Φίλιπ Σίντνεϊ
| Φίλιπ Σίντνεϊ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Philip Sidney (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 30 Νοεμβρίου 1554[1][2] Κεντ |
| Θάνατος | 17 Οκτωβρίου 1586[3][2][4] Άρνεμ[5] |
| Αιτία θανάτου | γάγγραινα |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός ναός Αγίου Παύλου |
| Κατοικία | Essex House |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας Ηνωμένο Βασίλειο[6] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[7][8] |
| Σπουδές | Κράιστ Τσερτς Σχολείο του Σριούσμπερι |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής διπλωμάτης μυθιστοριογράφος στρατιωτικός πολιτικός συγγραφέας[9] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Frances Walsingham (1583–1586)[10][11] |
| Τέκνα | Elizabeth Sydney[12][10] |
| Γονείς | Henry Sidney[10] και Mary Dudley, Lady Sidney[10] |
| Αδέλφια | Robert Sidney, 1st Earl of Leicester[10] Mary Sidney[10] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος του Αγγλικού κοινοβουλίου πρέσβης μέλος του Αγγλικού κοινοβουλίου το 1572-1583 (Shrewsbury)[13] μέλος του Αγγλικού κοινοβουλίου το 1584-1585 (Kent)[13] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο σερ Φίλιπ Σίντνεϋ (αγγλικά: Sir Philip Sidney, 1554 - 1586) ήταν Άγγλος ποιητής, αυλικός, λόγιος και στρατιωτικός, γνωστός ως μια από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες της ελισαβετιανής εποχής. Ήταν ένας από τους πρώτους μεγάλους συγγραφείς της αγγλικής λογοτεχνίας και προστάτης λογίων και ποιητών.[14]
Μετά τα Σονέτα του Σαίξπηρ, το Αστρόφιλος και Στέλλα του Σίντνεϋ θεωρείται ο καλύτερος κύκλος ελισαβετιανών σονέτων. Το πιο φιλόδοξο λογοτεχνικό έργο του είναι η μυθιστορία Η κόμισσα της Αρκαδίας του Πέμπροουκ. Με την Υπεράσπιση της ποίησης εισήγαγε στην Αγγλία τις κριτικές ιδέες των θεωρητικών της Αναγέννησης.[15]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φίλιπ Σίντνεϋ γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1554 στο Πένσχερστ Πλέις, πατρογονικό σπίτι της οικογένειας Σίντνεϋ στο Κεντ. Ήταν το πρώτο παιδί και ο πρωτότοκος γιος του σερ Χένρυ Σίντνεϋ και της λαίδης Μαίρυ Ντάντλεϋ, κόρης του Τζον Ντάντλεϋ, 1ου Δούκα του Νορθάμπερλαντ. Νονός του ήταν ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας, συμβασιλέας της Αγγλίας και Ιρλανδίας (ως σύζυγος της βασίλισσας Μαρίας).
Μετά την ανάρρηση της Ελισάβετ Τυδώρ στον θρόνο (1558), ο πατέρας του διορίστηκε κυβερνήτης της Ιρλανδίας και ο θείος του Ρόμπερτ Ντάντλεϋ, Κόμης του Λέστερ έγινε ο πιο έμπιστος φίλος και σύμβουλος της Βασίλισσας. Σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση, ο νεαρός Σίντνεϋ προοριζόταν για σταδιοδρομία πολιτικού και στρατιωτικού. Σε ηλικία 10 ετών φοίτησε στη σχολή Σρώσμπερυ, όπου συμμαθητής του ήταν ο Φωλκ Γκρέβιλ (αργότερα αξιωματούχος της Ελισάβετ), ο οποίος έγινε δια βίου φίλος του και ήταν ο πρώτος βιογράφος του. Το 1568 άρχισε μια τριετή περίοδο σπουδών στην Οξφόρδη και στο Κέιμπριτζ.
