Μαρία Βοναπάρτη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία Βοναπάρτη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Marie Bonaparte (Γαλλικά)
Γέννηση2  Ιουλίου 1882[1][2][3]
Σαιν-Κλου
Θάνατος21  Σεπτεμβρίου 1962[2][3][4]
Γκασέν
Αιτία θανάτουλευχαιμία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΤατόι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5][6]
Γερμανικά[6]
Αγγλικά[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταψυχολόγος
μεταφράστρια
συγγραφέας
ψυχαναλύτρια[7]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΠρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας (1907–1957)[8]
ΤέκναΠρίγκιπας Πέτρος της Ελλάδας[9]
Πριγκίπισσα Ευγενία της Ελλάδας
ΓονείςΡολάνδος Βοναπάρτης και Μαρί Φελίξ Μπλάνκ
ΟικογένειαΟικογένεια Βοναπάρτη
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα των Αγίων Όλγας και Σοφίας
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Μαρία Βοναπάρτη (Marie Bonaparte, 2 Ιουλίου 1882 - 21 Σεπτεμβρίου 1962) του Οίκου Βοναπάρτη ήταν Γαλλίδα ψυχαναλύτρια, που συνδέθηκε άμεσα με τον Σίγκμουντ Φρόυντ, και σύζυγος του πρίγκιπα Γεωργίου της Ελλάδας. Ο πλούτος της Μαρίας και η δημοτικότητα της ψυχανάλυσης, συνέβαλλαν στη διαφυγή του Φρόυντ από τη ναζιστική Γερμανία.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο θυρεός του Οίκου Βοναπάρτη.

Η Μαρία Βοναπάρτη ήταν κόρη του Ρολάνδου Βοναπάρτη (1858 - 1924) και της Μαρί Φελίξ Μπλάνκ (1859 - 1882). Γεννήθηκε στο Σαιν-Κλου, προάστιο των Παρισίων στη Γαλλία. Η μητέρα της πέθανε από επιπλοκή κατά τη γέννησή της.

Η Μαρία ήταν μικρανηψιά του Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας. Ο παππούς της ήταν ο Πέτρος Ναπολέων Βοναπάρτης, γιος του Λουκιανού Βοναπάρτη και ανιψιός του Ναπολέοντα Α΄.

Ο παππούς της, από τη μητέρα της, ήταν ο Φρανσουά Μπλανκ, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής ακινήτων του Μόντε Κάρλο.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδας με πολιτικό γάμο στις 21 Νοεμβρίου 1907στο Παρίσι και με θρησκευτική τελετή στις 12 Δεκεμβρίου 1907 στην Αθήνα. Έκτοτε επίσημα ήταν επίσης γνωστή ως «Πριγκίπισσα Γεωργίου της Ελλάδος».

Έκαναν μαζί δύο παιδιά:

Δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανάμεσα στις πολλές υπηρεσίες της στην ψυχανάλυση ήταν η καταβολή λύτρων για την απελευθέρωση του Σίγκμουντ Φρόυντ από τη ναζιστική Γερμανία, η υποστήριξη των ανθρωπολογικών εξερευνήσεων του Geza Roheim, και η διαφύλαξη των επιστολών του Φρόυντ προς τον Βίλεμ Φλίες (Wilhelm Fliess), παρά την επιθυμία του Φρόυντ να καταστραφούν. Ο Φρόυντ είπε στη Μαρία Βοναπάρτη: «η μεγάλη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που δεν είμαι σε θέση ακόμα να απαντήσω, παρά τα τριάντα έτη έρευνάς μου στη θηλυκή ψυχή, είναι: τι θέλει μια γυναίκα;».

Το 1926 ίδρυσε το Γαλλικό Ίδρυμα Ψυχανάλυσης (Société Psychoanalytique de Paris, SSP).

Στις 2 Ιουνίου 1953, η Μαρία και ο Πρίγκιπας Γεώργιος αντιπροσώπευσαν τον ανηψιό τους, Παύλο Α΄ της Ελλάδας, στη στέψη της Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, στο Λονδίνο. Κουρασμένη από τη διάρκεια της τελετής, η Μαρία πρότεινε μια σύντομη ψυχανάλυση στον κύριο που είχε καθίσει δίπλα της, που ήταν ο μελλοντικός Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Μιττεράν. Ο Μιττεράν ενέδωσε στη Μαρία, και οι δυο τους πολύ λίγο παρακολούθησαν οποιοδήποτε μέρος της στέψης, αφού βρήκαν τη συζήτησή τους πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τη μεγάλη και επίσημη τελετή.

Ήταν ψυχαναλύτρια μέχρι το θάνατό της το 1962, όταν πέθανε από λευχαιμία στο Γκασέν του Σαιν-Τροπέ σε ηλικία 80 ετών. Αποτεφρώθηκε στη Μασσαλία και η τέφρα της ενταφιάστηκε στον τάφο του Πρίγκιπα Γεωργίου στο Τατόι, κοντά στην Αθήνα.

Η ιστορία της σχέσης της με τον Σίγκμουντ Φρόυντ και ο τρόπος με τον οποίο βοήθησε στη διαφυγή του ίδιου και της οικογένειάς του, έγινε κινηματογραφική ταινία το 2004, με τίτλο Πριγκίπισσα Μαρία, σε σκηνοθεσία του Μπενουά Ζακό, με πρωταγωνιστές την Κατρίν Ντενέβ ως Μαρία Βοναπάρτη και τον Χάιντς Μπέννεντ ως Σίγκμουντ Φρόυντ.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μαρία με τον γιο της Πέτρο, καρτ ποστάλ των αρχών του 20ου αι.

Η Μαρία Βοναπάρτη έγραψε αρκετά έργα:[10]

  • Guerres militaires et guerres sociales, Paris Flammarion 1920
  • Le printemps sur mon jardin, Paris Flammarion 1924
  • Edgar Poe, Etudes psychanalytique (2 volumes), Paris Denoel et Steele, 1933
  • Topsy, Chow-Chow au poil d'or, Paris Denoel et Steele, 1937
  • La mer et le rivage. Paris: imprime pour l' auter, 1940
  • Mythes de guerre, Imago Publishing Co, 1946
  • Les glanes des jours, Imago Publishing Co, 1950
  • Chronos, Eros, Thanatos, Imago Publishing Co, 1951
  • Monologues devant la vie et la mort, Imago Publishing Co, 1951
  • Les glauges aventures de Flyda des mers, Imago Publishing Co, 1950

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118927108. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10348.htm#i103478. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 3695. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118927108. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. 6,0 6,1 6,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. skuk0001769. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  8. p10348.htm#i103478. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  9. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  10. Ανδρέας Εμπειρίκος (Οκτώβριος 1963), σελ. 38

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bertin, Celia, Marie Bonaparte: A life, Yale University Press, New Haven, 1982. ISBN 0-15-157252-6
  • Ανδρέας Εμπειρίκος, «Μαρία Βοναπάρτη. Βιογραφικό σημείωμα», Εποχές, (Οκτώβριος 1963), σελ. 36–38