Σιουκούρο Μανάμπε

Σιουκούρο Μανάμπε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	真鍋 淑郎, (Ιαπωνικά)
Γέννηση	21 Σεπτεμβρίου 1931 Shinritsu
Κατοικία	Αίγυπτος Βενεζουέλα
Χώρα πολιτογράφησης	Ιαπωνία Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ιαπωνικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά Ιαπωνικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Τόκιο Ehime Prefectural Mishima High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κλιματολόγος μετεωρολόγος
Εργοδότης	National Oceanic and Atmospheric Administration Πανεπιστήμιο του Πρίνστον
Αξιοσημείωτο έργο	general circulation model
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Carl-Gustaf Rossby Research Medal (1992) βραβείο περιβάλλοντος Βόλβο (1997) Blue Planet Prize (1992) μετάλλιο Ουίλιαμ Μπόουι (2010) Μετάλλιο Βενιαμίν Φραγκλίνος (2015) BBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award (2016) Crafoord Prize in Geosciences (2018) Roger Revelle Medal (1993) Milutin Milankovic Medal (1998) Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (2021) βραβείο Κράφουντ (2018) βραβείο Asahi (1995)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Σουκούρο "Σούκι" Μανάμπε (ιαπωνικά: 真鍋 淑郎, Manabe Shukurō, γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1931) είναι Ιάπωνας και Αμερικανός μετεωρολόγος και κλιματολόγος που πρωτοστάτησε στη χρήση υπολογιστών για την προσομοίωση της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής και των φυσικών κλιματικών μεταβολών. Του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2021 από κοινού με τον Κλάους Χάσελμαν και τον Τζόρτζιο Παρίσι, για τη συμβολή του στη φυσική προσομοίωση του γήινου κλίματος, την ποσοτικοποίηση της μεταβλητότητάς του και τις προβλέψεις της κλιματικής αλλαγής.

Νεαρή ηλικία και εκπαίδευση

Γεννήθηκε το 1931 στο χωριό Σινρίτσου της περιφέρειας Ούμα, νομός Εχίμε, Ιαπωνία. Ο παππούς και ο πατέρας του ήταν και οι δύο γιατροί και διατηρούσαν τη μοναδική κλινική στο χωριό . Ένας συμμαθητής του θυμάται ότι, από το δημοτικό σχολείο και μετά, "έδειχνε ενδιαφέρον για τον καιρό, κάνοντας σχόλια όπως "Αν η Ιαπωνία δεν είχε τυφώνες, δεν θα είχαμε τόσες πολλές βροχές"". Ο Μανάμπε φοίτησε στο Γυμνάσιο Μισίμα στο νομό Εχίμε. Όταν έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, η οικογένειά του περίμενε να σπουδάσει ιατρική, αλλά όπως έλεγε "κάθε φορά που υπήρχε ένα έκτακτο περιστατικό, το αίμα μου ανέβαινε στο κεφάλι, οπότε δεν θα γινόμουν καλός γιατρός" Επιπλέον, "είχα κακή μνήμη και ήμουν αδέξιος με τα χέρια μου. Πίστευα ότι η μόνη μου ικανότητα ήταν να κοιτάζω τον ουρανό και να χάνομαι στις σκέψεις μου". Εντάχθηκε στην ερευνητική ομάδα του Σιγκεκάτα Σόνο (1911-1969) και ειδικεύτηκε στη μετεωρολογία . Ο Μανάμπε απέκτησε το πτυχίο του το 1953, το μεταπτυχιακό του το 1955 και το διδακτορικό του το 1958, όλα από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο.

Σταδιοδρομία

Αφού ολοκλήρωσε το διδακτορικό του, ο Μανάμπε πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εργαστεί στο Τμήμα Έρευνας Γενικής Κυκλοφορίας της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, το σημερινό Εργαστήριο Γεωφυσικής Δυναμικής Ρευστών της ΝΟΑΑ, όπου εργάστηκε έως το 1997. Από το 1997 έως το 2001, ασχολήθηκε με το Σύστημα Ερευνών για την Παγκόσμια Αλλαγή στην Ιαπωνία, όπου διετέλεσε Διευθυντής του Τμήματος Έρευνας για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Το 2002 επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως επισκέπτης ερευνητικός συνεργάτης στο Πρόγραμμα Ατμοσφαιρικών και Ωκεάνιων Επιστημών του Πανεπιστημίου Πρίνστον. Σήμερα υπηρετεί ως ανώτερος μετεωρολόγος στο πανεπιστήμιο. Ασχολήθηκε επίσης ως ειδικά προσκεκλημένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια από τον Δεκέμβριο του 2007 έως τον Μάρτιο του 2014.

