Isuzu

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Isuzu
ΚλάδοςΑυτοκινητιστική Βιομηχανία
Ίδρυση1916, πριν 108 έτη (1916)
ΈδραΓιοκοχάμα, Ιαπωνία
ΠροϊόνταΑυτοκίνητα
Φορτηγά
Λεωφορεία
Υπάλληλοι8.056 (2022)
ΜητρικήGeneral Motors (1998 - 2019)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Isuzu Motors Ltd. (ιαπωνικά: いすゞ自動車株式会社, Hepburn: Isuzu Jidōsha Kabushiki-Kaisha), κοινώς γνωστή ως Isuzu, είναι μια ιαπωνική πολυεθνική αυτοκινητοβιομηχανία με έδρα τη Γιοκοχάμα, Νομός Kanagawa. Η κύρια δραστηριότητά της είναι η παραγωγή, εμπορία και πώληση επαγγελματικών οχημάτων Isuzu και κινητήρων ντίζελ.

Η εταιρεία έχει επίσης μια σειρά από θυγατρικές και συνεργασίες σχεδόν παγκωσμίος, συμπεριλαμβανομένων των UD Trucks, Anadolu Isuzu (μια τουρκική συνεργασία με τον όμιλο Anadolu), Sollers-Isuzu (μια ρωσική συνεργασία με τη Sollers JSC - Η παραγωγή σταμάτησε τον Μάρτιο του 2022, το μερίδιο της Isuzu μεταφέρθηκε στην Sollers τον Ιούλιο του 2023), SML Isuzu (μια ινδική επιχείρηση παλαιότερα γνωστή ως Swaraj Mazda), Jiangxi Isuzu Motors (μια κινεζική συνεργασία με την Jiangling Motors Company Group), Isuzu Astra Motor Indonesia, Isuzu Μαλαισία (Isuzu HICOM), Industries Mécaniques Maghrébines, Isuzu UK, Isuzu Νότια Αφρική, Isuzu Φιλιππίνες, Taiwan Isuzu Motors, Isuzu Vietnam, Isuzu Motors India και BYD Isuzu.

Η Isuzu έχει εργοστάσια συναρμολόγησης και παραγωγής στη Fujisawa, τα οποία βρίσκονται εκεί από τότε που ιδρύθηκε η εταιρεία με παλαιότερες επωνυμίες, καθώς και στους νομούς Tochigi και Hokkaidō. Τα οχήματα με το σήμα Isuzu πωλούνται στις περισσότερες εμπορικές αγορές παγκοσμίως. Η κύρια αγορά της Isuzu επικεντρώνεται στα εμπορικά πετρελαιοκίνητα φορτηγά, λεωφορεία και κατασκευές, ενώ ο Ιάπωνας ανταγωνιστής της, Yanmar, εστιάζει σε κινητήρες και γεννήτριες εμπορικού επιπέδου. 

Οι πετρελαιοκινητήρες Isuzu χρησιμοποιούνται από δεκάδες κατασκευαστές οχημάτων, συμπεριλαμβανομένης της General Motors.

Παίρνωντας το όνομά του από τον ποταμό Isuzu, το kanji της Isuzu (五十鈴) σημαίνει «πενήντα καμπάνες».

