Την παραμονή (μυθιστόρημα)
 Σκηνή από τον Κριμαϊκός Πόλεμος | |
| Συγγραφέας | Ιβάν Τουργκένιεφ |
|---|---|
| Τίτλος | Накануне |
| Γλώσσα | Ρωσικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1859 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1860 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Χαρακτήρες | d:Q4441361 |
| Τόπος | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Προηγούμενο | Μια φωλιά ευγενών |
| Επόμενο | Πατέρες και γιοι |
| Δημοσιεύθηκε στο | The Russian Messenger[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Την παραμονή (ρωσικός τίτλος :Накануне) είναι μυθιστόρημα του Ρώσου συγγραφέα Ιβάν Τουργκένιεφ που δημοσιεύθηκε το 1860.[2]
Με βασική πλοκή μια ιστορία αγάπης με τραγικό τέλος που διαδραματίζεται το 1853 στη Ρωσία, πραγματεύεται τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η νεότερη διανόηση τις παραμονές του Κριμαϊκού πολέμου και προβλέπει την απελευθέρωση των δουλοπάροικων το 1861.[3]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μυθιστόρημα αρχίζει με μια συζήτηση για την φύση, τέχνη, την πατρίδα, την επιστήμη, την ελευθερία κλ κάτω από μια φλαμουριά στις όχθες του ποταμού Μόσκοβα το καλοκαίρι του 1853 ανάμεσα σε δύο 23χρονους νεαρούς: τον γλύπτη Πάβελ Σούμπιν, φοιτητή στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας, και τον Αντρέι Μπερσιένεφ, φοιτητή φυσικών επιστημών. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται η οικογένεια που τους φιλοξενεί: ο αρχηγός της οικογένειας Νικολάι Στάχοβ, ένας απόστρατος αξιωματικός της Φρουράς και η σύζυγός του Άννα Βασιλίεβνα που υπομένει την απιστία του συζύγου της και έχει αφοσιωθεί στην εκπαίδευση της 20χρονης κόρης τους Έλενας. Η Έλενα είναι ρομαντική και ονειροπόλα και της αρέσει να διαβάζει κοινωνικά μυθιστορήματα. Ανοιχτή στις νέες ιδέες, ιδεαλίστρια και γενναιόδωρη, η νεαρή κοπέλα γίνεται επαναστάτρια στο συντηρητικό περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε και στο οποίο, μεγαλώνοντας, νιώθει ξένη.[4]
Ο Πάβελ και ο Αντρέι είναι ερωτευμένοι με την Έλενα. Όταν ο Μπερσιένεφ φέρνει στο σπίτι των Στάχοβ τον φίλο του Ντμίτρι Ινσάροφ, έναν Βούλγαρο που ονειρεύεται να απελευθερώσει την πατρίδα του από την Οθωμανική κυριαρχία, η Έλενα έλκεται από αυτόν και αρχίζει να ενδιαφέρεται για τις ιδέες του. Λίγο μετά την άφιξή του, ο Ινσάροφ αρρωσταίνει και παραμένει στο σπίτι για να αναρρώσει. Η Έλενα τον επισκέπτεται κάθε μέρα και η σχέση τους γίνεται πιο στενή, η κοπέλα ομολογεί ότι τον αγαπά. Τελικά, όταν ο Ντμίτρι πρόκειται να φύγει από τη Ρωσία, αφού λαμβάνει όλο και πιο ανησυχητικά γράμματα από την πατρίδα του, οι νέοι παντρεύονται κρυφά και ταξιδεύουν στη Βουλγαρία. Φθάνοντας στη Βενετία, εκείνη την εποχή ανήκε στην Αυστριακή Αυτοκρατορία, όπου θα συναντούσαν κάποιον που θα τους βοηθούσε να φτάσουν στη Βουλγαρία, ο Ντμίτρι αρρωσταίνει και πεθαίνει. Η Έλενα αποφασίζει να πάρει τη σορό του στη Βουλγαρία. Στο τελευταίο γράμμα προς την οικογένειά της, η Έλενα ανακοινώνει την επιθυμία της να πάει στο μέτωπο του Κριμαϊκού Πολέμου ως νοσοκόμα, προκειμένου να λάβει μέρος στον αγώνα που ονειρευόταν ο αγαπημένος της. Στη συνέχεια διακόπτει κάθε επαφή με την οικογένειά της.[5]
Σχολιασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Παραμονή είναι μια συνέχεια των λογοτεχνικών, πολιτικών και κοινωνικών προβληματισμών του Τουργκένιεφ για το περιβάλλον των Ρώσων μικρο-ευγενών, τη ζωή και το σύστημα αξιών τους. Ο συγγραφέας επιστρέφει στο θέμα του ευγενή που ασπάστηκε τις ριζοσπαστικές δημοκρατικές ιδέες και κάνει ένα ψυχολογικό πορτρέτο, αξιολογώντας την εφαρμογή των διακηρυγμένων πολιτικών ιδανικών στην αυθεντική ζωή.[6]
Ο τίτλος Την παραμονή μπορεί να αναφέρεται τόσο στον Κριμαϊκό Πόλεμο , ο οποίος ακολουθεί τα γεγονότα που αναφέρονται στο μυθιστόρημα, όσο και στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις του Αλέξανδρου Β' (κατάργηση της δουλοπαροικίας, μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό) που ακολούθησαν τον πόλεμο.
Η πλοκή του μυθιστορήματος, όπως ανέφερε ο συγγραφέας, προέρχεται από ένα χειρόγραφο που του άφησε ο γείτονάς του Βασίλι Καρατάγιεφ, πριν φύγει για το μέτωπο του Κριμαϊκού πολέμου το 1855. Στο χειρόγραφο διηγείται ότι στη Μόσχα είχε ερωτευτεί μια κοπέλα που προτίμησε έναν Βούλγαρο πατριώτη τον οποίο παντρεύτηκε και ακολούθησε στην πατρίδα του, όπου αυτός πέθανε. Ο Καρατάγιεφ επίσης δεν επέστρεψε από τον πόλεμο, πέθανε από τύφο στην Κριμαία. Τα πρόσωπα έχουν αναγνωριστεί και η ιστορία αποδείχθηκε ότι ήταν αληθινή. Ο χαρακτήρας του Ντμίτρι Ινσάροφ αναφέρεται στον Βούλγαρο Κατράνοβ, ο οποίος έφτασε στη Ρωσία το 1848 για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του με τη Ρωσίδα σύζυγό του Λαρίσα στο ξέσπασμα του Κριμαϊκού Πολέμου το 1853 και πέθανε από φυματίωση τον Μάιο του ίδιου έτους στη Βενετία.[7]
Διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1915: Ρωσική ταινία σε σκηνοθεσία Vladimir Rostislavovich Gardin.
- 1959: Ρωσική ταινία σε σκηνοθεσία Βλαντιμίρ Πετρόφ. [8]
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Την παραμονή, μετάφραση: Γιάννα Καπή, εκδόσεις Ροές, 2003 [9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ books
.google .com /books?id=TfgYAAAAYAAJ&pg=PA69. - ↑ . «britannica.com/topic/On-the-Eve».
- ↑ . «theguardian.com/books/2011/dec/30/on-the-eve-turgenev-rereading».
- ↑ . «tigerdoor.ru/el/studio/turgenev-nakanune-harakteristika-glavnyh-geroev-nakanune/».
- ↑ . «online-literature.com/turgenev/on-the-eve/0/».
- ↑ . «argumentativeoldgit.wordpress.com/2015/05/18/on-the-eve-by-ivan-turgenev/».
- ↑ . «persee.fr/doc/L'élaboration d'un roman de Turgenev».
- ↑ . «imdb.com/Nakanune/1959».
- ↑ . «politeianet.gr/books/turgenev-s-ivan-roes-tin-paramoni».
|