Λαμβέρτος Α΄ του Σπολέτο
| Λαμβέρτος Α΄ του Σπολέτο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 830 Ιταλία |
| Θάνατος | 880 Κάπουα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Γουίδων Β΄ του Σπολέτο |
| Γονείς | Γουίδων Α΄ του Σπολέτο |
| Αδέλφια | Γουίδων Γ΄ του Σπολέτο |
| Οικογένεια | Γουιδονίδες |
Ο Λαμβέρτος Α΄, γερμ.: Lambert I, (απεβ. το 880) από τον Οίκο των Γουιδονιδών ήταν δούκας και μάργραβιος (dux et marchio) του Σπολέτο σε δύο περιπτώσεις, πρώτα από το 859 έως το 871 και στη συνέχεια από το 876 μέχρι το τέλος του.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λαμβέρτος ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Γουίδων Α΄ δούκα του Σπολέτo και της Ίτας, κόρης του Σίκo πρίγκιπα του Μπενεβέντο. Νυμφεύτηκε την Ιουδήθ, κόρη του Εβεράρδος μαργράβου του Φρίουλι.
Κατά το πρώτο έτος της διακυβέρνησής του προσχώρησε στους Γεράρδο κόμη του Mάρσι, Mαϊελπότο, διοικητή (gastald) του Tελέζε και Bάντελμπερτ διοικητή του Μποιάνο, για να αποτρέψουν τον Σαουντάν, τον Σαρακηνό εμίρη του Μπάρι, να ξαναμπεί στην πόλη του μετά από μία εκστρατεία εναντίον της Κάπουα και του Λαβόρνο. Όμως παρά την αιματηρή μάχη, μπήκε με επιτυχία στο Μπάρι.
Τον Απρίλιο του 860 ο Λαμβέρτος ενώθηκε με τον Χιλδεβέρτο κόμη του Καμερίνo, στην εξέγερση εναντίον του αυτοκράτορα Λουδοβίκου Β΄ της Φραγκίας. Κυνηγημένοι από έναν αυτοκρατορικό στρατό στο Mάρσι, διέφυγαν από εκεί στο Μπενεβέντο και κατέφυγαν υπό τον πρίγκιπα Άντελχις. Ο Λουδοβίκος Β΄ περικύκλωσε την πόλη και έδωσε χάρη τόσο στον Λαμβέρτος, όσο και στον προστάτη του, με αντάλλαγμα την υποτέλειά τους. Ο Χιλδεβέρτος διέφυγε περαιτέρω στο Μπάρι.
Το 866 ο Λουδοβίκος Β΄ πολιόρκησε ανεπιτυχώς τον Λανδούλφο Β΄ κόμη επίσκοπο της Κάπουα. Παραχώρησε μάλιστα στον Λαμβέρτος την κομητεία της Κάπουα για να συνεχίσει την πολιορκία. Εκείνη τη στιγμή το δουκάτο του Σπολέτο είχε φτάσει στη μεγαλύτερη έκτασή του.
Ο Λαμβέρτος άφησε την πολιορκία της Κάπουα και πήγε στη Ρώμη, μετά την εκλογή του πάπα Αδριανού Β΄ στις 13 Νοεμβρίου 867. Στις 13 Δεκεμβρίου ο Λαμβέρτος λεηλάτησε τη Ρώμη κατά τη διάρκεια της τελετής στέψης του πάπα. Αφορίστηκε αμέσως και, καθώς ο αυτοκράτορας υποστήριζε τον Αδριανό Β΄, ο Λαμβέρτος έχασε την προστασία του Λουδοβίκου Β΄. Πέρασαν τρία χρόνια πριν επαναστατήσει για δεύτερη φορά. Το 871, αφότου ο αυτοκράτορας αύξησε πολύ τη δύναμη και το κύρος του καταλαμβάνοντας το Μπάρι, ο Λαμβέρτος συμμάχησε με τον Γουαϊφέρος του Σαλέρνο, τον Σέργιο Β΄ της Νάπολης και τον Άντελχις του Μπενεβέντο και ξεκίνησε ανοικτή εξέγερση εναντίον του αυτοκράτορα. Όμως οι Σαρακηνοί αποβίβασαν νέες δυνάμεις και επιτέθηκαν στο Σαλέρνο. Ο Aντέλχις, ο οποίος είχε φυλακίσει τον αυτοκράτορα ενώ ο Λαμβέρτος έμενε στο Μπενεβέντo, απελευθέρωσε τον αιχμάλωτό του για να οδηγήσει τις δυνάμεις εναντίον των απίστων. Ο ελευθερωμένος αυτοκράτορας καθαίρεσε αμέσως τον Λαμβέρτος από την αυτοκρατορική του θέση και τον αντικατέστησε με τον Σούπο Γ΄, έναν εξάδελφο τής συζύγου του Eνγκελμπέργκας.
