Μαρία Ιωσηφίνα της Βαυαρίας
| Μαρία Ιωσηφίνα της Βαυαρίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Maria Josepha von Bayern (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 30 Μαρτίου 1739[1] ή 20 Μαρτίου 1739[2] Μόναχο |
| Θάνατος | 28 Μαΐου 1767[1][2] Βιέννη |
| Αιτία θανάτου | Ευλογιά |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Αυτοκρατορική Κρύπτη της Βιέννης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σύζυγος ηγεμόνα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων (από 1765)[3] |
| Γονείς | Κάρολος Ζ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Μαρία-Αμαλία της Αυστρίας, βασίλισσα της Γερμανίας |
| Αδέλφια | Μαξιμιλιανός Γ΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας Φραγκίσκος Λουδοβίκος του Χόλσταϊν Θηρεσία Βενεδίκτη της Βαυαρίας Μαρία Αντωνία της Βαυαρίας Μαρία Άννα Ιωσηφίνα της Βαυαρίας |
| Οικογένεια | Οίκος του Βίττελσμπαχ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Ενάστρου Σταυρού |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαρία Ιωσηφίνα της Βαυαρίας (γερμ. Maria Josepha von Bayern, 20 Μαρτίου 1739 - 28 Μαΐου 1767) ήταν πριγκίπισσα και δούκισσα της Βαυαρίας και, έσω του γάμου της, αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αρχιδούκισσα της Αυστρίας, μεγάλη δούκισσα της Τοσκάνης, κλπ.[4]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαρία Ιωσηφίνα Αντωνία Βαλπούργα Φιλικητάτη Ρέγουλα γεννήθηκε στο Μόναχο της Βαυαρίας. Η Μαρία Ιωσηφίνα ήταν το έβδομο και νεότερο παιδί του Καρόλου Αλβέρτου Ζ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η μητέρα της, Μαρία Αμαλία, ήταν αρχιδούκισσα της Αυστρίας από τη γέννησή της. Καταγόταν από αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και εκλέκτορες της Βαυαρίας. Ήταν επίσης πρώτη εξαδέλφη της μελλοντικής πεθεράς της, αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας, και ως εκ τούτου η Ιωσηφίνα ήταν δεύτερη εξαδέλφη του μελλοντικού συζύγου της. Η μητέρα της Ιωσηφίνας γέννησε επτά παιδιά, τέσσερα εκ των οποίων έζησαν μέχρι την ενηλικίωση. Τα αδέλφια της Μαρίας Ιωσηφίνας περιλάμβαναν τον αδερφό της, Μαξιμιλιανό Γ΄ της Βαυαρίας, και δύο αδελφές: τη Μαρία Αντωνία και τη Μαρία Άννα Ιωσηφίνα.
Γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαρία Ιωσηφίνα παντρεύτηκε δι' αντιπροσώπου στις 13 Ιανουαρίου 1765, τον δεύτερο εξάδελφό της, τον χήρο Ιωσήφ Β΄, κληρονόμο της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας. Κατά την άφιξή της στη Βιέννη από το Μόναχο, ο σύζυγός της δεν φαινόταν δυσαρεστημένος με τη νέα σύζυγό του. Αυτή και ο Ιωσήφ παντρεύτηκαν επίσημα στις 25 Ιανουαρίου 1765, στο Παλάτι Σενμπρούν της Βιέννης, με κατάλληλες εκδηλώσεις.[5]
Παρ' όλα αυτά, ο γάμος δεν ήταν ποτέ ευτυχισμένος. Είχε γίνει μόνο υπό την πίεση της μητέρας του Ιωσήφ[6] που ήθελε ο γιος της να κάνει έναν κληρονόμο στο θρόνο. Ο Ιωσήφ, όμως, δεν ήθελε ποτέ να ξαναπαντρευτεί μετά το θάνατο της αγαπημένης πρώτης του συζύγου, Ισαβέλλας της Πάρμα, αν και είχε κάνει κάποιες προτάσεις για τη μικρότερη αδελφή της, Μαρία Λουίζα της Πάρμα. Η Μαρία Λουίζα, ωστόσο, είχε ήδη υποσχεθεί στον Πρίγκιπα της Ισπανίας και, εν πάση περιπτώσει, δεν ενδιαφερόταν.
