Μπαλκάροι
| Συνολικός πληθυσμός | |
|---|---|
| 130.000 | |
| Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς | |
 Ρωσία
| 112.924 104.951[1] |
 Καζακστάν | 1.798 (2009) |
| Γλώσσες | |
| Καρατσάι-Μπαλκαρικά (διάλεκτος Μπαλκάρ), Ρωσικά | |
| Θρησκεία | |
| Σουνίτες | |
| Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες | |
| Καρατσάι, Κουμίκοι, και Βόρειοι Καυκάσιοι λαοί | |
Οι Μπαλκάροι (καρατσάι-μπαλκαρικά: Малкъарлыла, στο λατινικό αλφάβητο: Malqarlıla ή таулула, στο λατινικό αλφάβητο: tawlula, κυριολεκτικά 'Ορειβάτες')[2] είναι τουρκικό φύλο που ζει στην περιοχή του Καυκάσου και αποτελεί ένα από τα δύο δικαιούχα έθνη της Καμπαρντίνο-Μπαλκαρίας. Μιλούν την καρατσάι-μπαλκαρική γλώσσα, η οποία ανήκει στην ποντοκασπιακή υποομάδα της βορειοδυτικής (Κιπτσάκ) ομάδας των Τουρκικών γλωσσών.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σύγχρονοι Μπαλκάροι αυτοπροσδιορίζονται ως τουρκικό φύλο, οι οποίοι μιλούν την ίδια γλώσσα με τους Καρατσάι από την Καρατσάι-Τσερκεσία και συγγενεύουν γλωσσικά και εθνολογικά με τους Κουμίκους από το Νταγκεστάν.
Η εθνογένεση των Μπαλκάρ προέκυψε εν μέρει από μια επίθεση στην Αλανία κατά τον 11ο αιώνα από τους Κιπτσάκους και τους Κουμάνους συμμάχους τους. Η Αλανία είχε πρωτεύουσα το Μαγκάς. Κάποιοι συγγραφείς την τοποθετούν στο Αρχίζ, στα βουνά που κατοικούν σήμερα οι Καρατσάι-Μπαλκάρ, ενώ άλλοι την τοποθετούν στην σύγχρονη Ινγκουσετία ή τη Βόρεια Οσετία.
Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα, η Αλανία καταστράφηκε από τον Ταμερλάνο. Πολλοί Αλανοί, Κουμάνοι και Κιπτσάκοι μετανάστευσαν δυτικά προς την Ευρώπη. Η εισβολή του Ταμερλάνου στον Βόρειο Καύκασο εισήγαγε το Ισλάμ σε αυτούς που έμειναν πίσω.
Τον 19ο αιώνα, η Ρωσία προσάρτησε την περιοχή κατά την διάρκεια της ρωσικής κατάκτησης του Καυκάσου. Στις 20 Οκτωβρίου 1828 έλαβε χώρα η μάχη της Χασαούκα, στην οποία τα ρωσικά στρατεύματα ήταν υπό την διεύθυνση του Γκεόργκι Εμάνουελ. Στην μέρα μετά τη μάχη, καθώς τα ρωσικά στρατεύματα πλησίαζαν το αούλ του Καρτ-Ντζουρτ, οι ντόπιοι γέροντες συναντήθηκαν με τους Ρώσους ηγέτες και συμφώνησαν για την ενσωμάτωση των Καρατσάι-Μπαλκάρ στην Ρωσική Αυτοκρατορία.
Απέλαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1944, η Σοβιετική κυβέρνηση απέλασε με τη βία σχεδόν ολόκληρο των πληθυσμό των Μπαλκάρων με κατεύθυνση το Καζακστάν, τη Κιργιζία και τη Περιφέρεια Ομσκ της Σιβηρίας. Ξεκινώντας στις 8 Μαρτίου του 1944 και τελειώνοντας την επομένη, η Εν Κα Βε Ντε φόρτωσε 37.713 Μπαλκάρους σε 14 τρένα με προορισμό την Κεντρική Ασία και τη Σιβηρία. Το καθεστώς του Στάλιν τοποθέτησε τους Μπαλκάρους υπό τους ίδιους περιορισμούς που επέβαλαν στους Ρωσογερμανούς, τους Καλμίκους, τους Καρατσάι, τους Τσετσένους και του Ινγκούς. Τον Οκτώβριο του 1946 ο πληθυσμός των Μπαλκάρ είχε μειωθεί στα 32.817 άτομα λόγω θανάτων από υποσιτισμό και αρρώστιες. Οι Μπαλκάροι υπόκεινταν στους ειδικούς περιορισμούς κατοικίας έως τις 28 Απριλίου 1956. Μόνο το 1957 τους επετράπη να επιστρέψουν στον τόπο τους. Την διετία 1957-58 34.749 Μπαλκάροι επέστρεψαν στη πατρίδα τους.[3]
Γλώσσα και αλφαβητισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο Κυριλλικό αλφάβητο των Μπαλκάρων υπάρχουν οχτώ φωνήεντα και είκοσι εφτά σύμφωνα. Στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν τα αραβικά για θρησκευτικούς σκοπούς και τα τουρκικά για επιχειρηματικούς σκοπούς. Από το 1920 τα Μπαλκαρικά έγιναν η γλώσσα διδασκαλίας στα δημοτικά σχολεία, ενώ έπειτα η διδασκαλία πραγματοποιούταν στα ρωσικά. Μέχρι το 1928 τα μπαλκαρικά γράφονταν στο αραβικό αλφάβητο, ενώ το 1937 μετέβη στο κυριλλικό μετά από μια σύντομη χρήση του λατινικού, όπως και με δεκάδες άλλες γλώσσες στην ΕΣΣΔ εκείνη την περίοδο. Το 96% των Μπαλκάρων είναι δίγλωσσοι στα μπαλκαρικά και τα ρωσικά. Στην Καρατσάι-Μπαλκαρία κυκλοφορεί ένας αυξανόμενος αριθμός οργάνων μαζικού πολιτισμού, βιβλία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εφημερίδες και περιοδικά και στις δύο γλώσσες (μπαλκαρικά και γλωσσικά). Το 2015 ο αριθμός των δίγλωσσων αυξήθηκε κατά 1.3% και έτσι το 97.3% των κατοίκων ομιλούσε μπαλκαρικά και ρωσικά. Λόγω της παγκοσμιοποίησης των αστικών περιοχών και των επιπτώσεων της ρωσικής παιδείας, αλλά και του εκρωσισμού επί Ρωσίας και ΕΣΣΔ. Τα παιδιά είναι πιο πιθανό να διδάσκονται στα ρωσικά.
Ένας γνωστός Μπαλκάρος συγγραφέας είναι ο Καϊσίν Κουλίεφ, ο οποίος τονίζει την αγάπη στην γη των Μπαλκάρια και τις παραδόσεις του έθνους του.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Официальный сайт Всероссийской переписи населения 2010 года. Информационные материалы об окончательных итогах Всероссийской переписи населения 2010 года Αρχειοθετήθηκε 2020-04-30 στο Wayback Machine. (in ρωσική)
- ↑ Peter B. Golden, (2010), Turks and Khazars: Origins, Institutions, and Interactions in Pre-Mongol Eurasia, p. 33
- ↑ N. F. Bugai, ed., Iosif Stalin - Lavrentiiu Berii: "Ikh nado deportirovat;": Dokumenty, fakty, kommentarii (Moscow: "Druzhba narodov," 1992). Doc. 64, pp. 279–280.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Robert Conquest, The Nation Killers: The Soviet Deportation of Nationalities (London: MacMillan, 1970) ((ISBN 0-333-10575-3))
- Alexander Nekrich, The Punished Peoples: The Deportation and Fate of Soviet Minorities at the End of the Second World War (New York: W. W. Norton, 1978) ((ISBN 0-393-00068-0))