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Isuzu Sumida

Η ιστορία της Isuzu Motors ξεκίνησε το 1916, όταν η Tokyo Ishikawajima Shipbuilding and Engineering Co., Ltd. σχεδίασε μια συνεργασία με την Tokyo Gas and Electric Industrial Company για την κατασκευή αυτοκινήτων. Το επόμενο βήμα έγινε το 1918, όταν ξεκίνησε μια τεχνική συνεργασία με την Βρετανική Wolseley Motors Limited, παρέχοντας αποκλειστικά δικαιώματα για την παραγωγή και τις πωλήσεις οχημάτων Wolseley στην Ανατολική Ασία από κιτ συναρμολόγησης και παραγωγής. Το 1919 ήρθε το πρώτο επιβατικό αυτοκίνητο παραγωγής στην Ιαπωνία, ένα μοντέλο Wolseley, το Fifteen A9 15/40 НР στο Ναυπηγείο Ishikawajima του Τόκιο στο εργοστάσιο Fukagawa. Το φορτηγό CP προέλευσης Wolseley ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα. 550 από αυτά παράχθηκαν μέχρι το 1927.[1] Το 1923 η Ιαπωνία καταστράφηκε από τον σεισμό του Κάντο, ο οποίος κατέστησε άχρηστη τη νεοσύστατη υποδομή μεταφορών που εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από κρατικούς σιδηροδρόμους λόγω των στριμμένων γραμμών. Οχήματα βαρέων κατασκευών εισήχθησαν από τις εταιρείες των Ηνωμένων Πολιτειών GMC και Ford για να βοηθήσουν στην ανάκτηση και την ανακατασκευή, και η εταιρεία προσπάθησε να συμβάλει και αυτήν με την παραγωγή οχημάτων τοπικής κατασκευής και βαρέων επαγγελματικών οχημάτων. Το 1927 η εταιρεία παρουσίασε την χωρητικότητα φορτίου 2 τόνων "Sumida P-type truck" εξοπλισμένο με κινητήρα Α6 και όχημα 1 τόνου "Sumida M-type No. 1 bus" εξοπλισμένο με κινητήρα Α4. Το όνομα "sumida" χρησιμοποιήθηκε από τον ποταμό Sumida καθώς το εργοστάσιο στη Fukagawa ήταν κοντά στην περιοχή.

Το 1929 η IHI Corporation, διαχώρισε μέρος της μεταποιητικής της δραστηριότητας και συγχωνεύθηκε με την DAT Automobile Manufacturing Inc. (προκάτοχος της Nissan) και άλλαξε το όνομά της σε Jidosha Kogyo Co., Ltd. (Automobile Industries Co., Ltd.) Οι ονομασίες που χρησιμοποιούνται για τα προϊόντα αυτής της εταιρείας, που κυκλοφορούν ως "Sumida" και "Chiyoda", έχουν ιδιαίτερη σημασία στην Ιαπωνία. Το Chiyoda είναι μια συνοικία στο Τόκιο όπου βρίσκεται το Αυτοκρατορικό Παλάτι και το Sumida αναφέρεται σε ένα ποτάμι που διασχίζει το Τόκιο περίπου 3,59 kilometres (2,23 mi) ανατολικά του Αυτοκρατορικού Παλατιού. Το 1934 το Tsurumi Factory άνοιξε με την επωνυμία της εταιρείας Automobile Industry Co., Ltd. και το 1937 η Automobile Industries αναδιοργανώθηκε και σχηματίστηκε σε μια νέα εταιρεία, την Tokyo Automobile Industries Co., Ltd. και ιδρύθηκε με κεφάλαιο 1.000.000 ¥. Η εταιρεία συνέχισε να κατασκευάζει φορτηγά βαρέως τύπου και επιβατικά λεωφορεία, συνειδητοποιώντας την ανάγκη εκσυγχρονισμού της υποδομής μεταφορών της Ιαπωνίας και ήταν ένας από τους κύριους κατασκευαστές για τον Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Στρατό μαζί με την Mitsubishi Heavy Industries και είχε εταιρική συνεργασία με την Yasuda Zaibatsu. Ένα από τα οχήματα που παρήγαγε για την πολεμική προσπάθεια ήταν το τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού Sumida M.2593. Το 1942, η Hino Heavy Industries αποσχίστηκε από την Tokyo Automobile Industries και έγινε μια ξεχωριστή εταιρεία. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η εταιρεία μετονομάστηκε τελικά σε Isuzu (από τον ποταμό Isuzu) το 1949, μετά από συνάντηση με το Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας της Ιαπωνικής Κυβέρνησης (MITI).[2]

Η παραγωγή φορτηγών και λεωφορείων των σειρών TX40 και TU60 και του λεωφορείου Isuzu Sumida ξεκίνησε ξανά το 1945, με την άδεια των αρχών κατοχήςνκαι παρέμεινε ο πρωταρχικός στόχος της κατασκευής για την εταιρεία, μαζί με την παραγωγή κινητήρων ντίζελ. Το 1958 κατασκευάστηκε ένα εργοστάσιο στη Fujisawa, Kanagawa, και το 1959 το Isuzu Elf εισήχθη ως μεσαίο φορτηγό "χωρίς μούρη" που εξακολουθεί να παράγεται, και έγινε επίσης η βάση για το λεωφορείο Isuzu Journey. Η Isuzu συνέχισε να διατηρεί την παρουσία της στην αγορά παρέχοντας επαγγελματικά οχήματα παρουσιάζοντας το Isuzu TY το 1966. Η εταιρεία είναι ένας από τους κύριους κατασκευαστές εμπορικών φορτηγών και λεωφορείων για τις δημόσιες συγκοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων των Isuzu Cubic, Isuzu Gala και Isuzu Erga μαζί με το Isuzu Giga.