Το 1572, σε ηλικία 18 ετών, ταξίδεψε στη Γαλλία ως μέρος της πρεσβείας για να διαπραγματευτεί τον γάμο μεταξύ της Ελισάβετ Α΄ και του Φραγκίσκου, Δούκα του Ανζού. Πέρασε τα επόμενα τρία χρόνια, μεταξύ Μαΐου 1572 και Ιουνίου 1575, στην ηπειρωτική Ευρώπη, ταξιδεύοντας στη Γερμανία, την Ιταλία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Αυστρία. Σ' αυτά τα ταξίδια, τελειοποίησε τις γνώσεις του στα λατινικά, γαλλικά και ιταλικά και γνώρισε εξέχοντες Ευρωπαίους διανοούμενους και πολιτικούς. Έζησε τη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου στο Παρίσι, κατά την οποία οι Άγγλοι Προτεστάντες για να σωθούν οχυρώθηκαν στην αγγλική πρεσβεία υπό την ηγεσία του.[16]
Το 1576 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως οινοχόος της Βασίλισσας, μια τελετουργική θέση. Τον Φεβρουάριο του 1577, σε ηλικία 22 ετών, η Ελισάβετ τον έστειλε ως πρεσβευτή στον Ροδόλφο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατοράις και στον Λουδοβίκο ΣΤ΄ του Παλατινάτου, μεταφέροντας τα συλλυπητήριά της για τον θάνατο των πατέρων τους. Συγχρόνως, είχε επίσης μυστικές οδηγίες για να διερευνήσει τις προθέσεις των Γερμανών πριγκήπων σχετικά με τη στάση τους απέναντι στο σχηματισμό μιας Προτεσταντικής ένωσης - ο κύριος πολιτικός στόχος ήταν να προστατεύσει την Αγγλία συνδέοντάς την με άλλα προτεσταντικά κράτη στην Ευρώπη που θα αντιστάθμιζε την απειλητική δύναμη της Ρωμαιοκαθολικής Ισπανίας. Ο Σίντνεϋ έφερε ενθουσιώδεις αναφορές για τις πιθανότητες σύστασης μιας τέτοιας ένωσης, αλλά οι αναφορές άλλων απεσταλμένων της προσεκτικής Βασίλισσας ήταν λιγότερο αισιόδοξες για την αξιοπιστία των Γερμανών πριγκίπων ως συμμάχων. Ο Σίντνεϋ δεν έλαβε άλλη σημαντική επίσημη αποστολή παρά μόνο 8 χρόνια αργότερα.[17]
Ωστόσο, συνέχισε να ασχολείται με την πολιτική και τη διπλωματία της χώρας του. Ήταν μέλος του κοινοβουλίου το 1581 και το 1584–85, αλληλογραφούσε με ξένους πολιτικούς και υποδεχόταν σημαντικούς επισκέπτες. Ο Σίντνεϋ ήταν από τους λίγους Άγγλους της εποχής του με ενδιαφέρον για την πρόσφατα ανακαλυφθείσα Αμερική και υποστήριξε τις εξερευνήσεις του θαλασσοπόρου Μάρτιν Φρόμπισερ. Αργότερα ενδιαφέρθηκε για το σχέδιο του Ουόλτερ Ράλεϋ για ίδρυση της αμερικανικής αποικίας Βιρτζίνια και συζητούσε για μια αποστολή με τον Φράνσις Ντρέικ εναντίον των Ισπανών.
Είχε ευρύτατα πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, συζητούσε για τέχνη με ζωγράφους και για επιστήμες με τον επιστήμονες όπως ο Τζον Ντη, και υπήρξε μεγάλος προστάτης των λογίων και των ανθρώπων των γραμμάτων. Περισσότερα από 40 έργα Άγγλων και Ευρωπαίων συγγραφέων του αφιερώθηκαν - έργα θεολογικά, αρχαίας και σύγχρονης ιστορίας, γεωγραφίας, στρατιωτικών υποθέσεων, νομικά, λογικής, ιατρικής και ποίησης - υποδεικνύοντας το εύρος των ενδιαφερόντων του. Μεταξύ των πολλών ποιητών και πεζογράφων που αναζήτησαν την υποστήριξή του ήταν ο Έντμουντ Σπένσερ, ο Έιμπραχαμ Φρονς και ο Τόμας Λοτζ.
