Μετάβαση στο περιεχόμενο

Όρος των Ελαιών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 31°46′40.606″N 35°14′44.470″E / 31.77794611°N 35.24568611°E / 31.77794611; 35.24568611

Όρος των Ελαιών
Χάρτης
Ύψος760 μέτρα
ΟροσειράΙεροσολυμιτικοί λόφοι
ΉπειροςΑσία
ΧώρεςΙσραήλ
wikidata (π • σ • ε )

Το Όρος των Ελαιών (εβραϊκά: הַר הַזֵּיתִים‬, Har ha-Zeitim, αραβικά: جبل الزيتون, الطور‎‎, Jabal al-Zaytun, Al-Tur) είναι μια ορεινή ράχη που βρίσκεται ανατολικά και ακριβώς δίπλα στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ.[1] Το βουνό έχει ύψος 826 μέτρα και ανήκει στα όρη της Ιουδαίας. Πήρε το όνομά του από τους ελαιώνες που κάλυπταν κάποτε τις πλευρές του βουνού.

Το νότιο τμήμα του όρους χρησιμοποιούταν ως εβραϊκό νεκροταφείο από το βασίλειο της Ιουδαίας[2] για περισσότερα από 3.000 χρόνια, έχει περίπου 150.000 τάφους και έχει κεντρική θέση στην παράδοση των εβραϊκών κοιμητηρίων.[3] Το όρος των Ελαιών αναφέρεται αρκετές φορές στη Βίβλο καθώς βρισκόταν στο δρόμο ανάμεσα στην Ιερουσαλήμ και τη Βηθανία, ενώ στους πρόποδές του βρίσκεται ο κήπος της Γεσθημανής.

Αρκετά σημαντικά γεγονότα από τη ζωή του Ιησού, όπως αναφέρονται στα Ευαγγέλια, έλαβαν χώρα στο Όρος των Ελαιών, και στις Πράξεις των Αποστόλων, το όρος των Ελαιών περιγράφεται ως το μέρος στο οποίο πραγματοποιήθηκε η Ανάληψη του Ιησού. Λόγω της σημασίας του τόσο με τον Ιησού όσο και με την Παναγία, το Όρος των Ελαιών αποτελεί τόπο χριστιανικής λατρείας από τους αρχαίους χρόνους και σήμερα είναι σημαντικός τόπος προσκυνήματος για τους χριστιανούς, τους καθολικούς και τους προτεστάντες.

Το μεγαλύτερο μέρος στην κορυφή του όρους ανήκει στο Αλ-Τουρ, ένα πρώην χωριό και σήμερα γειτονιά της ανατολικής Ιερουσαλήμ με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να είναι μουσουλμάνοι.

Γεωγραφία και γεωλογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Όρος των Ελαιών είναι μία από τις τρεις κορυφές μιας μικρής οροσειράς μήκους 3,5 χιλιομέτρων ανατολικά της παλιάς Ιερουσαλήμ, από την οποία διαχωρίζεται από την κοιλάδα των Κέδρων. Η κορυφή στο βόρειο τμήμα της είναι το όρος Σκοπός, στα 826 μέτρα, ενώ η κορυφή στο νότιο τμήμα είναι το όρος της Διαφθοράς, με ύψος 747 μέτρα. Το υψηλότερο σημείο του όρους των Ελαιών είναι το Ατ-Τουρ, στα 818 μέτρα.[4] Η κορυφογραμμή λειτουργεί ως υδατοκρίτης και η ανατολική πλευρά του είναι η αρχή της ερήμου της Ιουδαίας.

Η κορυφογραμμή αποτελείται από ωκεάνια ιζηματογενή πετρώματα της ύστερης κρητιδικής περιόδου, και αποτελείται από μαλακή κιμωλία και σκληρό πυριτόλιθο. Ενώ η κιμωλία εξορύσσεται εύκολα, δεν είναι αρκετά ισχυρό υλικό για χρήση σε κατασκευές, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το όρος δεν χτίστηκε ποτέ αλλά, αντ' αυτού, διαθέτει πολλές τεχνητές σπηλιές-τάφους.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο τάφος του Αβεσσαλώμ

Από τους βιβλικούς χρόνους μέχρι σήμερα, το Όρος των Ελαιών είναι τόπος ταφής των Εβραίων. Η νεκρόπολη στη νότια κορυφογραμμή, στη θέση του σημερινού χωριού Σιλβάν, ήταν ο τόπος ταφής των πιο σημαντικών πολιτών της Ιερουσαλήμ κατά την περίοδο των βιβλικών βασιλέων.[2] Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 150.000 τάφοι στο βουνό, συμπεριλαμβανομένων των τάφων που παραδοσιακά συνδέονται με τον Ζαχαρία και τον Αβεσσαλώμ. Στο άνω τμήμα της πλαγίας βρίσκεται ο τάφος των προφητών Αγγαίου, Ζαχαρία και Μαλαχία. Αξιοσημείωτοι ραβίνοι θαμμένοι στο όρος είναι ο Τσαΐμ ιμπν Αττάρ και άλλοι από τον 15ο αιώνα έως σήμερα.

