Τζούλιαν Λένον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζούλιαν Λένον
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		John Charles Julian Lennon (Αγγλικά)
Γέννηση8  Απριλίου 1963[1][2][3]
Λίβερπουλ[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
ΣπουδέςRuthin School και Kingsmead School
Ιδιότητατραγουδιστής-τραγουδοποιός, ηθοποιός, ποιητής, κιθαρίστας, τραγουδιστής, συνθέτης, φωτογράφος[5] και μουσικός ηχογραφήσεων
ΓονείςΤζον Λένον και Σίνθια Λένον
ΑδέλφιαΣιν Λένον (νεότερος ετεροθαλής αδερφός από τον πατέρα)
John Ono Lennon (νεότερος ετεροθαλής αδερφός από τον πατέρα)
John Lennon II (νεότερος ετεροθαλής αδερφός από τον πατέρα)
Όργανακιθάρα και φωνή
Είδος τέχνηςροκ
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τζον Τσαρλς Τζούλιαν Λένον, ευρύτερα γνωστός ως Τζούλιαν Λένον (αγγλικά: John Charles Julian Lennon 8 Απριλίου 1963 - ) είναι Άγγλος μουσικός, φωτογράφος, συγγραφέας και φιλάνθρωπος. Είναι γιος του μέλους των Beatles Τζον Λένον και της πρώτης του συζύγου, Σίνθια, και πήρε το όνομά του από την Τζούλια Λένον, γιαγιά του από την πλευρά του πατέρα του. Ο Τζούλιαν αποτέλεσε την έμπνευση για τρία τραγούδια των Beatles: "Lucy in the Sky with Diamonds" (1967), "Hey Jude" (1968) και "Good Night" (1968). Οι γονείς του χώρισαν το 1968, αφού ο πατέρας του τα έφτιαξε με Γιόκο Όνο.[6] Σε όλο τον κόσμο έχει κάνει οκτώ σινγκλ επιτυχίες.

Ο Λένον ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα το 1984 με το άλμπουμ Valotte, γνωστότερο για το σινγκλ "Too Late for Goodbyes". Έκτοτε έχει κυκλοφορήσει άλλα έξι άλμπουμ. Έχει επίσης πραγματοποιήσει εκθέσεις καλλιτεχνικής φωτογραφίας και έχει γράψει πολλά παιδικά βιβλία. Το 2006, ο Λένον έκανε την παραγωγή της περιβαλλοντικής ταινίας ντοκιμαντέρ Whaledreamers, η οποία κέρδισε οκτώ διεθνή βραβεία. Το 2007, ίδρυσε το Ίδρυμα White Feather (TWFF), του οποίου ο στόχος αποστολής είναι να αντιμετωπίζει «περιβαλλοντικά και ανθρωπιστικά προβλήματα».

Το 2020, ο Λένον ήταν εκτελεστικός παραγωγός του ντοκιμαντέρ του Netflix Φίλα το χώμα (Kiss the Ground) με θέμα την αναγεννητική γεωργία και της ταινίας Common Ground που ακολούθησε.[7] Το 2022, ο Λένον ήταν εκτελεστικός παραγωγός της ταινίας ντοκιμαντέρ Women of the White Buffalo, η οποία εξιστορεί τις ζωές των γυναικών που ζουν στο Λακότα Pine Ridge Indian Reservation.[8]

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζούλιαν Λένον γεννήθηκε με το όνομα Τζον Τσαρλς Τζούλιαν Λένον στις 8 Απριλίου 1963 στο Γενικό Νοσοκομείο Σέφτον του Λίβερπουλ από τους Τζον Λένον Σίνθια Πάουελ.[9] Πήρε το όνομά του από την Τζούλια Λένον, γιαγιά του από την πλευρά του πατέρα του, η οποία πέθανε πέντε χρόνια πριν από τη γέννησή του. Ο μάνατζερ των Beatles, Μπράιαν Επστάιν, ήταν νονός του. Ο Λένον φοίτησε αρχικά στο Σχολείο Κίνγκσμιντ του Χόλιλεϊκ (1974-1975) και αργότερα, όταν η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε, μετακόμισε στην Ουαλία και φοίτησε στο Σχολείο Ράθιν, ένα ιδιωτικό οικοτροφείο στην πόλη Ράθιν της Βόρειας Ουαλίας.[10]

Ο Λένον ενέπνευσε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του πατέρα του, το "Lucy in the Sky with Diamonds", του οποίου οι στίχοι περιγράφουν μια ζωγραφιά που είχε σχεδιάσει ο μικρός με τη φίλη του από το νηπιαγωγείο, Λούσι Οντόνελ, περιτριγυρισμένη από αστέρια. Μια άλλη σύνθεση του πατέρα του εμπνευσμένη από αυτόν ήταν το νανούρισμα "Good Night", το τραγούδι με το οποίο τελειώνει το άλμπουμ The Beatles (γνωστό και ως Λευκό Άλμπουμ). Το 1967, σε ηλικία τεσσάρων ετών, παρακολούθησε τα γυρίσματα της ταινίας των Beatles Magical Mystery Tour.[11]

Όταν ο Τζούλιαν ήταν πέντε ετών, το 1968, οι γονείς του χώρισαν, μετά την απιστία του πατέρα του με τη Γιαπωνέζα καλλιτέχνιδα πολυμέσων Γιόκο Όνο.[12][13][14] Ο Τζον Λένον παντρεύτηκε την Όνο στις 20 Μαρτίου 1969. Ο Τζούλιαν θα αποκτούσε αργότερα έναν μικρότερο ετεροθαλή αδερφό, τον Σον Λένον.[15]

Ο Πολ Μακάρτνεϊ έγραψε το "Hey Jude" για να παρηγορήσει τον Τζούλιαν για το διαζύγιο. Το τραγούδι αρχικά ονομαζόταν "Hey Jules", αλλά ο Μακάρτνεϊ άλλαξε το όνομα επειδή πίστευε ότι το "Jude" ήταν πιο εύκολο να το τραγουδήσει κανείς.[16] Μετά το διαζύγιο των γονιών του, ο Τζούλιαν δεν είχε σχεδόν καμία επαφή με τον πατέρα του μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν, μετά από αίτημα της τότε κοπέλας του πατέρα του, Μέι Πανγκ (η Γιόκο Όνο και ο Λένον είχαν χωρίσει προσωρινά), άρχισε να επισκέπτεται τακτικά τον πατέρα του. Ο Τζον Λένον αγόρασε στον Τζούλιαν μια κιθάρα Gibson Les Paul και ένα drum machine τα Χριστούγεννα του 1973 και ενθάρρυνε το ενδιαφέρον του για τη μουσική δείχνοντάς του μερικές συγχορδίες.[17][18]

