων" και δήλωσαν "Ζήτω η κοινωνική επανάσταση!" Το φυλλάδιο γρήγορα καταγγέλθηκε από την ηγεσία της CNT.[39] Την επόμενη ημέρα, η κυβέρνηση αποδέχτηκε την πρόταση της ηγεσίας της CNT-FAI,που καλούσε για απόσυρση των κομάντος και τη μη τιμωρία όσων ελευθεριακών συμμετείχαν στη σύγκρουση, με αντάλλαγμα την κατάλυση των οδοφραγμάτων και τέλος της γενικής απεργίας. Ωστόσο,οι κομάντος δεν εγκατέλειψαν ούτε στιγμή τις θέσεις τους, και σύμφωνα με τον ιστορικό Άντονι Μπίβορ "Έκαναν αντίποινα εναντίον των ελευθεριακών".[40] Στις 8 Μαΐου,η σύγκρουση είχε λάβει τέλος.

Η πτώση της κυβέρνησης του Λάργκο Καμπαγιέρο και η νέα πρωθυπουργία του Χουάν Νεγρίν σύντομα οδήγησαν στην κατάρρευση πολλών επιτευγμάτων που είχε κατορθώσει να πετύχει η CNT στην εξέγερση του προηγούμενου Ιούλη. Στο ξεκίνημα του Ιούλη, οι Αραγκονικές οργανώσεις του λαϊκού μετώπου ανακοίνωσαν την υποστήριξη τους στο εναλλακτικό συμβούλιο του Άραγκον, που ηγούνταν από τον πρόεδρο του, Χοακίν Ασκάθο. Τέσσερις εβδομάδες μετά το συμβάν, η 11η μεραρχία, κάτω από τις διαταγές του Ενρίκε Λίστερ, εισέβαλλε στην πόλη. Στις 11 Αυγούστου 1937, η δημοκρατική κυβέρνηση, που είχε την έδρα της στην Βαλένθια, κατέλυσε το τοπικό συμβούλιο για την άμυνα του Άραγκον.[41] Η μεραρχία του Λίστερ είχε προετοιμαστεί για επίθεση στο μέτωπο του Άραγκον, αλλά επίσης είχαν σταλθεί για να καταστείλουν τις κολεκτιβοποιήσεις που διεξάγονταν από την CNT και το UGT και να γκρεμίσουν τα συλλογικά κτήρια που χτιστεί τους προηγούμενους 12 μήνες. Τα γραφεία της CNT καταστράφηκαν,και όλος ο εξοπλισμός που ανήκε στα μέλη της ξαναδιανεμήθηκε στους γαιοκτήμονες. Η ηγεσία της CNT όχι μόνο αρνήθηκε να επιτρέψει στα αναρχικά στελέχη της να εγκαταλείψουν το μέτωπο του Άραγκον και να αμυνθούν, αλλά επίσης απέτυχε να καταδικάσει τις πράξεις της κυβέρνησης ενάντια στις συλλογικές δράσεις. Αυτή η ανικανότητα δημιούργησε διαμάχες ανάμεσα στα απλά μέλη της οργάνωσης και την ηγεσία της.[42]

1938-1939

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Απρίλη του 1938, ζητήθηκε από τον Χουάν Νεγρίν να σχηματίσει μια κυβέρνηση. Αυτός το έκανε,συμπεριλαμβάνοντας σε αυτήν τον Σεγούντο Μπλάνκο, μέλος της CNT, ως υπουργό παιδείας.Ήταν το μοναδικό μέλος της που είχε υπουργείο. Σε αυτό το σημείο, αρκετοί στην ηγεσία κατακρίθηκαν για συμμετοχή στην κυβέρνηση, βλέποντας πως σε αυτή κυριαρχούσαν οι κομμουνιστές. Εξέχοντα στελέχη της οργάνωσης το πήγαν τόσο μακριά που ο Μπλάνκο αναφέρονταν ως "Δόλωμα του ελευθεριακού κινήματος"[43] και "απλά ακόμη ένας Νεγρινικός".[44] Στην άλλη πλευρά, ο Μπλάνκο ήταν υπεύθυνος για την εγκατάσταση και άλλων μελών της οργάνωσης στο υπουργείο παιδείας, και τον σταματημό της "κομμουνιστικής προπαγάνδας" από αυτό.[45]

