Τόμας Νέβιλ (πέθανε το 1460)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σερ
Τόμας Νέβιλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Thomas Neville (Αγγλικά)
Γέννηση1429 (περίπου)
Θάνατος30  Δεκεμβρίου 1460
Ουέικφιλντ
Τόπος ταφήςαββαείο του Μπίσαμ
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςMaud Stanhope (από 1453)[1]
ΓονείςΡιχάρδος Νέβιλ, 5ος κόμης του Σόλσμπερι[2] και Αλίκη Μόνταγκιου, 5η κόμισσα του Σόλσμπερι[2]
Οικογένειαοίκος του Νέβιλ
δεδομένα

Ο Τόμας Νέβιλ (1429 - 1460) ήταν δεύτερος γιος του Ριχάρδου Νέβιλ, 5ου κόμη του Σόλσμπερι και της Αλίκης Μόνταγκιου, 5ης κόμισσας του Σόλσμπερι και αδελφός του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμη του Γουόρικ του "Παραγωγού βασιλέων". Ο Τόμας Νέβιλ ήταν πρωταγωνιστής στις διαμάχες που είχαν ξεσπάσει στην βόρεια Αγγλία την δεκαετία του 1450. Ο γάμος του τον Αύγουστο του 1453 στάθηκε η αφορμή για συγκρούσεις με την οικογένεια Πέρσι, ο ίδιος και ο αδελφός του Τζων Νέβιλ, 1ος μαρκήσιος του Μόνταγκιου έκαναν έναν μεγάλο αριθμό από επιδρομές στην Γιορκσάιρ απέναντι στους Πέρσι. Πολλοί ιστορικοί αναφέρουν την σύγκρουση ανάμεσα στους Νέβιλ και τους Πέρσι σαν την αρχή του Πολέμου των Ρόδων που κυριάρχησε τον 15ο αιώνα στην Αγγλία, ο Τόμας Νέβιλ πολέμησε στο πλευρό του πατέρα του ως σύμμαχος του Ριχάρδου της Υόρκης. Ο Τόμας πολέμησε τον Σεπτέμβριο του 1459 στο πλευρό του πατέρα του στην μάχη του Μπλόρ Χιθ αλλά αιχμαλωτίστηκε με τον αδελφό του Τζων από τους Λάνκαστερ, όταν ήταν αιχμάλωτος ο πατέρας του και ο αδελφός του Ριχάρδος δραπέτευσαν στο Καλαί.

Την επόμενη χρονιά μετά την επιστροφή του Σόλσμπερι και του Γουόρικ και την νίκη του Εδουάρδου Δ΄ στην μάχη του Νορθάμπτον ο Τόμας ελευθερώθηκε. Μετά την επιστροφή του δούκα της Υόρκης και την διεκδίκηση του θρόνου από τον Ερρίκου ΣΤ΄ ο Τόμας τον ενημέρωσε για την διαφωνία των ευγενών . Ο Τόμας συμμετείχε στην καταστροφική συντριβή που υπέστη ο Οίκος της Υόρκης στην μάχη του Γουέικφιλντ, ο ίδιος μαζί με τον πατέρα του και τον θείο του έπεσαν στην μάχη, τα κεφάλια τους κρεμάστηκαν στις πύλες της Γιορκ.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τόμας Νέβιλ γεννήθηκε λίγο μετά τον μεγαλύτερο αδελφό του Ριχάρδο, οι γονείς του σύμφωνα με τον ιστορικό Μίχαελ Χίκς (γεν. 1948) είχαν άλλους δυο γιους : τον Τζων και τον επίσκοπο Τζώρτζ Νέβιλ.[3] Η πρώτη καταγραφή για τον ίδιο υπάρχει όταν διορίστηκε Στιούαρτ της επισκοπής του Ντάραμ από τον θείο του επίσκοπο Ροβέρτο Νέβιλ (1448), δέχτηκε 20 λίρες ετησίως από τα έσοδα της επισκοπής.[4] Διορίστηκε στις 24 Μαρτίου 1450 Σερίφης του Γκλάμοργκαν όπως φαίνεται σε διάταγμα του αδελφού του Γουόρικ στις 12 Μαρτίου της επόμενης χρονιάς που συσχετιζόταν με μια διαμάχη σχετικά με την κληρονομιά των Ντεσπένσερ.[5] Ο Γουόρικ διόρισε τον Τόμας διαχειριστή των εκτάσεων στο Γουόρικσερ από τις οποίες δεχόταν ένα ετήσιο εισόδημα.[6] Ο Τόμας Νέβιλ στέφτηκε ιππότης στις 5 Ιανουαρίου 1453 από τον Ερρίκο ΣΤ΄ μαζί με τους δυο ετεροθαλείς αδελφούς του βασιλιά Εδμόνδος του Ρίτσμοντ και Τζάσπερ Τυδώρ στον Πύργο του Λονδίνου.[7] Ο συγγραφέας Ραλφ Γκρίφφιτς (1720 - 1803) αναφέρει ότι η πράξη αυτή "ήταν μια προσπάθεια του Ερρίκου ΣΤ΄ να κερδίσει την υποστήριξη των Νέβιλ".[8]