Ο Ιωσήφ δεν βρήκε τη Μαρία Ιωσηφίνα ελκυστική. Σε επιστολή λίγο μετά τη γνωριμία τους, την περιέγραψε: "Είναι είκοσι πέντε ετών, δεν έχει περάσει ποτέ ευλογιά και μόνον η σκέψη της ασθένειας με κάνει να τρέμω. Το σώμα της είναι κοντό, παχύ και δίχως ίχνος γοητείας, το πρόσωπο της είναι καλυμμένο με στίγματα και σπυράκια, τα δόντια της είναι φρικτά". Ωστόσο, ο Βένζελ Αντώνιος του Κάουνιτς-Ρίτμπεργκ ήθελε να παντρευτεί ο Ιωσήφ τη Μαρία Ιωσηφίνα επειδή ήταν Βαυαρή πριγκίπισσα, έτσι τελικά επιλέχθηκε να είναι η νέα σύζυγος του Ιωσήφ.
Ένα μήνα μετά τον γάμο του, ο Ιωσήφ έστειλε μια μακροσκελή επιστολή στον πατέρα της πρώτης συζύγου του. Εκεί, παραδέχθηκε ότι δεν είχε τίποτα κοινό με τη νέα του σύζυγο. Ωστόσο, όσον αφορά τον χαρακτήρα της, η Μαρία Ιωσηφίνα ήταν μια "άψογη γυναίκα" που τον αγαπούσε και την αξιοποίησε για τα θετικά της χαρακτηριστικά, αλλά υπέφερε επειδή δεν μπορούσε να την αγαπήσει. Ακόμα και οι εχθροί της παραδέχονται ότι η Ιωσηφίνα ήταν φιλόξενη, φιλική με όλους και διατεθειμένη σε κάθε καλοπροαίρετο συναίσθημα, αλλά η αντίληψή της ήταν μικρή και ανεπαρκής στην καλλιέργεια.[7] Ο Ιωσήφ πρόσθεσε επίσης: «Θα συνεχίσω να την τιμώ και αν και δεν μπορώ να είμαι ένας στοργικός σύζυγος, τουλάχιστον θα έχει σε μένα έναν φίλο που εκτιμά τις καλές της ιδιότητες και την αντιμετωπίζει με σεβασμό». Παρ' όλα αυτά, ο Ιωσήφ δεν τήρησε ποτέ το λόγο του.
Με το πέρασμα του χρόνου, ο Ιωσήφ αντιμετώπισε την Ιωσηφίνα με απόλυτη ψυχρότητα. Η κουνιάδα της Μαρίας Ιωσηφίνας, η Μαρία Χριστίνα, έγραψε κάποτε: «Πιστεύω ότι αν ήμουν σύζυγός του και μου φέρονταν τόσο άσχημα, θα δραπέτευα και θα κρεμιόμουν σε ένα δέντρο στο Σενμπρούν».[8] Παρά τη ψυχρή συμπεριφορά του Ιωσήφ απέναντί της, η Μαρία Ιωσηφίνα αγαπούσε πολύ τον άντρα της και είχε πληγωθεί βαθιά από την ασέβειά του προς αυτήν. Καθώς ήταν ταπεινόφρων και άτολμη και έχοντας επίγνωση της κατωτερότητάς της, "έτρεμε" και "χλώμιαζε" παρουσία του συζύγου της.[9]
Το μόνο μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας που στήριξε τη νεαρή βασίλισσα ήταν ο πεθερός της, ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Α΄. Όταν πέθανε ο Φραγκίσκος λίγο μετά το γάμο της, δεν είχε κανένα πραγματικό φίλο στον κόσμο. Μετά το θάνατο του Φραγκίσκου Α΄ στις 18 Αυγούστου 1765, η Μαρία Ιωσηφίνα έγινε αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ενθρόνιση του συζύγου της. Η πεθερά της, ωστόσο, παρέμεινε η πιο ισχυρή και σημαντική προσωπικότητα στην αυτοκρατορία και στο βασίλειο της Βιέννης.
Ο γάμος του Ιωσήφ και της Μαρίας Ιωσηφίνας δεν παρήγαγε παιδιά, αλλά για μεγάλο διάστημα από τα δύο χρόνια του γάμου της, η κατάσταση της υγείας της Ιωσηφίνας οδήγησε την ίδια και άλλους να υποθέσουν ότι ήταν έγκυος. Τον Οκτώβριο του 1765, ο Ιωσήφ έγραψε προς τον μικρότερο αδελφό του, Λεοπόλδο: «Όσο για την αυτοκράτειρά μου, δεν υπάρχει καμία αλλαγή. Δεν έχει καμία ασθένεια αλλά ταλαιπωρείται. Μπορεί να είναι έγκυος αν και δεν έχει το παραμικρό πρήξιμο».[10]
Τον επόμενο μήνα, έγραψε: «Ζω σχεδόν σαν ελεύθερος, σηκώνομαι στις 6 το πρωί, πάω για ύπνο στις 11, βλέπω τη γυναίκα μου μόνο στο τραπέζι και την αγγίζω μόνο στο κρεβάτι»[11]. Τον ίδιο μήνα, η οικονόμος της Ιωσηφίνας συνταξιοδοτήθηκε, επειδή δεν μπορούσε άλλο να αντέξει το υπόβαθρο αυτού του κακού σπιτικού. Προφανώς, η νεαρή Αυτοκράτειρα είχε κάνει τα πράγματα χειρότερα για τον εαυτό της λέγοντας τα προβλήματά της στους υπηρέτες της.
Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 28 Μαΐου 1767, μετά από μόλις δύο χρόνια γάμου, η Μαρία Ιωσηφίνα πέθανε από ευλογιά, όπως και η προκάτοχός της Ισαβέλλα. Με το θάνατο της νέας Αυτοκράτειρας, το βασίλειο έπεσε αμέσως σε πένθος[12]. Ο σύζυγός της δεν την επισκέφθηκε κατά τη διάρκεια της ασθένειάς της, αν και η μητέρα του, Μαρία Θηρεσία, το έκανε. Με αυτόν τον τρόπο, η Μαρία Θηρεσία κόλλησε επίσης την ασθένεια, αλλά επέζησε.
Όταν ο Ιωσήφ έμαθε για το θάνατο της συζύγου του, είπε σε μερικούς οικείους του μερικές παρατηρήσεις που υποδηλώνουν τη λύπη του για την ψυχρή συμπεριφορά του απέναντί της. Ο ίδιος έγραψε στην αδερφή της Ιωσηφίνας, Μαρία Αντωνία, ότι η σύζυγός του ήταν "για τόσους πολλούς λόγους άξια σεβασμού"[13]. Η Μαρία Ιωσηφίνα ήταν θαμμένη στην Αυτοκρατορική Κρύπτη της Βιέννης, αλλά ο Ιωσήφ δεν παρακολούθησε την κηδεία της.[14]
Η νεαρή αυτοκράτειρα έπαιξε ένα ρόλο στη ζωή του συζύγου της για άλλη μια φορά μετά το θάνατό της, όταν ο Ιωσήφ διεκδίκησε ένα μεγάλο μέρος της Βαυαρίας το 1778-1779. Βασίστηκε, μεταξύ άλλων, στον γάμο του με τη δεύτερη Βαυαρή σύζυγό του. Αυτή η σύγκρουση τελικά εξελίχθηκε στον Πόλεμο της Βαυαρικής Διαδοχής. Στο τέλος, η δυναστεία των Αψβούργων κέρδισε μόνο το Ίνφιρτελ[15].
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11209.htm#i112089. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Habsburg, Maria Josepha von Bayern» (Γερμανικά) σελ. 49.
- ↑ p11209.htm#i112089. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ "Private Tutor". Infoplease.com. Retrieved 2012-09-16.
- ↑ Vovk, Justin C. (2010). In Destiny's Hands: Five Tragic Rulers, Children of Maria Theresa. iUniverse. p. 18. ISBN 9781450200820.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2018.
- ↑ Sir Nathaniel William Wraxall (1800). Memoirs of the courts of Berlin, Dresden, Warsaw, and Vienna, in the years 1777, 1778, and 1779, Volume 2. A. Strahan, for T. Cadell jun. and W. Davies. p. 407.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2018.
- ↑ Coxe, William (1807). History of the House of Austria,: from the foundation of the Monarchy by Rhodolph of Hapsburgh, to the death of Leopold the Second, 1218 to 1792, Volume 2. Luke Hansard and Sons. p. 661.
- ↑ Beales, p. 87
- ↑ Beales, Derek (1987). Joseph II: Volume 1, In the Shadow of Maria Theresa, 1741-1780, Volume 1. Cambridge University Press.
- ↑ Dixon, Simon (2010). Catherine the great. London: Profile. p. 169. ISBN 9781861977779.
- ↑ Beales, p. 88
- ↑ Thoma, Helga (2006). Ungeliebte Königin. Piper.
- ↑ Weissensteiner, Friedrich (2002). Die Töchter Maria Theresias. Heyne.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Derek Edward Dawson Beales (1987). Joseph II.: In the Shadow of Maria Theresa, 1741-1780. Vol. 1. Cambridge University Press. (ISBN 9780521242400).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Maria Josepha of Bavaria στο Wikimedia Commons
|