Σχέση με τον πατέρα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη δολοφονία του πατέρα του στις 8 Δεκεμβρίου 1980, ο Τζούλιαν Λένον εξέφρασε θυμό και δυσαρέσκεια απέναντί του, λέγοντας: "Ποτέ δεν ήθελα πραγματικά να μάθω την αλήθεια για το πώς ήταν ο μπαμπάς μαζί μου. Ακούγονταν για μένα κάποια πολύ αρνητικά πράγματα...[19] Είχαμε μια υπέροχη φιλία και φαίνεται ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες φωτογραφίες με εμένα και τον Πολ να παίζουμε μαζί σε αυτή την ηλικία από ό,τι με τον μπαμπά μου".[20]

Ο Τζούλιαν δήλωσε στην εφημερίδα Daily Telegraph: "Πρέπει να πω ότι, από τη σκοπιά μου, ένιωθα ότι ήταν υποκριτής. Ο μπαμπάς μπορούσε να μιλάει δυνατά για ειρήνη και αγάπη στον κόσμο, αλλά δεν μπορούσε ποτέ να το δείξει στους ανθρώπους που υποτίθεται ότι μετρούσαν περισσότερο για αυτόν: στη γυναίκα του και τον γιος του. Πώς μπορείς να μιλάς για ειρήνη και αγάπη και να κάνεις μια οικογένεια σε κομμάτια - χωρίς επικοινωνία, με μοιχεία, διαζύγιο; Δεν γίνεται, αν είσαι αληθινός και ειλικρινής με τον εαυτό σου".[21] Ο Τζούλιαν πρόσθεσε, "Η μαμά ήταν περισσότερο της αγάπης παρά ο μπαμπάς. Τραγούδησε γι' αυτή, μιλούσε γι' αυτή, αλλά ποτέ δεν την έδωσε πραγματικά, τουλάχιστον όχι σε εμένα ως γιο του. Η πιο σκοτεινή πλευρά σίγουρα προέρχεται από τον μπαμπά. Όποτε εγώ γίνομαι πολύ επιθετικός, κάτι που προέρχεται από την πλευρά του μπαμπά, προσπαθώ να ηρεμήσω, να γίνω πιο θετικός".[22]

Αναπολώντας την ανανέωση της επαφής του με τον πατέρα του στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Τζούλιαν είπε το 2009: "Ο μπαμπάς και εγώ τα πηγαίναμε πολύ καλύτερα τότε. Διασκεδάζαμε πολύ, γελούσαμε πολύ και περνούσαμε γενικά υπέροχα όταν ήταν με τη Μέι Πανγκ. Οι αναμνήσεις μου από εκείνη την εποχή με τον μπαμπά και τη Μέι είναι πολύ καθαρές — ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή που μπορώ να θυμηθώ μαζί του".[23]

Ο Τζούλιαν αποκλείστηκε από τη διαθήκη του πατέρα του. Ωστόσο, δημιουργήθηκε από τον πατέρα του ένα καταπίστευμα 100.000 λιρών για να μοιραστούν ο Τζούλιαν και ο ετεροθαλής αδελφός του, Σον. Ο Τζούλιαν έκανε αγωγή στους διαχειριστές της περιουσίας του πατέρα του και το 1996 κατέληξε σε διακανονισμό με εξουσιοδότηση από τη χήρα του Λένον, Γιόκο Όνο, αξίας 20 εκατομμυρίων λιρών.[24][25][26]

Σε μια συνέντευξη στο CBS News το 2009, ο Τζούλιαν δήλωσε: "Συνειδητοποίησα ότι αν συνέχιζα να νιώθω αυτόν τον θυμό και την πικρία για τον μπαμπά μου, θα είχα ένα μόνιμο σύννεφο πάνω από το κεφάλι μου όλη μου τη ζωή. Μετά την ηχογράφηση του τραγουδιού "Lucy", Σχεδόν από τη φύση μου, ένιωθα σωστό να ολοκληρώσω τον κύκλο, να συγχωρήσω τον μπαμπά, να αφήσω τον πόνο, τον θυμό και την πικρία στο παρελθόν και να εστιάσω και να εκτιμήσω τα καλά πράγματα. Το γράψιμο είναι θεραπεία για μένα και, για πρώτη φορά στη ζωή μου, το νιώθω και το πιστεύω. Επίσης, μου επέτρεψε να αποδεχτώ τον μπαμπά και τους Beatles".[27]

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από τους Beatles, ο Λένον επηρεάστηκε από τους Ντέιβιντ Μπόουι, Κιθ Τζάρετ, Στίλι Νταν και AC/DC.[28][29]

Ο Λένον έκανε το μουσικό του ντεμπούτο σε ηλικία 11 ετών στο άλμπουμ του πατέρα του Walls and Bridges παίζοντας ντραμς στο "Ya-Ya". Αργότερα είχε πει: "Μπαμπά, αν ήξερα ότι θα το έβαζες στο άλμπουμ, θα έπαιζα πολύ καλύτερα!"[30] Στις σημειώσεις εξωφύλλου του άλμπουμ αναγράφεται για το τραγούδι: Τζούλιαν Λένον «πρωταγωνιστής στα ντραμς» με το «μπαμπά στο πιάνο».