Ο Σίντνεϋ ήταν εξαιρετικός ιππέας και συμμετείχε σε τουρνουά - διασκεδάσεις με κονταρομαχίες - που ήταν η κύρια διασκέδαση της βασιλικής Αυλής. Λαχταρούσε μια ζωή ηρωικής δράσης, αλλά οι επίσημες δραστηριότητές του ήταν κυρίως εθιμοτυπικές - συνόδευε τη Βασίλισσα σε περιοδείες της στη χώρα. Το 1583 ανακηρύχθηκε ιππότης. Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε τη Φράνσες, κόρη του υπουργού Εξωτερικών Φράνσις Ουόλσιγχαμ, με την οποία απέκτησαν μια κόρη, την Ελίζαμπεθ. Την ίδια χρονιά, έκανε μια επίσκεψη στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με τον Τζορντάνο Μπρούνο, ο οποίος στη συνέχεια αφιέρωσε δύο βιβλία στον Σίντνεϋ.[18]
Λογοτεχνική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επειδή η Βασίλισσα δεν του ανέθετε καμιά σημαντική θέση, στράφηκε ως διέξοδο στη λογοτεχνία. Το 1578 συνέθεσε για τη Βασίλισσα ένα βουκολικό θεατρικό έργο, Η κυρία του Μαΐου. Μέχρι το 1580 είχε ολοκληρώσει μια εκδοχή της ηρωικής πεζής μυθιστορίας Η κόμισσα της Αρκαδίας του Πέμπροουκ, μια περίπλοκη ιστορία αγάπης, που ενσαρκώνει τα ιδανικά του μεσαιωνικού ιπποτισμού, 180.000 λέξεων.
Στις αρχές του 1581 η εκ πατρός θεία του Κάθριν Χέιστινγκς, Κόμισσα του Χάντινγκτον, έφερε στην αυλή την Πενέλοπι Ντέβερω, η οποία αργότερα εκείνο το έτος παντρεύτηκε τον νεαρό Ρόμπερτ Ριτς, Κόμη του Ουώρικ. Ο Σίντνεϋ φαίνεται ότι την ερωτεύτηκε και το καλοκαίρι του 1582 συνέθεσε τον κύκλο σονέτων Αστρόφιλος και Στέλλα, που αφηγείται το πάθος ενός αυλικού: τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα, την προσπάθεια να τα καταπνίξει και την τελική παραίτηση. Αυτά τα σονέτα, πνευματώδη και παθιασμένα, ήταν σημαντικά για την ελισαβετιανή ποίηση. Την ίδια περίπου εποχή, έγραψε την Υπεράσπιση της ποίησης, όπου υποστήριξε την κοινωνική αξία της μυθοπλασίας, που παραμένει το καλύτερο έργο της ελισαβετιανής λογοτεχνικής κριτικής. Το 1584 ξεκίνησε μια ριζική αναθεώρηση της Αρκαδίας, μετατρέποντας την αρχική γραμμική πλοκή σε μια αφήγηση με αλληλοδιαπλεκόμενα γεγονότα. Το έργο έμεινε ημιτελές, αλλά παραμένει το σημαντικότερο έργο πεζογραφίας της αγγλικής λογοτεχνίας του 16ου αιώνα. Συνέθεσε επίσης κι άλλα ποιήματα και αργότερα έκανε αγγλικές μεταφράσεις των Ψαλμών που ολοκληρώθηκαν το 1599 από την αδελφή του Μαίρυ, Κόμισσας του Πέμπροουκ, ποιήτριας και προστάτιδας λογοτεχνών.
