Παύλος Βοιωτίας
Συντεταγμένες: 38°31′52.0″N 23°5′38.0″E / 38.531111°N 23.093889°E
Παύλος Βοιωτίας | |
---|---|
Διοίκηση | |
Χώρα | Ελλάδα |
Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας |
Περιφέρεια | Στερεάς Ελλάδας |
Περιφερειακή Ενότητα | Βοιωτίας |
Δήμος | Ορχομενού |
Γεωγραφία | |
Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεά Ελλάδα |
Νομός | Βοιωτίας |
Υψόμετρο | 204 μέτρα |
Πληθυσμός | |
Μόνιμος | 932 |
Έτος απογραφής | 2021 |
Πληροφορίες | |
Ταχ. κώδικας | 32300 |
Τηλ. κωδικός | 2261 |
Ο Παύλος (ή το Παύλο) είναι χωριό του Δήμου Ορχομενού του νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται, βορειοδυτικά του Ορχομενού, σε ένα μικρό λεκανοπέδιο ανάμεσα σε λόφους. Ο πληθυσμός του χωριού, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 1.186 κάτοικοι. Βορειότερα του χωριού βρισκόταν η αρχαία βοιωτική πόλη Ύηττος και δυτικότερα η Ασπληδόνα.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2021, το χωριό αριθμεί 932 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αμπελουργία.
Υποδομές και καθημερινή ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Παύλο διαθέτει δημοτικό σχολείο, νηπιαγωγείο, λαογραφικό μουσείο, δημοτική βιβλιοθήκη, γήπεδο ποδοσφαίρου, μίνι μάρκετ, καφέ, ταβέρνες, κουρείο, φαρμακεία και ενεργούς συλλόγους, όπως ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παύλου "Υηττός", ο Σύλλογος Γυναικών Παύλου και ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων.
Στην καρδιά του χωριού βρίσκονται δύο πλατείες: η παλιά, παραδοσιακή πλατεία με καφέ και ταβέρνες, και η νέα, σύγχρονη πλατεία με υπαίθρια όργανα γυμναστικής, θεατράκι και αναστηλωμένο λιθόκτιστο οικιακό συγκρότημα του 19ου αιώνα.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η περιοχή κατοικείται αδιάλειπτα από τη Λίθινη Εποχή. Πάντοτε υπήρξε δορυφόρος της αρχαίας πόλης Υηττού. Η ονομασία «Παύλο» προέρχεται πιθανώς από τη λατινική λέξη *Paolo* (μικρό), και δόθηκε κατά τη Λατινοκρατία, επειδή το χωριό ήταν μικρό σε σύγκριση με τη σημαντικότερη Υηττό.
Υπήρξε έδρα κοινότητας στο διάστημα 1912-1998, ενώ στη συνέχεια εντάχθηκε στον δήμο Ορχομενού οπού παραμένει έως σήμερα.[1]
Δημογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πληθυσμός του παραμένει σχεδόν σταθερός παρουσιάζοντας μικρές διακυμάνσεις.
Πορεία του πληθυσμού τις τελευταίες δεκαετίες[2]
![]() |
Μνημεία και αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Θρησκευτικά μνημεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννου (14ος αιώνας), με αγιογραφίες και θολωτή οροφή.
- Ο Ναός του Αγίου Αθανασίου (1892), σε βυζαντινό ρυθμό.
- Ο Ναός του Αγίου Νικολάου, στη θέση αρχαίου ναού του Ασκληπιού, με εντοιχισμένη μαρμάρινη στήλη.
- Ο Ναός του Αγίου Μάρκου, από την εποχή της Ενετοκρατίας, με νοτιοανατολικό προσανατολισμό.
- Οι Ναοί των Αγίων Γεωργίου και Βασιλείου, με αρχαία δομικά υλικά.
- Ο Ναός του Οσίου Δαυίδ, μέσα σε φυσικό τοπίο ιδανικό για περίπατο.
- Η Παναγία της Βαριάς, στην είσοδο του χωριού, και η Παναγία στο Ράδι (14ος αι.), με τοιχογραφίες του 1721.
Άλλα αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το παλαιό δημοτικό σχολείο (1911), με σχέδια του Δ. Καλλία, κτισμένο με χρήματα του Ανδρέα Συγγρού και προσωπική εργασία των κατοίκων.
- Το Λαογραφικό Μουσείο Παύλου, με εκθέματα από την καθημερινή ζωή και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
- Παραδοσιακά οικοδομήματα από φαιά πέτρα, χτισμένα από τεχνίτες της Κοζάνης.
Αρχαιολογικός Χώρος Υηττού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε απόσταση 3 χλμ. βόρεια του Παύλου βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Υηττού, ο οποίος κατοικήθηκε από την αρχαιότητα έως και τον 18ο αιώνα. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ιδρυτής ήταν ο άρχοντας Υηττός. Η πόλη διέθετε ακρόπολη, τείχη, ναούς (Ηρακλή, Δία, Ασκληπιό, Διόνυσο), αγορά, κρήνες και δεξαμενές.
Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο γνώρισε άνθηση και υπήρξε έδρα επισκόπου στους πρώτους βυζαντινούς χρόνους.
Παλαιόκαστρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα βόρεια του χωριού, στον λόφο του Παλαιοκάστρου, υπήρχε αρχαίο κάστρο, φρυκτωρία και ναός. Η θέα από το σημείο είναι πανοραμική.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]![]() |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα χωριό της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
- Άγγελος Φ. Ζάντζας – *Ορχομένια-Υηττία-Παύλο Βοιωτίας με τη σκαπάνη του λόγου* (Μύθος – Ιστορία – Έθιμα)