Ο Λένον γνώρισε άμεση επιτυχία με το πρώτο του άλμπουμ, Valotte, που κυκλοφόρησε το 1984. Παραγωγή του Φιλ Ραμόουν, δημιούργησε δύο τοπ 10 επιτυχίες, (το ομώνυμο κομμάτι και το "Too Late for Goodbyes") και χάρισε στον Λένον μια υποψηφιότητα για βραβείο Γκράμι καλύτερου νέου καλλιτέχνη το 1985. Τα μουσικά βίντεο για τις δύο επιτυχίες γυρίστηκαν από τον σκηνοθέτη Σαμ Πέκινπα και τον παραγωγό Μάρτιν Λιούις. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο Πολ Μακάρτνεϊ έστειλε στον Λένον τηλεγράφημα ευχόμενος καλή επιτυχία.[31]

Το δεύτερο άλμπουμ του, το 1986, με τίτλο The Secret Value of Daydreaming, πήρε καλά σχόλια από τους κριτικούς. Έφτασε στο νούμερο 32 στο τσαρτ Billboard 200 και έβγαλε το σινγκλ "Stick Around", το οποίο ήταν το πρώτο νούμερο ένα σινγκλ του Λένον στο τσαρτ Album Rock Tracks των ΗΠΑ.[32] Ηχογράφησε το τραγούδι "Because", που ηχογραφήθηκε προηγουμένως από τους The Dave Clark Five στο Ηνωμένο Βασίλειο για το μιούζικαλ Time του 1986.

Την 1η Απριλίου 1987, ο Λένον εμφανίστηκε ως Μπέικερ στο μιούζικαλ του Μάικ Μπατ Το Κυνήγι του Φιρχαρία (The Hunting of the Snark), βασισμένο στο ποίημα του Λιούις Κάρολ.[33] Το καστ περιελάμβανε τους Ρότζερ Ντάλτρι, Τζάστιν Χέιγουορθ και Μπίλι Κόνολι, με τον Τζον Χερτ ως αφηγητή. Τη φιλανθρωπική παράσταση υπέρ των κωφών στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου παρακολούθησε η Δούκισσα της Υόρκης.[34] Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς εμφανίστηκε με τον Τσακ Μπέρι. Αν και ο Λένον δεν έφτασε ποτέ το ίδιο επίπεδο επιτυχίας στις ΗΠΑ που είχε το Valotte, το σινγκλ του 1989 "Now You're in Heaven" έφτασε στο νούμερο 5 στην Αυστραλία και του χάρισε τη δεύτερη νούμερο 1 επιτυχία του στο Album Rock Tracks στις ΗΠΑ.[35]

Το 1991, ο Τζορτζ Χάρισον έστειλε μερικές ιδέες για το άλμπουμ του Λένον Help Yourself, αν και δεν έπαιξε ή δεν αναγνωρίστκε η συμμετοχή του σε αυτό. Το σινγκλ "Saltwater" έφτασε στο νούμερο 6 στο Ηνωμένο Βασίλειο και έμεινε τέσσερις εβδομάδες στην κορυφή των αυστραλιανών τσαρτ σινγκλ. Την ίδια εποχή, ο Λένον συνέβαλε με μια διασκευή του "Ruby Tuesday" των Rolling Stones στο σάουντρακ της τηλεοπτικής σειράς The Wonder Years.[36]

Ο Λένον εγκατέλειψε τη μουσική βιομηχανία για αρκετά χρόνια τη δεκαετία του 1990 για να επικεντρωθεί στη φιλανθρωπία μετά τη συνάντησή του με πρεσβύτερους από το λαό Μίρνινγκ της Αυστραλίας. Αφότου ξεκίνησε την καριέρα του στην ερμηνεία, υπήρχαν περιστασιακά αβάσιμες εικασίες των μέσων ενημέρωσης ότι ο Λένον θα δώσει παραστάσεις με τους Μακάρτνεϊ, Χάρισον και Ρίνγκο Σταρ. Στη σειρά Beatles Anthology το 1995, οι τρεις επιζώντες Beatles επιβεβαίωσαν ότι ποτέ δεν υπήρχε η ιδέα να αντικαταστήσει ο Τζούλιαν τον πατέρα του σε μια επανένωση των Beatles, με τον Μακάρτνεϊ να λέει: "Γιατί να θέλουμε να τον υποβάλουμε σε όλα αυτά;"[37]

Τον Μάιο του 1998, ο Λένον κυκλοφόρησε το άλμπουμ Photograph Smile στη δική του δισκογραφική εταιρεία. Ο μουσικός κριτικός Στίβεν Τόμας Έρλεβιν εκθείασε το άλμπουμ ως "καλοφτιαγμένο και μελωδικό" και κατέληξε λέγοντας ότι ήταν "το είδος μουσικής που θα λάμβανε μεγαλύτερους επαίνους αν δεν γινόταν από τον γιο ενός Beatle".[38] Το 2002, ηχογράφησε μια έκδοση του "When I'm Sixty-Four" από το άλμπουμ των Beatles Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band για μια διαφήμιση της Allstate Insurance.[39]

Το 2006, μπήκε σε διαδικτυακές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και το MyStore.com.[40] Το 2009, ο Λένον συμμετείχε στην εταιρεία theRevolution, LLC. Μέσω αυτής της εταιρείας, κυκλοφόρησε ένα τραγούδι φόρο τιμής και ένα EP με τίτλο "Lucy", τιμώντας τη μνήμη της Λούσι Βόντεν (το γένος Οντόνελ), του κοριτσιού που ενέπνευσε το τραγούδι "Lucy in the Sky with Diamonds". Το 50 τοις εκατό των εσόδων χρηματοδότησαν την έρευνα για τον λύκο.[41][42][43][44][45]

Τον Οκτώβριο του 2011, ο Λένον κυκλοφόρησε το άλμπουμ Everything Changes. Το 2012 δούλεψε με τον σκηνοθέτη ταινιών μουσικής Ντικ Καράδερς στο βίντεο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους Through the Picture Window, το οποίο κατέγραψε το ταξίδι του Λένον στη δημιουργία του Everything Changes περιλαμβάνοντας συνεντεύξεις με τους Στίβεν Τάιλερ, Μπόνο, Γκρέγκορι Ντάρλινγκ, Μαρκ Σπίρο και Πολ Μπιουκάναν. Το Through the Picture Window κυκλοφόρησε και ως εφαρμογή σε όλες τις μορφές με ειδικά και για τα 14 κομμάτια του άλμπουμ.[46][47][48]