Ο Λουδοβίκος Β΄ επέστρεψε στη Νότια Ιταλία το 873, αφού ο πάπας τον είχε απαλλάξει από τους όρκους που είχε ορκιστεί στον Άντελχις ως αντάλλαγμα για την ελευθερία. Πολιόρκησε το Μπενεβέντο, αλλά δεν κατάφερε να πάρει τον Λαμβέρτος. Μετά το τέλος του, αντικαταστάθηκε ως αυτοκράτορας από τον θείο του Κάρολο Β΄ τον Φαλακρό, ο οποίος επανέφερε τον Λαμβέρτος στην παλαιά του θέση στο Σπολέτο (Φεβρουάριος ή Ιούνιος 876). Διόρισε επίσης τον μικρότερο αδελφό τού Λαμβέρτος, τον Γουίδων Γ΄, ως μάργραβο του Καμερίνο με το καθήκον να προστατεύει τον πάπα. Στις 16 Ιουλίου, στο Ποντιόν, ο Κάρολος Β΄ επιβεβαίωσε τη δωρεά μεγάλου μέρους της επικράτειας του Σπολέτο στον πάπα, αλλά ο Λαμβέρτος ήταν ακόμη ο πιο ισχυρός κύριος στην κεντρική χερσόνησο και ένας πρακτικά ανεξάρτητος πρίγκιπας.
Το 877 ο Κάρολος Β΄ απεβίωσε και ο Λαμβέρτος υποστήριξε τον Καρλομάν της Βαυαρίας έναντι του κληρονόμου του Καρόλου Β΄, του Λουδοβίκου Β΄ του Τραυλού, για το βασίλειο της Λομβαρδίας και την αυτοκρατορία των Φράγκων. Ο ίδιος ο Λαμβέρτος μπήκε στη Ρώμη με σκοπό να γίνει βασιλιάς, αλλά τον απέτρεψε ο πάπας Ιωάννης Η΄. Τον Μάρτιο του 878 ο Λαμβέρτος και ο Aδαλβέρτος Α΄ μάργραβος της Τοσκάνης [1] ανάγκασαν τον πληθυσμό να αναγνωρίσει τον Καρλομάν ως βασιλιά. Στη συνέχεια οι δύο πολιόρκησαν τον πάπα στην πόλη Λεονίν για τριάντα ημέρες και ο Ιωάννης Η΄ έφυγε από τη Ρώμη για το Τρουά. Στο Τρουά πραγματοποίησε Σύνοδο, στην οποία προσφέρθηκε να στέψει αυτοκράτορα τον Λουδοβίκο Β΄, υιοθέτησε τον Μπόζο της Αρλ ως γιο του και αφόρισε τους Ιταλούς εχθρούς του (Λαμβέρτος και Αδαλβέρτο). Ακόμη ο πάπας κατηγόρησε τον Λαμβέρτο ότι επιθυμούσε το αυτοκρατορικό στέμμα για τον εαυτό του, κάτι που είναι πιθανό, αν ληφθεί υπόψη η μετέπειτα ιστορία της δυναστείας του.
Ο Λαμβέρτος επέστρεψε το βλέμμα του στην Κάπουα, μετά από αυτό το επεισόδιο της Ρώμης. Απεβίωσε πολιορκώντας εκείνη την πόλη το 880. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Γουίδων Β΄. Ο αδελφός του Γουίδων έγινε βασιλιάς και αυτοκράτορας, όπως και ο ανιψιός και συνονόματός του Λαμβέρτος Β΄ . Ο Φουλκ ο Σεβαστός, αρχιεπίσκοπος του Ρενς προειδοποίησε τον Λαμβέρτο Β΄ να μην ακολουθήσει το παράδειγμα του ομώνυμου θείου του.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Adalbert was his brother-in-law, having married his sister Rotilda.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Caravale, Mario (επιμ.). Dizionario Biografico degli Italiani: LXIII Labroca – Laterza . Ρώμη, 2004.