Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ)
Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев (Καζακικά) και Нурсултан Абишевич Назарбаев (Ρωσικά)
Γέννηση6  Ιουλίου 1940[1][2][3]
Τσεμόλγκαν
Χώρα πολιτογράφησηςΚαζακστάν
ΘρησκείαΣουνιτισμός (από 1991)
αθεϊσμός (έως 1991)
Ύψος170 cm Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΚαζακικά
Ρωσικά[4]
Εκπαίδευσηδιδάκτωρ οικονομικών επιστημών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[5]
συμμετέχων ή συμμετέχουσα σε διεθνή φόρουμ
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης, People's Union of Kazakhstan Unity, Πατρίδα και Νουρ Οτάν
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣάρα Ναζαρμπάγιεβα
ΤέκναΝταρίγκα Ναζαρμπάγεβα
Ντινάρα Ναζαρμπάγιεβα
Αλίγια Ναζαρμπάγιεβα
ΑδέλφιαBolat Nazarbayev
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςανώτατος διοικητής
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος του Καζακστάν (1991–2019)
Πρωθυπουργός του Καζακστάν (1984–1989)
μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης
d:Q77582808
ΒραβεύσειςHero of the Kazakhstan
Order of Fatherland
Τάγμα του Χρυσού Αετού
αναμνηστικό μετάλλιο για τα δέκα χρόνια ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας του Καζακστάν
d:Q3853541
αναμνηστικό μετάλλιο για τα δέκα χρόνια του Κοινοβουλίου της Δημοκρατίας του Καζακστάν
d:Q949936
medalla dels 50 anys de les Terres Verges
d:Q3853594
μετάλλιο Αστάνα
Μετάλλιο «10 χρόνια της Αστάνα»
αναμνηστικό μετάλλιο για τα είκοσι χρόνια ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας του Καζακστάν
d:Q21661868
d:Q25380644
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας (1972)
τάγμα του Παράσημου της Τιμής (1972)
μετάλλιο για τα «70 χρόνια των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ»
Τάγμα του Αγίου Ανδρέα (1998)
Τάγμα του Αλέξανδρου Νιέφσκι (2015)
μετάλιο για την 850η επέτειο της Μόσχας
Αναμνηστικό μετάλλιο για την επέτειο των 300 χρόνων της Αγίας Πετρούπολης
Medal "In Commemoration of the 1000th Anniversary of Kazan"
d:Q4335873
Order of Akhmad Kadyrov
Τάγμα της Φιλίας - Λευκορωσία (19  Ιουνίου 2015)
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (4  Μαΐου 1997)[6]
Τάγμα της Ελευθερίας (2  Ιουλίου 2010)[7]
Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 1η τάξη (13  Οκτωβρίου 1997)[8]
Τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αστέρος της Ρουμανίας
Μέγας Αστέρας του Παράσημου της Τιμής για Υπηρεσίες στη Δημοκρατία της Αυστρίας
Order of Grand Duke Dmitry Donskoy 1st Class
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Βυτάουτας του Μέγα
Τάγμα του Ισμαήλ Σαμάνι
Μεγαλόσταυρος του Ιππότη του Τάγματος των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου
Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος
Μεγάλο Τάγμα του Βασιλιά Τόμισλαβ
Collar of the Order of Pope Pius IX
Τάγμα του Μουγκούνγουα (2009)[9]
Τάγμα της Ελευθερίας
Ιππότης του Τάγματος του Λευκού Αετού (2002)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Λευκού Διπλού Σταυρού (21  Νοεμβρίου 2007)[10]
Μεγαλόσταυρος με Αλυσίδα του Τάγματος της Αξίας της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας
Τάγμα του Νείλου
Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος της Βελανιδιάς
τάγμα του Χρυσάνθεμου
μεγαλόσταυρος του Τάγματος των τριών αστέρων
Μεγαλόσταυρος με Κολάρο του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (13  Μαρτίου 2009)[11]
Order of State of Republic of Turkey
Περιδέραιο του Τάγματος του Σταυρού της Τέρρα Μαριάνα
Τάγμα της Ανεξαρτησίας (Κατάρ)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αγίου Καρόλου
Τάγμα της Δημοκρατίας της Σερβίας
Order of Manas, 1st class
Τάγμα του Ζαγιέντ
Τάγμα του Χρυσόμαλλου Δέρατος
Παράσημο Χεϊντάρ Αλίγιεφ
Presidential Order of Excellence
Τάγμα της Δόξας και Τιμής
Τάγμα του Αγίου Σέργιου του Ράντονεζ 1ης τάξης
Order of Al-Fakhr
μετάλλιο «Για την ανάπτυξη των παρθένων εδαφών»
κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (2017)[12]
Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν (1970)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Πεκίνου (2002)[13]
επίτιμος διδάκτωρ του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων Μόσχας[14]
τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης
Τάγμα της Φιλιάς (28  Απριλίου 2019)[15]
Ιστότοπος
www.akorda.kz
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νουρσουλτάν Αμπισούλι Ναζαρμπάγεφ (καζακικά: Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев, μεταγραφή : Nūrsūltan Äbışuly Nazarbaev, 6 Ιουλίου 1940-) είναι Καζάχος πολιτικός και πρόεδρος του Καζακστάν από το 1991 έως την παραίτηση του στις 19 Μαρτίου 2019.[16] Το 1989 έγινε γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος του Καζακστάν και ανακηρύχθηκε πρωθυπουργός της χώρας μετά την ανεξαρτησία της από την Σοβιετική Ένωση. Κατέχει τον τίτλο «Ηγέτης του Έθνους». Τον Απρίλιο του 2015, ο Ναζαρμπάγεφ επανεκλέχθηκε πρωθυπουργός συγκεντρώνοντας σχεδόν το 98% των ψήφων.

