Μαρτσέλλα Ντι Φόλκο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρτσέλλα Ντι Φόλκο
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7  Μαρτίου 1943[1]
Ρώμη
Θάνατος7  Σεπτεμβρίου 2010[1]
Μπεντιβόλιο
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–2010)
Βασίλειο της Ιταλίας (1943–1946)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙταλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός
πολιτικός
ακτιβιστής
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΟμοσπονδία των Πράσινων
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Μαρτσέλλα Ντι Φόλκο (ιταλικά: Marcella Di Folco), γεννημένη στις 7 Μαρτίου 1943 στη Ρώμη (Ιταλία) και αποβιώσασα στις 7 Σεπτεμβρίου 2010 στο Μπεντιβόλιο, ήταν Ιταλίδα ακτιβίστρια, ηθοποιός και πολιτικός. Πρωταγωνίστρια των κινηματογραφικών ταινιών του Φεντερίκο Φελλίνι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, συνεργάστηκε, επίσης, με τους Ρομπέρτο Ροσσελλίνι, Ντίνο Ρίζι, Αλμπέρτο Σόρντι και Μπρούνο Κορμπούτσι. Στις ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε, αναφέρεται ως Μαρτσέλλο Ντι Φάλκο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, έπειτα από τη μετάβαση φύλου της, εγκατέλειψε τη Ρώμη και τον χώρο του κινηματογράφου και έγινε ΛΟΑΤ ακτιβίστρια.

Γεννημένη ως άνδρας, πραγματοποίησε εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου στην Καζαμπλάνκα το 1980, προτού παρόμοιου τύπου χειρουργικές επεμβάσεις επιτραπούν νομικά στην Ιταλία. Το 1988, κατέστη πρόεδρος του Movimento Identità Trans, ενώ το 1997 κατέστη αντιπρόεδρος του Εθνικού Παρατηρίου Ταυτότητας Φύλου (ONIG). Έπειτα από την εκλογή της ως δημοτική σύμβουλος στη Μπολόνια το 1995, κατέστη η πρώτη τρανς γυναίκα κάτοχος δημοσίου αξιώματος παγκοσμίως.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαρτσέλλα Ντι Φόλκο γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1943 στη Ρώμη. Αφότου έλαβε το δίπλωμα ωριμότητάς της, το 1961, ξεκίνησε να εργάζεται ως θυρωρός στο Ξενοδοχείο Ρίβολι της Ρώμης. Μεταξύ του 1965 και του 1976, εργάστηκε στο Piper Club στη Ρώμη και ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον επαναστατικό και ανατρεπτικό χαρακτήρα του χώρου και της περιόδου. Στη συνέχεια, εργάστηκε στην Italcable έως το 1980[2].

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαρτσέλλα Ντι Φόλκο προσελήφθη από τον Φεντερίκο Φελλίνι, ο οποίος και την πρωτογνώρισε στην Τσινετσιττά, όπου η τελευταία είχε μεταβεί προκειμένου να παραδώσει μία επιστολή[3][4]. Έκτοτε, υποδύθηκε διάφορους ρόλους σε αριθμό ταινιών[5]. Μεταξύ άλλων, υποδύθηκε τον ρόλο του πρίγκιπα Ουμβέρτου Β΄ στην ταινία Amarcord του Φελλίνι, το 1973[4]. Συνεργάστηκε, επίσης, με τους Έλιο Πέτρι, Αλμπέρτο Σόρντι και Ντίνο Ρίζι.

Movimento Identità Trans[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστο του 1980, έπειτα από μακρά περίοδο δυσφορίας με την ταυτότητα φύλου της, υπεβλήθη σε σχετική χειρουργική επέμβαση στην Καζαμπλάνκα. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου, συμμετείχε ενεργά στο Movimento Italiano Transessuali (MIT, ονομασία σε χρήση έως το 1999), το οποίο είχε ως στόχο την ψήφιση νόμου που θα επέτρεπε τον επαναπροσδιορισμό φύλου στην Ιταλία (νόμος ο οποίος, τελικώς, υπερψηφίστηκε το 1982)[6].

