Οίκος ντελα Σκάλα
| Οίκος ντελα Σκάλα | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Οίκος ντελα Σκάλα (scaligeri), ιταλ.: Casa della Scala (Scaligeri), ήταν η άρχουσα οικογένεια της Βερόνας και της ηπειρωτικής περιοχής τού Βένετο (εκτός από τη Βενετία) από το 1262 έως το 1387, [1] για συνολικά 125 χρόνια. [2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν ο Eτσελίνο Γ΄ ντα Ρομάνο εξελέγη διοικητής (podestà) της κοινότητας το 1226, μπόρεσε να μετατρέψει το αξίωμα σε μόνιμο άρχοντα. Μετά το τέλος του, το Μεγάλο Συμβούλιο εξέλεξε ως διοικητή τον Mαστίνo Α', ο οποίος επέτυχε να μετατρέψει την κυριότητα (signoria) σε οικογενειακή κληρονομία, κυβερνώντας αρχικά με τη συναίνεση της κοινότητας. Στη συνέχεια, όταν απέτυχαν να τον επανεκλέξουν το 1262, προέβη σε πραξικόπημα και αναγνωρίστηκε ως capitano del popolo («κυβερνήτης του λαού»), επικεφαλής των στρατευμάτων της κοινότητας. Το 1277 ο Μαστίνο Α΄ σκοτώθηκε από μία φατρία των ευγενών. Η βασιλεία τού γιου του Αλμπέρτο Α΄ ως capitano (1277–1302) ήταν ένας αδιάκοπος πόλεμος ενάντια στους κόμητες τού Σαν Μπονιφάτσιo, οι οποίοι βοηθήθηκαν από τον Οίκο των Έστε. Από τους τρεις γιους του, ο Κανγκράντε Α' κληρονόμησε τη θέση τού podestà το 1308, μοιράστηκε τη διακυβέρνηση (1308) και έγινε γνωστός ως πολεμιστής, πρίγκιπας και προστάτης τού Δάντη, του Πετράρχη και του Τζιότο. Με πόλεμο ή συνθήκη έθεσε υπό τον έλεγχό του τις πόλεις Πάντοβα (1328), Τρεβίζο (1329) και Βιτσέντσα. [3]
Τον Κανγκράντε Α΄ διαδέχθηκαν οι ανιψιοί του Mαστίνο Β΄ (1329–1351) και Aλμπέρτο Β΄. Ο Μαστίνο Β΄, ο πλουσιότερος και ισχυρότερος πρίγκιπας της γενιάς του στην Ιταλία, συνέχισε την πολιτική τού θείου του, κατακτώντας τη Μπρέσια το 1332, και μεταφέροντας τη δύναμή του πέρα από τον ποταμό Πάδο. Αγόρασε την Πάρμα (1335) και τη Λούκκα (1339). Μία ισχυρή ένωση (lega) σχηματίστηκε εναντίον του το 1337: η Φλωρεντία, η Βενετία, οι Βισκόντι του Μιλάνου, οι Έστε της Φερράρας και οι Γκοντζάγκα της Μάντουας ενώθηκαν, και μετά από έναν πόλεμο τριών ετών, οι επικράτειες των ντελα Σκάλα περιορίστηκαν στη Βερόνα και τη Βιτσέντσα.
Ο γιος του Κανγκράντε Β΄ (1351–1359) ήταν ένας σκληρός και καχύποπτος τύραννος. Μη έχοντας εμπιστοσύνη στους υπηκόους του, περικυκλώθηκε με Γερμανούς μισθοφόρους. Τελικά σκοτώθηκε από τον αδελφό του Κανσινιόριο (1359–1375), ο οποίος ομόρφυνε τη Βερόνα με ανάκτορα, της παρείχε υδραγωγεία και γέφυρες, και ίδρυσε το κρατικό ταμείο. Σκότωσε επίσης τον άλλο αδελφό του, τον Πάολο-Αλμποΐνο. Η αδελφοκτονία μεταξύ των ντελα Σκάλα συνεχίστηκε, όταν ο Aντόνιo Α΄ (1375–1387), ο φυσικός γιος τού Κανσινιόριo, σκότωσε τον αδελφό του Μπαρτολομέo Β΄. Αυτό προκάλεσε την αγανάκτηση τού κόσμου, που τον εγκατέλειψε όταν ο Τζιαν-Γκαλεάτσο Βισκόντι τού Μιλάνου έκανε πόλεμο εναντίον του. Έχοντας εξαντλήσει όλους τούς πόρους του, έφυγε από τη Βερόνα τα μεσάνυχτα (19 Οκτωβρίου 1387), τερματίζοντας έτσι την κυριαρχία των ντελα Σκάλα. [4]
