Στέλλα Σουλιώτη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στέλλα Σουλιώτη
Υπουργός Δικαιοσύνης
Περίοδος
21 Αυγούστου 1960 – 30 Ιουνίου 1970
ΠρόεδροςΑρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄
ΠροκάτοχοςΣπύρος Κυπριανού
ΔιάδοχοςΓεώργιος Ιωαννίδης
Υπουργός Υγείας
Περίοδος
27 Απριλίου 1964 – 20 Απριλίου 1966
ΠρόεδροςΑρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄
ΠροκάτοχοςΝιαζί Μανιέρα
ΔιάδοχοςΤάσσος Παπαδόπουλος
Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας
Περίοδος
1984 – 1988
ΠροκάτοχοςΚρίτων Τορναρίτης
ΔιάδοχοςΜιχαλάκης Τριανταφυλίδης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση13  Φεβρουαρίου 1920, Λεμεσός, Κύπρος
Θάνατος2 Νοεμβρίου 2012
Λεμεσός, Κύπρος
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΚυπριακή
ΣύζυγοςΔημήτριος Σουλιώτης
Παιδιά1 κόρη
ΣπουδέςΝομική
ΕπάγγελμαΔικηγόρος

Η Στέλλα Σουλιώτη ήταν Ελληνοκύπρια δικηγόρος και πολιτικός. Διετέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης, Υπουργός Υγείας και Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Στέλλα Σουλιώτη γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1920.[1] Ήταν κόρη του σερ (sir) Παναγιώτη Κακογιάννη και της Αγγελικής Κακογιάννη. Αδελφός της ήταν ο Μιχάλης Κακογιάννης.[1] Αρχικά σπούδασε γραμματειακές σπουδές στο Saint James Secretarial College του Λονδίνου και εργάστηκε ως γραμματέας στην αποικιακή κυβέρνηση της Κύπρου.[1]

Το 1943, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εντάχθηκε στη Βασιλική Αεροπορία Γυναικών και υπηρέτησε στο Κάιρο.[1][2] Το 1946 αφυπηρέτησε με το βαθμό του υπολοχαγού.[1]

Ακολούθως, απέκτησε πτυχίο νομικής από το Γκρέις Ιν συνεχίζοντας την νομική παράδοση της οικογενείας τους.[1][3] Επέστρεψε στην Κύπρο το 1951 και εργάστηκε ως δικηγόρος στο γραφείο του πατέρα της μέχρι το 1960.[1]

Ήταν νυμφευμένη με τον Δημήτριο Σουλιώτη και είχε μία κόρη.[1] Απεβίωσε στις 2 Νοεμβρίου 2012.[1]

Πολιτική διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 21 Αυγούστου 1960 διορίστηκε Υπουργός Δικαιοσύνης στην Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1960, θέση στην οποία παρέμεινε και στην Κυβέρνηση Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ 1968, έως τις 30 Ιουνίου 1970.[4][5] Στις 27 Απριλίου 1964, μετά τις δικοινοτικές διαταραχές και την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από τις κρατικές θέσεις, ανέλαβε παράλληλα Υπουργός Υγείας, έως τις 20 Απριλίου 1966.[1][6][7][8]

Από το 1968 ήταν σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ στις δικοινοτικές συνομιλίες.[1]

Το 1971 ανέλαβε τη θέση του Επιτρόπου Νομοθεσίας, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1984.[1][9] Το 1975 διετέλεσε σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ για το Κυπριακό.[1] Στη συνέχεια διετέλεσε ειδική σύμβουλος των προέδρων της Κύπρου, Σπύρου Κυπριανού, Γιώργου Βασιλείου, Γλαύκου Κληρίδη και Τάσσου Παπαδόπουλου.[1]

Το 1984 διορίστηκε Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Σπύρο Κυπριανού, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1988.[10]

Άλλες δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Στέλλα Σουλιώτη διετέλεσε πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού την περίοδο 1961-2004.[1] Επιπλέον, διετέλεσε αντιπρόεδρος του Αντικαρκινικού Συνδέσμου Κύπρου την περίοδο 1971-1978.[1] Την περίοδο 1987-1991 διετέλεσε μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΟΥΝΕΣΚΟ.[1]

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Στέλλα Σουλιώτη ήταν συγγραφέας του δίτομου έργου Δέσμια Ανεξαρτησία: Κύπρος 1878-1964 (Fettered Independence: Cyprus 1878-1964).[1] Το έργο αυτό εκδόθηκε στα αγγλικά από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 «Στέλλα Σουλιώτη». library.ucy.ac.cy. Πανεπιστήμιο Κύπρου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2019. 
  2. «Στέλλα Σουλιώτη: Πρωτοπόρος, σεμνή και αμερόληπτη». Kathimerini.com.cy. Η Καθημερινή. 4 Νοεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2019. 
  3. «Έφυγε από τη ζωή η Στέλλα Σουλιώτου». www.sigmalive.com. 2 Νοεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2019. 
  4. «Κατάλογος Ονομάτων Υπουργών και Υφυπουργών από την Ανακήρυξη της Δημοκρατίας». www.cm.gov.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2019. 
  5. «Ιστορικό». www.mjpo.gov.cy. Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2019. 
  6. «Προηγούμενοι Υπουργοί». www.moh.gov.cy. Υπουργείο Υγείας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2019. 
  7. «Έλληνες υπουργοί θα εποπτεύουν τα υπουργεία υγείας και γεωργίας». Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. 27 Απριλίου 1964. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2020. 
  8. «Διορίσθησαν δύο νέοι υπουργοί». Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών. 19 Απριλίου 1966. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2020. 
  9. «Γραφείο Επίτροπου Νομοθεσίας - Ιστορικό». www.olc.gov.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2019. 
  10. «Νομική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας - Προηγούμενοι Γενικοί Εισαγγελείς». www.law.gov.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2019. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Σπύρος Κυπριανού
Υπουργός Δικαιοσύνης
21 Αυγούστου 1960 - 30 Ιουνίου 1970
Διάδοχος
Γεώργιος Ιωαννίδης
Προκάτοχος
Νιαζί Μανιέρα
Υπουργός Υγείας
27 Απριλίου 1964 - 20 Απριλίου 1966
Διάδοχος
Τάσσος Παπαδόπουλος
Προκάτοχος
Κρίτων Τορναρίτης
Γενικός Εισαγγελέας
1984 - 1988
Διάδοχος
Μιχαλάκης Τριανταφυλίδης