Τον Μάρτιο του 1939,με τον πόλεμο να φτάνει στο τέλος του, οι ηγέτες της CNT συμμετείχαν στο πραξικόπημα της εθνικής επιτροπής άμυνας ανατρέποντας την κυβέρνηση του σοσιαλιστή Χουάν Νεγρίν.[46] Αυτοί που αναμείχθηκαν και άνηκαν στη CNT ήταν οι Εντουάρντο Βαλ και Χοσέ Μανουέλ Γκονζάλεθ Μαρίν που υπηρετούσαν στο συμβούλιο, ενώ η 70η μεραρχία του Τσιπριάνο Μέρα παρείχε στρατιωτική υποστήριξη, και ο Μελχιόρ Ροντρίγκεθ έγινε δήμαρχος της Μαδρίτης.[47] Το συμβούλιο προσπάθησε να διαπραγματευτεί ειρήνη με τον Φράνκο, ωστόσο δεν εγγυήθηκε καμία από τις απαιτήσεις τους.

Η CNT κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1939 ο νόμος των πολιτικών υπευθυνοτήτων που επέβαλε η δικτατορία έβγαλαν εκτός νόμου την οργάνωση[48] και απαλλοτρίωσε τα υπάρχοντα της.[49] Εκείνη την περίοδο η οργάνωση είχε ένα εκατομμύριο μέλη και μία μεγάλη υποδομή. Σύμφωνα με μία εκτίμηση, 160-180 χιλιάδες μέλη της CNT εκτελέστηκαν από την Δικτατορία του Φράνκο.[50]

Η CNT δρούσε μυστικά μέσα στην Ισπανία στα χρόνια του Φράνκο, καθώς διεξάγονταν δραστηριότητες από την εξορία, και μερικά μέλη συνέχισαν να μάχονται ενάντια στο καθεστώς μέχρι το 1948 μέσω των αντάρτικων πράξεων των Μακίς. Υπήρχε μεγάλη διαφωνία ανάμεσα στα συνδικάτα της CNT αυτά τα χρόνια. Υπήρχε ένας μεγάλος διαχωρισμός μετά την εθνική επιτροπή μέσα στην Ισπανία ανάμεσα σε αυτούς που υποστήριξαν μέλη της δημοκρατικής κυβέρνησης στην εξορία, ενώ μέλη του ελευθερωτικού κινήματος στην εξορία (βασικά η CNT στην εξορία) ήταν κατά της περαιτέρω συνεργασίας με την κυβέρνηση. Ακόμη και η Φεντερίκα Μοντσένι, που ήταν μέλος της δημοκρατίας ως υπουργός υγείας άλλαξε τη στάση της πάνω σε αυτό το θέμα περιγράφοντας την ματαιότητα της συνεργασίας στην κυβέρνηση.[51]

Τον Γενάρη του 1960, το Ελευθερωτικό Κίνημα Εξορίας σχηματίστηκε κατά κύριο λόγο από την CNT-FAI. Τον Σεπτέμβριο του 1961,ένα κογκρέσο έγινε στην Λιμόζ, στο οποίο το εσωτερικό τμήμα άμυνας (Sección Defensa Interior η DI) δημιουργήθηκε. Σε αυτό το σημείο, η πλειονότητα των μελών της CNT στην εξορία είχε παρατήσει την πολιτική δράση ως εργαλείο, και ένας από τους κύριους στόχους της DI ήταν η δολοφονία του Φράνκο.[52]

Αυτές οι συμπεριφορές διάσπασης σε συνδυασμό με την καταπίεση του Φράνκο για να αποδυναμώσει την οργάνωση είχαν ως αποτέλεσμα αυτή να χάσει την επιρροή που ασκούσε στον πληθυσμό της Ισπανίας.[49] Το 1961 άρχισε να επανακτά τη χαμένη της δύναμη, καθώς εδραιώθηκε ξανά κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 60' και του 70' χάρη στη διείσδυση της αναρχοσυνδικαλιστικής ιδεολογίας μέσα στους Καθολικούς αντι-Φρανκικούς οργανισμούς εργατών όπως οι Εργαζόμενοι Αδελφοί της Καθολικής Δράσης ( Hermandad Obrera de Acción Católica).