Ο γιος του Κανφραντσέσκo προσπάθησε άκαρπα να ανακτήσει τη Βερόνα (1390). Ο Γκουλιέλμο (1404), φυσικός γιος τού Κανγκράντε Β', ήταν πιο τυχερός: με την υποστήριξη τού λαού, έδιωξε τους Μιλανέζους, αλλά απεβίωσε δέκα μέρες αργότερα και η Βερόνα υποτάχθηκε στη Βενετία (1405). Οι τελευταίοι εκπρόσωποι των ντελα Σκάλα ζούσαν στην Αυλή της Γερμανίας, και προσπάθησαν επανειλημμένα να ανακτήσουν τη Βερόνα με τη βοήθεια λαϊκών εξεγέρσεων. Μετά την εκδίωξη των ντελα Σκάλα, δύο αυτοαποκαλούμενα μέλη της οικογένειας, ο Τζούλιο Τσέζαρε ντελα Σκάλα (επίσης γνωστός ως Ιούλιος Καίσαρ Σκαλίτζερ) και ο γιος του Γιόζεφ Γιούστους Σκαλίτζερ, απέκτησαν φήμη ως ανθρωπιστές λόγιοι, αν και η σχέση τους με την ιστορική οικογένεια των ντελα Σκάλα αμφισβητείται. [3]
Η εκκλησία της Σάντα Μαρία Αντίκα στη Βερόνα περιβάλλεται από τους τάφους (αρκοσόλια) ντελα Σκάλα με τη μορφή γοτθικών ιερών ή ναΐσκων (tempietti), που περικλείουν τις σαρκοφάγους τους: Ο Κανγκράντε Α΄ απαθανατίστηκε με έναν έφιππο αδριάντα, ενώ ο Κανσινιόριo από ένα μαρμάρινο γοτθικό μνημείο, έργο τού Μπονίνε ντα Καμπιόνε, 1374. [5]
Γενεαλογία ντελα Σκάλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Αρντουίνο ΝΤΕΛΑ ΣΚΑΛΑ | |||||||||||||||||||||
| Μπαλντουίνο ∞Καραφίνα Γκαμπαρέλλι | |||||||||||||||||||||
| Λεονάρντο | |||||||||||||||||||||
| Τζακοπίνο ποντεστά της Βερόνα ∞ Ελίζα Σουπέρμπι | |||||||||||||||||||||
| (Λεονάρντο) Μαστίνο Α΄ καπιτάνο ντελ πόπολο της Βερόνα | Αλμπέρτο Α΄ κύριος της Βερόνα ∞ Βέρντε ντα Σαλίτσολε | ||||||||||||||||||||
| Μπαρτολομέο Α΄ κύριος της Βερόνα ∞ Κονστάντσα της Αντιόχειας ΟΙΚΟΣ ΧΟΕΝΣΤΑΟΥΦΕΝ | Αλμποΐνο Α΄ κύριος της Βερόνα ∞ 1.Κατερίνα Βισκόντι 2.Μπεατρίτσε ντα Κορρέτζο | (Φραντσέσκο) Κανγκράντε Α΄ κύριος της Βερόνα, Βιτσέντσα, Πάντοβα, Τρεβίζο ∞ Ιωάννα της Αντιόχειας ΟΙΚΟΣ ΧΟΕΝΣΤΑΟΥΦΕΝ | |||||||||||||||||||
| (2) Αλμπέρτο Β΄ κύριος της Βερόνα | (2) Μαστίνο Β΄ κύριος της Βερόνα, Μπρέσια, Πάρμα, Λούκα ∞ Θαδδαία ντα Καρράρα | ||||||||||||||||||||
| Κανγκράντε Β΄ κύριος της Βερόνα ∞ Ελισάβετ της Βαυαρίας ΟΙΚΟΣ ΒΙΤΤΕΛΣΜΠΑΧ | Κανσινιόριο κύριος της Βερόνα ∞ Αγνή του Δυρραχίου ΟΙΚΟΣ ΚΑΠΕΤΙΔΩΝ-ΑΝΖΟΥ | Πάολο Αλμποΐνο B΄ κύριος της Βερόνα | |||||||||||||||||||
| (νόθος) Γκουλιέλμο κύριος της Βερόνα ∞ Ονέστα Μορτόνε | (νόθος) Αντόνιο Α΄ κύριος της Βαρόνα ∞ Σαμαριτάνα ντα Πολένα | (νόθος) Μπαρτολομέο Β΄ κύριος της Βερόνα | |||||||||||||||||||
| Αντόνιο Β΄ | Κανφραντσέσκο διεκδικητής της Βερόνα | ||||||||||||||||||||
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Verona Scaligera». Verona.com.
- ↑ «La Famiglia della Scala». Verona.net.
- ↑ 3,0 3,1 «Storia di Verona: la famiglia della scala». www.verona.net (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2023.
- ↑ «Gli Scaligeri: origine e ascesa - Storia di Verona». www.veronissima.com. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2023.
- ↑ «Della Scala». Storia Rinascimentale (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2023.
|