Bedford CF

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/01/2021.
Bedford CF
Bedford CF based Dormobile Debonaire ca 1980 Schaffen-Diest 2012.jpg
Σύνοψη
ΚατασκευαστήςΗνωμένο Βασίλειο Bedford Vehicles
Παραγωγή1969 — 1986[1]
Σεζόν1969 — 1988
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΒαν
Σχετική εξέλιξηBedford Dormobile
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοBedford CA
Bedford TJ
Opel Blitz
Επόμενο μοντέλοBedford Midi (Isuzu Fargo)

Το Bedford CF ήταν μια σειρά από επαγγελματικά οχήματα που παράχθηκαν από τη Βρετανική Bedford Vehicles από το 1969 έως το 1986 ως τον διάδοχο στο Bedford CA και το μεγαλύτερο Bedford TJ.[2] Ήταν παρόμοιο στο μέγεθος με το Ford Transit το οποίο ήταν ο κύριος ανταγωνιστής του. Ο σχεδιασμός από το CF ήταν παρόμοιος με το Αμερικάνικο Chevrolet Van τρίτης γενιάς το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1971.

Από το 1973 το CF πουλιόταν στη Γερμανία κι σε γειτονικές χώρες σαν το Bedford Blitz μαζί με το λίγο μεγαλύτερο αρχικό Opel Blitz το οποίο τελικά σταμάτησε να παράγεται το 1975 με το Bedford Blitz να το παίρνει το μέρος του ως το μόνο επαγγελματικό όχημα που πουλιόταν από την Opel.[3]

Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως το CF ήταν το τελευταίο όχημα που σχεδιάστηκε αποκλειστικά από την Vauxhall όταν σταμάτησε την παραγωγή το 1986. Το τελευταίο επιβατικό όχημα που σχεδιάστηκε από την εταιρία ήταν το Vauxhall Viva HC καθώς μετά από αυτό όλα τα επιβατικά μοντέλα άρχιζαν να χρησιμοποιούν πλατφόρμες τις Opel, κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Μετά από το τέλος του CF, το όνομα Bedford άρχιζε να χρησιμοποιείτε σε οχήματα από την Isuzu κι την Suzuki μέχρι που σταμάτησε να χρησιμοποιείτε τελείως το 1991.

CF[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bedford CF παγοτατζίδικο του 1969

Η παραγωγή του οχήματος άρχισε το 1969.[4] Μέσα σε λίγο καιρό το CF κι οι εκδοσείς του έγιναν ένα από τα πιο δημοφιλές επαγγελματικά οχήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο.[5][6] Το CF μπορούσε να αγοραστεί με μια κυλιόμενη πόρτα ακριβώς πλευρικά δίπλα από την πόρτα του συνοδηγού και ήταν συχνά αυτός ο τύπος του CF που χρησιμοποιούταν για τροχόσπιτο.[7]

Η μηχανή από το βαν ήταν η αρκετά αξιόπιστη "Slant Four" η οποία άρχιζε να χρησιμοποιείτε στο Vauxhall Victor το 1967 αν κι με μερικές αλλαγές για να έχει περισσότερο δύναμη με αποτέλεσμα να μπορεί να αντέχει τα βαριά φορτία τα οποία το CF πιθανώς να κουβαλούσε. Μια Perkins μηχανή επίσης μπορούσε να αγοραστεί στο CF, άλλα καθώς ήταν αρκετά απαρχαιωμένη αντικαταστήθηκε με μηχανές της Opel.

Στην Αυστραλία (οπού το CF παραγόταν σε εγχώριο εργοστάσιο της Holden) το CF μπορούσε να αγοραστεί με μηχανές της Holden που γενικά είχαν περισσότερα άλογα από άλλες σε διαφορετικές αγορές. Ένας πιθανώς λόγος για αυτήν την αλλαγή ήταν πως το Ford Transit στην Αυστραλία χρησιμοποιούσε τις μηχανές από το Ford Falcon, κάνωντας το ένα πιο γρήγορο όχημα από τις Ευρωπαϊκές του εκδόσεις.

Τα αμορτισέρ του CF ήταν βασισμένα στον σχεδιασμό από αυτά του Vauxhall Victor άλλα με μεγαλύτερες προεξοχές στις ρόδες.[8] Το CF παραγόταν σε αρκετές εκδόσεις, η πιο ελαφριά έκδοση του οχήματος ήταν το "220" με την πιο βαριά να είναι το "350" με ωφέλιμο βάρος περίπου 2 τόνων.

CF1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bedford Blitz στη Γερμανία, πιθανών μοντέλο του 1984

Το 1980 το CF εκσυγχρονίστηκε κι μετονομάστηκε σε CF1. Πλέον όλες οι μηχανές στο όχημα παράγονταν από την Opel. Το Bedford Blitz χρησιμοποιούσε μια μικρότερη μηχανή.[9] Η ίδια μηχανή επίσης χρησιμοποιούταν και σε μερικές άλλες αγορές οπού οι μικρότερες μηχανές ήταν πιο ωφέλιμες. Το μπροστινό μέρος του CF επίσης άλλαξε, κυρίως στο μηχανικό κομμάτι με αποτέλεσμα να είναι πιο εύκολη η επισκευή του.