Η CNT κατά τη διάρκεια της μετάβασης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το θάνατο του Φράνκο τον Νοέμβριο του 1975 και το ξεκίνημα της Ισπανική Μετάβαση στη Δημοκρατία, η CNT ήταν η μοναδική κοινωνική οργάνωση που αρνήθηκε να υπογράψει το Σύμφωνο Μονκλόα [53] το 1977, μια συμφωνία ανάμεσα σε πολιτικούς, πολιτικά κόμματα και συνδικάτα για τον σχεδιασμό της λειτουργίας της οικονομίας κατά τη διάρκεια της μετάβασης. Το 1979, η CNT συγκάλεσε το πρώτο της κογκρέσο μετά το 1936 καθώς και μερικές μαζικές συναντήσεις, με την πιο αξιοσημείωτη εκείνη στον λόφο του Μόντχουικ. Σε αυτό το κογκρέσο εκφράστηκαν απόψεις για να οριστεί η γραμμή δράσης της οργάνωσης τις επόμενες δεκαετίες: Μη συμμετοχή σε εκλογές συνδικάτων, μη αποδοχή κρατικών επιδοτήσεων, μη αναγνώριση των εργατικών συμβουλίων και υποστήριξη των τμημάτων ενώσεων.

Στο πρώτο της κογκρέσο, που συγκροτήθηκε στην Μαδρίτη,[54] μια μειονότητα για χάρη των συνδικαλιστικών εκλογών αποσπάστηκε από την CNT, αρχικά αυτοαποκαλούμενοι Βαλενθιανό Κογκρέσσο της CNT και μετέπειτα Γενική Συνομοσπονδία Εργατών ( Confederación General del Trabajo ή CGT) μετά από μια απόφαση δικαστηρίου τον Απρίλη του 1989 να μην χρησιμοποιούν τα αρχικά της CNT.[55] Το 1990,ένα γκρουπ μελών της CGT εγκατέλειψε την ένωση επειδή απέρριψαν την πολιτική της για αποδοχή των κρατικών επιχορηγήσεων, ιδρύοντας έτσι την Αλληλεγγύη των Εργατών (Solidaridad Obrera).

Έναν χρόνο πριν, το 1978, η υπόθεση Σκάλα επηρέασε την CNT. Μια έκρηξη σε νυχτερινό κλαμπ της Βαρκελώνης σκότωσε τρεις ανθρώπους.[56] Οι αρχές υπέθεσαν πως απεργοί εργάτες ανατίναξαν τους εαυτούς τους, και συνέλαβαν απεργούς που πίστευαν πως έχουν σχέση με την υπόθεση, εμπλέκοντας τους έτσι στο έγκλημα.[57] Μέλη της CNT δήλωσαν πως η σύλληψη των εργατών αποσκοπούσε να εγκληματοποιήσει την οργάνωση τους.

Μετά την νομιμοποίηση της, η CNT ξεκίνησε προσπάθειες να επανορθώσει για τις απαλλοτριώσεις του 1939. Οι βάσεις για τέτοια επανόρθωση θα έμπαιναν με τον νόμο 4/1986, ο οποίος απαιτούσε την επιστροφή των κατασχόμενων ιδιοκτησιών αλλά επέτρεπε στα συνδικάτα να χρησιμοποιούν όπως θέλουν τη γη τους. Από τότε η CNT διεκδικεί την επιστροφή εκείνων των ιδιοκτησιών από το κράτος.

Τωρινή κατάσταση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τωρινός αριθμός των μελών της οργάνωσης δεν είναι γνωστός. Οι περιοχές με τα περισσότερα μέλη της CNT είναι το Κέντρο (η Μαδρίτη και οι γύρω περιοχές), ο Βοράς (Βασκονία), η Ανδαλουσία, η Καταλονία και οι Βαλεαρίδες νήσοι.[58]

Η CNT επίσης αντιτίθεται στις εκλογές των συνδικάτων και τις εργασιακές επιτροπές,και κριτικάρει ακόμη τις εργατικές μεταρρυθμίσεις και το UGT, αντιπροτείνοντας την "επιστροφή του ό,τι είναι οφειλόμενο ή αλλιώς την κοινωνική επανάσταση.

