Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιούκιο Νιναγκάβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιούκιο Νιναγκάβα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
蜷川 幸雄 (Ιαπωνικά)
Γέννηση15  Οκτωβρίου 1935[1][2][3]
Καβαγκούτσι
Θάνατος12  Μαΐου 2016[1][2][3]
Τόκυο
Αιτία θανάτουπνευμονία
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Ιαπωνική Αυτοκρατορία (έως 1947)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙαπωνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεατρικός σκηνοθέτης
σκηνοθέτης κινηματογράφου
ηθοποιός
ιμπρεσάριος
ΕργοδότηςJoshibi University of Art and Design
Toho Gakuen College of Drama and Music
Οικογένεια
ΣύζυγοςTomoko Mayama
ΤέκναMika Ninagawa
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα του Πολιτισμού (2010)
Kikuchi Kan Prize (2005)
Medal with Purple Ribbon (2001)
Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας[4]
Πρόσωπο Πολιτιστικής Αξίας (2004)
Kikuta Kazuo engeki shō
Ιστότοπος
www.my-pro.co.jp/ninagawa

Ο Γιούκιο Νιναγκάβα (ιαπωνικά: 蜷川 幸雄‎‎, 15 Οκτωβρίου 1935 - 12 Μαΐου 2016) ήταν πολυβραβευμένος Ιάπωνας σκηνοθέτης, γνωστός ιδιαίτερα για τις σκηνοθεσίες του των σαιξπηρικών έργων και των αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Έχει σκηνοθετήσει το έργο Άμλετ σε οκτώ διαφορετικές εκδοχές και το έργο Οιδίπους Τύραννος σε τρεις διαφορετικές εκδοχές[5][6]. Θεωρείται κορυφαία μορφή του ιαπωνικού, αλλά και του παγκόσμιου θεάτρου[7].

Απεβίωσε στο Τόκιο το 2016 από πνευμονία.[8]

Ένας από τους λόγους που δουλεύω στο θέατρο είναι γιατί θέλω να καταλάβω καλύτερα τους ανθρώπους.

— Γιούκιο Νιναγκάβα[9]


Ο Γιούκιο Νιναγκάβα ξεκίνησε τη θεατρική του καριέρα ως ηθοποιός το 1955[σημ. 1]. Εργάστηκε ως ηθοποιός για δεκατέσσερα χρόνια, έως και το 1969, οπότε και σκηνοθέτησε το πρώτο του έργο, Shinjo afururu keihakusa του Kunio Shimizu[11]. Το 1974 σκηνοθέτησε πρώτη φορά Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, και το 1976 πρώτη φορά αρχαία ελληνική τραγωδία, Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή.

Πέρα από τα σαιξπηρικά έργα και τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, η τεράστια εργογραφία του Νιναγκάβα περιλαμβάνει πάρα πολλά έργα από το σύγχρονο παγκόσμιο θέατρο, όπως Πέερ Γκιντ του Ερρίκου Ίψεν, Ματωμένος Γάμος του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Λεωφορείον ο Πόθος του Τένεσι Ουίλιαμς, Η όπερα της πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ, Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ, Ο Γλάρος του Αντόν Τσέχωφ και Καλιγούλας του Αλμπέρ Καμύ, αλλά και έργα της σύγχρονης ιαπωνικής δραματουργίας, όπως τα σύγχρονα έργα Νο του Γιούκιο Μισίμα. Επιπλέον, έχει σκηνοθετήσει και διασκευές έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας όπως Ο Κάφκα στην ακτή του Χαρούκι Μουρακάμι[12].

Παγκόσμιες περιοδείες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, ο Νιναγκάβα παρουσίασε το 1983 τη Μήδεια του Ευριπίδη στο Θέατρο Λυκαβηττού στην Αθήνα[6]. Η παράσταση επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, 1984, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού[13], και αποτέλεσε την αρχή στις παγκόσμιες περιοδείες του ανά τον κόσμο[11].

Ο Γιούκιο Νιναγκάβα έχει σκηνοθετήσει τέσσερις κινηματογραφικές ταινίες, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η κινηματογραφική μεταφορά του βραβευμένου μυθιστορήματος της Χιτόμι Κανεχάρα Hebi ni piasu[14]. To 2012 δήλωσε σε συνέντευξή του πως θεωρεί τον κινηματογράφο ένα είδος σχολείου και ότι θαυμάζει σκηνοθέτες όπως ο Ακίρα Κουροσάβα, Φεντερίκο Φελίνι και Λουκίνο Βισκόντι[9].

Ο Νιναγκάβα έχει γράψει δώδεκα βιβλία σχετικά με το θέατρο, αλλά και ένα βιβλίο μαγειρικής[15].

  1. Ο πρώτος μεγάλος ρόλος του Γιούκιο Νιναγκάβα ήταν εκείνος της βασίλισσας στο έργο Υμπύ Τύραννος του Αλφρέντ Ζαρύ[10].
  1. 1,0 1,1 1,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Yukio-Ninagawa. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 156919385.
  3. 3,0 3,1 3,2 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. 43867.
  4. www.theguardian.com/stage/2016/may/12/yukio-ninagawa-shakespeare-dies-aged-80.
  5. Taylor, Paul (19 Μαΐου 2015). «Yukio Ninagawa's quest for the perfect Hamlet: Why his eighth production is not his final one». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2015. 
  6. 6,0 6,1 Σοφιάδου, Κωνσταντίνα (14 Οκτωβρίου 2015). «Ο Yukio Ninagawa και το Αρχαίο Δράμα». Θόδωρος Γραμματάς. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. 
  7. Chia, Adeline (6 Νοεμβρίου 2013). «INTERVIEW: Yukio Ninagawa on Shakespeare, Comedy, Retirement». BLOUIN ARTINFO. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  8. «Yukio Ninagawa, masterful director of Shakespeare, dies aged 80». 
  9. 9,0 9,1 Zushi, Yo (13 Ιουνίου 2012). «The NS Interview: Yukio Ninagawa, theatre director». New Statesman. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. As for myself, one of the reasons I work in theatre is that I want to understand better the people of the world. 
  10. Huang, Alexa (22 Σεπτεμβρίου 2013). «"Chapter 3: Yukio Ninagawa."». hastac. In Brook, Hall, Ninagawa, Lepage: Great Shakespeareans 18 vols. Vol. 18. Edited by Peter Holland. London: Bloomsbury, 2013. pp. 79-112. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. 
  11. 11,0 11,1 Hasebe, Hiroshi (18 Αυγούστου 2005). «What is the Kabuki version 'Twelfth Night'? Yukio Ninagawa's new challenge». Performing Arts Network Japan. The Japan Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. 
  12. Aspden, Peter (1 Μαΐου 2015). «Yukio Ninagawa conquers Elsinore». Financial Times. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2015. 
  13. Smethurst, Mae (Άνοιξη 2002). «Ninagawa's Production of Euripides' Medea». American Journal of Philology Volume 123, Number 1 (Whole Number 489), Spring 2002 pp. 1-34. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. 
  14. «Yukio Ninagawa». Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2015. 
  15. «蜷川 幸雄». amazon.co.jp. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2015. 
  • Huang, Alexa (22 Σεπτεμβρίου 2013). «"Chapter 3: Yukio Ninagawa."». hastac. In Brook, Hall, Ninagawa, Lepage: Great Shakespeareans 18 vols. Vol. 18. Edited by Peter Holland. London: Bloomsbury, 2013. pp. 79-112. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]