Το CF1 συχνά παρομοιάζεται να είναι το ίδιο με το επόμενο CF2 αν κι αυτό είναι λάθος καθώς το CF2 κυκλοφόρησε το 1984. Το σασί επίσης ενισχύθηκε σε σχέση με τα προηγούμενα μοντέλα. Εκείνη την περίοδο η Bedford αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα με αποτέλεσμα το όχημα να αποσύρεται από αρκετές αγορές οπού πουλιόταν προηγουμένως, συμπεριλαμβανομένου κι της Αυστραλίας με τη Νέα Ζηλανδία.

Το Bedford Blitz συνέχιζε να πουλιέται στη Γερμανία, η οποία αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αγορά εξαγωγής για το CF. Μέσα στη δεκαετία του 1980 το Blitz αποτέλεσε το 20% από τα επαγγελματικά οχήματα στη Γερμανία.

CF2[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bedford CF σχολικό του 1986

Το 1984 το CF έλαβε έναν μεγάλο εκσυγχρονισμό με το μπροστινό μέρος του οχήματος να λαμβάνει ένα πιο μοντέρνο grille (μάσκα) και μερικές ακόμα μηχανικές αλλαγές. Δυστυχώς, με την τερματική πτώση στις πωλήσεις της Bedford, το εργοστάσιο στο Λούτον ξανά οργανώθηκε σαν μια συνεργασία με την Isuzu το 1986 και μετονομάστηκε σε IBC Vehicles.

Από εκείνη τη στιγμή το μικρότερο Isuzu Fargo άρχιζε να παράγεται στο εργοστάσιο ως το Bedford Midi. Για αυτόν τον λόγο οι μικρότερες εκδόσεις του CF σταμάτησαν να παράγονται καθώς αντικαταστάθηκαν από το Bedford Midi. Οι μεγαλύτερες εκδόσεις που ήταν ακόμα λίγο δημοφιλές ως ασθενοφόρα και σχολικά λεωφορεία συνέχιζαν να παράγονται σε μικρά νούμερα μέχρι το 1987 αν και τα τελευταία οχήματα πουλήθηκαν το 1988.

Σήμερα, ο μοντέρνος διάδοχος από το CF είναι το Opel κι Vauxhall Vivaro τα οποία μέχρι το 2017 ήταν βασισμένα στο Renault Trafic, όταν η Opel κι η Vauxhall πουλήθηκαν στην PSA Group με αποτέλεσμα η βάση του οχήματος να αλλάξει στο Citroën Jumpy.

Ηλεκτρικό CF[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια σημαντική έκδοση του CF ήταν μια ηλεκτρική έκδοση η οποία άρχιζε να παράγεται το 1982. Παράχθηκε σε μια συνεργασία με την Bedford, τη Lucas, την Chloride Group και την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Bedford CF χρησιμοποιούταν ευρέως. Η Βρετανική αστυνομία συγκεκριμένα τα χρησιμοποίησε ως "riot vans", κάτι που επίσης έγινε και με την Ιρλανδική αστυνομία.[10][11] Μερικά ασθενοφόρα βασισμένα στο CF συνέχιζαν να χρησιμοποιούνται για πολλά χρόνια ακόμα μετά το τέλος του CF το 1988, καθώς άρεσαν στους νοσοκόμους κι ήταν αρκετά αξιόπιστα. Ο Βρετανικός στρατός επίσης είχε ένα νούμερο από CF βανάκια. Το CF χρησιμοποιούταν σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς, όπως κι από το Βρετανικό ταχυδρομείο. Ήταν επίσης το πιο δημοφιλές τροχόσπιτο εκείνη την εποχή, καθώς ήταν αρκετά πρακτικό και οικονομικό.

Ένα καστομαριζμένο CF χρησιμοποιήθηκε ως η "Μηχανή Μυστηρίου" στην ταινία Scooby-Doo του 2002.

Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Bedford CF». Vauxpedia. 
  2. ↑ «History: 1965 Bedford CD Concept Van». Bedford CF2 Blogspot. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2022. 
  3. ↑ «Bedford CF». Bergli Truckstop (στα Νορβηγικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2022. 
  4. ↑ Bulmer, Charles, επιμ. (8 November 1969). «New Bedford Motor caravans [planned»]. The Motor (3516): 48. https://archive.org/details/sim_motor_1969-11-08_136_3516/page/48. 
  5. ↑ «A bigger Bedford from Britain». Truck & Bus Transportation: 67-69. May 1970. 
  6. ↑ «Delivery van is bigger than its predecessor». Freight & Container Transportation: 35-36. September 1970. 
  7. ↑ Bedford CF Van Owner's Workshop Manual. Sparkford, Somerset: J.H. Haynes & Co Ltd. 1976. ISBN 978-0-85696-163-2. 
  8. ↑ Howard, Geoffrey (3 June 1971). «Taxi!: Autoproject 3». Autocar. 134 3923: 10–12. 
  9. ↑ (στα γερμανικά) Das Bedford Blitz Kastenwagen. Rüsselsheim, Germany: Adam Opel. September 1979, σελ. 12. 90014 (979/30/1). http://www.bedfordcf.co.uk/br/br54_p11.jpg. Ανακτήθηκε στις 2010-12-23. 
  10. ↑ Kearns, Kevin C. (3 Οκτωβρίου 2014). The Legendary 'Lugs Branigan' – Ireland's Most Famed Garda: How One Man became Dublin's Tough Justice Legend. Gill & Macmillan Ltd. ISBN 978-0-71715-937-6 – μέσω Google Books. 
  11. ↑ Quinn, James (April 2005). «'Lugs' Branigan». History Ireland 13 (2). https://www.historyireland.com/20th-century-contemporary-history/lugs-branigan/. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Bedford_CF&oldid=9699432"