Το 2005, η κυβέρνηση της Ισπανίας συνέχισε την επιστροφή των κληροδοτημάτων της οργάνωσης που απαλλοτριώθηκαν μετά τον εμφύλιο στο UGT και στην CNT. Σύμφωνα με μερικές κοινωνικές ομάδες και αναφορές των μίντια, αυτή η επιστροφή φάνηκε να είναι επίδειξη ευνοιοκρατίας προς το UGT, επειδή το 1936, τα αναρχοσυνδικαλιστικά συνδικάτα είχαν όσα μέλη είχαν και άλλα, αλλά η κυβέρνηση επέστρεψε τέσσερα εκατομμύρια ευρώ στη CNT ενώ το UGT έλαβε πολλά περισσότερα. Η CNT συνέχισε να απαιτεί την πλήρη επιστροφή της κατασχόμενης ιστορικής τους προίκας.[59]

Ο Ιούλιος του 2006 σημαδεύτηκε με τη 70η επέτειο της Ισπανικής Επανάστασης και έτσι η CNT-FAI οργάνωσαν εορτασμούς, με ομιλίες, λογομαχίες, προβολές ταινιών, εκθέσεις και μουσικές παραστάσεις.

Διεθνής Μέρα Εργατών: Διαδήλωση της CNT στο Μπιλπάο το 2010.

Σύμβολα και κουλτούρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η CNT,οφείλοντας τα ενδιαφέροντα της στη ριζική μεταμόρφωση της κοινωνίας,επεδίωξε να κάνει την ελεύθερη γνώση και τον πολιτισμό προσβάσιμα στους εργάτες,μια εργασία που αναπτύχθηκε μέσω της υποστήριξης των αναρχικών ακαδημιών.Η σχολή των αναρχικών πολιτοφυλάκων ήταν ένα ινστιτούτο το οποίο,μέσα από την αναρχική παιδαγώγηση,αποσκοπούσε να επιβεβαιώσει πως ομάδες εφήβων μπορούν να αποκτήσουν την γνώση και την προσωπική υπευθυνότητα η οποία ήταν απαραίτητη για να εργαστεί κανείς σε κολεκτίβες.Μέσω του ιδρύματος Ανσέλμο Λορένθο,η CNT διαχειρίζεται την πολιτισμική κληρονομιά της,εκδίδει βιβλία και και οργανώνει συνέδρια.

Η σημαία της CNT είναι η παραδοσιακή σημαία του αναρχοσυνδικαλισμού,στην οποία ενώνονται διαγώνια το κόκκινο χρώμα του εργατικού κινήματος και το μαύρο χρώμα του αναρχισμού.

Ο ύμνος της οργάνωσης είναι το Στα Οδοφράγματα (A Las Barricadas) που γράφτηκε από τον Πολωνό ποιητή Βάτσλαβ Σβιέτσικι το 1883.Στο έργο του Σβιέτσικι,που ονομάζεται Βαρσόβιανκα,δώθηκαν ισπανικοί στίχοι από τον Βαλεριάνο Ορομπόν Φερνάντεθ και δημοσιεύτηκε μαζί με άλλες μουσικές συνθέσεις για την μικτή χορωδία του Άνχελ Μιρέτ το 1933.

Μερικά γραμματόσημα εκδόθηκαν από την CNT κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου.[60] Μερικά ακόμη διασωθέντα αντικείμενα εκείνης της περιόδου είναι αφίσες,εισητήρια ταινιών,και άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με τις εταιρίες που κοινωνικοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης του 1936.

Ο Τζόρτζ Όργουελ αγωνίστηκε στον Ισπανικό Εμφύλιο στην πολιτοφυλακή του POUM (Kόμμα της Μαρξιστικής Ενοποίησης),ένα επαναστατικό Τροτσκικό κόμμα που τα μέλη του συνεργάζονταν στενά με την CNT κατά τη διάρκεια της επανάστασης και στο οποίο ανήκε ο Αντρές Νιν.Ο Όργουελ περιέγραψε στο βιβλίο του Αφιέρωμα στην Καταλονία την περίοδο που η Βαρκελώνη άκμασε με την CNT και τον Αναρχισμό.Στο ένατο κεφάλαιο του βιβλίου του,ο Όργουελ σχολίασε πως "Όσο πιο μακριά πήγαιναν οι αγνές προσωπικές μου επιθυμίες θα ήθελα να σμίξω με τους Αναρχικούς." [61]

Στο βιβλίο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ Για ποιον χτυπά η καμπάνα,οι φασίστες που αιχμαλώτισαν την Μαρία έγραψαν στο μέτωπο της U.H.P (Unidos Hermanos Proletarios) μετά που της έκοψαν τα μαλλιά.

