Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ίαν Φλέμινγκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ίαν Φλέμινγκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ian Lancaster Fleming (Αγγλικά)
Γέννηση28  Μαΐου 1908
Μέιφερ
Θάνατος12  Αυγούστου 1964
Κάντερμπερι
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςSevenhampton
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΚολέγιο Ήτον
Βασιλικό Στρατιωτικό Κολέγιο, Σάντχερστ (έως 1927)
Πανεπιστήμιο του Μονάχου
Πανεπιστήμιο της Γενεύης
Durnford School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
συγγραφέας
μυθιστοριογράφος
σεναριογράφος
πεζογράφος
ναυτικός
ΕργοδότηςΓραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών
Περίοδος ακμής1953
Οικογένεια
ΣύζυγοςAnn Fleming (από 1952)
ΣύντροφοςMonique Panchaud de Bottens
ΤέκναCaspar Robert Fleming
ΓονείςValentine Fleming και Evelyn St. Croix Fleming
ΑδέλφιαPeter Fleming
Amaryllis Fleming
Michael Valentine Paul Fleming
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΒασιλικό Ναυτικό του Ηνωμένου Βασιλείου
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Ιστότοπος
ianfleming.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ίαν Λάνκαστερ Φλέμινγκ (Ian Lancaster Fleming, 28 Μαΐου 1908 - 12 Αυγούστου 1964) ήταν Άγγλος συγγραφέας. Έγινε διάσημος για τη σειρά κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων του πράκτορα Τζέιμς Μποντ, με το πρώτο, το Casino Royale, να κυκλοφορεί το 1953. Ο Φλέμινγκ είχε ο ίδιος υπηρετήσει στην υπηρεσία αντικατασκοπείας του βρετανικού πολεμικού ναυτικού.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο `Ιαν Φλέμινγκ γεννήθηκε στην οδό Γκρην 27, στο πλούσιο προάστιο Μέιφαιρ του Λονδίνου[1]. Μητέρα του ήταν η γνωστή στους κοσμικούς κύκλους του Λονδίνου `Εβελυν Σεν Κρουά Ρόουζ-Φλέμινγκ (1885-1964) και πατέρας του ο Βάλενταϊν Φλέμινγκ (1882-1917), συντηρητικός βουλευτής από το 1910 και αξιωματικός που σκοτώθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον βαθμό του ταγματάρχη (ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε γράψει τότε μία νεκρολογία του στους Τάιμς[2]).

Ο μεγαλύτερος αδελφός του `Ιαν, ο Πήτερ (1907–1971), έγινε ταξιδιωτικός συγγραφέας και νυμφεύθηκε την ηθοποιό Σήλια Τζόνσον[3], ενώ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε σε επιχειρήσεις στις κατεχόμενες Νορβηγία και Ελλάδα[3]. Υπήρχαν και δύο μικρότεροι αδελφοί, ο Μάικλ (1913–1940) και ο Ρίτσαρντ (1911–1977), καθώς και μία ετεροθαλής αδελφή, νόθα κόρη της μητέρας, η τσελίστρια Αμαρυλλίς Φλέμινγκ (1925–1999), της οποίας πατέρας ήταν ο καλλιτέχνης Αύγουστος Τζων[4].

Εκπαίδευση και νεανική ηλικία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την ηλικία των 6 ετών ο Ίαν Φλέμινγκ κλείστηκε στο εσωτερικό Σχολείο Durnford στο Ντόρσετ. Δεν του άρεσε εκεί: το φαγητό ήταν απαίσιο και οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν[5].

A building in the Tudor style with a courtyard in front
Το Κολέγιο Ήτον, όπου έζησε ο Φλέμινγκ από το 1921 ως το 1927.

Το 1921 ο Φλέμινγκ εγγράφηκε στο Κολέγιο Ήτον. Παρότι στα ακαδημαϊκά μαθήματα δεν είχε ιδιαίτερες επιδόσεις, διακρίθηκε στον αθλητισμό και κατείχε τον τίτλο Victor Ludorum («Νικητή των παιχνιδιών») δύο χρονιές (1925-1927)[6]. Είχε επίσης την επιμέλεια ενός σχολικού περιοδικού, του The Wyvern[7]. Ωστόσο, η διαγωγή του τον έφερε σε σύγκρουση με τον υπεύθυνο διαμονής E.Β. Σλέιτερ, τον οποίο ενοχλούσε η συμπεριφορά του Φλέμινγκ, το ότι έβαζε μπριγιαντίνη στα μαλλιά, κατείχε αυτοκίνητο και είχε σχέσεις με γυναίκες[5]. Ο Σλέιτερ έπεισε τη μητέρα του Φλέμινγκ να τον βγάλει από το Ήτον ένα εξάμηνο νωρίτερα και να τον βάλει σε ένα εισαγωγικό φροντιστήριο για το Βασιλικό Στρατιωτικό Κολέγιο στο Σάντχερστ[5]. Από εκεί έφυγε λίγους μήνες αργότερα, έχοντας κολλήσει γονόρροια[6].

