Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νικόλας Φαραντούρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. Πιθανότατα παρουσιάζει κάποια γεγονότα ή απόψεις μονομερώς ή με δυσανάλογη ισορροπία σε σχέση με την αντίστοιχη βαρύτητά τους. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. Αυτό μπορεί να σημαίνει την δημιουργία εσωτερικών συνδέσμων, επικεφαλίδων, παραγράφων κλπ.
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τις σελίδες Πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και Βικιπαίδεια:Οδηγός μορφοποίησης άρθρων.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 26/06/2025.
Νικόλας Φαραντούρης
Ευρωβουλευτής
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
16 Ιουλίου 2024
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1976, Αθήνα
ΕθνότηταΈλληνας
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Προοδευτική Συμμαχία
ΣύζυγοςΔώρα Αϊβάζογλου
Παιδιά3
ΣυγγενείςΜαρία Φαραντούρη (θεία)[1]
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Επάγγελμαπολιτικός[2]
διδάσκων πανεπιστημίου
συγγραφέας
δικηγόρος
Ιστοσελίδαfarantouris.eu
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Νικόλας Φαραντούρης (Αθήνα, 1976) είναι Έλληνας ακαδημαϊκός[3], δικηγόρος και πολιτικός[4], που υπηρετεί ως Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Ευρωβουλευτής) από το 2024. Είναι μέλος του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία στην Ελλάδα και έχει ενταχθεί στην Ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Πρώιμα Χρόνια και Εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νικόλας Φαραντούρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976, όπου και μεγάλωσε και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του.[5] Η καταγωγή του είναι από την Κεφαλονιά.[6] Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1997). Κατέχει μεταπτυχιακό δίπλωμα (1998) και διδακτορικό τίτλο με ειδίκευση στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο (2001) από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Υπήρξε μεταδιδακτορικός ερευνητής και υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Ρότερνταμ και στο Πανεπιστήμιο της Δρέσδης.

Ακαδημαϊκή Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 17/01/2025.

Ο Νικόλας Φαραντούρης είναι Καθηγητής της ευρωπαϊκής έδρας Jean Monnet στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και Δίκαιο της Ενέργειας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς.[7] Ίδρυσε και χρημάτισε για περισσότερα από 10 χρόνια Διευθυντής του διεθνούς διεπιστημονικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος στην Ενέργεια, Δίκαιο και Οικονομία στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.

Νομική και Επαγγελματική Σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 17/01/2025.

Ο Νικόλας Φαραντούρης ασκεί τη δικηγορία από το 2001. Εργάστηκε στο Τμήμα Νομικών και Κανονιστικής Συμμόρφωσης της Goldman Sachs στο Λονδίνο και στη διεθνή δικηγορική εταιρεία Norton Rose LLP στο Λονδίνο, τις Βρυξέλλες και την Αθήνα, με εξειδίκευση στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, το δίκαιο ανταγωνισμού, το ναυτιλιακό δίκαιο, το τραπεζικό δίκαιο και τη ρύθμιση της ενέργειας. Έχει διατελέσει επί μία 10ετία Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, Νομικός Σύμβουλος & Διευθυντής Νομικών Υπηρεσιών και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) Α.Ε., (2009-2019) καθώς και Πρόεδρος της Επιτροπής Νομικών Υποθέσεων της EUROGAS,της ένωσης 45 ενεργειακών εταιρειών στις Βρυξέλλες (2016-2019).

Πολιτική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νικόλας Φαραντούρης είναι μέλος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Προοδευτική Συμμαχία. Στις εθνικές εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου του 2023, ήταν υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ. στη μονοεδρική εκλογική περιφέρεια Κεφαλληνίας, αλλά δεν εξελέγη. Στις ευρωεκλογές του 2024,[8] συμμετείχε ως υποψήφιος με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ. και εξελέγη ευρωβουλευτής. Τον Νοέμβριο του 2024, ο Φαραντούρης ήταν υποψήφιος για την Προεδρία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Π.Σ..

Ως ευρωβουλευτής συμμετέχει στις επιτροπές: Προϋπολογισμών (BUDG), Συνταγματικών Υποθέσεων (AFCO) όπου διατελεί Συντονιστής, Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων (ENVI) και Ασφάλειας και την Άμυνας (SEDE). Είναι, επίσης, μέλος της Διακοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας για τις Σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες (D-US) και της Αντιπροσωπείας για τις χώρες της Αφρικής (DPAP).

Τον Σεπτέμβρη του 2024 εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του διακεκριμένου φεντεραλιστικού κοινοβουλευτικού φόρουμ, Spinelli Group.[9]

Ο Νικόλας Φαραντούρης έχει συγγράψει 12 βιβλία[10] και μονογραφίες, καθώς και περισσότερα από 50 επιστημονικά άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, με έμφαση στο δίκαιο και τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το δίκαιο ανταγωνισμού, το ενεργειακό δίκαιο και τη ρύθμιση, τις θαλάσσιες μεταφορές και την οικονομική πολιτική.