Ο Ρόμπερτ Κάπα φωτογράφισε τον θάνατο του Βαλενθιανού πολιτοφύλακα Φεντερίκο Μπορέλ Γκαρθία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στο στιγμιότυπο που ονομάστηκε "Θάνατος ενός πιστού στρατιώτη".[62] Αυτή η φωτογραφία έγινε διάσημη επειδή δείχνει την καταστροφικότητα του πολέμου.[63]

Η CNT έχει απεικονιστεί στον σύγχρονο ισπανικό κινηματογράφο από την ταινία του Βιθέντε Άράντα "Ελευθερωτές" το 1996.Η ταινία δείχνει μια ομάδα της πολιτοφυλακής (κυρίως γυναίκες όμως) στο Μέτωπο του Άραγκον κατά τη διάρκεια της επανάστασης.

Ταινίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ζωντανή Ουτοπία Αναρχισμός-Αναρχοσυνδικαλισμός στην Ισπανία την περίοδο 1880-1940.Ντοκιμαντέρ του Χουάν Γκαμερό (1997)

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ [1],σελίδα 312
  2. ↑ "No hacemos distinción a la hora de la afiliación, los requisitos son: que seas trabajador ο estudiante, en paro ο en activo. Las únicas personas que no pueden afiliarse son aquellas que pertenecen algún cuerpo represivo (policías, militares, guardias de seguridad) ni empresarios u otros explotadores." CNT website. Αρχειοθετήθηκε 2009-12-11 στο Wayback Machine.
  3. ↑ (Ισπανικά) Estatutos de la CNT de 1977 Αρχειοθετήθηκε 2008-02-07 στο Wayback Machine. ("1977 Statutes of the CNT"), accessed online on Wikisource 31 January 2007.
  4. ↑ Roca Martínez 2006, σελ. 106
  5. ↑ CNT 1998
  6. ↑ CNT 1998

