Πέτρος Παπαρρηγόπουλος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πέτρος Παπαρρηγόπουλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1817[1] Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 1891[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Μονάχου Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου δικαστής ιστορικός |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (από 1842) |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος |
| Υπογραφή | |
 | |
Ο Πέτρος Παπαρρηγόπουλος (1817-1891) ήταν Έλληνας δικαστικός και πανεπιστημιακός.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν αδερφός του μεγάλου Έλληνα ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου. Ήταν τεσσάρων ετών όταν οι Τούρκοι σκότωσαν τον πατέρα του Ιωάννη και τον θείο του Μιχαήλ με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 όπου η μητέρα του παίρνοντας τα ζώντα μέλη της οικογένειας κατέφυγε με τη βοήθεια διπλωματών στην Οδησσό. Εκεί τέθηκε υπό την προστασία του Τσάρου της Ρωσίας Αλέξανδρου Γ΄, όπου και με υποτροφία αυτού, όπως και ο αδελφός του σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, στη Γερμανία.
Επιστρέφοντας αργότερα στην Ελλάδα διορίστηκε το 1840 υφηγητής του Ρωμαϊκού Δικαίου, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επειδή όμως η θέση αυτή ήταν άμισθη διορίσθηκε το επόμενο έτος πρωτοδίκης όπου και ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο, φτάνοντας έως το βαθμό του αρεοπαγίτη, (μέχρι το 1860). Παράλληλα ακολουθώντας την πανεπιστημιακή καριέρα, το 1845, διορίστηκε τακτικός καθηγητής του Αστικού Δικαίου. Το 1862, έχοντας ήδη από διετίας παραιτηθεί του δικαστικού κλάδου εκλέχτηκε πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών.
Έγραψε διάφορα νομικά έργα όπως «Περί της ιστορικής αναπτύξεως του κληρονομικού δικαίου των Ρωμαίων», «Το εν Ελλάδι ισχύον αστικόν δίκαιον» (5 τόμοι), το οποίο εκδόθηκε για τρίτη φορά το 1884. Επίσης είχε μεταφράσει το ΜΔ΄ κεφάλαιο της «Ιστορίας της παρακμής και πτώσεως του Ρωμαϊκού κράτους του Γίββωνα» (1840) σε συνεργασία με τον καθηγητή Ερτσόγκ.
Απεβίωσε το 1891 στην Αθήνα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τομ. 15ος, σελ. 460.