Ρωμαίοι στρατιώτες από την 10η λεγεώνα στρατοπέδευσαν στο όρος κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ το έτος 70 ΚΧ. Η θρησκευτική τελετή που σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου μήνα πραγματοποιήθηκε στο Όρος των Ελαιών στις ημέρες του Δεύτερου Ναού.[5] Μετά την καταστροφή του Ναού, οι Εβραίοι γιόρτασαν το Σουκότ στο Όρος των Ελαιών. Πραγματοποιούσαν προσκυνήματα στο Όρος των Ελαιών, επειδή ήταν 80 μέτρα ψηλότερα από το Όρος του Ναού και προσφέρει μια πανοραμική θέα της περιοχής του Ναού. Έγινε παραδοσιακό μέρος όπου οι Εβραίοι θρηνούν για την καταστροφή του ναού, ιδιαίτερα κατά το Τισα Μπ'Αβ.[5] Στα μέσα της δεκαετίας του 1850, οι κάτοικοι της Σιλβάν δέχονταν 100 £ ετησίως από τους Εβραίους, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η βεβήλωση των τάφων στο βουνό.[6]

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μεναχέμ Μπέγκιν ζήτησε να ταφεί στο Όρος των Ελαιών και όχι στο εθνικό κοιμητήριο στο Όρος Χερτσλ.[7]

Κατάσταση μετά το 1948

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948, η Ιορδανία πρότεινε στο πλαίσιο των συμφωνιών της ανακωχής της 3ης Απριλίου 1949 να επιτρέψει «την ελεύθερη πρόσβαση στους ιερούς χώρους και τα πολιτιστικά ιδρύματα και τη χρήση των νεκροταφείων στο Όρος των Ελαιών». Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της 19ετούς ιορδανικής κατοχής της Δυτικής Όχθης, οι όροι δεν ακολουθήθηκαν. Οι μη ισραηλινοί χριστιανοί προσκυνητές είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν το Όρος, αλλά οι Εβραίοι όλων των χωρών και οι περισσότεροι μη Εβραίοι πολίτες του Ισραήλ είχαν αποκλειστεί από την είσοδο στην Ιορδανία και κατά συνέπεια δεν ήταν σε θέση να ταξιδέψουν στην περιοχή.[8][9][10]

Μέχρι το τέλος του 1949, και κατά τη διάρκεια της Ιορδανίας κατοχής της θέσης, ορισμένοι Άραβες κάτοικοι ξερίζωσαν επιτύμβιες στήλες και όργωσαν τη γη στα νεκροταφεία και κατ' εκτίμηση συνολικά 38.000 ταφόπλακες καταστράφηκαν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τέσσερις δρόμοι κατασκευάστηκαν στο νεκροταφείο, με αποτέλεσμα την καταστροφή τάφους συμπεριλαμβανομένων και εκείνων διάσημων προσώπων. Ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν επέτρεψε την κατασκευή του ξενοδοχείου InterContinental κατά στη κορυφή του Όρους των Ελαιών, μαζί με ένα δρόμο που διασχίζει το νεκροταφείο. Τάφοι κατεδαφίστηκαν για να δημιουργηθεί χώρος για χώρους στάθμευσης και για ένα πρατήριο καυσίμων.[11][12][13]

Ο τάφος του Ζαχαρία και ο τάφος του Μπενέι Χέζιρ

Μετά τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967 και την ισραηλινή κατάληψη της ανατολικής Ιερουσαλήμ, η κυβέρνηση ξεκίνησε εργασίες αποκατάστασης και άνοιξε εκ νέου το νεκροταφείο για ταφές. Η μονομερής προσάρτηση της ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ το 1980 καταδικάστηκε ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου και κρίθηκε άκυρη από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το ψήφισμα 478 του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Πρόσφατα γεγονότα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2010 το ιουδαϊκό νεκροταφείο στο Όρος των Ελαιών έχει γίνει συχνά στόχος βανδαλισμών από Άραβες. Τάφοι έχουν δεχτεί επίθεση.[εκκρεμεί παραπομπή] Τάφοι σημαντικών προσώπων που έχουν καταστραφεί από βανδάλους περιλαμβάνουν αυτούς του Gerrer Rebbe και του Μεναχέμ Μπέγκιν.