    Anarcho-syndicalism is internationalist; it sees the world as a whole in spite of racial, language or cultural differences. In this sense, it opposes the oppression that the states exert over the people. We are against the Spanish state oppressing the Basque people, in favor of the Basque, Catalan, Palestine, Saharan, Tibetan, or Kurdish people being responsible for their own destinies, settling on more or less delimited territories, participating in the richness of the society as a whole, federating as they like, becoming independent from the states; but we would oppose just as strongly the creation of a Basque, Palestinian, Saharan or Kurdish state, with its police, army, currency, government and repressive instrument.
  7. ↑ Roca Martínez 2006, σελ. 109
  8. ↑ Roca Martínez 2006, σελ. 109
  9. ↑ 9,0 9,1 Roca Martínez 2006, σελ. 110
  10. ↑ Roca Martínez 2006, σελίδες 109–110
  11. ↑ CNT 1998, σελ. 14
  12. ↑ Roca Martínez 2006, σελ. 115
  13. ↑ Geary 1989, σελ. 261
  14. ↑ «Periódico CNT». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2008. 
  15. ↑ Gómez Casas 1986, σελ. 49
  16. ↑ Confederación Nacional del Trabajo, International Workingmen's Association (1983). Cenit : órgano de la CNT-AIT Regional del Exterior : portavoz de la CNT de España, CeNiT
  17. ↑ «REVISTA BICEL». Fundación de Estudios Libertarios Anselmo Lorenzo (στα Spanish). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2008. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  18. ↑ «Origen de la Fundación de Estudios Libertarios Anselmo Lorenzo» (στα Spanish). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2008. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 CNT 1998, σελ. 21
  20. ↑ Roca Martínez 2006, σελ. 111
  21. ↑ CNT 1998, σελ. 20
  22. ↑ (Ισπανικά) CNT: otra forma de hacer sindicalismo Αρχειοθετήθηκε 1999-08-19 στο Wayback Machine. ("CNT: another form of doing unionism"), official CNT site. Accessed online 6 January 2007.
  23. ↑ Beevor 2006, σελ. 13
  24. ↑ Beevor 2006, σελ. 17
  25. ↑ Roca Martínez 2006, σελ. 116
  26. ↑ Horn 1996, σελ. 56
  27. ↑ Beevor 2006, σελ. 24
  28. ↑ Behind the Spanish barricades: reports from the Spanish Civil War, John Langdon-Davies, 1937
  29. ↑ Beevor 2006, σελ. 46
  30. ↑ Beevor 2006, σελ. 48
  31. ↑ Ackelsberg 2005, σελ. 167
  32. ↑ Beevor 2006, σελίδες 146–147
  33. ↑ Beevor 2006, σελ. 170
  34. ↑ Alexander 1999, σελ. 361
  35. ↑ Beevor 2006, σελ. 260
  36. ↑ Beevor 2006, σελ. 263
  37. ↑ Beevor 2006, σελ. 261
  38. ↑ Beevor 2006, σελίδες 263–264
  39. ↑ Beevor 2006, σελίδες 266–267
  40. ↑ Beevor 2006, σελ. 267
  41. ↑ Beevor 2006, σελ. 295
  42. ↑ Beevor 2006, σελ. 296
  43. ↑ Alexander 1999, σελ. 976
  44. ↑ Alexander 1999, σελ. 977
  45. ↑ Alexander 1999, σελ. 978
  46. ↑ Alexander 1999, σελ. 1055
  47. ↑ Beevor 2006, σελ. 490
  48. ↑ Bowen 2006, σελ. 248
  49. ↑ 49,0 49,1 Aguilar Fernández 2002, σελ. 155
  50. ↑ Alexander 1999, σελ. 1095
  51. ↑ Guérin 2005, σελ. 674
  52. ↑ Christie 2002, σελ. 214
  53. ↑ Roca Martínez 2006, σελ. 108
  54. ↑ Aguilar Fernández 2002, σελ. 110
  55. ↑ «FAQ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2014. Un sector minoritario que es partidario de las elecciones sindicales se escinde y pasa a llamarse CNT congreso de valencia (en referencia al Congreso alternativo realizado en esa ciudad) y posteriormente, perdidas judicialmente las siglas, a CGT. 
  56. ↑ Alexander 1999, σελ. 1094
  57. ↑ Meltzer 1996, σελ. 265
  58. ↑ Beltrán Roca Martínez, "Anarchism, Anthropology and Andalucia", Anarchist Studies[νεκρός σύνδεσμος]
  59. ↑ (Ισπανικά) Reivindicación de nuestro patrimonio | recuperaación de la memoria histórica Αρχειοθετήθηκε 2007-09-30 στο Wayback Machine., a collection of articles on the official CNT site. See especially (1) Reivindicación del patrimonio sindical acumulado[νεκρός σύνδεσμος], CNT de Toledo, 9 September 2007 and (2) La CNT ha presentado hoy una demanda ante el Tribunal Supremo sobre Patrimonio Histórico Αρχειοθετήθηκε 2007-11-11 στο Wayback Machine., Secretaría de Prensa y Comunicación del Comité Nacional de CNT-AIT (Secretary of Press and Communication of the National Committee of the CNT-AIT), 6 September 2007. All accessed online 6 January 2008.
  60. ↑ (Γαλλικά) Les trimbres édités par la CNT et la FAI entre 1936 et 1939 Αρχειοθετήθηκε 2009-02-12 στο Wayback Machine. ("The stamps issued by the CNT and FAI between 1936 and 1939"), Increvables Anarchistes Αρχειοθετήθηκε 2008-11-10 στο Wayback Machine.. Includes images of many stamps. Accessed 6 January 2008.
  61. ↑ Orwell 1969, σελ. 116
  62. ↑ The picture, taken 5 September 1936, is known by various similar names: "Death of a militiaman", "Loyalist Militiaman at the Moment of Death, Cerro Muriano, 5 September 1936." See Federico Borrell García for image.
  63. ↑ Proving that Robert Capa's Falling Soldier is Genuine: a Detective Story Αρχειοθετήθηκε 2007-03-21 στο Wayback Machine., Richard Whelan, American Masters, PBS Website. Accessed 5 January 2008.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εθνική_Συνομοσπονδία_Εργασίας_(Ισπανία)&oldid=10631898"