Ξεκινώντας από το 1953, το επιβατικό αυτοκίνητο Hillman Minx άρχιζε να παράγεται με άδεια της Rootes Group δίνοντας στην εταιρεία ένα επιβατικό αυτοκίνητο για να ανταγωνιστεί άλλους Ιάπωνες κατασκευαστές, συνειδητοποιώντας ότι οι πόροι τους ήταν περιορισμένοι και επομένως αναζήτησαν διεθνείς συνεργασίες. Το Minx παρέμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1962, μετά την εισαγωγή το 1961 του πρώτου επιβατικού αυτοκινήτου της Isuzu, του Bellel και αργότερα του σπορ κουπέ Isuzu 117 Coupé. Όντας ένας μικρός παραγωγός που κατασκεύαζε αυτοκίνητα που ήταν κάπως πολύ μεγάλα και ακριβά για την ιαπωνική αγορά εκείνη την εποχή, η Isuzu πέρασε λίγο χρόνο αναζητώντας έναν εμπορικό συνεργάτη. Υπό την πίεση της MITI, η οποία προσπαθούσε να περιορίσει τον αριθμό των κατασκευαστών αυτοκινήτων στην Ιαπωνία, ξεκίνησε μια συνεργασία με τη Fuji Heavy Industries (Subaru) το 1966.[3] Αυτή η κοινή συνεργασία πωλήσεων-υπηρεσιών θεωρήθηκε ως το πρώτο βήμα προς μια ενδεχόμενη συγχώνευση. Το Subaru 1000 παρουσιάστηκε ακόμη και στο ετήσιο φυλλάδιο οχημάτων της Isuzu το 1967, ως κατάλληλο συμπλήρωμα στη μεγαλύτερη σειρά Isuzu. Αυτή η σύνδεση ολοκληρώθηκε το 1968, όταν συνήφθη συμφωνία με τη Mitsubishi. Αυτό έληξε ακόμη πιο γρήγορα όμως, το 1969, και τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε μια εξίσου βραχύβια συνεργασία με τη Nissan. Λίγους μήνες αργότερα όμως σταμάτησαν όλες οι προσπάθειες για συνεργασίες με άλλους Ιάπωνες παραγωγούς, τον Σεπτέμβριο του 1971, όταν υπογράφηκε μια συμφωνία με τη General Motors.

Isuzu φορτηγό του 1950
Chevrolet LUV pickup (αγροτικό)

Ενώ η εταιρεία είχε μια μακρά σχέση με την GM από τη δεκαετία του 1920, η πρώτη επένδυση της GM που πήρε μερίδιο 34% στην Isuzu έγινε το 1972, όταν το Chevrolet LUV έγινε το πρώτο όχημα κατασκευής Isuzu που πωλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να συμβολίσει τη νέα αρχή, η Isuzu ανέπτυξε επίσης ένα νέο λογότυπο για το 1974, με δύο κάθετους πυλώνες ως στυλιζαρισμένες αναπαραστάσεις της πρώτης συλλαβής στο いすゞ ("Isuzu"). Το 1974 η Isuzu παρουσίασε το Gemini, το οποίο κατασκευάστηκε από κοινού με τη General Motors ως T-body Chevrolet Chevette. Μια τροποποιημένη έκδοση πωλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως Buick's Opel από την Isuzu και στην Αυστραλία ως Holden Gemini. Ως αποτέλεσμα της συνεργασίας, ορισμένα αμερικανικά προϊόντα GM πωλήθηκαν σε Ιάπωνες πελάτες μέσω των αντιπροσωπειών της Isuzu. Το Holden Statesman πωλήθηκε επίσης για λίγο (246 παραδείγματα) με την μάρκα Isuzu στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70.[4] Οι εξαγωγές της Isuzu αυξήθηκαν επίσης σημαντικά ως αποτέλεσμα της δυνατότητας χρήσης δικτύων GM, από 0,7% της παραγωγής το 1973 σε 35,2% έως το 1976. Αυτό ενώ η συνολική παραγωγή αυξήθηκε υπερτετραπλασιασμένα την ίδια περίοδο. Ως αποτέλεσμα της κοινής επιχείρησης GM, οι κινητήρες Isuzu χρησιμοποιήθηκαν επίσης από τα υπάρχοντα οχήματα της GM (ορισμένα αυτοκίνητα Chevrolet της αμερικανικής αγοράς είχαν κινητήρες Isuzu, π.χ. τα Chevette και τα μικρά φορτηγά S10/S15 που κατασκευάστηκαν πριν από το 1985).