Ο Ναζαρμπάγεφ έχει κατηγορηθεί για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από αρκετές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian, κυβερνά υπό ένα αυταρχικό καθεστώς. Έχει επίσης επικριθεί από ορισμένους για αργοπορία στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, καταστολή της αντιπολίτευσης, μη δημοκρατικές εκλογές και ανεπαρκή ελευθερία λόγου.[17]

Από την ανεξαρτησία του Καζακστάν ως σήμερα δεν έχουν διεξαχθεί εκλογές που να θεωρήθηκαν ελεύθερες ή δίκαιες από την Δύση. Το 2010 ο ίδιος ανακοίνωσε μεταρρυθμίσεις ώστε να ενθαρρυνθεί ένα πολυκομματικό σύστημα. Τον Ιανουάριο του 2017 ο Ναζαρμπάγεφ πρότεινε συνταγματικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα μεταβιβάζουν εξουσίες στο Κοινοβούλιο του Καζακστάν.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια, ο Κομμουνισμός και η Πτώση του Καθεστώτος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ναζαρμπάγεφ γεννήθηκε στο Τσεμόλγκαν στις 6 Ιουλίου του 1940. To 1984 έγινε πρόεδρος του συμβουλίου υπουργών και εργάστηκε στο πλευρό του πρώτου γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος του Καζακστάν, Ντινμουκχάμεντ Κουνάεφ . Ο πατέρας του ήταν φτωχός, που εργάστηκε για πλούσια οικογένεια.[18] Ανέλαβε το 1989 πρώτος γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος του Καζακστάν και διατηρήθηκε στο αξίωμα ως το 1991. Ο Ναζαρμπάγεφ άσκησε κριτική εναντίον του επικεφαλής της Ακαδημίας Επιστημών, Ασκάρ Κουνάεφ στην 16η σύνοδο του Κομμουνιστικού Κόμματος του Καζακστάν τον Ιανουάριο του 1986. Ο αδερφός του Κουνάεφ, που ήταν αφεντικό του Ναζαρμπάγεφ, οργίστηκε και ένιωσε προδομένος και ζήτησε την αποπομπή του σημερινού Προέδρου. Την ίδια στιγμή οι υποστηρικτές του Ναζαρμπάγεφ πέτυχαν την απόλυση του Κουνάεφ. Ο τελευταίος αντικαταστάθηκε από έναν Ρώσο, τον Γκενάντι Κολμπίν, διορισμός που πυροδότησε ταραχές που διήρκεσαν 3 ημέρες. Ο Κολμπίν αντικαταστάθηκε από τον Ναζαρμπάγεφ, στις 22 Ιουνίου του 1989.[18] Στις 22 Φεβρουαρίου του 1990 έγινε πρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ από τις 22 Φεβρουαρίου ως τις 24 Απριλίου του 1990, οπότε και εξελέγη πρόεδρος του Καζακστάν από το Ανώτατο Σοβιέτ. Υποστήριξε τον Μπόρις Γιέλτσιν στο πραξικόπημα που έγινε τον Αύγουστο του 1991. Ακόμη, ο πρόεδρος της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ήθελε να τον διορίσει αντιπρόεδρο της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά ο Ναζαρμπάγιεφ αρνήθηκε.

Προεδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 1η Δεκεμβρίου 1991 αναδείχθηκε νικητής των προεδρικών εκλογών, κερδίζοντας 91,5% των ψήφων σε εκλογές στις οποίες δεν υπήρχε άλλος υποψήφιος για να τον αντιμετωπίσει.[19] Τον Μάιο του 1992 μετονόμασε την Κρατική Επιτροπή Άμυνας σε υπουργείο άμυνας και διόρισε υπουργό τον Σαγκαντάτ Νουρμαγκαμπέτοφ. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε ο σχεδιασμός ενός νέου Συντάγματος. Καθώς το νέο Σύνταγμα ενίσχυσε τις προεδρικές εξουσίες, δυνάμεις τις αντιπολίτευσης πραγματοποίησαν διαδηλώσεις (10-17 Ιουνίου) με αίτημα τον σχηματισμό συνασπισμένης κυβέρνησης και την παραίτηση του Ανωτάτου Συμβουλίου και της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Σεργκέι Τερεστσένκο. Στις 18 Ιουνίου του 1992 οι διαδηλώσεις κατεστάλησαν με βίαια. Το δε κοινοβούλιο, που αποτελείτο από βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενέκρινε το σύνταγμα στις 28 Ιανουαρίου του 1993.[20] Τον Απρίλιο του 1995 με δημοψήφισμα επεκτάθηκε η θητεία του Ναζαρμπάγεφ στο ύπατο αξίωμα ως το 2000.[21] Το 1997 μετέφερε την πρωτεύουσα από την Αλμάτι στην Αστανά.[22][23]

Στις προεδρικές εκλογές του 1999, του 2005 και του 2011 επανεξελέγη με πολύ μεγάλη διαφορά. Στις εκλογές του 2005 έλαβε το συντριπτικό ποσοστό του 91,15%. Ορκίστηκε στις 11 Ιανουαρίου 2006, για μία ακόμα επταετή θητεία. Στις 18 Μαΐου 2007 το Κοινοβούλιο ψήφισε να επιτρέψει στον πρόεδρο Ναζαρμπάγεφ να διεκδικήσει απεριόριστο αριθμό από θητείες[24]. Το κυβερνών κόμμα κέρδισε σχεδόν το 90% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές, τον Αύγουστο του ιδίου έτους. Στις 2 Απριλίου του 2008 ο Ναζαρμπάγεφ έγινε ο πρώτος λαμπαδηδρόμος της χώρας του, κατά το πέρασμα της Ολυμπιακής Φλόγας από το Αλμάτι.[25] Το 2011 ο Ναζαρμπάγεφ προκήρυξε πρόωρες προεδρικές εκλογές για τις 3 Απριλίου, μετά την απόρριψη από το Συνταγματικό Συμβούλιο ενός σχεδίου για διεξαγωγή δημοψηφίσματος με σκοπό την παραμονή του προέδρου στο αξίωμά του ως το 2020.[26] Κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στις 3 Απριλίου 2011, με ποσοστό 95,5% των ψήφων. Ωστόσο, οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ επεσήμαναν ατασθαλίες και νοθεία κατά την εκλογική διαδικασία.[27] Τον Απρίλιο του 2015 ο Ναζαρμπάγεφ επανεξελέγη με ένα αυτοκρατορικό ποσοστό, 97,7% των ψήφων και με ρεκόρ προσέλευσης στις κάλπες (95%).[28] Επικαλούμενος την οικονομική κρίση, διέλυσε τη βουλή και προκήρυξε πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο του 2016, στις οποίες το κυβερνών κόμμα αναδείχθηκε πρώτο με ποσοστό 82%.[29]. Ένα δημοψήφισμα το 1995, είχε σκοπό να παρατείνει την εξουσία του μέχρι το 2000 αλλά εκλεγόταν συνεχώς.

Παραίτηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ναζαρμπάγεφ ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά στην κρατική τηλεόραση την παραίτησή του έπειτα από μαζικές λαϊκές διαμαρτυρίες, στις 19 Μαρτίου 2019. Ο ίδιος επικαλέστηκε "την ανάγκη για μια νέα γενιά ηγετών". Παρά την παραίτησή του από πρόεδρος, παρέμεινε ισόβιος πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας και πρόεδρος του κόμματος Νουρ Οτάν. Την ημέρα της παραίτησής του έλαβε τον τιμητικό τίτλο elbasy (από το 2010 το Κοινοβούλιο του είχε απονείμει τον εν λόγω τίτλο) (=επικεφαλής του έθνους, επικεφαλής του λαού) και για διάδοχό του (αντικαταστάτη) όρισε τον Κασίμ-Τζομάρτ Τοκάγιεφ.[30] Το 2022, κατά τη διάρκεια των ταραχών στη χώρα, απομακρύνθηκε από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Ασφάλειας του Καζακστάν[31].

Μετονομασία πρωτεύουσας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τοκάγιεφ πρότεινε τη μετονομασία της πρωτεύουσας Αστανά σε Νουρ Σουλτάν, προς τιμήν του πρώτου προέδρου της χώρας. [32] Το Κοινοβούλιο υπερψήφισε την μετονομασία.[33]

Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πολιτική του χαρακτηρίζεται μετριοπαθής και τηρεί ισορροπία ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Παρότι το Καζακστάν είναι μέλος του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης, επί προεδρίας του Ναζαρμπάγεφ διατηρούνται άριστες διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Ο ίδιος ο πρόεδρος πραγματοποίησε επίσημες επισκέψεις στο Ισραήλ το 1995 και το 2000.[34] Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ο Ναζαρμπάγεφ διατηρεί στενούς δεσμούς με την Τεχεράνη.[35] Το 2007, μιλώντας στο κοινοβούλιο, τάχθηκε υπέρ της ένταξης στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.[36]. Έχει συναντηθεί επίσης με τον πρόεδρο της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, το 2009, καθώς επίσης το ίδιο έτος ο πρώην βρετανός υπουργός Τζόναθαν Άιτκεν δημοσίευσε βιογραφία του, με τίτλο "Ο Ναζαρμπάγιεφ και η δημιουργία του Καζακστάν".

Στην εσωτερική πολιτική, ο πρόεδρος κήρυξε πόλεμο κατά της διαφθοράς[37] και υιοθέτησε 10 βήματα εναντίον του φαινομένου.[38]. Η Διεθνής Διαφάνεια κατατάσσει τη χώρα του στην 124η θέση ανάμεσα στις χώρες με διαφθορά το 2004, με βαθμό 2,2, στην κλίμακα 0-10 με το 0 να δείχνει υψηλή διαφθορά.

Κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ναζαρμπάγεφ έχει αποκληθεί ως ένας από τους τελευταίους σοβιετικούς ολιγαρχικούς.[39] Πιστεύεται ότι έχει μεταφέρει τουλάχιστον 1 δις δολάρια σε εμβάσματα πετρελαίου σε ιδιωτικούς του λογαριασμούς σε άλλα κράτη και ότι η οικογένειά του ελέγχει πολλές σημαντικές επιχειρήσεις στο Καζακστάν.[39] Ο ΟΑΣΕ επέκρινε τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών του 2005,[21] του 2011,[27] και του 2016.[29]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την σοβιετική εποχή ήταν άθεος, ωστόσο αργότερα έγινε Μουσουλμάνος.[40] Την ίδια περίοδο αποπειράθηκε να καταπολεμήσει την τρομοκρατία στο Καζακστάν.[41]