Επιστημονικά επιτεύγματα

Στο Εργαστήριο Γεωφυσικής Δυναμικής Ρευστών της NOAA, αρχικά στην Ουάσινγκτον και στη συνέχεια στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ, ο Μανάμπε συνεργάστηκε με τον διευθυντή Τζόζεφ Σμαγκορίνσκι για την ανάπτυξη τρισδιάστατων μοντέλων της ατμόσφαιρας. Αρχικά, οι Μανάμπε και Γουέδεραλντ (1967) ανέπτυξαν ένα μονοδιάστατο μοντέλο μίας στήλης της ατμόσφαιρας σε ισορροπία ακτινοβολίας-συγκέντρωσης με θετική ανατροφοδότηση από τους υδρατμούς. Με τη χρήση αυτού του προτύπου, διαπίστωσαν ότι ως απόκριση σε μια μεταβολή της ατμοσφαιρικής συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα, η θερμοκρασία αυξάνεται στην επιφάνεια της Γης και στην τροπόσφαιρα, ενώ μειώνεται στη στρατόσφαιρα.

Η ανάπτυξη του μοντέλου ακτινοβολίας-συγκινήσεων ήταν ένα εξαιρετικά σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου μοντέλου γενικής κυκλοφορίας της ατμόσφαιρας ( Μανάμπε κ.ά. 1965). Χρησιμοποίησαν το μοντέλο για να προσομοιώσουν για πρώτη φορά την τρισδιάστατη απόκριση της θερμοκρασίας και του υδρολογικού κύκλου στην αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα (Μανάμπε και Γουέδερταλντ, 1975). Το 1969, οι Μανάμπε και Μπράιαν δημοσίευσαν τις πρώτες προσομοιώσεις του κλίματος από ένα συζευγμένο μοντέλο ωκεανού-ατμόσφαιρας, στο οποίο το μοντέλο γενικής κυκλοφορίας της ατμόσφαιρας συνδυάζεται με εκείνο του ωκεανού.

Κατά την περίοδο της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ερευνητική ομάδα του Μανάμπε δημοσίευσε θεμελιώδεις εργασίες χρησιμοποιώντας τα συζευγμένα μοντέλα ατμόσφαιρας και ωκεανών για να διερευνήσει τη χρονικά εξαρτώμενη απόκριση του κλίματος στις μεταβαλλόμενες συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα (Stouffer et al., 1989- Μανάμπε και άλλοι, 1991 & 1992). Επίσης, εφάρμοσαν το μοντέλο στη μελέτη της παρελθούσας κλιματικής αλλαγής, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου της εισροής γλυκού νερού στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό ως πιθανή αιτία της λεγόμενης, απότομης κλιματικής αλλαγής που είναι εμφανής στο παλαιοκλιματικό αρχείο ( Μανάμπε και Στούφερ, 1995 & 2000). Για περισσότερες λεπτομέρειες, βλ. το βιβλίο Πέρα από την υπερθέρμανση του πλανήτη ( Μανάμπε και Μπρόκολι, 2020).

Βραβεία και τιμές

Πορτρέτο του Μανάμπε (κυκλοφόρησε από το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού, Επιστήμης και Τεχνολογίας όταν ο Μανάμπε έλαβε το Τάγμα Πολιτισμού)

Ο Μανάμπε είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών και ξένο μέλος της Ιαπωνικής Ακαδημίας, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας και της Βασιλικής Εταιρείας του Καναδά.

Το 1992, ο Μανάμπε ήταν ο πρώτος αποδέκτης του βραβείου Γαλάζιος Πλανήτης του Ιδρύματος Ασάχι Γκλας. Το 1995, έλαβε το βραβείο Ασάχι από το Ίδρυμα Ασάχι Νέα-Πολιτισμός. Το 1997 ο Μανάμπε τιμήθηκε με το Περιβαλλοντικό Βραβείο Volvo από το Ίδρυμα Volvo. Το 2015 του απονεμήθηκε το μετάλλιο Βενιαμίν Φραγκλίνου του Ινστιτούτου Φραγκλίνου.

Ο Μανάμπε έχει επίσης τιμηθεί με το ερευνητικό μετάλλιο Καρλ-Γκούσταφ Ρόσμπι της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρείας, το βραβείο του δεύτερου μισού αιώνα (the Second Half Century Award) και το βραβείο Κλάρενς Λερόι Μάισινγκερ. Επιπλέον, έχει τιμηθεί με το μετάλλιο Γουίλιαμ Μπόουι και το μετάλλιο Ρεβέλ της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, ενώ το 1998 έλαβε το μετάλλιο Μιλούτιν Μιλάνκοβιτς από την Ευρωπαϊκή Γεωφυσική Εταιρεία.

Το έργο του Μανάμπε και του Μπράιαν στην ανάπτυξη των πρώτων παγκόσμιων κλιματικών προτύπων επιλέχθηκε ως μία από τις δέκα σημαντικότερες ανακαλύψεις που έγιναν στα πρώτα 200 χρόνια της NOAA. Προς τιμήν της συνταξιοδότησής του από τη NOAA / GFDL, πραγματοποιήθηκε τριήμερη επιστημονική συνάντηση στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ τον Μάρτιο του 1998. "Κατανόηση της κλιματικής αλλαγής: Ένα Συμπόσιο προς τιμήν του Σουκιούρο Μανάμπε". Η ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρείας το 2005 περιελάμβανε ένα ειδικό Συμπόσιο του Σουκιούρο Μανάμπε.

Ο Μανάμπε και ο κλιματολόγος Τζέιμς Χάνσεν τιμήθηκαν από κοινού με το (Foundation Frontiers of Knowledge Award) βραβείο Σύνορα της Γνώσης του Ιδρύματος BBVA στην κατηγορία Κλιματική Αλλαγή κατά την ένατη (2016) έκδοση των βραβείων. Οι δύο νικητές ήταν ξεχωριστά υπεύθυνοι για την κατασκευή των πρώτων υπολογιστικών προτύπων που ήταν ικανά να προσομοιώσουν τη συμπεριφορά του κλίματος. Πριν από αρκετές δεκαετίες, προέβλεψαν σωστά την αύξηση της θερμοκρασίας της Γης λόγω της αύξησης του CO2 στην ατμόσφαιρα. Τα δεκάδες πρότυπα που χρησιμοποιούνται σήμερα για την απεικόνιση της κλιματικής αλλαγής είναι διάδοχοι αυτών που ανέπτυξαν οι Μανάμπε και Χάνσεν.

Το 2018, ο Μανάμπε έλαβε το Βραβείο Κράφοορντ στις Γεωεπιστήμες μαζί με τη Σούζαν Σόλομον "για τη θεμελιώδη συμβολή στην κατανόηση του ρόλου των ατμοσφαιρικών ιχνοαερίων στο γήινο κλιματικό σύστημα".

Το 2021, τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Πολιτισμού.

Το βραβείο Νόμπελ

Το 2021, το μισό βραβείο Νόμπελ Φυσικής μοιράστηκε μεταξύ του Μανάμπε και του Κλάους Χάσελμαν "για τη φυσική μοντελοποίηση του γήινου κλίματος, την ποσοτικοποίηση της μεταβλητότητας και την αξιόπιστη πρόβλεψη της υπερθέρμανσης του πλανήτη" Ο Σουτζί Νακαμούρα, ο βραβευμένος με Νόμπελ Φυσικής το 2014, ο οποίος επίσης κατάγεται από τη νομαρχία Εχίμε και μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνεχάρη τον Μανάμπε στις 6 Οκτωβρίου.