Το 1981 η Isuzu άρχισε να πουλά καταναλωτικά και εμπορικά οχήματα με τη δική της μάρκα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Isuzu P'Up ήταν το πρώτο μοντέλο που πωλήθηκε στους καταναλωτές ως Isuzu, παρά ως Chevrolet ή Buick, μαζί με το σπορ αυτοκίνητο Isuzu Piazza. Στη συνέχεια, ο τότε πρόεδρος της Isuzu, Toshio Okamoto, ξεκίνησε μια συνεργασία με τον ειδικό στα μικρά αυτοκίνητα Suzuki για την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου μικρού αυτοκινήτου για την GM, το S-car. Μια τριμερής συμφωνία συνιδιοκτησίας υπογράφηκε τον Αύγουστο του 1981, με την Isuzu και τη Suzuki να ανταλλάσσουν μετοχές και τη General Motors να παίρνει το 5% της Suzuki.

Με την Βρετανική Bedford Vehicles να διαχωρίζεται το 1986, η Isuzu αγόρασε το εργοστάσιο στο Λούτον και το μετονόμασε σε IBC Vehicles, παράγοντας τα οχήματά της εκεί υπό την μάρκα Bedford και μετά Vauxhall και Opel για τις Ευρωπαϊκές αγορές. Μέσα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τις αρχές του 1980, η Isuzu επίσης απέκτησε πολλές από τις επιχειρήσεις και τις μετοχές της Bedford σε αγορές εξαγωγής όπως η Νέα Ζηλανδία και το Πακιστάν, αφού η Βρετανική εταιρία ήταν σε κατάρρευση εκείνα τα χρόνια και τα οχήματα της σε αυτές τις αγορές αποσύρθηκαν και αντικαταστάθηκαν με μοντέλα της Isuzu που αρχικά πουλιόντουσαν με την μάρκα Bedford και μετά, αφού απόκτησαν την εμπιστοσύνη των πελατών, με την δικιά τους. Η Isuzu συνέχισε την παραγωγή στο Λούτον μέχρι το 1998, όταν οι μετοχές της πουλήθηκαν στην Renault.[5][6][7]

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Isuzu ανέπτυξε επίσης μια παγκόσμια παρουσία ως εξαγωγέας κινητήρων ντίζελ, με τους κινητήρες της να χρησιμοποιούνται από την Opel/Vauxhall, τη Land Rover, την Hindustan και πολλούς άλλους. Δύο σειρές μοντέλων Isuzu (Gemini, Impulse) διατέθηκαν στο εμπόριο ως μέρος του τμήματος Geo (Spectrum, Storm) όταν κυκλοφόρησε αρχικά ως θυγατρική της Chevrolet. Στην εγχώρια ιαπωνική αγορά, συνήφθησαν συμφωνίες OEM με άλλους κατασκευαστές για να βοηθήσουν τον βραχίονα επιβατικών αυτοκινήτων με κακή απόδοση. Αυτό οδήγησε σε οχήματα Suzuki και Subaru να πουλιούνται πάλι σαν Isuzu. Αυτές οι νέες συνεργασίες OEM συνέβησαν παράλληλα με την ίδρυση της SIA (Subaru-Isuzu Automotive), μιας αμερικανικής κοινοπραξίας με τη Fuji Heavy Industries (η μητρική εταιρεία της Subaru).

Το 1993 η Isuzu ξεκίνησε ένα νέο πρόγραμμα ανταλλαγής οχημάτων με τη Honda, όπου η Honda πούλησε το Isuzu Rodeo και το Isuzu Trooper ως Honda Passport και Acura SLX, αντίστοιχα. Σε αντάλλαγμα η Isuzu άρχισε να πουλά το Honda Odyssey ως Isuzu Oasis. Έτσι, η σειρά της Honda απέκτησε δύο SUV και η σειρά της Isuzu απέκτησε ένα μίνι βαν. Στην ιαπωνική αγορά, το Gemini (Stylus) ήταν πλέον ένα ανανεωμένο Honda Domani και το Aska (αρχικά βασισμένο στο GM J-car) ήταν ένα Honda Accord, ενώ η Honda έλαβε το 2-θυρο MU ως Jazz και το 4-θυρο Trooper ως Horizon.

Ένα Isuzu Forward στην Ινδονησία
Ένα Isuzu D-Max του 2021

Οι πωλήσεις της Isuzu στις Ηνωμένες Πολιτείες έφθασαν στο αποκορύφωμά τους το 1996 μετά την εισαγωγή του pickup Isuzu Hombre, ενός φορτηγού GM που πουλήθηκε με την μάρκα Isuzu (χρησιμοποιώντας τη λαμαρίνα του Chevrolet S10 της αγοράς της Βραζιλίας). Η Isuzu ανέστησε το αγαπημένο Amigo το 1998, πριν αλλάξει το όνομα του 2-θυρου κάμπριο σε Rodeo Sport το 2001 σε μια προσπάθεια να το συνδέσει με το 4-θυρο Rodeo με τις καλύτερες πωλήσεις. Το νέο Axiom κυκλοφόρησε το 2001, με τον "φανταστικό" πωλητή Joe Isuzu από διαφημιστικές καμπάνιες της δεκαετίας του 1980 να επιστρέφει για να το προωθήσει. Οι πωλήσεις της Isuzu άρχισαν να πέφτουν λόγω της γήρανσης του Rodeo και του Trooper και της κακής διαχείρισης και της έλλειψης βοήθειας από την General Motors. Το Rodeo Sport διακόπηκε το 2003, ενώ η παραγωγή των Rodeo και Axiom σταμάτησε ένα χρόνο αργότερα. Μέχρι αυτό το σημείο, οι πωλήσεις στη Βόρεια Αμερική είχαν επιβραδυνθεί σε μόλις 27.188, με τα Rodeo και Axiom που είχαν διακοπεί να αποτελούν το 71% αυτού του συνόλου.[8]

Το 1998 η GM και η Isuzu ίδρυσαν την DMAX, μια συνεργασία για την παραγωγή κινητήρων ντίζελ. Η GM αύξησε το μερίδιό της στην Isuzu στο 50% το επόμενο έτος, αποκτώντας ουσιαστικά τον έλεγχο της εταιρείας, και ακολούθησε γρήγορα διορίζοντας ένα Αμερικανό στέλεχος της GM ως επικεφαλής των λειτουργιών της Isuzu στη Βόρεια Αμερική. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένα μη Ιάπωνο στέλεχος κατείχε μια τόσο υψηλή θέση στην Isuzu. Το 2001 η GM και η Isuzu ανακοίνωσαν σχέδια για κοινή χρήση δικτύων διανομής και για τη Chevrolet για την εμπορία ενός προϊόντος Isuzu.

Η έκδοση παραγωγής του VehiCROSS παρουσιάστηκε στις ΗΠΑ το 1999, αλλά γνώρισε ανάμεικτες κριτικές, καθώς η υψηλή τιμή, το μοναδικό στυλ και η διαμόρφωση με δύο πόρτες δεν φαινόταν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αγοράς. Η παραγωγή του VehiCROSS και άλλων SUV, συμπεριλαμβανομένου του Trooper, τελείωσε το 2001 ως μέρος μιας μεγάλης οικονομικής αναδιοργάνωσης που κατάργησε σχεδόν 10.000 θέσεις εργασίας.[9] Η GM πίεζε την εταιρεία να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην παραγωγή επαγγελματικών οχημάτων και κινητήρων.

