Bedford CF

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/01/2021.
Bedford CF
Σύνοψη
Κατασκευαστής Bedford Vehicles
Παραγωγή1969 — 1986[1]
Σεζόν1969 — 1988
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΒαν
Σχετική εξέλιξηBedford Dormobile
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.692 - 3.556 χιλιοστά
Μήκος4.530 - 5.545 χιλιοστά
Πλάτος2.159 - 2.500 χιλιοστά
Ύψος2.030 χιλιοστά
Κενό Βάρος1.299 - 2.195 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοBedford CA
Bedford TJ[2][3]
Opel Blitz
Επόμενο μοντέλοBedford Midi (Isuzu Fargo)[4]
Bedford Brava (Για αγροτικά pickup μοντέλα)
Bedford σειρά N και Opel/Vauxhall Movano (για CF 350)

Το Bedford CF ήταν μια σειρά από επαγγελματικά οχήματα που παράχθηκαν από τη Βρετανική Bedford Vehicles από το 1969 έως το 1986, ως τον διάδοχο στο Bedford CA και το μεγαλύτερο Bedford TJ.[5] Ήταν παρόμοιο στο μέγεθος με το Ford Transit, το οποίο ήταν ο κύριος ανταγωνιστής του. Ο σχεδιασμός από το CF ήταν παρόμοιος με το αμερικάνικο Chevrolet Van τρίτης γενιάς, το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1971.

Από το 1973 το CF διατέθηκε στη Γερμανία και σε άλλες γειτονικές χώρες ως το Bedford Blitz, μαζί με το λίγο μεγαλύτερο αρχικό Opel Blitz, το οποίο τελικά σταμάτησε να παράγεται το 1975 με το Bedford Blitz να το παίρνει το μέρος του ως το μόνο επαγγελματικό όχημα που ήταν διαθέσιμο για πώληση από την Opel.[6]

Είναι σημαντικό ιστορικά να αναφερθεί πως το CF ήταν το τελευταίο όχημα που σχεδιάστηκε αποκλειστικά από την Vauxhall όταν σταμάτησε την παραγωγή του το 1986. Το τελευταίο επιβατικό όχημα που σχεδιάστηκε από την εταιρεία ήταν το Vauxhall Viva HC, καθώς μετά από αυτό όλα τα επιβατικά μοντέλα άρχιζαν να χρησιμοποιούν πλατφόρμες τις Opel, κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Μετά από το τέλος του CF, το όνομα Bedford άρχιζε να χρησιμοποιείτε σε οχήματα από την Isuzu κι την Suzuki μέχρι που σταμάτησε να χρησιμοποιείτε τελείως το 1991.

CF[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bedford CF παγοτατζίδικο του 1969.

Η παραγωγή του οχήματος άρχισε το 1969.[7] Μέσα σε λίγο καιρό το CF και οι εκδόσεις του έγιναν ένα από τα πιο δημοφιλή επαγγελματικά οχήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο.[8][9] Το CF μπορούσε να αγοραστεί με μια κυλιόμενη πόρτα ακριβώς πλευρικά δίπλα από την πόρτα του συνοδηγού και ήταν συχνά αυτός ο τύπος του CF που χρησιμοποιούταν για τροχόσπιτο.[10]

Ο κινητήρας από το βαν ήταν ο αρκετά αξιόπιστος "Slant Four", ο οποίος άρχισε να χρησιμοποιείται στο Vauxhall Victor το 1967, αν και με μερικές αλλαγές για να έχει περισσότερη δύναμη με αποτέλεσμα να μπορεί να αντέχει τα βαριά φορτία τα οποία το CF πιθανώς να χρειαζόταν να μεταφέρει. Ένας κινητήρας της Perkins επίσης μπορούσε να αγοραστεί στο CF, άλλα καθώς ήταν αρκετά απαρχαιωμένος αντικαταστάθηκε σύντομα από κινητήρες της Opel.

Στην Αυστραλία (οπού το CF παραγόταν σε εγχώριο εργοστάσιο της Holden) το CF μπορούσε να αγοραστεί με κινητήρες της Holden που γενικά είχαν περισσότερα άλογα από άλλες σε διαφορετικές αγορές. Ένας πιθανός λόγος για αυτήν την αλλαγή ήταν πως το Ford Transit στην Αυστραλία χρησιμοποιούσε τις μηχανές από το τοπικής παραγωγής Ford Falcon, κάνοντάς το έτσι ένα ταχύτερο σε επιδόσεις όχημα από τις ευρωπαϊκές του εκδόσεις.

Τα αμορτισέρ του CF ήταν βασισμένα στον σχεδιασμό που είχαν αυτά του Vauxhall Victor, αλλά με μεγαλύτερες προεξοχές στις ρόδες.[11] Το CF παραγόταν σε αρκετές εκδόσεις, η πιο ελαφριά έκδοση του οχήματος ήταν το "220", με την πιο βαριά να είναι το "350" με ωφέλιμο βάρος 2 τόνων.

