Πέτρος Ναπολέων Βοναπάρτης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πιέρ Ναπολέων Βοναπάρτης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pierre Napoleon Bonaparte (Γαλλικά) και Pierre-Napoléon Bonaparte (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11 Οκτωβρίου 1815[1][2][3] Ρώμη[4] |
| Θάνατος | 7 Απριλίου 1881[1][5][6] Βερσαλλίες[7] |
| Τόπος ταφής | Cimetière des Gonards |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1881) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[8] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | φόνος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ελεονόρ-Ζυστίν Ρουφίν |
| Τέκνα | Ιωάννα Βοναπάρτη Ρολάνδος Βοναπάρτης |
| Γονείς | Λουκιανός Βοναπάρτης και Αλεξανδρίνα ντε Μπλεσάμπ |
| Αδέλφια | Σαρλότ Βοναπάρτη Γκαμπριέλλι Λετίσια Χριστίνα Βοναπάρτη Σαρλ Λουσιέν Βοναπάρτης Λουδοβίκος Λουκιανός Βοναπάρτης Παύλος Μαρία Βοναπάρτης |
| Οικογένεια | Οικογένεια Βοναπάρτη |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | d:Q59854914 (1848–1851) |
| Βραβεύσεις | Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής[9] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πέτρος-Ναπολέων, γαλλ. Pierre-Napoléon (11 Οκτωβρίου 1815 - 7 Απριλίου 1881) από τον Οίκο του Βοναπάρτη ήταν πρίγκιπας, ανιψιός του Ναπολέοντα Α΄ αυτοκράτορα της Γαλλίας. Η εγγονή του Μαρία παντρεύτηκε τον Γεώργιο ύπατο Αρμοστή της Κρήτης και είχαν γιο τον Πέτρο πρίγκιπα της Ελλάδας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Ρώμη και ήταν ο τρίτος γιος του Λουκιανού Βοναπάρτη 1ου πρίγκιπα του Κανίνο & Μουζινιάνο και της Αλεξανδρίνας ντε Μπλεσάν. Ο πατέρας του ήταν μικρότερος αδελφός του Ναπολέοντα Α΄ του μεγάλου.
Η περιπετειώδης ζωή του άρχισε στα 15, όταν εισήλθε σε μία επαναστατική ομάδα στη Ρομάνια το 1830. Το επόμενο έτος πήγε στις ΗΠΑ, που συνάντησε τον θείο του Ιωσήφ Βοναπάρτη πρώην βασιλιά της Ισπανίας. Το 1832 μετέβη στην Κολομβία, όπου βρήκε τον Φρανθίσκο δε Πάουλα Σαντανδέρ πρόεδρο της Δημοκρατίας της Νέας Γρανάδας. Όταν επέστρεψε στη Ρώμη φυλακίστηκε με διαταγή του πάπα Γρηγορίου ΙΣΤ΄· τελικά κατέφυγε στη Βρετανία.
Με την επανάσταση του 1848 επέστρεψε στη Γαλλία και εξελέγη αντιπρόσωπος της Κορσικής στην Συντακτική Συνέλευση. Δήλωσε καταφανής Δημοκρατικός και ψήφισε ακόμη και τους σοσιαλιστές. Εκφράστηκε υπέρ των εθνικών εργαστηρίων και κατά του νόμου Φαλού. Η στάση του συνέβαλλε μεγάλως στο να αποκτήσει λαϊκή υποστήριξη ο εξάδελφός του Ναπολέων Γ΄, του οποίου το πραξικόπημα του 1851 αποδοκίμασε αρχικά, μετά όμως συμφιλιώθηκε με τον αυτοκράτορα. Μάλιστα αποδέχθηκε και τον τίτλο του πρίγκιπα, αλλά οι Δημοκρατικοί τον εγκατέλειψαν αμέσως. Από τότε έζησε απογοητευμένος, που έχασε την πολιτική του σημασία.
Ο πυροβολισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1869 έγινε διαφωνία μεταξύ δύο Κορσικανών εφημερίδων, της ριζοσπαστικής Η Εκδίκηση και της νομιμόφρονης Το μέλλον της Κορσικής. Της πρώτης εμπνευστής από μακριά ήταν ο Πασκάλ Γκουσέ και της δεύτερης ο υπουργός Εσωτερικών ντελλα Ρόκα. Δημοσιεύτηκε μία επιστολή του Πέτρου, ο οποίος κατηγόρησε το προσωπικό της Εκδίκησης, ότι ήταν δειλοί και προδότες. Ο Γκουσέ, εκδότης της εφημερίδας Η Μασσαλιώτιδα, προσβλήθηκε και ζήτησε ικανοποίηση. Έστειλε αντιπροσώπους του τους Νουάρ και ντε Φονβιέιγ ζητώντας μονομαχία από τον πρίγκιπα, πράγμα παράτυπο, διότι έπρεπε και ο Πέτρος να θέσει αντιπρόσωπό του. Ο Πέτρος απάντησε ότι δεν τη δέχεται, διότι ως πρίγκιπας έπρεπε να μονομαχήσει με ευγενή, όχι με ταπεινούς. Όταν ο Νουάρ απάντησε ότι ταυτίζεται με τον φίλο του, ο Πέτρος τον ράπισε και τον πυροβόλησε (η εκδοχή του Φονβιέιγ) ή ο Νουάρ πήγε να πυροβολήσει τον πρίγκιπα, αλλά αυτός αντέδρασε πρώτος με πυροβολισμό (η εκδοχή του πρίγκιπα).
Το 1871 έγινε δίκη του Πέτρου για ανθρωποκτονία στην Τουρ και ο εισαγγελέας έδειξε μεροληψία υπέρ του Οίκου Βοναπάρτη.
Απεβίωσε στις Βερσαλλίες στην αφάνεια και τάφηκε στο εκεί Κοιμητήριο ντε Γκονάρ.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε το 1853 την Ζυστίν-Ελεονόρ Ρουφίν, κόρη υδραυλικού (μετέπειτα θυρωρού) και είχε τέκνα:
- Ρολάνδος-Ναπολέων 1858-1924, πρίγκιπας του Κανίνο & Μουζινιάνο. Γεωγράφος και εξερευνητής, πρόεδρος της Γεωγραφικής Εταιρείας. Η κόρη του:
- Ιωάννα 1861-1910, παντρεύτηκε τον Χριστιανό του Βιλνέβ-Εσκλαπόν, πολιτικό.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Bonaparte". Encyclopædia Britannica. 4 (11th ed.). Cambridge University Press.
- Williams, Roger L. Manners and Murders in the World of Louis-Napoleon (Seattle, London: University of Washington Press, c.1975), 127-150. ISBN 0-295-95431-0
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w66t3js1. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p4495.htm#i44945. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 26072824. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13756107z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
|
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Pierre Napoléon Bonaparte της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |