Γιούκιο Μισίμα
| Γιούκιο Μισίμα 三島由紀夫 | |
|---|---|
.jpg){kind=spacer} Ο Μισίμα στην ηλικία των 30 ετών (1955) | |
| Όνομα | Γιούκιο Μισίμα 三島由紀夫 |
| Γέννηση | Κιμιτάκε Χιραόκα (平岡 公威) 14 Ιανουαρίου 1925 Ναγκαζούμι-τσο Νι-τσομέ, Γιότσουγια-κου, Τόκιο, Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας |
| Θάνατος | 25 Νοεμβρίου 1970 (45 ετών) Σιντζούκου, Τόκιο, Ιαπωνία |
| Κοιμητήριο | Κοιμητήριο Τάμα, Τόκιο, Ιαπωνία |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | Μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, κριτικός |
| Εθνικότητα | Ιάπωνας |
| Σχολές φοίτησης | Νομική Σχολή, Πανεπιστήμιο του Τόκιο |
| Περίοδος | 1941-1970 |
| Αξιοσημείωτα έργα | Εξομολογήσεις μιας Μάσκας, Ο Ναός του Χρυσού Περιπτέρου, Η Θάλασσα της Γονιμότητας |
| Σύζυγος(οι) | Γιόκο Χιραόκα |
| Τέκνα | 2 (1 κόρη + 1 γιος) |
| Υπογραφή |  |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Ο Κιμιτάκε Χιραόκα (ιαπωνικά: 平岡 公威, Χιραόκα Κιμιτάκε, 14 Ιανουαρίου 1925 – 25 Νοεμβρίου 1970), επίσης γνωστός ως Γιούκιο Μισίμα (ιαπωνικά: 三島由紀夫, Μισίμα Γιούκιο), ήταν Ιάπωνας συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός, μοντέλο, σκηνοθέτης, εθνικιστής και ιδρυτής της άοπλης πολιτοφυλακής Τατενοκαι (楯の会, "Εταιρία της Ασπίδας"). Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1968, το οποίο όμως δόθηκε στον συμπατριώτη και χορηγό του, Γιασουνάρι Καβαμπάτα. Στα έργα του περιλαμβάνονται τα μυθιστορήματα Εξομολογήσεις μιας Μάσκας (仮面の告白, Kamen no kokuhaku) και Ο Ναός του Χρυσού Περιπτέρου (金閣寺, Kinkaku-ji), όπως και το αυτοβιογραφικό δοκίμιο Ήλιος και Χάλυβας (太陽と鉄, Taiyō to tetsu). Το έργο του Μισίμα φημίζεται για τον συνδυασμό του παραδοσιακού Ιαπωνικού και μοντέρνου Δυτικού λογοτεχνικού στύλ, αλλά και τη θεματολογία που αφορά την ομορφιά, τον ερωτισμό και τον θάνατο.
Η πολιτική δράση του Μισίμα τον μετέτρεψε στην αμφιλεγόμενη φιγούρα, την οποία εξακολουθεί να είναι, της Ιαπωνικής ιστορίας. Οι δεξιόφρονες ιδεολογίες του ήταν όλο και πιο εμφανείς από την δεκαετία του '50 και ύστερα. Ήταν ιδιαίτερα περήφανος για το παραδοσιακό ιαπωνικό πνεύμα και αντιτάσσονταν σε οτιδήποτε ο ίδιος προσδιόριζε ως δυτικό, μεταξύ αυτών και η μεταπολεμική δημοκρατική Ιαπωνία. Φοβούμενος πως ο ιαπωνικός λαός θα έχανε σύντομα επαφή με την παράδοση, ίδρυσε την άοπλη πολιτοφυλακή Τατενοκαι με στόχο την επαναφορά της θεϊκής ιδιότητας του Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας. Στις 25 Νοεμβρίου 1970, μαζί με τέσσερα μέλη της πολιτοφυλακής, ο Μισίμα εισέβαλλε στην στρατιωτική βάση του κεντρικού Τόκιο, και με όμηρο τον διοικητή της, επιχείρησε να κινητοποιήσει τις Ιαπωνικές Δυνάμεις Αυτοάμυνας ώστε να αντιταχθούν στο Σύνταγμα δίχως όμως επιτυχία. Όταν ολοκλήρωσε τον λόγο του αυτοκτόνησε με την μέθοδο του σεπούκου (χαρακίρι).