Επιλεγμένες δημοσιεύσεις

• Manabe, Syukuro; Smagorinsky, Joseph; Strickler, Robert F. (1965). «Simulated climatology of a general circulation model with a hydrologic cycle». Monthly Weather Review (American Meteorological Society) 93 (12): 769–798. doi:10.1175/1520-0493(1965)093<0769:scoagc>2.3.co;2. ISSN 0027-0644. Bibcode: 1965MWRv...93..769M. https://archive.org/details/sim_monthly-weather-review_1965-12_93_12/page/769. 
• Manabe, Syukuro; Wetherald, Richard T. (1967). «Thermal Equilibrium of the Atmosphere with a Given Distribution of Relative Humidity». Journal of the Atmospheric Sciences (American Meteorological Society) 24 (3): 241–259. doi:10.1175/1520-0469(1967)024<0241:teotaw>2.0.co;2. ISSN 0022-4928. Bibcode: 1967JAtS...24..241M. 
• Manabe, Syukuro; Bryan, Kirk (1969). «Climate Calculations with a Combined Ocean-Atmosphere Model». Journal of the Atmospheric Sciences (American Meteorological Society) 26 (4): 786–789. doi:10.1175/1520-0469(1969)026<0786:ccwaco>2.0.co;2. ISSN 0022-4928. Bibcode: 1969JAtS...26..786M. 
• Manabe, Syukuro; Wetherald, Richard T. (1975). «The Effects of Doubling the CO2Concentration on the climate of a General Circulation Model». Journal of the Atmospheric Sciences (American Meteorological Society) 32 (1): 3–15. doi:10.1029/JC085iC10p05529. ISSN 0022-4928. Bibcode: 1975JAtS...32....3M. 
• Manabe, Syukuro; Stouffer, Ronald (1980). «Sensitivity of a global climate model to an increase of CO2 concentration in the atmosphere». Journal of Geophysical Research Oceans (American Geophysical Society) 85 (C10): 5529–5554. doi:10.1029/JC085iC10p05529. ISSN 0022-4928. Bibcode: 1975JAtS...32....3M. 
• Stouffer, R. J.; Manabe, S.; Bryan, K. (1989). «Interhemispheric asymmetry in climate response to a gradual increase of atmospheric CO₂». Nature (Springer) 342 (6250): 660–662. doi:10.1038/342660a0. ISSN 0028-0836. Bibcode: 1989Natur.342..660S. 
• Manabe, S.; Stouffer, R. J.; Spelman, M. J.; Bryan, K. (1991). «Transient Responses of a Coupled Ocean–Atmosphere Model to Gradual Changes of Atmospheric CO₂. Part I. Annual Mean Response». Journal of Climate (American Meteorological Society) 4 (8): 785–818. doi:10.1175/1520-0442(1991)004<0785:troaco>2.0.co;2. ISSN 0894-8755. Bibcode: 1991JCli....4..785M. 
• Manabe, S.; Spelman, M. J.; Stouffer, R. J. (1992). «Transient Responses of a Coupled Ocean-Atmosphere Model to Gradual Changes of Atmospheric CO₂. Part II: Seasonal Response». Journal of Climate (American Meteorological Society) 5 (2): 105–126. doi:10.1175/1520-0442(1992)005<0105:troaco>2.0.co;2. ISSN 0894-8755. Bibcode: 1992JCli....5..105M. 
• Manabe, Syukuro; Stouffer, Ronald J. (1995). «Simulation of abrupt climate change induced by freshwater input to the North Atlantic Ocean». Nature (Springer) 378 (6553): 165–167. doi:10.1038/378165a0. ISSN 0028-0836. Bibcode: 1995Natur.378..165M. https://zenodo.org/record/1233168. 
• Manabe, Syukuro; Stouffer, Ronald J. (1996). «Low-frequency variation of surface air temperature in a 1000-year integration of a coupled atmosphere-ocean-land surface coupled model». Journal of Climate (American Meteorological Society) 9: 376–393. ISSN 0028-0836. Bibcode: 1995Natur.378..165M. https://journals.ametsoc.org/view/journals/clim/9/2/1520-0442_1996_009_0376_lfvosa_2_0_co_2.xml?tab_body=fulltext-display. 
• Manabe, Syukuro; Stouffer, Ronald J. (1999). «The role of thermohaline circulation in climate». Tellus,A&B (Tellus) 51 (1): 91–109. doi:10.1034/j.1600-0889.1999.00008.x. ISSN 0028-0836. Bibcode: 1995Natur.378..165M. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/epdf/10.1034/j.1600-0889.1999.00008.x. 
• Manabe, Syukuro; Stouffer, Ronald J (2000). «Study of abrupt climate change by a coupled ocean–atmosphere model». Quaternary Science Reviews (Elsevier BV) 19 (1–5): 285–299. doi:10.1016/s0277-3791(99)00066-9. ISSN 0277-3791. Bibcode: 2000QSRv...19..285M. https://www.gfdl.noaa.gov/bibliography/related_files/sm0001.pdf. 
• Manabe, Syukuro (2019). «Role of greenhouse gas in climate change». Tellus, A (Tellus) 71 (1): 1–12. doi:10.1080/16000870.2019.16200278. ISSN 0277-3791. Bibcode: 2000QSRv...19..285M. https://www.tandfonline.com/doi/epdf/10.1080/16000870.2019.1620078?needAccess=true. 
• Manabe, Syukuro· Broccoli, Anthony J. (2020). Beyond global warming : how numerical models revealed the secrets of climate change. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-05886-3. 

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• «Syukuro Manabe home page». Princeton University's Program in Atmospheric and Oceanic Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2007. 
  • «Syukuro Manabe CV» (doc). 
• Syukuro Manabe on the Role of Greenhouse Gas in Climate Change (2018)
• «Syukuro Manabe». On-line Bibliography. GFDL. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2009.