Ο Σίντνεϋ έγραφε για διασκέδαση δική του και των στενών του φίλων και δεν επέτρεψε να εκδοθούν τα γραπτά του όσο ζούσε, τηρώντας την αριστοκρατική αρχή της αποφυγής εμπορευματοποίησης της πνευματικής δημιουργίας. Η ημιτελής αναθεωρημένη έκδοση της Αρκαδίας δημοσιεύθηκε το 1590.[19]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Ιούλιο του 1585 έλαβε επιτέλους το πολυαναμενόμενο αξίωμα. Διορίστηκε, μαζί με τον θείο του, Κόμη του Ουώρικ, διαχειριστής των στρατιωτικών προμηθειών του βασιλείου. Τον Νοέμβριο η Βασίλισσα πείστηκε τελικά να βοηθήσει τον πόλεμο των Ολλανδών εναντίον των Ισπανών, στέλνοντας μια δύναμη με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Ντάντλεϋ, Κόμη του Λέστερ. Ο Σίντνεϋ διορίστηκε κυβερνήτης της πόλης Φλύσινγκεν και διοικητής μιας ίλης ιππικού. Οι επόμενοι 11 μήνες πέρασαν σε αναποτελεσματικές εκστρατείες κατά των Ισπανών.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1586, προσφέρθηκε εθελοντικά να εμποδίσει τους Ισπανούς να ανεφοδιάσουν την πόλη Ζούτφεν. Οι δυνάμεις ανεφοδιασμού υπερτερούσαν των Άγγλων, αλλά ο Σίντνεϋ επιτέθηκε τρεις φορές μέσα στις εχθρικές γραμμές και τραυματίστηκε θανάσιμα. Σύμφωνα με τον θρύλο, ενώ βρισκόταν πληγωμένος έδωσε το νερό του σε έναν άλλο τραυματισμένο στρατιώτη, λέγοντας «Η ανάγκη σου είναι μεγαλύτερη από τη δική μου». Είναι μια διάσημη ιστορία για τον Σίντνεϋ, που απεικονίζει τον ευγενή και γενναίο χαρακτήρα του. Μεταφέρθηκε στο Άρνεμ, η πληγή του μολύνθηκε και λίγο αργότερα πέθανε στις 17 Οκτωβρίου 1586 σε ηλικία 31 ετών. [20]
Κηδεύτηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο στις 16 Φεβρουαρίου 1587, με μεγαλοπρεπή κηδεία. Τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ και λόγιοι σε όλη την Ευρώπη εξέδωσαν αναμνηστικά έργα προς τιμήν του και σχεδόν όλοι οι Άγγλοι ποιητές συνέθεσαν ποιήματα τιμώντας τη μνήμη του. Ο τάφος και το μνημείο καταστράφηκαν από τη Μεγάλη Πυρκαγιά του 1666.
Ο Σίντνεϋ κέρδισε αυτή τη λατρεία παρόλο που δεν είχε πραγματοποιήσει καμία εξαιρετική πράξη και η ιστορία των πολιτικών και στρατιωτικών υποθέσεων της Ελισάβετ θα μπορούσε να γραφτεί χωρίς να αναφερθεί το όνομά του. Απέσπασε τον γενικό θαυμασμό όχι για τις πράξεις του αλλά γι' αυτό που ήταν: η ενσάρκωση του αριστοκρατικού ιδεώδους της ελισαβετιανής εποχής.[19]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Άντριου Μπελ: «Encyclopædia Britannica». (Βρετανικά αγγλικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Encyclopædia Britannica Inc..
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119246973. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Philip-Sidney. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ LIBRIS. 2 Οκτωβρίου 2012. libris
.kb .se /katalogisering /wt79b4df1wphsxq. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb119246973. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 119875171.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 «Kindred Britain»
- ↑ p1839.htm#i18390. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 13,0 13,1 (Αγγλικά) The History of Parliament. 1558-1603/member/sidney-philip-1554-86.
- ↑ . «poetryfoundation.org/poets/philip-sidney».
- ↑ . «sites.udel.edu/britlitwiki/sir-philip-sidney/».
- ↑ . «poets.org/poet/sir-philip-sidney».
- ↑ . «encyclopedia.com/humanities/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/sidney-philip-1554-1586-english-poet».
- ↑ . «englishhistory.net/poets/philip-sidney/».
- ↑ 19,0 19,1 . «britannica.com/biography/Philip-Sidney».
- ↑ . «studysmarter.co.uk/explanations/english-literature/american-poetry/sir-philip-sidney/».