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2022, το άλμπουμ του Λένον Jude κυκλοφόρησε στο BMG.[49] Περιλάμβανε τα σινγκλ "Freedom" και "Every Little Moment".[50][51] Το Goldmine έγραψε σχετικά με την κυκλοφορία: «Με το νέο του άλμπουμ, το πρώτο μετά από 11 χρόνια, ο Τζούλιαν προωθεί τη δουλειά του που πάντα εξερευνούσε προσωπικά και παγκόσμια θέματα, αλλά για πρώτη φορά στη ζωή του, αγκαλιάζει την εσωτερική του θέση ως γιος κάποιου... [ένα] εσωστρεφές αριστούργημα από έναν ποικιλόμορφα ταλαντούχο καλλιτέχνη".[51] Ο τίτλος είναι μια αναφορά στο τραγούδι των Beatles "Hey Jude", το οποίο έγραψε ο Πολ Μακάρτνεϊ το 1968 για να δώσει στον Τζούλιαν Λένον ελπίδα για το μέλλον.[51][52] Ο Λένον είπε σχετικά με τον τίτλο του άλμπουμ του: "Το να το ονομάσω Jude ήταν πολύ ώριμο εκ μέρους μου από αυτήν την άποψη, επειδή ήταν ακριβώς αυτό που είμαι...Το περιεχόμενο προερχόταν από πάνω από τρεις δεκαετίες σύνθεσης τραγουδιών".[51]

Ταινίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη περιοδεία του Λένον ως σόλο μουσικού, στις αρχές του 1985, καταγράφηκε ως μέρος της ταινίας Stand by Me: A Portrait of Julian Lennon – ενός κινηματογραφικού προφίλ που ξεκίνησε από τον Σαμ Πέκινπα, αλλά ολοκληρώθηκε από τον Μάρτιν Λιούις μετά τον θάνατο του Πέκινπα. Ο Λένον έχει εμφανιστεί σε πολλές άλλες ταινίες όπως The Rolling Stones Rock and Roll Circus (κυκλοφόρησε το 1996, γυρίστηκε αρχικά το 1968), Cannes Man (1996), Imagine: John Lennon (1988), Chuck Berry: Hail! Hail! Rock 'n' Roll (1987) και ένα καμέο ως μπάρμαν στο Αφήνοντας το Λας Βέγκας (1995). Ο Τζούλιαν έδωσε τη φωνή του για τον ομώνυμο ρόλο στην ταινία κινουμένων σχεδίων David Copperfield (1993).[53] Ήταν επίσης η φωνή του κύριου χαρακτήρα στην ταινία κινουμένων σχεδίων The Real Story of I'm a Little Teapot (1990).

Ο Λένον είναι επίσης ο παραγωγός του ντοκιμαντέρ Whaledreamers, με θέμα μια ιθαγενή αυστραλιανή φυλή και την ειδική σχέση της με τις φάλαινες.[54] Θίγει επίσης πολλά περιβαλλοντικά ζητήματα. Αυτή η ταινία έλαβε πολλά βραβεία[55] και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών το 2007.[56]

Το 2018, ο Λένον έγινε εκτελεστικός παραγωγός του Women of the White Buffalo, μιας ταινίας ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2022 και επικεντρώθηκε στις γυναίκες Lakota από το Pine Ridge Indian Reservation στη Νότια Ντακότα και στην προπάθειά τους να διατηρήσουν τον τρόπο ζωής τους απέναντι στην αποικιοκρατία.[8][57]

Το 2020, ο Λένον έγινε εκτελεστικός παραγωγός της βραβευμένης ταινίας ντοκιμαντέρ Φίλα το χώμα (Kiss the Ground) με θέμα την αναγεννητική γεωργία, σε αφήγηση του Γούντι Χάρελσον.[58]

Φωτογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού φωτογράφισε τη μουσική περιοδεία του ετεροθαλή αδελφού του, Σον, το 2007, ο Λένον άρχισε να ασχολείται σοβαρά με τη φωτογραφία.[59]

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2010,[60] ο Λένον εγκαινίασε μια έκθεση 35 φωτογραφιών με τίτλο "Timeless: The Photography of Julian Lennon" με τη βοήθεια του παλιού φίλου και συναδέλφου φωτογράφου Τίμοθι Γουάιτ. Ενώ αρχικά είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει από τις 17 Σεπτεμβρίου έως τις 10 Οκτωβρίου,[61] η Morrison Hotel Gallery παρέτεινε την έκθεση για μία εβδομάδα έως το την 17η Οκτωβρίου.[62] Οι φωτογραφίες περιλαμβάνουν πλάνα του Σον και του τραγουδιστή των U2 Μπόνο.[63]

Η συλλογή "Alone" του Λένον παρουσιάστηκε στο Art Basel Miami Beach Show από τις 6 έως τις 9 Δεκεμβρίου 2012, για να συγκεντρωθούν χρήματα για το The White Feather Foundation.[64] Η σειρά "Horizon" του Λένον παρουσιάστηκε στην γκαλερί Emmanuel Fremin της Νέας Υόρκης από τις 12 Μαρτίου 2015 έως τις 2 Μαΐου 2015.[65] Η έκθεση "Cycle" του Λένον παρουσιάστηκε στη γκαλερί Leica στο Λος Άντζελες το φθινόπωρο του 2016.[66] Ο Λένον είναι παραγωγικός χρήστης της εφαρμογής Instagram.[67]

Το 2021, ο Λένον έγινε ο πρώτος φωτογράφος τέχνης που εμφανίστηκε στη νέα γκαλερί στο Aston Martin Residences Miami.[68] Το 2023, ο Λένον παρουσίασε μια σειρά φωτογραφιών σε μια έκθεση με τίτλο ATMOSPHERIA στην γκαλερί William Turner στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνιας.[69]

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Λένον άρχισε να συλλέγει αναμνηστικά των Beatles. Το 2010, δημοσίευσε ένα βιβλίο που περιγράφει τη συλλογή του, με τίτλο: Beatles Memorabilia: The Julian Lennon Collection.[70][71]

Το 2017, ο Λένον ξεκίνησε να γράφει μια τριλογία που έγινε μπεστ σέλερ από την εφημερίδα New York Times,[72][73] τα Touch the Earth, Heal the Earth and Love the Earth. Η τριλογία ολοκληρώθηκε το 2019.[74]

Στις 9 Νοεμβρίου 2021, ο Λένον δημοσίευσε ένα παιδικό graphic novel με τίτλο The Morning Tribe, το οποίο έγραψε μαζί με τον Μπαρτ Ντέιβις.[75][76]

Φιλανθρωπία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια συνομιλία που είχε κάποτε ο Λένον με τον πατέρα του είχε ως εξής: «Ο μπαμπάς μου είπε κάποτε ότι αν έφευγε από τη ζωή, αν υπήρχε κάποιος τρόπος να με ενημερώσει ότι θα ήταν καλά – ότι θα ήμασταν όλοι καλά – το μήνυμα θα ερχόταν σε μένα με τη μορφή ενός λευκού φτερού... το λευκό φτερό πάντα αντιπροσώπευε την ειρήνη».[77][78] Στη συνέχεια, ο Τζούλιαν, ενώ βρισκόταν σε μια περιοδεία στην Αυστραλία,[79] έλαβε ένα λευκό φτερό από δύο ιθαγενείς πρεσβύτερους της φυλής Μίρνινγκ στην Αδελαΐδα, ζητώντας του να τους βοηθήσει δίνοντάς τους φωνή.[80] Σε απάντηση, ανέλαβε την παραγωγή του ντοκιμαντέρ Whaledreamers για τη φυλή τους και το 2007 ίδρυσε το The White Feather Foundation (TWFF),[81][82] του οποίου η αποστολή «αγκαλιάζει περιβαλλοντικά και ανθρωπιστικά ζητήματα και, σε συνεργασία με εταίρους από όλο τον κόσμο, βοηθά στη συγκέντρωση κονδυλίων για τη βελτίωση όλης της ζωής και για να τιμηθούν αυτοί που έχουν κάνει πραγματικά τη διαφορά».[83]

Το TWFF συνεργάζεται με άτομα και φιλανθρωπικές οργανώσεις σε όλον τον κόσμο για να συγκεντρώσει κονδύλια για διάφορα ανθρωπιστικά έργα σε τέσσερις βασικούς τομείς: καθαρό νερό, διατήρηση των αυτόχθονων πολιτισμών, περιβάλλον και εκπαίδευση, και υγεία.[84] Το 2008, ο πρίγκιπας του Μονακό Αλβέρτος Β' απένειμε στο TWFF το Βραβείο Better World Environmental Award.[85][86]

Το 2015, μετά τον σεισμό του Νεπάλ, το TWFF συνεισέφερε 106.347,52 δολάρια στο ταμείο βοήθειας Music for Relief για την υποστήριξη των θυμάτων του σεισμού.[87][88]

Ο Λένον επισκέφτηκε την Κένυα, την Αιθιοπία και την Κολομβία το 2014 για να παρακολουθήσει εκπαιδευτικές και περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες του TWFF.[89][90] Μετά τον θάνατο της μητέρας του το επόμενο έτος, ο Λένον ανακοίνωσε ότι θα δώσει στο πρόγραμμα υποτροφιών του TWFF το όνομά της.[91][92] Έκτοτε, το Ίδρυμα έχει χορηγήσει περισσότερες από 50 υποτροφίες σε κορίτσια σε όλη την Αφρική, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ.

Το 2019, ο Λένον συνέβαλε με τη φωνή και τη μουσική του στο σάουντρακ της αφηγηματικής ταινίας μεγάλου μήκους One Little Finger, η οποία έχει σκοπό την ευαισθητοποίηση σχετικά με την «ικανότητα στην αναπηρία». Δείχνει πόσο σημαντική και ισχυρή είναι η μουσική στην υποστήριξη της κοινωνικής και γνωστικής ανάπτυξης των ατόμων με αναπηρία.[93]

Τον Σεπτέμβριο του 2020, ο Λένον τιμήθηκε με το CC Forum Philanthropy Award στο Μονακό.[94] Τον ίδιο μήνα, βραβεύτηκε με το Βραβείο Διαπολιτισμικής και Ειρήνης Crafter Centre for Peace 2020 της UNESCO.[95]

Το 2022, ο Λένον ηχογράφησε την εκδοχή του τραγουδιού του πατέρα του «Imagine» του 1971 με όλα τα έσοδα να διατίθενται για την υποστήριξη της Ουκρανίας.[96]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λένον στις 9 Οκτωβρίου 2010

Αφού έζησε με τους γονείς του στο Κένγουντ του Γουέιμπριτζ έξω από το Λονδίνο από το 1964 έως το 1968, ο Λένον μετακόμισε με τη μητέρα του σε διάφορα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου και τελικά εγκαταστάθηκε κοντά στο Λίβερπουλ και στη συνέχεια σε ένα αγρόκτημα στη Βόρεια Ουαλία.[29] Ο πρώτος πατριός του Λένον, Ρομπέρτο Μπασανίνι, τον οποίο παντρεύτηκε η μητέρα του το 1970, ήταν Ιταλός.[29][97] Ο Λένον μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1980 όπου διέμενε στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια στο Λος Άντζελες.[29][98] Το 1991, ο Λένον μετακόμισε στην Ευρώπη και διέμενε κυρίως στην Ιταλία όπου είχε ζήσει ο Μπασανίνι (ο Λένον αφιέρωσε το Photograph Smile στον Μπασανίνι το 1998).[99] Στη συνέχεια, ο Λένον μετακόμισε στο Μονακό όπου διαμένει σήμερα και είναι φίλος του Αλβέρτου Β', πρίγκιπα του Μονακό.[100]

Ο Λένον φέρεται να έχει αρκετά «εγκάρδια» σχέση με τη Γιόκο Όνο μετά τον οικονομικό διακανονισμό για την περιουσία του πατέρα του. Εκείνη παραμένει κοντά στον γιο της, Σον, ετεροθαλή αδερφό του. Ο Τζούλιαν είδε τον Σον να παίζει ζωντανά για πρώτη φορά στο Παρίσι στις 12 Νοεμβρίου 2006 στο La Boule Noire και αυτός και ο Σον πέρασαν χρόνο μαζί στην περιοδεία του Σον το 2007.[101]

Ο Λένον δεν έχει παιδιά, αποκαλύπτοντας το 2011 ότι η δύσκολη σχέση του με τον πατέρα του τον αποθάρρυνε να το κάνει.[102]

Σε ανάμνηση των 70ών γενεθλίων του Τζον Λένον και ως δήλωση για την ειρήνη, ο Λένον και η μητέρα του, Σίνθια, αποκάλυψαν το Μνημείο Ειρήνης Τζον Λένον στην πατρίδα του, το Λίβερπουλ, στις 9 Οκτωβρίου 2010.[103]

Ο Λένον παραμένει φίλος με τον πρώην σύντροφο του πατέρα του, Πολ Μακάρτνεϊ, αν και είχαν μια σύντομη διαμάχη το 2011 όταν ο Λένον δεν προσκλήθηκε στον γάμο του Μακάρτνεϊ με τη Νάνσι Σέβελ.[104] Σύμφωνα με τον Λένον, ο Μακάρτνεϊ τον διαβεβαίωσε αργότερα ότι «κάποιος προφανώς έκανε ένα τεράστιο λάθος» και ότι η παράλειψη δεν ήταν σκόπιμη.[104] Ο προφανώς παρείχε το χειρόγραφο παρτιτούρα του Jude για το άλμπουμ του Λένον το 2022.[100] Παραμένει επίσης φίλος με τη Μέι Πανγκ που έδωσε τη φωτογραφία εξωφύλλου για το Jude. Μοιράστηκε τις αναμνήσεις του από αυτήν και τον πατέρα του στο ντοκιμαντέρ της Πανγκ το 2022 The Lost Weekend: A Love Story.[105]

Το 2020, άλλαξε επίσημα το όνομά του από Τζον Τσαρλς Τζούλιαν Λένον σε Τζούλιαν Τσαρλς Τζον Λένον[106] για να είναι πιο κοντά στο όνομα με το οποίο ήταν πάντα γνωστός.[107][108]

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Valotte (1984)
  • The Secret Value of Daydreaming (1986)
  • Mr. Jordan (1989)
  • Help Yourself (1991)
  • Photograph Smile (1998)
  • Everything Changes (2011)
  • Jude (2022)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6k39db0. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ GeneaStar. lennonj0.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  6. ↑ «John Lennon Disputes Yoko Ono Ending His Marriage In Unearthed Letter to First Wife». Billboard. 8 August 2017. http://www.billboard.com/articles/columns/rock/7896840/john-lennon-yoko-ono-cynthia-lennon-divorce-letter. Ανακτήθηκε στις 9 May 2020. 
  7. ↑ «The Julian Lennon Conversation». CELLOPHANELAND* (στα Αγγλικά). 17 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2021. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Women of the White Buffalo – A documentary by Deborah Anderson». Women of the White Buffalo – A documentary by Deborah Anderson (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  9. ↑ «The Beatles Bible – Julian Lennon is born». The Beatles Bible. 8 Απριλίου 1963. 
  10. ↑ Dex, Robert (1 Απριλίου 2015). «John Lennon's first wife Cynthia dies after cancer battle». Walesonline. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2020. 
  11. ↑ «John Lennon at 80 - Julian Lennon - full interview with Sean Ono Lennon - BBC Sounds». www.bbc.co.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2022. 
  12. ↑ «Tribute to Cynthia Lennon by Julian Lennon». Julian Lennon. 1 Απριλίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2017. 
  13. ↑ «Playboy Interview with John Lennon and Yoko Ono». Playboy Magazine, USA. 28 Σεπτεμβρίου 1980. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2017. 
  14. ↑ Grow, Kory (1 April 2015). «John Lennon's Ex-Wife Cynthia Dead at 75». Rolling Stone. https://www.rollingstone.com/music/news/john-lennons-ex-wife-cynthia-dead-at-75-20150401. Ανακτήθηκε στις 26 April 2017. 
  15. ↑ Gao, Lillian (2 Μαΐου 2021). «The Truth About Yoko Ono's Kids». NickiSwift.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2022. 
  16. ↑ Barry Miles (1997). Paul McCartney: Many Years From Now. New York: Henry Holt & Company, 465. (ISBN 0-8050-5249-6).
  17. ↑ «Memorabilia: The Julian Lennon Collection». Lennon.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2007. 
  18. ↑ Lennon (2006) p345
  19. ↑ «Playboy Interview with John Lennon and Yoko Ono: Published in January 1981 issue. Interviewed by David Sheff, September 1980». Beatlesinterviews.org. 
  20. ↑ «How Cynthia Lennon's doomed marriage to John Lennon inspired 'Hey Jude'» (στα αγγλικά). Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/news/morning-mix/wp/2015/04/02/how-cynthia-lennons-doomed-marriage-to-john-lennon-inspired-hey-jude/. Ανακτήθηκε στις 2022-04-18. 
  21. ↑ Grice, Elizabeth (1 Απριλίου 2015). «Dad was a hypocrite. He could talk about peace and love to the world but he could never show it to his wife and son». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2016. 
  22. ↑ Eden, Richard (4 Δεκεμβρίου 2011). «Julian Lennon blames father John for his lack of children». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2011. 
  23. ↑ Brooks, Richard (13 June 2009). «Julian Lennon gives family peace a chance». The Times (London). https://www.thetimes.co.uk/article/julian-lennon-gives-family-peace-a-chance-3v8s3fh87x0. Ανακτήθηκε στις 7 May 2010. 
  24. ↑ Harlow, John (4 August 1996). «Julian Lennon 'to inherit £20m'». The Sunday Times (London): σελ. 5. 
  25. ↑ «Oh yes! Ono is to give pounds 20m to Lennon son. - Free Online Library». www.thefreelibrary.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  26. ↑ «I'm the thorn in Yoko's side. She would; prefer me just to shut up and disappear. - Free Online Library». www.thefreelibrary.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  27. ↑ «Julian Lennon: I Finally Forgive Dad». www.cbsnews.com (στα Αγγλικά). 15 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2021. 
  28. ↑ Allen, Jim (1 Ιανουαρίου 2022). «Julian Lennon Shares His Desert Island Discs». udiscovermusic.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2023. 
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 29,3 Lipps, Scott (4 Απριλίου 2022). «Julian Lennon on How AC/DC and Steely Dan Inspired His Music Career». Spin. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2023. 
  30. ↑ Pang, Loving John, Warner, 1983
  31. ↑ «Website for Julian Lennon». Julian Lennon. 26 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2017. 
  32. ↑ «Julian Lennon». Billboard. https://www.billboard.com/music/julian-lennon. Ανακτήθηκε στις 9 May 2020. 
  33. ↑ «Mike Batt feat. Julian Lennon – The Escapade (from The Hunting Of The Snark/ TV 1987)». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2012. 
  34. ↑ «Julian Lennon / Biography / 1987». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2017. 
  35. ↑ «Julian Lennon – Now You're In Heaven mp3 album download». free mp3 music albums – mdigital.ee (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  36. ↑ «Julian Lennon». Antiwarsongs.org. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  37. ↑ «97.1 The Drive LIVE Stream | Chicago». 97.1 The Drive LIVE Stream | Chicago (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  38. ↑ Stephen Thomas Erlewine. «Photograph Smile – Julian Lennon | Songs, Reviews, Credits, Awards». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2015. 
  39. ↑ «Julian Lennon». Billboard. https://www.billboard.com/music/julian-lennon. Ανακτήθηκε στις 9 May 2020. 
  40. ↑ «Imagine! Julian Lennon Invests In MyStore». Forbes.com. 4 December 2007. https://www.forbes.com/2007/12/04/julian-lennon-mystore-face-markets-cx_cg_1204autofacescan02.html. 
  41. ↑ «Lucy In The Sky With Diamonds: woman who inspired Beatles song dies». The Daily Telegraph (London, UK). 28 September 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/culture/music/the-beatles/6239311/Lucy-In-The-Sky-With-Diamonds-woman-who-inspired-Beatles-song-dies.html. Ανακτήθηκε στις 29 September 2009. 
  42. ↑ «Julian Lennon Honors Lucy in the Sky». Prnewswire.com. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2019. 
  43. ↑ «Lucy Songfacts». Songfacts.com. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2011. 
  44. ↑ «Lucy in the Sky with Diamonds LSD». Snopes.com. 15 Φεβρουαρίου 1998. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2009. 
  45. ↑ «VH1 Behind the Music: The Julian Lennon Collection: Julian Lennon: Amazon.co.uk: Music». Amazon.co.uk. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2009. 
  46. ↑ «'Through The Picture Window': A Second Glimpse into What Makes Julian Lennon through Director Dick Carruthers' Eyes | GALO Magazine». Galomagazine.com. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2019. 
  47. ↑ Lennon, Julian (12 Νοεμβρίου 2013). «Through The Picture Window Interview With Dick Carruthers». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2018. 
  48. ↑ «Julian Lennon gives fans a look "Through the Picture Window" with new documentary». Cbsnews.com. 22 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2018. 
  49. ↑ Enos, Morgan (9 Σεπτεμβρίου 2022). «Julian Lennon On New Album 'Jude,' Grappling With His Namesake & Embracing His Bittersweet Past». grammy.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2023. 
  50. ↑ Uitti, Jacob (13 Απριλίου 2022). «Julian Lennon is Finding Music Again in All the Right Places». American Songwriter. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2023. 
  51. ↑ 51,0 51,1 51,2 51,3 «Julian Lennon embraces inner 'Jude' with album 30 years in the making». Goldmine. 14 November 2022. https://www.goldminemag.com/interviews/julian-lennon-embraces-inner-jude-with-album-30-years-in-the-making. Ανακτήθηκε στις 24 January 2023. 
  52. ↑ Irvin, Jack (29 Απριλίου 2022). «Julian Lennon Talks 'Love-Hate Relationship' with 'Hey Jude'». People. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2023. 
  53. ↑ Dahl, Roald. «David Copperfield». Amazon. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2011. 
  54. ↑ «at». Whaledreamers.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2011. 
  55. ↑ «Whaledreamers News». Whaledreamers.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2009. 
