Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας | |
---|---|
Όνομα | Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας |
Γέννηση | 19 Οκτωβρίου 1899 Πόλη της Γουατεμάλα, Γουατεμάλα |
Θάνατος | 9 Ιουνίου 1974 (74 ετών) Μαδρίτη, Ισπανία |
Επάγγελμα/ ιδιότητες | ποιητής, συγγραφέας, διπλωμάτης, δημοσιογράφος, πολιτικός και ποιητής-νομικός |
Εθνικότητα | Γουατεμαλανός |
Υπηκοότητα | Γουατεμάλα |
Σχολές φοίτησης | Πανεπιστήμιο του Παρισιού και Πανεπιστήμιο του Σαν Κάρλος της Γουατεμάλα |
Αξιοσημείωτα έργα | El senor Presidente |
Σύζυγος(οι) | Clemencia Amado και Blanca Mora y Araujo |
Τέκνα | Rodrigo Asturias |
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας (Miguel Ángel Asturias Rosales, 19 Οκτωβρίου 1899 - 9 Ιουνίου 1974) ήταν συγγραφέας και διπλωμάτης από τη Γουατεμάλα. Γεννήθηκε στην Πόλη της Γουατεμάλα και πέθανε στη Μαδρίτη.
Το 1917 ο Μιγκέλ Αστούριας σπούδασε νομική στο Universidad de San Carlos de Guatemala όπου συμμετείχε στην επανάσταση του 1920 εναντίον του Γουατεμαλανού δικτάτορα Μανουέλ Εστράδα Καμπρέρα. Αποφοίτησε το 1923 και πήγε στο Παρίσι της Γαλλίας για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του στη Σορβώνη. Ενώ ζούσε στο Παρίσι, επηρεάστηκε από τη συγκέντρωση συγγραφέων και ποιητών στο Μοντπαρνάς και ξεκίνησε τη συγγραφή ποίησης και μυθοπλασίας.
Ο Αστούριας επέστρεψε στη Γουατεμάλα το 1933 όπου δούλευσε ως δημοσιογράφος προτού υπηρετήσει στο διπλωματικό σώμα της χώρας του. Όταν έπεσε η κυβέρνηση του Προέδρου Γιάκομπο Αρμπένζ το 1954, εκδιώχτηκε από τη χώρα από τον Κάρλος Καστίγιο Άρμας. Ενώ ζούσε στην εξορία έγινε διάσημος συγγραφέας με την έκδοση του μυθιστορήματός του Mulata. Τελικά, ο νέος πρόεδρος της Γουατεμάλα τον όρισε πρέσβη στη Γαλλία το 1966, την ίδια χρονιά που κέρδισε το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.
Το 1967 του απενεμήθη το Βραβείο Νομπέλ για τη Λογοτεχνία "για το ζωντανό λογοτεχνικό επίτευγμά του, βαθιά ριζωμένο στα εθνικά γνωρίσματα και παραδόσεις των Ινδιάνων της Λατινικής Αμερικής."
Ο Αστούριας πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Μαδρίτη, στην Ισπανία όπου πέθανε το 1974. Είναι θαμμένος στο Cimetière du Père Lachaise στο Παρίσι.
Κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης κάποιων Λατινοαμερικάνων προέδρων στην Ονδούρα το 2005, ο Μεξικανός πρόεδρος Βισέντε Φοξ ανέφερε: " Έχουμε προτείνει να πραγματοποιήσουμε τη συνεργασία μεταξύ μας, σύμφωνα με τα οράματα των προγόνων μας...και είμαστε τα παιδιά ενός σπόρου, μια γεναιόδωρη χώρα αντρών και γυναικών του καλαμποκιού, όπως είπε κάποτε ο σπουδαίος Γουατεμαλανός συγγραφέας Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας."
Γνωστότερα έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1930. Leyendas de Guatemala (Θρύλοι της Γουατεμάλας), διηγήματα
- 1936. Sonetos (Σονέτα)
- 1943. El señor Presidente (Ο κύριος πρόεδρος), μυθιστόρημα («Prix du Meilleur Livre étranger» 1950)
- —μτφ.Άννα Ξένου (εκδ. "Πλέθρον", 1986)
- 1949. Hombres de maíz (Άνθρωποι από καλαμπόκι) μυθιστόρημα
- —μτφ.Σταυρούλα Παπαδάκη και Κλαίρη Σταθάτου (εκδ. "Σύγχρονη Εποχή", 1989)
- 1950-1960. La trilogía bananera (Η τριλογία της μπανάνας)
- Viento fuerte (Δυνατός άνεμος, 1950)
- El papa verde (Ο πράσινος πάπας, 1954)
- Los ojos de los enterrados (Τα μάτια των θαμμένων, 1960)
- 1955. Soluna; comedia prodigiosa en dos jornadas y un final (Σολούνα, καταπληκτική κωμωδία σε δύο μέρες και ένα φινάλε) θεατρικό
- —μτφ.Γιάννης Θηβαίος (εκδ. "Δωδώνη", 1977)
- 1956. Week-end en Guatemala (Week-end στη Γουατεμάλα), διηγήματα
- 1961. El alhajadito (Στολισμένος με κοσμήματα) μυθιστόρημα
- 1963. Mulata de tal (Μια κάποια μιγάδα) μυθιστόρημα
- —μτφ.Μπάμπης Λυκούδης (εκδ. "Χαρλένικ Ελλάς", 1998)
- 1965. Clarivigilia primaveral, ποιήματα
- 1965. Sonetos de Italia (Σονέτα της Ιταλίας) ποιήματα
- 1972. América, fábula de fábulas y otros ensayos (Αμερική, μύθοι των μύθων και άλλα δοκίμια) δοκίμια
- 1981. El hombre que lo tenía todo todo todo (Ο άνθρωπος που τα είχε όλα, όλα, όλα...) παιδικό διήγημα
- —μτφ.Χουάν Ραμόν Εσπρίδος (εκδ. "Ύψιλον", 1988)