Λεκάνη Λ'Αταλάντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η λεκάνη Λ'Αταλάντ (L'Atalante) είναι μια υπεράλμυρη λίμνη άλμης στον πυθμένα της Μεσογείου, περίπου 192 χιλιόμετρα (119 μίλια) δυτικά της Κρήτης.[1] Πήρε το όνομά της από το Γαλλικό, ωκεανογραφικό, ερευνητικό σκάφος L'Atalante[2] που συμμετείχε στην ανακάλυψή της το 1993.[3] Η Λ'Αταλάντ και οι γείτονές της Urania (Ουρανία) και Discovery (Ανακάλυψη) είναι υπεραλατούχες ανοξικές λεκάνες μεγάλου βάθους (deep hyper saline anoxic basins - DHABs) ηλικίας 35.000 ετών το πολύ. Οι τρείς λεκάνες γέμισαν από τα αποθέματα αλατιού των Μεσσηνιακών εξατμιτών που διαλύονταν στην Μεσογειακή Κορυφογραμμή και κατέληγαν στην Αβυσσαία ζώνη γύρω στα 3.000m (9.800ft) βάθος.[4] Η Λ'Αταλάντ είναι η μικρότερη από τις τρεις λεκάνες. Η επιφάνειά της βρίσκεται περίπου στα 3.500m (11.500 ft) κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.[5]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αλμυρότητα της λεκάνης Λ'Αταλάντ είναι σχεδόν κορεσμένη στα 365 g / L (περίπου 8 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του απλού θαλάσσιου νερού), γεγονός που εμποδίζει την ανάμειξη των νερών της λεκάνης με τα οξυγονωμένα νερά της Μεσογείου από πάνω της. Ως εκ τούτου, είναι εντελώς ανοξική.[5]

Το περίπου 1,5 μέτρου (49 ποδιών) αλοκλινές μεταξύ του υπερκείμενου θαλάσσιου νερού και της άλμης από κάτω του, αφθονεί σε βακτηριακά και αρχαία κύτταρα: πρόκειται για χημειοτροφικούς οργανισμούς, οι οποίοι τρέφονται με αμμωνία από την άλμη, αλλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς κάποιο οξυγόνο. Κάποιοι αρχαίοι αναερόβιοι οξειδωτές μεθανίου της ομάδας 1 (ANME-1) και αλόφιλα συναντούνται μόνο στο αλοκλινές. Καμία ομάδα οργανισμών δεν καταφέρνει να ευδοκιμήσει πάνω από, μέσα και κάτω απο το αλοκλινές. Στην άλμη υπάρχουν λιγότερα κύτταρα. Εκεί κυριαρχούν τα ακραιόφιλα, συμπεριλαμβανομένων μελών των ευρυαρχαιωτών υδροθερμικών αεραγωγών ανοιχτής θαλάσσης (deep-sea hydrothermal vent euryarchaeota (DHVEs), Αλόφιλα Μεθανιογόνα (Methanohalophilus) και Πρωτεοβακτήρια (Proteobacteria). Στην Λ'Αταλάντ βρίσκονται και Ευκαριώτες, συμπεριλαμβανομένων πρωτόζωων ciliates (45%), dinoflagellates (21%) και choanoflagellates (10%).[6]

Μορφές ζωής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα σκούρα γκρίζα ανοξικά ιζήματα στο κάτω μέρος της λίμνης Λ'Αταλάντ καλύπτονται από ένα χαλαρό μαύρο στρώμα πάχους 1 εκατοστόμετρου (0,4 ίντσας). Οι μικροοργανισμοί που βρίσκονται στα ιζήματα είναι σχεδόν όλοι (το 90%) διάφορα είδη Βακίλλων.[1] Το 2010, ανακαλύφθηκαν τρία είδη μεταζώων, όλα της ζωολογικής διαίρεσης (phylum): Loricifera, τα οποία  ζουν στο ίζημα. Πρόκειται για τις πρώτες πολυκύτταρες μορφές ζωής που είναι γνωστό ότι ζουν εξ ολοκλήρου χωρίς οξυγόνο.[7][8]

Βιβλιογραφικές Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Sass, Andrea M; McKew, Boyd A; Sass, Henrik; Fichte, Jörg; Timmis, Kenneth N; McGenity, Terry J (2008). «Diversity of Bacillus-like organisms isolated from deep-sea hyper saline anoxic sediments». Saline Systems (BioMed Central) 4 (8): 8. doi:10.1186/1746-1448-4-8. PMC 2464584. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-27. https://web.archive.org/web/20110727235135/http://www.salinesystems.org/content/4/1/8. Ανακτήθηκε στις 2019-09-01. 
  2. «L'ATALANTE». Marinetraffic.com. 
  3. Aloisi, Giovanni; Castradori, Davide; Cita, Maria Bianca (2006). «Sediment injection in the pit of the Urania Anoxic brine lake (Eastern Mediterranean)». Rendiconti Lincei (Springer Milan) 17 (3): 243–262. doi:10.1007/BF02904765. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-12-27. https://web.archive.org/web/20201227104050/https://rd.springer.com/article/10.1007/BF02904765. Ανακτήθηκε στις 2019-09-01. 
  4. Fusi, Nicoetta; de Larderel, Giovanni Aloisi; Borelu, Ada; Amelio, Ottavio; Castradori, Davide; Negri, Alessandra; Rimoldi, Bianca; Sanvoisin, Rossella και άλλοι. (1996). «Marine geology of the Medriff Corridor, Mediterranean Ridge». The Island Arc (The Geological Society of Japan) 5 (4): 420–439. doi:10.1111/j.1440-1738.1996.tb00163.x. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-01-05. https://archive.today/20130105085022/http://www3.interscience.wiley.com/journal/119223260/abstract. 
  5. 5,0 5,1 Yakimov, Michail M; La Cono, Violetta; Denaro, Renata; D'Auria, Giuseppe; Decembrini, Franco; Timmis, Kenneth N.; Golyshin, Peter N.; Giuliano, Laura (2007). «Primary producing prokaryotic communities of brine, interface and seawater above the halo cline of deep anoxic lake L'Atalante, Eastern Mediterranean Sea». The ISME Journal (Nature Publishing Group) 1 (8): 743–755. doi:10.1038/ismej.2007.83. PMID 18059497. http://www.nature.com/ismej/journal/v1/n8/full/ismej200783a.html. 
  6. Alexander, Eva; Stock, Alexandra; Breiner, Hans-Werner; Behnke, Anke; Bunge, John; Yakimov, Michail M.; Stoeck, Thorsten (2009). «Microbial eukaryotes in the hypersaline anoxic L'Atalante deep-sea basin». Environmental Microbiology (Society for Applied Microbiology) 11 (2): 360–381. doi:10.1111/j.1462-2920.2008.01777.x. PMID 18826436. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-01-05. https://archive.today/20130105065033/http://www3.interscience.wiley.com/journal/121427112/abstract. 
  7. Fang, Janet (6 April 2010). «Animals thrive without oxygen at sea bottom». NatureNews. http://www.nature.com/news/2010/100406/full/464825b.html. 
  8. «The first metazoa living in permanently anoxic conditions». BMC Biology 8 (1): 30. April 2010. doi:10.1186/1741-7007-8-30. PMID 20370908. PMC 2907586. http://www.biomedcentral.com/1741-7007/8/30. 

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]