Το Bedford CF εξαγόταν και στην Ελλάδα, οπού χρησιμοποιούταν κυρίως σαν ασθενοφόρο, αλλά λόγω των μερικώς κακών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου εκείνα τα χρόνια, λόγω της πρόσφατης Κυπριακής επανάστασης κατά της Βρετανικής κυριαρχίας (έως το 1960) στο νησί, τα Βρετανικά προϊόντα δεν συμπαθούνταν πολύ, με αποτέλεσμα λίγα Bedford βαν να πουληθούν. Βέβαια, το όχημα μετά στην Ελληνική αγορά διατέθηκε με το σήμα της Opel, για να απομακρυνθεί από τις Βρετανικές ρίζες του και έτσι πούλησε λίγο καλύτερα μέχρι την τελική απόσυρσή του από την Ελληνική αγορά το 1983. Ήδη από τη δεκαετία του 1990 όμως, το Bedford CF στην Ελλάδα είχε γίνει εξαιρετικά σπάνιο και στον 21ο αιώνα είναι πρακτικώς αδιανόητο να βρεθεί.

CF1[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bedford Blitz στη Γερμανία, πιθανώς μοντέλο του 1984.

Το 1980 το CF εκσυγχρονίστηκε και μετονομάστηκε σε CF1. Πλέον όλοι οι κινητήρες στο όχημα παράγονταν από την Opel. Το Bedford Blitz χρησιμοποιούσε έναν μικρότερο κινητήρα.[12] Ο ίδιος κινητήρας, επίσης, χρησιμοποιούταν και σε μερικές άλλες αγορές οπού οι μικρότερες μηχανές ήταν πιο ωφέλιμες. Το μπροστινό μέρος του CF επίσης άλλαξε, κυρίως στο μηχανικό κομμάτι, με αποτέλεσμα να είναι πιο εύκολη η επισκευή του.

Το CF1 συχνά παρομοιάζεται να είναι το ίδιο με το επόμενο CF2 αν και αυτό είναι λάθος, καθώς το CF2 κυκλοφόρησε το 1984. Το σασί επίσης ενισχύθηκε σε σχέση με τα προηγούμενα μοντέλα. Εκείνη την περίοδο η Bedford αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, με αποτέλεσμα το όχημα να αποσύρεται από αρκετές αγορές οπού είχε διατεθεί προηγουμένως, συμπεριλαμβανομένου και της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας.

Το Bedford Blitz συνέχιζε να είναι διαθέσιμο στη Γερμανία, η οποία αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αγορά εξαγωγής για το CF. Μέσα στη δεκαετία του 1980 το Blitz αποτέλεσε το 20% από τα επαγγελματικά οχήματα στη Γερμανία.

CF2[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bedford CF σχολικό λεωφορείο του 1986.

Το 1984 το CF έλαβε έναν μεγάλο εκσυγχρονισμό, με το μπροστινό μέρος του οχήματος να λαμβάνει ένα πιο μοντέρνο grille (μάσκα) και μερικές ακόμα μηχανικές αλλαγές. Τελικώς όμως, με την τερματική πτώση στις πωλήσεις της Bedford, το εργοστάσιο στο Λούτον ξανά οργανώθηκε σαν μια συνεργασία με την Isuzu το 1986 και μετονομάστηκε σε IBC Vehicles.

Από εκείνη τη στιγμή το μικρότερο Ιαπωνικό Isuzu Fargo άρχιζε να παράγεται στο εργοστάσιο από κιτ συναρμολόγησης ως το Bedford Midi, για την Ευρωπαϊκή αγορά. Για αυτό τον λόγο οι μικρότερες εκδόσεις του CF σταμάτησαν να παράγονται, καθώς αντικαταστάθηκαν από το Bedford Midi. Οι μεγαλύτερες εκδόσεις του CF που ήταν ακόμα δημοφιλές ως φορτηγά ψυγεία, ασθενοφόρα και σχολικά λεωφορεία, μεταξύ άλλων, συνέχιζαν να παράγονται σε μικρά νούμερα μέχρι το 1987 αν και τα τελευταία οχήματα πουλήθηκαν το 1988. Αφού το Midi στην Ευρώπη ήταν διαθέσιμο μόνο σαν βαν και minibus, οι πελάτες που αναζητούσαν ένα pickup (αγροτικό) ή ένα φορτηγό μεσαίας χρήσης (που ουσιαστικά κάλυπτε την αγορά για το Bedford CF 350) είτε ανακατευθύνθηκαν στο Bedford Brava/Opel Campo, ή στη μεγαλύτερη σειρά φορτηγών μεσαίου τύπου Bedford σειρά N.[13][14] Και τα δύο από αυτά τα οχήματα ήταν επίσης βασισμένα σε φορτηγά της Isuzu.

Σήμερα, ο γενικός μοντέρνος διάδοχος από το CF θεωρείται το Opel και Vauxhall Vivaro, το οποίο μέχρι το 2017 ήταν βασισμένο στο Renault Trafic, όταν η Opel και η Vauxhall πωλήθηκαν στην PSA Group, με αποτέλεσμα η βάση του οχήματος να αλλάξει και να βασίζεται στο Citroën Jumpy.