Στις 6 Νοεμβρίου 2010, μια εθνική επιτροπή τοποθετήθηκε από την Ιουδαϊκή Διασπορά ώστε να διορθώσει την βεβήλωση του ιουδαϊκού κοιμητηρίου. Σύμφωνα με έναν από τους θεμελιωτές του, η πρωτοβουλία λήφθηκε μόλις έγιναν αντιληπτοί οι κατεστραμμένοι τάφοι με "μια τόσο κακόβουλη συμπεριφορά η οποία ξεπερνά την φαντασία".

Τοπόσημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αραβική γειτονιά ατ-Τουρ βρίσκεται στη κορυφή του βουνού, ενώ οι πανεπιστημιουπόλεις στο όρος Σκοπός τόσο του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ όσο και του Κέντρο του Πανεπιστημίου Πρίγκχαμ Γιανγκ της Ιερουσαλήμ φτάνουν στο βόρειο άκρο του βουνού. Αξιοθέατα στο Όρος των Ελαιών περιλαμβάνουν το τάφο του Αβεσσαλώμ, τον τάφο του Ζαχαρία, την Εκκλησία όλων των Εθνών, την ρωσική Εκκλησία της Μαρίας της Μαγδαληνής, Εκκλησία Ντόμινους Φλέβιτ, το Παρεκκλήσι της Αναλήψεως, τη Γεσθημανή, το Τάφο της Παναγίας, την Εκκλησία Πάτερ Νόστερ, το ξενοδοχείο Seven Arches, το νοσοκομείο Augusta Victoria, το Orson Hyde Memorial Garden και τη γειτονιά Μπέιτ Όροτ. Στους πρόποδες του βουνού βρίσκεται το Εθνικό Πάρκο Εμέκ Τζουρίμ.

Εικόνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ This is Jerusalem Menashe Har-El, Canaan Publishing House, Jerusalem, 1977, p. 117
  2. ↑ 2,0 2,1 The Necropolis from the Time of the Kingdom of Judah at Silwan, Jerusalem, David Ussishkin, The Biblical Archaeologist, Vol. 33, No. 2 (May, 1970), pp. 33-46,
  3. ↑ International committee vows to restore Mount of Olives Αρχειοθετήθηκε 2014-02-02 στο Wayback Machine., Ynet.
  4. ↑ Hull, Edward (1885). Mount Seir, Sinai and Western Palestine. Richad Bently and Son, London. σελ. 152. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Har-el, Menashe (1977). This is Jerusalem. Jerusalem: Canaan. σελίδες 120–123. 
  6. ↑ Menashe Har-El (Απριλίου 2004). Golden Jerusalem. Gefen Publishing House Ltd. σελ. 244. ISBN 978-965-229-254-4. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2010. 
  7. ↑ Sheleg, Yair (4 Ιουλίου 2007). «The good jailer». Haaretz. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  8. ↑ To Rule Jerusalem By Roger Friedland, Richard Hecht, 2000, p. 39, "Tourists entering East Jerusalem had to present baptismal certificates or other proof they were not Jewish."
  9. ↑ Thomas A Idinopulos, Jerusalem, 1994, p. 300, "So severe were the Jordanian restrictions against Jews gaining access to the old city that visitors wishing to cross over from west Jerusalem...had to produce a baptismal certificate."
  10. ↑ Armstrong, Karen, Jerusalem: One City, Three Faiths, 1997, "Only clergy, diplomats, UN personnel, and a few privileged tourists were permitted to go from one side to the other. The Jordanians required most tourists to produce baptismal certificates — to prove they were not Jewish...."
  11. ↑ Bronner, Ethan; Kershner, Isabel (2009-05-10). «Parks Fortify Israel's Claim to Jerusalem». The New York Times. http://www.nytimes.com/2009/05/10/world/middleeast/10jerusalem.html?_r=1&pagewanted=2&em. Ανακτήθηκε στις 2010-03-27. 
  12. ↑ «Fact Sheets #8 – Jerusalem». Jewish Virtual Library. 19 Μαΐου 2005. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2007. 
  13. ↑ Nadav Shragai, The Mount of Olives under Jordanian Rule Αρχειοθετήθηκε 2012-04-01 στο Wayback Machine., JCPA 2009 and references

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Όρος_των_Ελαιών&oldid=10851429"