Ο αριθμός των αντιπροσωπειών Isuzu στις ΗΠΑ άρχισε να μειώνεται ραγδαία και μέχρι το 2005 είχε μόνο 2 μοντέλα: το SUV Ascender (μια παράλληλη έκδοση του Chevrolet TrailBlazer και άλλων δίδυμων SUV του ομίλου της General Motors) και το φορτηγό της σειράς i (ένα ανανεωμένο Chevrolet Colorado). Σε αυτό το σημείο, η Isuzu στις ΗΠΑ ήταν κυρίως διανομέας φορτηγών μεσαίας χρήσης, όπως η σειρά N, που προέρχονται τόσο από την Ιαπωνία όσο και από τα εργοστάσια των ΗΠΑ στο Janesville, στο Wisconsin και στο Flint, στο Michigan. Η Isuzu είχε 290 αντιπροσώπους ελαφρών οχημάτων στις ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2006 και πούλησε κατά μέσο όρο μόλις δύο Ascender ανά αντιπρόσωπο το μήνα, και οι φήμες για απόσυρση της Isuzu από την αγορά των ΗΠΑ ήταν ανεξέλεγκτες. Τα σχέδια για την εισαγωγή ενός νέου SUV κατασκευής Ταϊλάνδης για το 2007 έμειναν στο ράφι όταν η Isuzu Motors Limited αποφάσισε ότι ένα νέο SUV θα ήταν πολύ επικίνδυνο, αντ' αυτού προχωρώντας στην κυκλοφορία των φορτηγών της σειράς i. Παρά τα εξαιρετικά χαμηλά στοιχεία πωλήσεων 12.177 επιβατικών οχημάτων για το 2005 (με τα υπόλοιπα Axiom και Rodeos να αποτελούν το 30% αυτού), η Isuzu Motors America ανακοίνωσε τα πρώτα της κέρδη εδώ και χρόνια, κυρίως λόγω περικοπών αναδιάρθρωσης.

Τον Ιούνιο του 2006 η Isuzu και η GM συμφώνησαν να ιδρύσουν μια κοινή επιχείρηση με την ονομασία «LCV Platform Engineering Corporation (LPEC)» για την ανάπτυξη ενός νέου pickup. Η Isuzu είπε ότι θα χρησιμοποιήσει την τεχνογνωσία της για την ανάπτυξη του pickup και η GM θα αναπτύξει παράγωγα με βάση την ενσωματωμένη πλατφόρμα.

Στις 29 Ιανουαρίου 2009, η Isuzu και η GM ανακοίνωσαν ότι βρίσκονταν σε συνομιλίες για τη μεταφορά της λειτουργίας της γραμμής παραγωγής φορτηγών μεσαίας χρήσης στο Flint του Μίσιγκαν στην Isuzu για μια πενταετία. Τον Ιούνιο, ωστόσο, η GM ανακοίνωσε ότι αυτές οι συνομιλίες απέτυχαν να καταλήξουν σε συμφωνία και η GM διέκοψε την παραγωγή των οχημάτων Chevrolet Kodiak και GMC Topkick στις 31 Ιουλίου 2009.

Η συνεργασία μεταξύ της General Motors και της Isuzu έληξε το 2019, όταν η αμερικάνικη εταιρεία πούλησε τις μετοχές της στην Isuzu.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ishikawa, Kenji (1 May 2012). "トラックメーカーアーカイブ: いすゞ自動車のすべて [Truck Manufacturer Archive: Everything Isuzu]". Camion (in Japanese). Tokyo, Japan: Geibun Mooks: 98. ISBN 978-4-86396-183-8.
  2. ↑ http://www.isuzu.co.jp/world/investor/fact/history.html
  3. ↑ Ruiz, Marco (1986). 'The Complete History of the Japanese Car: 1907 to the Present. Rome: ERVIN srl. p. 130. ISBN 0-517-61777-3.
  4. ↑ Bedwell, Steve (2009). Holden vs Ford: the cars, the culture, the competition. Dulwich Hill, Australia: Rockpool. p. 199. ISBN 978-1-921295-17-1.
  5. ↑ https://classiccarsandmore.wordpress.com/2021/12/19/what-was-isuzu-bedford-exactly/
  6. ↑ https://historicvehicles.com.au/historic-truck-brands/isuzu/
  7. ↑ https://historicvehicles.com.au/truck-restoration-projects/british-bulldog-with-an-american-bark/
  8. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2023. 
  9. ↑ http://www.cnn.com/2002/BUSINESS/asia/08/15/japan.isuzu.biz/index.html

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Isuzu&oldid=10326234"