Το 1927, για να τον προετοιμάσει για εισαγωγή στο Φόρειν Όφις, η μητέρα του τον έστειλε στο Τένερχοφ, στο Κιτσμπύελ της Αυστρίας, ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο που διοικούσαν ένας Βρετανός πρώην κατάσκοπος, ο Ερνάν Φορμπς Ντένις και η μυθιστοριογράφος σύζυγός του, Φύλις Μπετόμ[8]. Αφού βελτίωσε εκεί τη δεξιότητά του στις γλώσσες, ο Φλέμινγκ φοίτησε για λίγο στα Πανεπιστήμια του Μονάχου και της Γενεύης[7]. Στη Γενεύη ο Φλέμινγκ άρχισε μία ρομαντική σχέση με τη Μονίκ Πανσώ ντε Μποτόμ (Monique Panchaud de Bottomes) και το ζευγάρι αρραβωνιάστηκε το 1931[9]. Ωστόσο, η μητέρα του διαφωνούσε με τη σχέση και κατάφερε να τη διαλύσει[10]. Ο Φλέμινγκ έκανε αίτηση εισαγωγής στο Φόρειν Όφις, αλλά απέτυχε στις εξετάσεις. Και πάλι η μητέρα του παρενέβη: μίλησε με τον σερ Ρόντερικ Τζόουνς, επικεφαλής του Πρακτορείου Reuters, και τον Οκτώβριο του 1931 ο γιος της εξασφάλισε μία θέση «υποσυντάκτη» (sub-editor) και δημοσιογράφου εκεί[7]. Το 1933 το πρακτορείο τον έστειλε στη Μόσχα, όπου κάλυψε τη σταλινική δίκη 6 μηχανικών της βρετανικής εταιρείας Metropolitan-Vickers. Ενώ βρισκόταν εκεί, ο Φλέμινγκ έκανε αίτηση για μία συνέντευξη με τον Ιωσήφ Στάλιν και προς έκπληξή του έλαβε απάντηση με υπογεγραμμένο από τον Σοβιετικό ηγέτη σημείωμα, που ζητούσε συγγνώμη για το ότι δεν μπορούσε να προσέλθει σε αυτή.

Ο Φλέμινγκ υπέκυψε σε οικογενειακές πιέσεις τον Οκτώβριο του 1933 και μεταπήδησε στον τραπεζικό-οικονομικό κλάδοn, με μία θέση στην Cull & Co. και μετά (1935) στην Rowe & Pitman του Μπίσοπσγκέιτ ως χρηματιστής. Απέτυχε και στις δύο θέσεις. Στις αρχές του 1939, άρχισε μία σχέση με την Ανν Ο' Νηλ, σύζυγο του βαρόνου Ο' Νηλ.

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ναυαρχείο, όπου ο Φλέμινγκ εργάσθηκε στο Τμήμα Αντικατασκοπείας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τον Μάιο του 1939 ο Φλέμινγκ επιστρατεύθηκε από τον υποναύαρχο Τζων Χ. Γκόντφρεϋ, διοικητή της Αντικατασκοπείας του Βασιλικού Ναυτικού, ως προσωπικός του βοηθός, με πλήρη απασχόληση από τον Αύγουστο του 1939[11] με το κωδικό όνομα «17F»[12]. Ο βιογράφος του Φλέμινγκ Άντριου Λύσετ (Lycett) σημειώνει ότι ο Φλέμινγκ «δεν είχε προφανή προσόντα για τη θέση αυτή». Ως μέρος της αποστολής του, κατατάχθηκε στο Σώμα Εθελοντών Εφέδρων Αξιωματικών του Ναυτικού τον Ιούλιο του 1939, αρχικώς ως υποπλοίαρχος[13] και λίγους μήνες αργότερα με προαγωγή ως αντιπλοίαρχος[14].

Ο Φλέμινγκ αποδείχθηκε πολύ χρήσιμος ως προσωπικός βοηθός του Γκόντφρεϋ και επέδειξε εξαιρετικές διοικητικές ικανότητες [7]. Ο Γκόντφρεϋ ήταν εριστικός χαρακτήρας και είχε αντιπάθειες σε κυβερνητικούς κύκλους, οπότε χρησιμοποιούσε συχνά τον Φλέμινγκ ως σύνδεσμο με άλλους τομείς της κυβερνητικής στρατιωτικής διοικήσεως κατά τον πόλεμο, όπως την Secret Intelligence Service, το Political Warfare Executive, το Special Operations Executive (SOE), την Joint Intelligence Committee και το πρωθυπουργικό γραφείο[15].

Επιλεγμένα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία με τον Τζέιμς Μποντ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παιδικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μη φανταστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Diamond Smugglers, 1957
  • Thrilling Cities, 1963. Οι αμερικανικές εκδόσεις περιλαμβάνουν τη σύντομη ιστορία 007 in New York.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ General Register Office, England and Wales Civil Registration Indexes (1837–1915), τόμος 1a, σελ. 420a.
  2. ↑ Lycett 1996, σελ. 12.
  3. ↑ 3,0 3,1 name="PF Obit (1971)"
  4. ↑ Fleming, Fergus (5 Αυγούστου 1999). «Obituary: Amaryllis Fleming». The Independent (Λονδίνο). http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/obituary-amaryllis-fleming-1110720.html. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2011. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 DelFattore 1989, σελ. 86.
  6. ↑ 6,0 6,1 Macintyre 2008, σελ. 33.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 name="Lycett (DNB)"
  8. ↑ DelFattore 1989, σελ. 87.
  9. ↑ Chancellor 2005, σελ. 17.
  10. ↑ Macintyre 2008, σελ. 34.
  11. ↑ Lycett 1996, σελ. 99.
  12. ↑ Gant 1966, σελ. 45.
  13. ↑ Lycett 1996, σελ. 101.
  14. ↑ Lycett 1996, σελ. 103.
  15. ↑ Chancellor 2005, σελ. 28.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ίαν_Φλέμινγκ&oldid=10675258"