Ηλεκτρικό CF[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια σημαντική έκδοση του CF ήταν μια ηλεκτρική έκδοση, η οποία άρχισε να παράγεται το 1982. Παράχθηκε σε μια συνεργασία με την Bedford, τη Lucas, την Chloride Group και την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Bedford CF χρησιμοποιούταν ευρέως. Η Βρετανική αστυνομία συγκεκριμένα τα χρησιμοποίησε ως «riot vans», κάτι που επίσης έγινε και με την Ιρλανδική αστυνομία.[15][16] Μερικά ασθενοφόρα βασισμένα στο CF συνέχιζαν να χρησιμοποιούνται για πολλά χρόνια ακόμα μετά τη λήξη της παραγωγής του CF το 1988, καθώς άρεσαν στους νοσοκόμους και ήταν αρκετά αξιόπιστα. Ο Βρετανικός στρατός, επίσης, είχε ένα νούμερο από CF βανάκια. Το CF χρησιμοποιούταν σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς, όπως και από το Βρετανικό ταχυδρομείο. Ήταν επίσης το πιο δημοφιλές τροχόσπιτο εκείνη την εποχή, καθώς ήταν αρκετά πρακτικό και οικονομικό.

Ένα βελτιωμένο CF χρησιμοποιήθηκε ως η «Μηχανή Μυστηρίου» στην ταινία Scooby-Doo του 2002.

Παραλλαγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέσα στην παραγωγή του, το CF ήταν διαθέσιμο σαν βαν, μίνι λεωφορείο, αγροτικό (pickup truck), αλλά και σε μια έκδοση που δεν είχε καρότσα ή κάποια αμάξωμα πίσω έτσι ώστε κάποιος ξεχωριστός κατασκευαστής αμαξωμάτων ή άλλος χρήστης να μπορεί να ενσωματώσει ότι σώμα θέλει πίσω ελεύθερα. Το όχημα παραγόταν σε πολλά μεταξόνια και με διαφορετικά ωφέλιμα βάρη, ανάλογα με την έκδοση.

Οι εκδόσεις παραγωγής είναι οι εξής (από την ελαφρότερη στην βαρύτερη):

  • 220
  • 230
  • 250
  • 270
  • 280
  • 340
  • 350

Το ωφέλιμο φορτίο ήταν από 780 κιλά στα 220 έως 1,75 τόνους στα 350.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Bedford CF». Vauxpedia. 
  2. ↑ http://vauxpedianet.uk2sitebuilder.com/bedford-97000---cf-cf2
  3. ↑ http://bedford-cf.co.uk/history.htm
  4. ↑ https://www.practicalmotorhome.com/news/50-years-of-the-bedford-cf
  5. ↑ «History: 1965 Bedford CD Concept Van». Bedford CF2 Blogspot. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2022. 
  6. ↑ «Bedford CF». Bergli Truckstop (στα Νορβηγικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2022. 
  7. ↑ Bulmer, Charles, επιμ. (8 November 1969). «New Bedford Motor caravans [planned»]. The Motor (3516): 48. https://archive.org/details/sim_motor_1969-11-08_136_3516/page/48. 
  8. ↑ «A bigger Bedford from Britain». Truck & Bus Transportation: 67-69. May 1970. 
  9. ↑ «Delivery van is bigger than its predecessor». Freight & Container Transportation: 35-36. September 1970. 
  10. ↑ Bedford CF Van Owner's Workshop Manual. Sparkford, Somerset: J.H. Haynes & Co Ltd. 1976. ISBN 978-0-85696-163-2. 
  11. ↑ Howard, Geoffrey (3 June 1971). «Taxi!: Autoproject 3». Autocar. 134 3923: 10–12. 
  12. ↑ (στα γερμανικά) Das Bedford Blitz Kastenwagen. Rüsselsheim, Germany: Adam Opel. September 1979, σελ. 12. 90014 (979/30/1). http://www.bedfordcf.co.uk/br/br54_p11.jpg. Ανακτήθηκε στις 2010-12-23. 
  13. ↑ https://archive.commercialmotor.com/article/4th-february-1988/26/lsuzus-son-of-the-cf
  14. ↑ https://archive.commercialmotor.com/article/3rd-november-1988/25/joint-venture-to-develop-new-cf
  15. ↑ Kearns, Kevin C. (3 Οκτωβρίου 2014). The Legendary 'Lugs Branigan' – Ireland's Most Famed Garda: How One Man became Dublin's Tough Justice Legend. Gill & Macmillan Ltd. ISBN 978-0-71715-937-6 – μέσω Google Books. 
  16. ↑ Quinn, James (April 2005). «'Lugs' Branigan». History Ireland 13 (2). https://www.historyireland.com/20th-century-contemporary-history/lugs-branigan/. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Bedford_CF&oldid=10525212"