Σημαντικές δημοσιεύσεις περιλαμβάνουν:

  • «Η Ενεργειακή Κρίση»[11](2022) – Εκδόσεις Παπαζήση.
  • «Ενέργεια & Περιβαλλοντικοί Μετασχηματισμοί σε Έναν Παγκοσμιοποιούμενο Κόσμο»[12] (2020) – Εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη.
  • «Δίκαιο της Ενέργειας»[13] (2016) – Εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη.
  • «Δίκαιο Υδρογονανθράκων»[14] (2015) – Υπό την αιγίδα της Έδρας Jean Monnet και του Ινστιτούτου Max-Planck για την Καινοτομία και τον Ανταγωνισμό.
  • «Ενέργεια: Δίκτυα & Υποδομές»[15] (2014) – Εκδόσεις NB.
  • «Ενέργεια: Ναυτιλία & Θαλάσσιες Μεταφορές»[16] (2013) – Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα.
  • «Ενέργεια: Δίκαιο, Οικονομία & Πολιτική»[17] (2012) – Εκδόσεις NB.
  • «Ο Έλεγχος των Κρατικών Ενισχύσεων Διάσωσης και Αναδιάρθρωσης Προβληματικών Επιχειρήσεων»[18] (2006) – Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλας.
  • «Έλεγχος Συγχωνεύσεων και Επιβολή Αντιμονοπωλιακής Πολιτικής στην ΕΕ και τις ΗΠΑ: Συγκριτική Ανάλυση»[19] (2003) – Εκδόσεις European Papers.
  • «Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και Θαλάσσιες Μεταφορές»[20] (2003) – Εκδόσεις Bruylant.
  • «Δικαστικές Όψεις της Πολιτικής Ανταγωνισμού της ΕΕ στις Αερομεταφορές»[21] (2002) – Εκδόσεις Esperia Publications.
  • «Η Ναυτιλία στην Ευρώπη και η Ανάδυση της Κοινής Πολιτικής Θαλάσσιων Μεταφορών»[22] (2000) – Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλας.
  1. ↑ https://www.newsbreak.gr/synenteyxeis/553995/nikolas-farantoyris-oikogeneiarchis-me-kalliteniki-fleva-aisiodoxei-gia-tin-poreia-toy-neoy-syriza/
  2. ↑ «Members of the European Parliament» (πολλαπλές γλώσσες) 256823.
  3. ↑ «Βιογραφικό». Νικόλας Φαραντούρης - Καθηγητής Πανεπιστημίου, Δικηγόρος. 18 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2023.
  4. ↑ «Φαραντούρης Νικόλαος». ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2023.
  5. ↑ «Νικόλαος Φαραντούρης στην «K»: Το φυσικό αέριο και ο Θουκυδίδης». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 19 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2023.
  6. ↑ Λιάγγου, Χρύσα (19 Νοεμβρίου 2018). «Νικόλαος Φαραντούρης στην «K»: Το φυσικό αέριο και ο Θουκυδίδης». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2024.CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  7. ↑ toManifesto.gr (23 Απριλίου 2024). «Νικόλας Φαραντούρης: η οβιδιακή μεταμόρφωση ενός μετριοπαθούς αστού». toManifesto.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2025.
  8. ↑ «ΣΥΡΙΖΑ: Οι υποψήφιοι για τις ευρωεκλογές – Οι 5 επιλογές Κασσελάκη».
  9. ↑ «SYRIZA: Nicholas Farantouris elected to the Spinelli Group Board - Union of European Federalists» (στα Αγγλικά). 23 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2025.
  10. ↑ «Συγγραφικό έργο - Νικόλας Φαραντούρης». Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2025.
  11. ↑ «Η Ενεργειακή Κρίση». Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2025.
  12. ↑ «Energy & Environmental Transformations in a Globalizing World». NB, Abu Dhabi / Αθήνα 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2025.
  13. ↑ «Δίκαιο της Ενέργειας». Νομική Βιβλιοθήκη 2016, σ. ΧΧΙΙ+352. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2025.
  14. ↑ «Δίκαιο Υδρογονανθράκων». Ευρωπαϊκή Έδρα Jean Monnet – Max-Planck-Institut für Innovation und Wettbewerb München, Νομική Βιβλιοθήκη 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2025.
  15. ↑ «Ενέργεια: Δίκτυα & Υποδομές». Ευρωπαϊκή Έδρα Jean Monnet, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2025.
  16. ↑ «Ενέργεια: Ναυτιλία & Θαλάσσιες Μεταφορές». Ευρωπαϊκή Έδρα Jean Monnet, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2025.
  17. ↑ «Ενέργεια: Δίκαιο, Οικονομία & Πολιτική». Ευρωπαϊκή Έδρα Jean Monnet, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2025.
  18. ↑ «Ο Έλεγχος των Κρατικών Ενισχύσεων Διάσωσης και Αναδιάρθρωσης Προβληματικών Επιχειρήσεων». Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2025.
  19. ↑ «Merger Control and Antitrust Enforcement in the EU and US: A Comparative Analysis». European Papers, no. 3, Λονδίνο 2003. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2025.
  20. ↑ «European Integration and Maritime Transport». Bruylant, Αθήνα / Βρυξέλλες 2003. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2025.
  21. ↑ «Judicial Aspects of EU Competition Policy in Air Transport». Esperia Publications, Λονδίνο 2002. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2025.
  22. ↑ «Shipping in Europe and the Emergence of a Common Maritime Transport Policy». Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλας, Αθήνα 2000. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2025.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νικόλας_Φαραντούρης&oldid=11335672"