Το 1986, εγκαταστάθηκε στη Μπολόνια, ενώ το 1988 κατέστη πρόεδρος του MIT, προχωρώντας στην επανίδρυσή του, καθώς και στην ανανέωση της δράσης του, δίνοντάς του νέα δυναμική[7]. Σκοπός της ήταν η δημιουργία συμβουλευτικού κέντρου σχετικά με την ταυτότητα φύλου, το οποίο και κατέστη το πρώτο παγκοσμίως που τελεί υπό την διαχείριση τρανς προσώπων.

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 23 Απριλίου 1990, εξελέγη ως δημοτική σύμβουλος του διαμερίσματος της Σαραγκότσα, στη Μπολόνια[8]. Ως συνέπεια, κατέστη η πρώτη τρανς γυναίκα κάτοχος δημοσίου αξιώματος παγκοσμίως[9]. Στη συνέχεια, μεταξύ του 1995 και του 1999, διετέλεσε δημοτική σύμβουλος της Μπολόνια. Το 2000, πέτυχε τη δημιουργία της επιτροπής «Δικαιώματα ταυτότητας φύλου» (ιταλικά: Diritti per l'identità di genere), από την Υπουργό Ίσων Ευκαιριών, Κάτια Μπελλίλλο.

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πάσχουσα από όγκο από το 2009, απεβίωσε σε ηλικία 67 ετών, στο νοσοκομείο του Μπεντιβόλιο, στις 7 Σεπτεμβρίου 2010, όπου και νοσηλευόταν από τον Αύγουστο του 2010[10].

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2014, το ντοκιμαντέρ Una nobile rivoluzione του Σιμόνε Kαγγελόσι το οποίο διηγείται τη ζωή του, παρουσιάστηκε στο 32ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορίνο.

Στις 3 Οκτωβρίου 2019, η Μπιάνκα Μπερλινγκουέρ εξέδωσε το βιβλίο Storia di Marcella che fu Marcello (μτφ. «Ιστορία της Μαρτσέλλα που υπήρξε ο Μαρτσέλλο»), το οποίο αποτέλεσε αποτέλεσμα της μακράς διήγησης της ζωή της που η Μαρτσέλλα Ντι Φόλκο, ούσα ετοιμοθάνατη, εμπιστεύτηκε στη δημοσιογράφο και φίλη της.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 www.mymovies.it/persone/-/23387.
  2. (Ιταλικά) «Elezioni: Marcella Di Folco». Circolo Arcigay "il Cassero". 2 Μαΐου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2021. 
  3. (Ιταλικά) «Transgender, vite sotto falso nome». tiscalinet.it. L'Unità. 25 Σεπτεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2021. 
  4. 4,0 4,1 (Ιταλικά) «Il tempo e la memoria: omaggio a Marcella Di Folco». Il Grande Colibrì. 26 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2020. 
  5. (Αγγλικά) «Marcello Di Falco (1943–2010)». IMDb - filmography. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2021. 
  6. (Γαλλικά) Pieraccini, Giulia (2009). Comment devient-on "normale" en Italie : la normalisation des corps transgenre par la loi 164/82 en Italie (doc). σελ. 4. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. (Ιταλικά) Cangelosi, Simone (2015). «Marcella Di Folco: ritratto di signora». AG About Gender 4 (8): 310-320. doi:10.15167/2279-5057/ag.2015.4.8.317. 
  8. (Ιταλικά) «Di Folco, Marcella». iperbole – la rete civica di bologna. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2021. 
  9. (Ιταλικά) «Marcella Di Folco, una vita in battaglia. Così si compie "una nobile rivoluzione"». la Repubblica. 21 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2020. 
  10. (Ιταλικά) «È morta Marcella Di Folco Il principe di «Amarcord», icona dei trans». Corriere di Bologna.it. 8 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2021.