Η ζωή του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1925 στο Τόκιο και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Ήταν ένα φιλάσθενο παιδί, που το ανάθρεψε η αυταρχική γιαγιά του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κιμιτάκε Χιραόκα (平岡 公威). Εκπαιδεύτηκε στρατιωτικά στις Δυνάμεις Αυτοάμυνας και άρχισε να στρατολογεί φοιτητές για έναν στρατό που είχε ως αποστολή την υπεράσπιση της χώρας του από τον επιταχυνόμενο εξαμερικανισμό της. Ήρθε από νωρίς σε επαφή με την ευρωπαϊκή λογοτεχνία και τους Ιάπωνες κλασικούς συγγραφείς. Σκηνοθέτησε την ταινία Τελετουργία του έρωτα και του θανάτου το 1965. Ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έγραψε θεατρικά έργα, Ταράτσα του λεπρού βασιλιά κ.ά. Ήταν επίσης γνωστός για την καριέρα του ως μοντέλο και τη σωματοδόμηση χωρίς χρήση αναβολικών ουσιών.[1]
Ήταν υποψήφιος τρεις φορές για το βραβείο Νόμπελ που τα έχασε, πιθανώς λόγω των ακροδεξιών του απόψεων.[2] Στις 25 Νοεμβρίου 1970, αφού πρώτα παρέδωσε το τελευταίο του έργο Εκπεσών Άγγελος, αυτοκτόνησε με την μέθοδο του σεπούκου (χαρακίρι) στο ιαπωνικό γενικό επιτελείο των Δυνάμεων Αυτοάμυνας μετά από απόπειρα πραξικοπήματος.[3] Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή, μέσα σε μια πλάση όπου το πνεύμα έχει πεθάνει; Ζήτω ο αυτοκράτορας! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν…»
Το τέλος του Γιούκιο Μισίμα, η τελετουργική δημόσια αυτοκτονία του κάνοντας χαρακίρι μαζί με τον εραστή του, τον όμορφο νεαρό Μασακάτσου Μορίτα, έμελλε να επηρεάσει, ενδεχομένως και να συσκοτίσει, όλο του το έργο.[4][5]
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βραβείο Shincho από τις εκδόσεις Shinchosha, 1954, για τον Ήχο των κυμάτων.
- Βραβείο Kishida από τις εκδόσεις Shinchosha, 1955, για το θεατρικό δράμα Η φωλιά των τερμιτών.
- Βραβείο Yomiuri από Yomiuri Newspaper Co., για καλύτερα νέο, 1957, ο ναός του χρυσού περίπτερου.
- Βραβείο Yomiuri από Yomiuri Newspaper Co., για το καλύτερο δράμα, 1961.
Τα έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Ιαπωνικός τίτλος | Αγγλικός τίτλος | Ελληνικός τίτλος | Χρονιά |
| 花ざかりの森 Hanazakari no Mori (Διήγημα) |
Forest in Full Bloom | 1941 | |
| サーカス Sākasu (Διήγημα) |
The Circus | 1948 | |
| 仮面の告白 Kamen no Kokuhaku |
Confessions of a Mask | Εξομολογήσεις μιας μάσκας | 1948 |
| 愛の渇き Ai no Kawaki |
Thirst for Love | Δίψα για έρωτα | 1950 |
| 禁色 Kinjiki |
Forbidden Colors | Απαγορευμένα χρώματα | 1953 |
| 潮騒 Shiosai |
The Sound of Waves | Ο ήχος των κυμάτων | 1954 |
| 近代能楽集 Kindai nōgaku shū |
Five Modern Noh Plays | Πέντε σύγχρονα έργα Νο | 1956 |
| 金閣寺 Kinkaku-ji* |
The Temple of the Golden Pavilion | Ο ναός του χρυσού περιπτέρου | 1956 |
| 鏡子の家 Kyōko no ie |
Kyoko's House | Σπίτι της Kyoko | 1959 |
| 宴のあと Utage no Ato |
After the Banquet | Μετά από το συμπόσιο | 1960 |
| 午後の曳航 Gogo no Eikō |
The Sailor Who Fell from Grace with the Sea | Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα | 1963 |
| 絹と明察 Kinu to Meisatsu |
Silk and Insight | Μετάξι και διορατικότητα | 1964 |
| 三熊野詣 Mikumano Mode (short story) |
Acts of Worship | Πράξεις της λατρείας | 1965 |
| サド侯爵夫人 Sado Kōshaku Fujin (play) |
Madame de Sade | Η Μαρκησία ντε Σαντ | 1965 |
| 憂国 Yūkoku (short story) |
Patriotism | Πατριωτισμός | 1966 |
| 真夏の死 Manatsu no Shi |
Death in Midsummer and other stories | Θάνατος στο θερινό ηλιοστάσιο και άλλες ιστορίες | 1966 |
| 葉隠入門 Hagakure Nyūmon |
The Way of the Samurai: Yukio Mishima on Hagakure in modern life | Ο τρόπος του Σαμουράι | 1967 |
| わが友ヒットラー Waga Tomo Hittorā (play) |
My Friend Hitler and other plays | Ο φίλος μου ο Χίτλερ και άλλα έργα | 1968 |
| 太陽と鉄 Taiyō to Tetsu |
Sun and Steel | Ήλιος και χάλυβας | 1970 |
| 豊穣の海 Hōjō no Umi |
