Άρης Μαλιαγρός
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Άρης Μαλιαγρός | |
|---|---|
| Γέννηση | 17 Αυγούστου 1895 Αργοστόλι |
| Θάνατος | 18 Δεκεμβρίου 1984 Ελλάδα |
| Αιτία θανάτου | νόσος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | ηθοποιός θεάτρου, τραγουδιστής, ηθοποιός ταινιών και ηθοποιός |
| Όργανα | φωνή |
| Είδος τέχνης | όπερα |
| Βραβεύσεις | Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα |
Ο Άρης Μαλιαγρός (συχνά και Άρης Μαλλιαγρός) (Αργοστόλι, 17 Αυγούστου 1895 - 18 Δεκεμβρίου 1984) ήταν τενόρος και ηθοποιός[1], ο οποίος διακρίθηκε σε ρόλους αριστοκράτη, όπως ο Γιώργος Γαβριηλίδης και ο Χρήστος Τσαγανέας. Ήταν γνωστός παλιά και ως ο κύριος με το μονόκλ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο Λότνερ και στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στο Φιόρο του Λεβάντε (1914). Στη συνέχεια έπαιξε στα έργα: Χριστινάκι (1916), Σοκολατένιος στρατιώτης (1918 - 19), Μπατερφλάι, Τραβιάτα (1919 - 1920), Βαφτιστικός (1920 - 1921), Κοντέσα του χορού (1922), Ο αρχοντοχωριάτης, Ο κατά φαντασίαν ασθενής, Μισάνθρωπος, Ο φιλάργυρος, Η τρικυμία, Άμλετ, Βασιλιάς Ληρ, Ο έμπορος της Βενετίας, Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι, Κυμβελίνος, Εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ, Το φιντανάκι, Αρραβωνιάσματα, Πειρασμός, Βαβυλωνία κ.ά. Το 1950 εμφανίστηκε με την "Ελληνική Σκηνή" και από το 1951 στο Εθνικό Θέατρο στα έργα: Αντίζηλοι, Ερωτικά παιχνίδια, Αστέρι της Σεβίλης, Τα λάθη μιας νύχτας, Ο δύσκολος, Αχαρνής, Ο φιλάργυρος, Το τραγούδι της κούνιας, Η ηδονή της τιμιότητας κ.ά.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1917 | Ανήφορος του Γολγοθά | Φαρισαίος |
| 1930 | Φίλησέ με, Μαρίτσα | Άρης Βράμης [2] |
| 1961 | Οι χαραμοφάηδες | Λέανδρος |
| Ενώ σφύριζε το τρένο | ||
| Οι 900... της Μαρίνας[3] | Σπύρος Δαλέγκος | |
| 1962 | Ζήτω η τρέλα | |
| Οι γυναίκες θέλουν ξύλο | ||
| Ο γαμπρός μου ο δικηγόρος | Μαυρουλέας | |
| 1963 | Τρίτη και 13 | Λεωνίδας Μασουρίδης |
| 1964 | Η βίλα των οργίων | Χριστόφορος Τσιμισκής |
| Ο εμίρης και ο κακομοίρης | πρόξενος | |
| Το δόλωμα | χαρτοπαίκτης | |
| Αν έχεις τύχη | Αυστραλός πρόξενος | |
| 1965 | Ο ουρανοκατέβατος | Άλκης Χατζηαμπέογλου |
| Μοντέρνα σταχτοπούτα[4] | Τριάντης | |
| 1966 | Ο ξυπόλυτος πρίγκηψ | Ιάκωβος |
| Ο καμπούρης | ||
| Η γυναίκα μου τρελάθηκε | Τέλης | |
| Διπλοπενιές | Περικλής | |
| Ντάμα σπαθί | γιατρός | |
| Άνθρωπος για όλες τις δουλειές | παππούς | |
| 1967 | Οι θαλασσιές οι χάντρες | Σωκράτης Κανιάτογλου |
| Η κόρη μου η ψεύτρα | Κεραλής | |
| Κάτι κουρασμένα παλικάρια | Αργύρης Λουμπάκης | |
| 1968 | Επιχείρησις Απόλλων | πρέσβης |
| 1971 | Ο επαναστάτης Ποπολάρος | κόντε Τσέζαρε Ροζάρο |
| 1972 | Η Ρένα είναι οφσάιντ | πρόεδρος Κοκκιναϊκού |
| Η αλίκη δικτάτωρ | πρώην βουλευτής |
Βλ. επίσης, φιλμογραφία και σχετικές ημερομηνίες της Finos Film[5].
Θεατρικές Παραστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Μαλιαγρός Άρης». Εικονικό Μουσείο Αρχείου Κουνάδη.
- ↑ Αργύρης, Τσιάπος. Οι πρώτες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Σέρρες: Α. Τσιάπος. σελ. 329–344. ISBN 978-960-93-7608-2.
- ↑ «Οι 900... της Μαρίνας». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Μοντέρνα σταχτοπούτα'». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Άρης Μαλιαγρός». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2021.