Λεκτική επιθετικότητα

Η Λεκτική επιθετικότητα στην επικοινωνία έχει γίνει αντικείμενο έρευνας για να εξετάσει το βαθύτερο μήνυμα της επιθετικής συμπεριφοράς και του τρόπου επιβολής πάνω στις καταστάσεις. Ο Ινφάντε και ο Ρίγκλεϊ (1986) έδωσαν τον ορισμό της λεκτικής επιθετικότητας ως ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας που προδιαθέτει τα άτομα να επιτεθούν στις προσωπικές αντιλήψεις των άλλων ανθρώπων, αντί ή επιπλέον, στις θέσεις τους σε θέματα επικοινωνίας.^[1] Η λεκτική επιθετικότητα κυρίως εκλαμβάνεται ως μια καταστροφική μορφή επικοινωνίας, αλλά μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Η λεκτική επιθετικότητα αποτελείται αντισταθμιστικά και από εποικοδομητικές μορφές που μπορεί να παράγουν την ικανοποίηση στις σχέσεις και καταστροφικές μορφές που έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις σχέσεις. Ο Ινφάντε και Γουίγκλεϊ (1986) όρισαν ως επιθετική συμπεριφορά στη διαπροσωπική επικοινωνία ως "ένα κοινό προϊόν των επιθετικών χαρακτηριστικών του ατόμου και του τρόπου που το άτομο αντιλαμβάνεται τις επιθετικές αναστολές στη δεδομένη κατάσταση."

Είδη λεκτικής επιθετικότητας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιθέσεις στον χαρακτήρα του ατόμου
Επιθέσεις στις ικανότητες του ατόμου
Επιθέσεις στην εμφάνιση του ατόμου
Επιθέσεις που αφορούν την αντίληψη του ατόμου
Σκόπιμα ασαφείς ή διφορούμενες, ωστόσο υπονοούμενες, απειλές
Προσβολές
Κατάρες
Κατσάδα
Πείραγμα
Εμπαιγμός
Λεκτική χρήση βίας
Χυδαιολογία
Λεκτική κακοποίηση
Μη λεκτικά σύμβολα

Λόγοι ή αιτίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν τέσσερις κύριοι λόγοι ή αίτια που υποδηλώνονται από τον Ινφάντε, τον Τρέμπινγκ, τον Σέπαρντ και τον Σίντς (1984) οι οποίοι είναι:

Απογοήτευση όταν ένας στόχος παρεμποδίζεται από κάποιον ή η άποψη πως η ασχολία του μαζί του είναι "ανάξια" του χρόνου του
Κοινωνική μάθηση στην οποία η επιθετική συμπεριφορά έχει διδαχτεί από την παρατήρηση άλλων ατόμων
Ψυχοπαθολογία κατά την οποία ένα άτομο κάνει επιθέσεις σε άλλα άτομα λόγω ανεπίλυτων ζητημάτων
Ανεπάρκεια διαλεκτικής ικανότητας είναι όταν ένα άτομο στερείται λεκτικών δεξιοτήτων για να ασχοληθεί με ένα θέμα και ως εκ τούτου καταφεύγει στη λεκτική επιθετικότητα

Αυτά τα κίνητρα της λεκτικής επιθετικότητας συντελούν σε ένα άτομο με χαρακτηριστικά λεκτικής επιθετικής προσωπικότητας^[2]

Πιο πρόσφατα ο Σω, ο Κοτόβσκι, ο Μπόστερ και ο Λεβίν (2012) υπέδειξαν πως η λεκτική επιθετικότητα μπορεί να προκληθεί από τη μεταβολή στην έκθεση τεστοστερόνης προγεννητικά. Έκαναν δύο μελέτες στις οποίες μέτρησαν το μήκος του δεύτερου και του τέταρτου δακτύλου (2D:4D) σε κάθε χέρι των συμμετεχόντων, ως ένας δείκτης της ποσότητας της έκθεσης σε ανδρογόνα προγεννητικά και διεξήγαγαν ένα ερωτηματολόγιο για να καθορίσουν την λεκτική επιθετικότητα των συμμετεχόντων. Η έρευνα προσδιόρισε μια αρνητική συσχέτιση μεταξύ του μήκους του 2D: 4D και της λεκτικής επιθετικότητας.^[3]

Φαινόμενα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρνητική αυτοεκτίμηση είναι το βασικότερο φαινόμενο, το οποίο μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια και επιβλαβέστερα αποτελέσματα, από τα πρόσκαιρα φαινόμενα. Τα πιο πρόσκαιρα και βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα είναι: τα πληγωμένα συναισθήματα, η οργή, ο θυμός, η ντροπή, η αποθάρρυνση, η ταπείνωση, η απελπισία και η κατάθλιψη. Η λεκτική επιθετικότητα που είναι επιζήμια στην αυτοεκτίμηση ενός ατόμου, μπορεί να το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Για παράδειγμα, ο Ινφάντε και ο Γουίγκλεϊ (1986) αναφέρουν πως «η ζημιά της αυτοεκτίμησης που γίνεται με τα πειράγματα σε ένα παιδί για μια πτυχή της φυσικής εμφάνισής του μπορεί να αντέξει για μια ζωή και να ασκήσει τεράστια επίδραση στην ποσότητα της εμπειρίας της δυστυχία του».^[4] Η λεκτική επιθετικότητα είναι επίσης ένας σοβαρό αίτιο βίας. Όταν η λεκτική επιθετικότητα κλιμακώνεται, συχνά οδηγεί στη σωματική βία.

Δείτε ακόμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λεκτική κακοποίηση

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Infante, D.A.a, & Wigley, C.J. (1986). "Verbal Aggressiveness: An Interpersonal Model and Measure". Communication Monographs, 53(1), p. 61-69.
↑ Infante, D.A., Trebing, J.D., Shephard, P.E., & Seeds, D.E. (1984). "The Relationship of Argumentativeness to Verbal Aggression". Southern Speech Communication Journal, 50, p. 67-77.
↑ Shaw, A.Z., Kotowski, M.R., Boster, F.J., & Levine, T.R. (2012). The effect of prenatal sex hormones on the development of verbal aggression. Journal of Communication, 62, 778-793.
↑ Infante, D.A., & Wrigley, C.J. (1986). "Verbal Aggressiveness: An Interpersonal Model and Measure". Communication Monographs, 53(1), p. 61-69.

Αυτό το λήμμα που σχετίζεται με τον εκφοβισμό χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!.

[InfanteWigley1986-1] Infante, D.A.a, & Wigley, C.J. (1986). "Verbal Aggressiveness: An Interpersonal Model and Measure". Communication Monographs, 53(1), p. 61-69.

[2] Infante, D.A., Trebing, J.D., Shephard, P.E., & Seeds, D.E. (1984). "The Relationship of Argumentativeness to Verbal Aggression". Southern Speech Communication Journal, 50, p. 67-77.

[3] Shaw, A.Z., Kotowski, M.R., Boster, F.J., & Levine, T.R. (2012). The effect of prenatal sex hormones on the development of verbal aggression. Journal of Communication, 62, 778-793.

[InfanteWrigley1986-4] Infante, D.A., & Wrigley, C.J. (1986). "Verbal Aggressiveness: An Interpersonal Model and Measure". Communication Monographs, 53(1), p. 61-69.

[1]

[2]

[3]

[4]