The Sea of Fertility (τετραλογία) | Η θάλασσα της γονιμότητας | 1964- 1970 |
| Part one: Haru no Yuki |
Spring Snow | Ανοιξιάτικο Χιόνι | 1968 |
| Part two: Honba |
Runaway Horses | Αφηνιασμένα Άλογα | 1969 |
| Part three: Akatsuki no Tera |
The Temple of Dawn | Ο Ναός της Αυγής | 1970 |
| Part four: Tennin Gosui |
The Decay of the Angel | Εκπεσών Άγγελος | 1970 |
θεατρικά έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| χρονιά | Ιαπωνικός τίτλος | Αγγλικός τίτλος |
| 1950 | 邯鄲 Kantan | |
| 1952 | 卒塔婆小町 Sotoba Komachi |
Komachi at the Stupa |
| 1954 | 鰯賣戀曳網 Iwashi Uri Koi no Hikiami |
|
| 1955 | 綾の鼓 Aya no tsuzumi |
The Damask Drum |
| 1955 | 芙蓉露大内実記 Fuyō no Tsuyu Ōuchi Jikki |
The Ōuchi Clan |
| 1956 | 班女 Hanjo |
|
| 1956 | 葵の上 Aoi no Ue |
The Lady Aoi |
| 1965 | 弱法師 Yoroboshi |
The Blind Young Man |
| 1969 | 椿説弓張月 Chinsetsu Yumihari-zuki |
The Crescent |
Σενάρια σε ταινίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Χρονιά | Τίτλος | USA Release Title |
|---|---|---|
| 1951 | 純白の夜 Jumpaku no Yoru |
Δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ |
| 1959 | 不道徳教育講座 Fudōtoku Kyōikukōza |
Δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ |
| 1960 | からっ風野郎 Karakkaze Yarō |
Afraid to Die |
| 1966 | 憂国 Yūkoku |
Patriotism, The Rite of Love and Death |
| 1968 | 黒蜥蝪 Kurotokage |
Black Lizard |
| 1969 | 人斬り Hitokirι |
Tenchu! |
| 1985 | Mishima: A Life in Four Chapters | Mishima |
| Yukio Mishima: Samurai writer | Yukio Mishima: Samurai writer |
Ελληνικές μεταφράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η Μαρκησία Ντε Σαντ : Π. Ευαγγελίδης (Άγρα)
- Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα : Β. Κατσάνης (Ζαχαρόπουλος)
- Δίψα για έρωτα : Γ. Κοβαλένκο (Καστανιώτης)
- Ο ήχος των κυμάτων : Γ. Κοβαλένκο (Καστανιώτης)
- Εξομολογήσεις μιας μάσκας : Λ. Θεοδωρακόπουλος (Οδυσσέας)
- Μετά το συμπόσιο : Ντ. Κισκίνη (Παρατηρητής)
- Η ηθική των Σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία : Γ. Βλάχος (Ερατώ)
- Η θάλασσα της γονιμότητας (Καστανιώτης)
- (α΄ βιβλίο) Ανοιξιάτικο χιόνι : Α. Μανωλίδης
- (β΄ βιβλίο) Αφηνιασμένα άλογα : Γ. Κοβαλένκο & Στ. Παπασταύρου
- (γ΄ βιβλίο) Ο ναός της αυγής : Γ. Κοβαλένκο
- (δ΄ βιβλίο) Ο εκπεσών άγγελος : Γ. Κοβαλένκο
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Κέσα, Λώρη (1 Μαρτίου 2009). «Ο Ιάπωνας Αγιος Σεβαστιανός». Το Βήμα (Αθήνα). https://www.tovima.gr/2009/03/01/books-ideas/o-iapwnas-agios-sebastianos/. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2022.
- ↑ Τζίμα, Αθηνά (21 Νοεμβρίου 2014). «Μισίμα. Ο Ιάπωνας συγγραφέας που έκανε χαρακίρι σε ζωντανή μετάδοση. Λάτρευε την Ελλάδα, ήταν υποψήφιος τρεις φορές για Νόμπελ που τα έχασε, λόγω των ακροδεξιών του απόψεων». Η μηχανή του χρόνου (www.mixanitouxronou.gr). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2022.
- ↑ Ανώνυμος [ΤοΒΗΜΑ Team] (25 Νοεμβρίου 2010). «Σαν σήμερα (25/11/1970) αυτοκτόνησε ο Γιούκιο Μισίμα». Το Βήμα (Αθήνα). https://www.tovima.gr/2010/11/25/culture/b-san-simera-25-11-1970-b-br-aytoktonise-o-gioykio-misima/. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Ιστορικό Λεύκωμα. 11 (1970). Αθήνα: Η Καθημερινή. 1998, σελ. 150.
- ↑ Βλάχος, Γιώργος Σ. (2007). «Επίμετρο». Η ηθική των σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία. By Μισίμα, Γιούκιο. Αθήνα: Εκδόσεις Ερατώ. σελίδες 115–124. ISBN 9789602291160.
Άλλες πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βιογραφικό του Μισίμα στο kirjasto
- Στόουκς, Χένρυ Σκοτ (2009). Η ζωή και ο θάνατος του Γιούκιο Μισίμα. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη. ISBN 9789600347937.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη λογοτεχνία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |