Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μέρες του '36

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μέρες του '36
Εξώφυλλο DVD δίσκου της ταινίας.
ΣκηνοθεσίαΘεόδωρος Αγγελόπουλος
ΠαραγωγήΓιώργος Παπάλιος
ΣενάριοΘεόδωρος Αγγελόπουλος
ΠρωταγωνιστέςΒαγγέλης Καζάν
Θάνος Γραμμένος
Κώστας Παύλου
ΦωτογραφίαΓιώργος Αρβανίτης
ΜοντάζΒασίλης Συρόπουλος
ΣκηνογραφίαΜικές Καραπιπερής
Εταιρεία παραγωγήςPapalios Productions
Πρώτη προβολή30 Σεπτεμβρίου 1972
Διάρκεια105΄
ΠροέλευσηΕλλάδα
ΓλώσσαΕλληνική

Το Μέρες του 36 είναι ελληνική ιστορική-πολιτική ταινία του 1972, σε σκηνοθεσία και σενάριο Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Πρωταγωνιστούν οι Βαγγέλης Καζάν, Θάνος Γραμμένος και Κώστας Παύλου.

Η υπόθεση της ταινίας διαδραματίζεται μερικούς μήνες πριν από την ελληνική δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά. Σε μια πολύβουη κεντρική πλατεία δολοφονείται ένας συνδικαλιστής, ενώ οι υποψίες στρέφονται στον Σοφιανό, πρώην συνεργάτη της αστυνομίας. O Σοφιανός, που φυλακίζεται για πολιτικούς λόγους, αγωνίζεται μάταια να αποδείξει την αθωότητά του, πιάνει όμηρο στο κελί του έναν Έλληνα βουλευτή και αρχίζει να απειλεί την ελληνική κυβέρνηση ότι θα προβεί σε επικίνδυνες αποκαλύψεις.

Αν η κυβέρνηση αντισταθεί στον εκβιασμό, προκαλώντας τον θάνατο του βουλευτή, θα χάσει τη στήριξη της Δεξιάς, ενώ αν υποκύψει στον εκβιασμό και απελευθερώσει τον πολιτικό κρατούμενο, θα χάσει τη στήριξη του Κέντρου. Η επιλογή γίνεται ξεκάθαρη στη σκηνή της εκτέλεσης των διαδηλωτών με την οποία τελειώνει η ταινία.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 12 Δεκεμβρίου 1973, ενώ κυκλοφόρησε και με τη μορφή ντιβιντί στις 24 Οκτωβρίου 2006. [1]

Βραβεία και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίθηκε με 2 βραβεία στο 1ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και με το FIPRESCI Prize για το Forum of New Cinema στο Φεστιβάλ Βερολίνου.[2]

Σχόλια και κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Στράτος Κερσανίδης γράφει:

Με τις «Μέρες του ’36», ο διεθνούς φήμης Έλληνας σκηνοθέτης, επιχειρεί να αναγνώσει την Ιστορία με μια καθαρά πολιτική ταινία η οποία όμως κατάφερε να ξεπεράσει τον σκόπελο της λογοκρισίας! Κι αυτό επιτεύχθηκε επειδή ο ευφυής Αγγελόπουλος, απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά η οποία θα του δημιουργούσε πρόβλημα. Δεν αναφέρονται πουθενά λέξεις όπως «κομμουνισμός», «δημοκρατία», «ελευθερία», «αντίσταση», «πολιτικοί κρατούμενοι» κ.λπ., αν και όλα αυτά υπάρχουν στην ταινία. Δεν αναφέρονται ούτε ονόματα πολιτικών, ούτε ονόματα κομμάτων. Ούτε κι ο χρόνος είναι με σαφήνεια προσδιορισμένος. Κι αυτά όμως υπάρχουν στην ταινία. Υπάρχουν με τρόπο υπαινικτικό, κεκαλυμμένο, με μια αφήγηση αφαιρετική, ελλειπτική που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αστυνομική ταινία: ένας υπόδικος πιάνει έναν όμηρο και απειλεί να τον σκοτώσει αν δεν τον αφήσουν ελεύθερο. [3]

Ο σκηνοθέτης Ευθύμης Kosemund Σανίδης γράφει:

Οι «Μέρες του ’36» είναι προκλητικά απρόσωπες. Χωρίς συναισθηματικό κέντρο σε κάποιον από τους χαρακτήρες που κατοικούν τα κάδρα του, ο Αγγελόπουλος κινεί αποστασιοποιημένα μοντέλα που φαίνεται να ψάχνουν απεγνωσμένα για μία ταυτότητα. «Βαρέθηκα μια αγάπη που ονειρεύεται στα δυο σου μάτια τα γαλάζια» τραγουδάει στο προαύλιο της φυλακής, σπάζοντας για λίγο την εκκωφαντική σιωπή που αντανακλάται στους δυστοπικούς χώρους που φωτίζει ο Αρβανίτης. Η κλειστοφοβική φυλακή αλλά και οι λιγοστοί άλλοι χώροι που χτίζουν τον κόσμο της ταινίας παρουσιάζονται σαν λαβύρινθος, ένα κλειστό σύστημα διαδρόμων, δωματίων και ιεραρχίας από το οποίο είναι αδύνατο να ξεφύγεις, και όλα αυτά, κάτω από τον ειρωνικά σαρωτικό ήλιο που ξεπλένει τα πάντα και τα συνοψίζει σε γαλάζια και ώχρες που ζωγραφίζουν μια ταλαιπωρημένη ελληνική σημαία. [4]