Έχει νυμφευτεί τη Σάρα Αλπύσοβνα Ναζαρμπάγεβα, με την οποία έχει αποκτήσει 3 κόρες : Νταρίγκα, Ντινάρα και Αλίγια.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 The Fine Art Archive. 86433.
  2. 2,0 2,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000020005. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Davos 2014 Participant List. data.qz.com/2014/davosattendees/data/davos14list.json.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12325781b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/86433. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  6. «NAZARBAEV S.E. Nursultan Decorato di Gran Cordone».
  7. «У К А З ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ Про нагородження Н. Назарбаєва орденом Свободи». Πρόεδρος της Ουκρανίας. 2  Ιουλίου 2010.
  8. «У К А З ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ Про нагородження відзнакою Президента України "Орден князя Ярослава Мудрого"». Πρόεδρος της Ουκρανίας. 13  Οκτωβρίου 1997.
  9. «Commemorating the 20th Anniversary». 9  Μαρτίου 2012.
  10. (Σλοβακικά) archiv.prezident.sk/gasparovic/index2bee.html?rad-bieleho-dvojkriza-i-trieda. Ανακτήθηκε στις 20  Δεκεμβρίου 2021.
  11. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 499. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
  12. www.boe.es/buscar/doc.php?id=BOE-A-2017-7271. Ανακτήθηκε στις 28  Δεκεμβρίου 2018.
  13. (Κινεζικά) Ministry of Education of the People's Republic of China. www.moe.gov.cn/s78/A22/xwb_left/moe_829/tnull_44386.html. Ανακτήθηκε στις 11  Απριλίου 2019.
  14. «Honorary Doctorates». (Αγγλικά) Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων Μόσχας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29  Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2019.
  15. «习近平为纳扎尔巴耶夫举行“友谊勋章”颁授仪式». 28  Απριλίου 2019.
  16. ferganews.com Αρχειοθετήθηκε 2019-03-27 στο Wayback Machine., President of Kazakhstan.
  17. BBC NEWS- Προφίλ: Καζακστάν
  18. 18,0 18,1 Power and Change in Central Asia, pages 59-61 Google books
  19. Miniature Empires: A Historical Dictionary of the Newly Independent States, page 136 Google books
  20. Russia and the New States of Eurasia: The Politics of Upheaval, pages 317-318 Google books
  21. 21,0 21,1 Office for Democratic Institutions and Human Rights - Elections
  22. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2009. 
  23. [1][νεκρός σύνδεσμος]
  24. Kazakhstan lifts president's term limit LA Times
  25. «:: Liter.KZ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2009. 
  26. Πρώτο Θέμα Αρχειοθετήθηκε 2011-02-05 στο Wayback Machine., 5 Φεβρουαρίου 2011.
  27. 27,0 27,1 Ελευθεροτυπία, Επανεξελέγη πρόεδρος του Καζακστάν ο Ναζαρμπάγεφ, 4-4-2011.
  28. Ο πρόεδρος του Καζακστάν επανεξελέγη με ένα... αυτοκρατορικό 97,7%, in.gr, 27 Απριλίου 2015.
  29. 29,0 29,1 Καζακστάν: Νικητής με 82% το κόμμα του Ναζαρμπάγεφ - Ενστάσεις από τον ΟΑΣΕ Αρχειοθετήθηκε 2016-05-11 στο Wayback Machine., imerisia.gr, 21 Μαρτίου 2016.
  30. «Kazakh President Nazarbaev Abruptly Resigns, But Will Retain Key Roles». RadioFreeEurope/RadioLiberty. 
  31. Reuters (2022-01-05). «Kazakh leader removes veteran ex-president from key security post» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/world/asia-pacific/kazakh-leader-removes-veteran-ex-president-key-security-post-2022-01-05/. Ανακτήθηκε στις 2022-01-06. 
  32. Выступление Президента Республики Казахстан Касым-Жомарта Токаева на совместном заседании палат Парламента, 20 Μαρτίου 2019
  33. «Нур-Султан - новое название столицы Казахстана». Tengrinews.kz. 20 Μαρτίου 2019. 
  34. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2009. 
  35. «EurasiaNet Eurasia Insight - Construction Of Railway To Iran On Agenda Of Turkmenistan Visit - Kazakh Leader». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2009. 
  36. Kazakh leader outlines development priorities in annual address BBC News
  37. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2019. 
  38. «3006681 TI Report Cover» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2009. 
  39. 39,0 39,1 Guriev, Sergei (2006). «The Evolution of Personal Wealth in the Former Soviet Union and Central and Eastern Europe» (PDF). www.wider.unu.edu. United Nations University - World Institute for Development Economics Research. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 31 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2006.  Unknown parameter |coauthor= ignored (|author= suggested) (βοήθεια); Unknown parameter |month= ignored (βοήθεια)
  40. «Moscow News - Local - Moscow's Largest Mosque to Undergo Extension». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2009. 
  41. Kazakstan - Government Mongabay

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]