Γάμος και πόλεμος με τους Πέρσι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με εισήγηση του βασιλιά ο Τόμας Νέβιλ παντρεύτηκε στις 1 Μαΐου 1453 την Ματθίλδη Στάνχοουπ, χήρα του Ροβέρτου λόρδου του Ουίλομπι μια πάμπλουτη κληρονόμο.[9] Ο Ραλφ Γκρίφφιτς σημειώνει ότι ο γάμος στάθηκε η αφορμή για την έναρξη του πολέμου με τους Πέρσι.[10] Η Ματθίλδη ήταν επίσης ανιψιά και κληρονόμος του Ραλφ, λόρδου του Κρόμγουελ ενός από τους ισχυρότερους άντρες στην Αγγλία που είχε πολεμήσει με μεγάλους φεουδάρχες.[11][12] Το τεράστιο κόστος του γάμου έφτασε τις 2000 λίρες που ανάγκασε τον Σόλσμπερι να προχωρήσει σε μεγάλα δάνεια "η αξία των Νέβιλ ήταν ενδεικτικό της απελπισίας του Κρόμγουελ". Η κληρονομιά του Κρόμγουελ έδωσε στους Νέβιλ πρόσβαση στις ισχυρότατες βίλες των Πέρσι στο Γρουέσλ και Μποργουελλ με μεγάλες ελπίδες να τις αποκτήσουν.[13]

Οι γαιοκτήμονες στα βόρεια της Αγγλίας ήταν τέσσερις : το στέμμα, ο Ριχάρδος της Υόρκης, οι Νέβιλ και οι Πέρσι που ήταν κόμητες στο Νορθάμπερλαντ αλλά με το στέμμα και τον δούκα της Υόρκης μόνιμα απόντες οι κύριοι διεκδικητές ήταν οι Νέβιλ και οι Πέρσι.[14] Η μεταξύ τους βία ξεκίνησε το 1153 όταν ο Τόμας και ο αδελφός του Τζων αναζητούσαν συνεχώς τους μικρότερους γιους του Νορθάμπερλαντ : τον Τόμας, λόρδο του Έγκρεμοντ, τον μικρότερο αδελφό του Ριχάρδο Πέρσι και τους οπαδούς τους.[15][16] Ο Τόμας Νέβιλ επέστρεφε μετά τον γάμο του με την νύφη από το κάστρο του Κρόμγουελ στην Γιορκσάιρ, δέχτηκε επίθεση στις 24 Αυγούστου 1453 στην Γιορκ από έναν στρατό 5.000 αντρών των Πέρσι.[17] Ακολούθησαν περισσότερες συγκρούσεις μέχρι την ήττα των Πέρσι στις 31 Οκτωβρίου 1454 στην Στάμφορντ Μπρίτζ, ο Έγκρεμοντ και ο Ριχάρδος έπεσαν στην παγίδα του Τόμας και του Τζων Νέβιλ και φυλακίστηκαν στο Νιουγκέιτ.[18]

Τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τόμας Νέβιλ διορίστηκε Υπουργός Οικονομικών μαζί με τον Ραλφ, λόρδο του Κρόμγουελ (1457).[19] Την ίδια χρονιά ο πατέρας του και ο αδελφός του διόρισαν τον Τόμας αναπληρωτή τους Φύλακα των Δυτικών Μαρς που ήταν μαζί συγκυβερνήτες με μισθό 500 μάρκα.[20] Ο ιστορικός Στόρει σημειώνει ότι ο μισθός έφτανε "το ένα τέταρτο του επίσημου μισθού".[21] Η έκρυθμη πολιτική κατάσταση οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο από το 1459, ο κόμης του Σόλσμπερι προχώρησε νότια από το κάστρο του Μίντλεχαμ και τον Σεπτέμβριο ενώθηκε με τον δούκα της Υόρκης στο Λάντλοου, ο Τόμας τον ακολούθησε με 5.000 άντρες. Οι Νέβιλ συναντήθηκαν στις 23 Σεπτεμβρίου 1459 με έναν ισχυρότερο στρατό και ηττήθηκαν, ο Τζέιμς Τάκετ, 5ος βαρόνος του Αούντλει έπεσε στην μάχη ενώ ο Τόμας και ο Τζων συνελήφθησαν την επόμενη μέρα στο Τσεσάιρ.[22][23] Ο ιστορικός Μίχαελ Χίκς (γεν. 1948) αναφέρει ότι επέστρεφαν σπίτι τους μετά τον τραυματισμό τους.[24] Η Ρόουζμαρι Χόροξ (γεν. 1951) από την άλλη μεριά γράφει ότι είχαν απομακρυνθεί πολύ μακριά από την μάχη επειδή καταδίωξαν Λάνκαστερ που διέφυγαν.[25] Τον επόμενο μήνα στο κοινοβούλιο του Ντέβιλ ήταν αιχμάλωτοι στο κάστρο του Τσέστερ και ελευθερώθηκαν μετά την νίκη του αδελφού τους Ριχάρδου τον Ιούνιο του 1160 στην μάχη του Νορθάμπτον.[26] Ο Τόμας Νέβιλ διορίστηκε μαζί με τον πατέρα του Φύλακας των βασιλικών Στάβλων.[27] Διορίστηκε σε ειδικές αποστολές για την σύλληψη όσων είχαν διαταράξει την ειρήνη και δέχτηκε την ίδια εποχή εκτάσεις από το δουκάτο του Λάνκαστερ.[28][29]

Ο Ριχάρδος της Υόρκης διεκδίκησε τον Οκτώβριο του 1460 το στέμμα, οι Νέβιλ αντιστάθηκαν στο αίτημα μαζί με την υπόλοιπη αριστοκρατία.[30] Ο Τόμας Νέβιλ στάθηκε ο πιο φανατικός οπαδός της άποψης του πατέρα του να μην γίνει η στέψη, συνάντησε τον Ριχάρδο της Υόρκης στα ανάκτορα του Ουεστμίνστερ και τον πληροφόρησε ότι το αίτημα του ήταν "ανεπιθύμητο σε ολόκληρη την αριστοκρατία". Ο ιστορικός Τζόνσον σημειώνει ότι ο Τόμας Μπικυρτσιερ, αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι αρνήθηκε δυο φορές να συναντήσει τον δούκα της Υόρκης και "στάλθηκε στην θέση του ο Τόμας Νέβιλ".[31] Σε δυο μέρες, στις 13 Οκτωβρίου 1460 έγινε συνάντηση μεταξύ τους και όπως γράφει ο Τζόνσον "δεν είναι γνωστό τι είπαν μεταξύ τους αλλά η πρόταση του Νέβιλ ήταν ξεκάθαρη", ο δούκας της Υόρκης αποφάσισε να προχωρήσει σε συμφωνία.[32][33][34]

Θάνατος σε μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι δυνάμεις των Λάνκαστερ συναντήθηκαν στην Γιορκσάιρ και επιτέθηκαν στα κτήματα των Υορκιστών και του Σόλσμπερι.[35] Ο Τόμας Νέβιλ έφυγε στις 2 Δεκεμβρίου 1460 από το Λονδίνο για να αποκαταστήσει την τάξη, στις 21 Δεκεμβρίου έφτασαν στο κάστρο του Σαντάλ στην Γιορκ. Μετά από μια μικρή ανακωχή λόγω των Χριστουγέννων ο δούκας της Υόρκης, ο γιος του Εδμόνδος, κόμης του Ράτλαντ, ο Σόλσμπερι και ο Τόμας συγκεντρώθηκαν κοντά στο κάστρο για να επιτεθούν στους Λάνκαστερ. Η μάχη του Γουέικφιλντ που ακολούθησε κατέληξε σε μεγάλη συντριβή, ο Τόμας έπεσε στο πεδίο της μάχης και ο πατέρας του εκτελέστηκε αμέσως μετά, τα κεφάλια τους κρεμάστηκαν πάνω από τις πύλες της Υόρκης.[36] Τα υπολείμματα τους μεταφέρθηκαν σε τρεις μήνες μετά την μεγάλη νίκη των Υορκιστών στην μάχη του Τάουτον στην μονή των Δομηνικιανών της Γιορκ.[37] Μετά τον θάνατο της μητέρας του τον Φεβρουάριο του 1463 έγινε νέα ταφή μαζί της στην μονή του Μπισάμ.[38]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ p1421.htm#i14202. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. www.thepeerage.com/p1421.htm#i14202. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2020.
  3. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 24.
  4. ↑ Pollard, A.J., The North-East of England During The Wars of the Roses: Lay Society, War and Politics, 1450–1500 (Oxford, 1990), 251–2.
  5. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 49.
  6. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 62.
  7. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 24
  8. ↑ Griffiths, R.A., The Reign of King Henry VI (Berkeley, 1981), 698–9.
  9. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 88.
  10. ↑ Griffiths, R.A., 'Local Rivalries and National Politics: The Percies, the Nevilles and the Duke of Exeter, 1452–55', in King and Country: England and Wales in the Fifteenth Century (London, 1991), 322.
  11. ↑ Reeves, A.C. (2004). "Cromwell, Ralph, third Baron Cromwell (1393?–1456)"
  12. ↑ Freidrichs, R.L., 'Ralph Lord Cromwell & the Politics of the Fifteenth Century', Nottingham Medieval Studies 32 (1988), 224.
  13. ↑ Griffiths, R.A., 'Local Rivalries and National Politics: The Percies, the Nevilles and the Duke of Exeter, 1452–55', in King and Country: England and Wales in the Fifteenth Century (London, 1991), 325.
  14. ↑ Griffiths, R.A., 'Local Rivalries and National Politics: The Percies, the Nevilles and the Duke of Exeter, 1452–55', in King and Country: England and Wales in the Fifteenth Century (London, 1991), 321.
  15. ↑ Storey, R.L., The End of the House of Lancaster (London, 1966), 125.
  16. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 87.
  17. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 87.
  18. ↑ Hicks, M.A., The Wars of the Roses (Totton, 2010), 115.
  19. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 129.
  20. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 131.
  21. ↑ Storey, R.L., The End of the House of Lancaster (London, 1966), 116–7.
  22. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 163.
  23. ↑ Pollard, A.J., The North-East of England During The Wars of the Roses: Lay Society, War and Politics, 1450–1500 (Oxford, 1990), 271.
  24. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 163.
  25. ↑ Horrox, R. (2004). "Neville, John, Marquess Montagu (c.1431–1471)"
  26. ↑ Horrox, R. (2004). "Neville, John, Marquess Montagu (c.1431–1471)"
  27. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 184; Hicks has called it "decidedly a Neville dominated regime."
  28. ↑ Pollard, A.J., The North-East of England During The Wars of the Roses: Lay Society, War and Politics, 1450–1500 (Oxford, 1990), 279.
  29. ↑ Griffiths, R.A., The Reign of King Henry VI (Berkeley, 1981), 865.
  30. ↑ Watts, J. (2004). "Richard of York, third duke of York (1411–1460)'"
  31. ↑ Johnson, P.A., Duke Richard of York (Oxford, 1988), 214.
  32. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 189.
  33. ↑ Johnson, P.A., Duke Richard of York (Oxford, 1988), 215.
  34. ↑ Watts, J. (2004). "Richard of York, third duke of York (1411–1460)'"
  35. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 213.
  36. ↑ Cox, H., The Battle of Wakefield Revisted (York, 2010), 72.
  37. ↑ Pollard, A.J. (2004). "Neville, Richard, fifth earl of Salisbury (1400–1460)"
  38. ↑ Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998), 228.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Cox, H., The Battle of Wakefield Revisted (York, 2010),
  • Freidrichs, R.L., 'Ralph Lord Cromwell & the Politics of the Fifteenth Century', Nottingham Medieval Studies 32 (1988)
  • Griffiths, R.A., The Reign of King Henry VI (Berkeley, 1981)
  • Hicks, M.A., Warwick the Kingmaker (Oxford, 1998)
  • Johnson, P.A., Duke Richard of York (Oxford, 1988)
  • Pollard, A.J. (2004). "Neville, Richard, fifth earl of Salisbury (1400–1460)"
  • Watts, J. (2004). "Richard of York, third duke of York (1411–1460)'"


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τόμας_Νέβιλ_(πέθανε_το_1460)&oldid=9899093"