  56. ↑ Trakin, Roy (20 Ιουνίου 2014). «Julian Lennon Set to Release First Box Set». The Hollywood Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2022. 
  57. ↑ Women of the White Buffalo (2020), https://www.rottentomatoes.com/m/women_of_the_white_buffalo, ανακτήθηκε στις 9 May 2020 
  58. ↑ «The Julian Lennon Conversation». Kiss the Ground. 14 Σεπτεμβρίου 2020. 
  59. ↑ Doyle, Patrick (17 September 2010). «Julian Lennon On His New Photos of U2, Kate Hudson». Rolling Stone. https://www.rollingstone.com/music/news/17386/205656. Ανακτήθηκε στις 8 October 2010. 
  60. ↑ Cheney, Alexandra (17 Σεπτεμβρίου 2010). «Julian Lennon's Photo Exhibit: 'Dad Was Never a Photographer'». The Wall Street Journal. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2010. 
  61. ↑ «Julian Lennon Show at the Bowery». Morrison Hotel Gallery. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2010. 
  62. ↑ «Julian Lennon Show at the Bowery». Morrison Hotel Gallery. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2010. 
  63. ↑ Doyle, Patrick (17 September 2010). «Julian Lennon On His New Photos of U2, Kate Hudson». Rolling Stone. https://www.rollingstone.com/music/news/17386/205656. Ανακτήθηκε στις 8 October 2010. 
  64. ↑ «Julian Lennon launches photo exhibit in Miami». Hürriyet Daily News (στα Αγγλικά). 5 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2021. 
  65. ↑ «Exhibitions». Emmanuelfremingallery.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2015. 
  66. ↑ Stephens, Stephanie (21 September 2016). «Julian Lennon Lives Life and Photographs It: 'Don't Waste the Moment'» (στα αγγλικά). Parade: Entertainment, Recipes, Health, Life, Holidays. https://parade.com/508795/stephaniestephens/julian-lennon-lives-life-and-photographs-it-dont-waste-the-moment/. Ανακτήθηκε στις 30 March 2021. 
  67. ↑ «Instagram». 
  68. ↑ «Exhibitions». forbes.com. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  69. ↑ Amadour (30 Μαρτίου 2023). «The Julian Lennon Interview». Riot Material (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2023. 
  70. ↑ Beatles Memorabilia: The Julian Lennon Collection. Goodman. 6 Σεπτεμβρίου 2011. ISBN 978-1-84796-018-4. 
  71. ↑ Beatles Memorabilia: The Julian Lennon Collection (9781847960184): Brian Southall, Julian Lennon: Books. Goodman. 6 Σεπτεμβρίου 2011. ISBN 978-1-84796-018-4. 
  72. ↑ «Julian Lennon and The Moms, Denise Albert Talk About "Love the Earth" – Times Square Chronicles» (στα Αγγλικά). 28 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  73. ↑ «Children's Books». Julian Lennon (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  74. ↑ «John Lennon's Son, Julian To Sign New Book In Ridgewood». Ridgewood-Glen Rock, NJ Patch (στα Αγγλικά). 24 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  75. ↑ Lennon, Julian· Davis, Bart (5 Οκτωβρίου 2021). The Morning Tribe (στα Αγγλικά). Sky Pony. ISBN 978-1-5107-6619-8. 
  76. ↑ «The Morning Tribe: A Graphic Nove». 
  77. ↑ «The White Feather Foundation – How It All Started». Whitefeatherfoundation.com. 7 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  78. ↑ «White Feather Foundation». White Feather Foundation. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  79. ↑ «Julian Lennon honors his mom, the environment in new book for children». The Salt Lake Tribune (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  80. ↑ Kail, Ellyn (9 Απριλίου 2015). «Julian Lennon Talks Photography, Philanthropy, and Uniting the Two». Feature Shoot (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  81. ↑ Wallace, Debra (30 April 2019). «Julian Lennon on His Father's Legacy, White Feathers and His New Book Love the Earth» (στα αγγλικά). Parade: Entertainment, Recipes, Health, Life, Holidays. https://parade.com/875593/debrawallace/julian-lennon-john-lennon-childrens-book-love-the-earth/. Ανακτήθηκε στις 9 May 2020. 
  82. ↑ «Mission For The Conservation Of Life». The White Feather Foundation (στα Αγγλικά). 7 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  83. ↑ «The White Feather Foundation Mission». Whitefeatherfoundation.com. 7 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  84. ↑ «THE WHITE FEATHER FOUNDATION SUPPORTS AID IN NEPAL». Music For Relief (στα Αγγλικά). 9 Ιουνίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  85. ↑ The Fifth Annual Better World Awards: Pamela Anderson, Olivia Gaynor-Long And Kweku Mandela Receive Humanitarian Awards. Δελτίο τύπου.
  86. ↑ Richards, Kelli (8 Απριλίου 2013). «Celebrating 50 Years of Being Julian. A Lennon Legacy and a White Feather of Hope». All Access Group (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  87. ↑ «Julian Lennon Foundation Donates $100,000 to Music For Relief for Nepal». BroadwayWorld.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  88. ↑ «UPDATE: Nepal Earthquake Relief». The White Feather Foundation (στα Αγγλικά). 21 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  89. ↑ «Julian Lennon Honors Mom, the Environment in Children's Book | Voice of America – English». Voanews.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  90. ↑ «Letter from Lisbon». The Explorers Journal (στα Αγγλικά). 21 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2021. 
  91. ↑ «Julian Lennon Launches Scholarship For Girls In Memory Of Mother». Look to the Stars (στα Αγγλικά). 11 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  92. ↑ Italie, Leanne. «Julian Lennon honors his mom, environment in kids' book». Daily Herald (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. 
  93. ↑ «The Northeast Premiere of One Little Finger (Ability in Disability)». NewJerseyStage.com. 28 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2020. 
  94. ↑ «Julian Lennon Honoured With Prestigious CC Forum Philanthropy Award». whitefeatherfoundation.com (στα Αγγλικά). 25 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2021. 
  95. ↑ «Julian Lennon receives UNESCO Peace Award». NME (στα Αγγλικά). 22 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2021. 
  96. ↑ Benitez-Eves, Tina (18 Μαΐου 2022). «Julian Lennon Sells "Imagine" NFT for Ukraine». American Songwriter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  97. ↑ Sweeting, Adam (2 Απριλίου 2015). «Cynthia Lennon obituary». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  98. ↑ «Julian Lennon, author of 'Love the Earth,' meets Long Island kids». 1 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2023. 
  99. ↑ Denberg, Jody (20 Αυγούστου 1999). «Not-So-Primal Therapy». The Austin Chronicle. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023. 
  100. ↑ 100,0 100,1 'For the first time in my life I feel whole' – Julian Lennon, https://www.youtube.com/watch?v=8azEPfaKO1c, ανακτήθηκε στις 2022-12-28 
  101. ↑ Hoyle, Ben (29 Σεπτεμβρίου 2009). «Real Life 'Lucy in the Sky with Diamonds' Dies at 46». The Times, UK. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2010. 
  102. ↑ Eden, Richard (4 December 2011). «Julian Lennon blames father John for his lack of children» (στα αγγλικά). Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/news/celebritynews/8933287/Julian-Lennon-blames-father-John-for-his-lack-of-children.html. Ανακτήθηκε στις 28 October 2017. 
  103. ↑ «Monument to John Lennon Unveiled in Liverpool on the Anniversary of his 70th birthday». The Daily Telegraph. 9 October 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/culture/music/music-news/8052634/Monument-to-John-Lennon-unveiled-in-Liverpool-on-his-70th-birthday.html. 
  104. ↑ 104,0 104,1 Willman, Chris (7 Απριλίου 2013). «Julian Lennon At 50: It's Never 'Much Too Late' For Lennon Family Discord | Stop The Presses! (New)». music.yahoo.com. 
  105. ↑ «John Lennon's Ex May Pang Recalls Yoko Ono Asking Her to Date the Beatle in 'The Lost Weekend' Trailer». 
  106. ↑ «Julian Lennon Reflects on His Passion for Photographs». www.spin.com. 15 Μαΐου 2021. 
  107. ↑ Tate, Amethyst (20 Ιουλίου 2022). «Julian Lennon Explains Why He Legally Changed His Name: 'For Me, It's a Whole Other World'». people.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2022. 
  108. ↑ Denis, Kyle (2022-07-21). «Julian Lennon Reveals the Important Reason Why He Changed His Name» (στα αγγλικά). Billboard. https://www.billboard.com/music/rock/julian-lennon-name-change-john-1235116813/. Ανακτήθηκε στις 2022-08-23. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζούλιαν_Λένον&oldid=10538040"