Κόμμα Καταέμπ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κόμμα Καταέμπ
الكتائب اللبنانية
ΗγέτηςΑμίν Τζεμαγιέλ
ΙδρυτήςΠιερ Τζεμαγιέλ
Ίδρυση1936
ΈδραΒηρυττός, Λίβανος
Ιδεολογία1936–1975:
Φαλαγγισμός
1975-σήμερα:
Λιβανικός εθνικισμός
Εθνικός συντηρητισμός
Χριστιανοδημοκρατία
Φοινικισμός[1]
Πολιτικό φάσμα1936–1975 : Ακροδεξιά
Τρέχουσα : Δεξιά
ΘρησκείαΚοσμικότητα
Μαρωνιτικός Χριστιανισμός
Εθνική προσχώρησηΣυμμαχία της 14ης Μαρτίου
Διεθνής προσχώρησηΔιεθνής Κεντρώων Δημοκρατών
Βουλή των Αντιπροσώπων
5 / 128
Σημαία κόμματος
Ιστότοπος
kataeb.org
Πολιτικό σύστημα Λιβάνου
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Το Kόμμα των Φαλαγγιτών (αραβικά: حزب الكتائب اللبنانية) είναι χριστιανικό πολιτικό κόμμα στον Λίβανο. Αν και είναι επίσημα κοσμικής ιδεολογίας, υποστηρίζεται κυρίως από χριστιανούς Χριστιανούς Μαρωνίτες. Το κόμμα έπαιξε σημαντικό ρόλο στον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου (1975–1990). Ενώ βρισκόταν σε πτώση στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και του 1990, το κόμμα επανεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Είναι πλέον μέρος της Συμμαχίας της 14ης Μαρτίου.

Ονομασίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κόμμα της Φάλαγγας είναι επίσης γνωστό ως Φαλάνζ (Les Phalanges) στα γαλλικά και ως Καταέμπ (الكتائب) ή Kόμμα των Φαλαγγιτών (حزب الكتائب اللبنانية) στα αραβικά. Καταέμπ είναι ο πληθυντικός του Κατίμπα, το οποία αποτελεί μετάφραση στα αραβικά της ελληνικής λέξης φάλαγγα, από την οποία επίσης προήλθε ο ισπανικός όρος Φαλάνχε (Falange).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κόμμα Καταέμπ ιδρύθηκε το 1936 ως μαρωνιτική παραστρατιωτική οργάνωση νεολαίας του Πιερ Τζεμαγιέλ, ο οποίος διαμόρφωσε το κόμμα στα πρότυπα της ισπανικής Φάλαγγας και των ιταλικών φασιστικών κομμάτων,[2][3] τα οποία είχε παρατηρήσει ως αθλητής κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 που πραγματοποιήθηκαν στο Βερολίνο της Ναζιστικής Γερμανίας.[4][5] Οι στολές του κινήματος αρχικά περιελάμβαναν καφέ πουκάμισα και τα μέλη χρησιμοποιούσαν τον ναζιστικό χαιρετισμό.[6]

Ο Πιερ Τζεμαγιέλ ίδρυσε το κόμμα μαζί με άλλους τέσσερεις νεαρούς Λιβανέζους: τον Σαρλ Ελού (που έγινε αργότερα Πρόεδρος του Λιβάνου), τον Σαφίκ Νασσίφ, τον Εμίλ Γιάρεντ και τον Zωρζ Νακκάς. Ο Πιερ επιλέχθηκε ως ηγέτης του κόμματος, λόγω του ότι δεν ήταν ακόμη κάποιο πολιτικό πρόσωπο εκείνη την περίοδο.

Τα πρώτα χρόνια του κόμματος, το Καταέμπ αντιτίθετο σφοδρά στην ξένη κυριαρχία επί του Λιβάνου. Αντιτασσόταν στους παναραβιστές που προσπαθούσαν να ελέγξουν τον Λίβανο. Ο Πιερ Τζεμαγιέλ και το Καταέμπ απέβλεπαν σε έναν ανεξάρτητο και κυρίαρχο Λίβανο, ελεύθερο από ξένες εξαρτήσεις και επιρροές. Το σύνθημα του κόμματος ήταν: Θεός, Έθνος και Οικογένεια.

Η επιρροή των Φαλαγγιτών ήταν πολύ περιορισμένη τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας του Λιβάνου, αλλά γρήγορα αναδείχθηκαν σε ισχυρό σύμμαχο της κυβέρνησης κατά την κρίση του 1958. Μετά το πέρας της κρίσης, ο Πιερ Τζεμαγιέλ έγινε υπουργός, και δύο χρόνια αργότερα, εκλέχθηκε μέλος της Εθνικής Συνέλευσης (Βουλή του Λιβάνου).

Το 1968, το κόμμα εντάχθηκε στη Συμμαχία Χελφ που σχηματίστηκε με τα δύο άλλα μεγάλα, κυρίως χριστιανικά, κόμματα του Λιβάνου: το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα του πρώην προέδρου της χώρας, Καμίλ Σαμούν, και το Εθνικό Μπλοκ του Ρεϊμόν Εντέ, κερδίζοντας 9 έδρες (από τις 99) στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1968. Με την επιτυχία αυτή έγινε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά γκρουπ στο κατακερματισμένο και εξαιρετικά φατριαστικό πολιτικό σύστημα της χώρας. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄60, το κόμμα δημιούργησε τη δική του πολιτοφυλακή, τις Ρυθμιστικές Δυνάμεις Φαλαγγιτών και γρήγορα ξεκίνησαν συγκρούσεις με τις ανερχόμενες ανταρτικές οργανώσεις των Παλαιστινίων μαχητών.

Έως τη δεκαετία του ΄70, το κόμμα είχε γίνει ένας πολιτικός γίγαντας στην πολιτική σκηνή της χώρας, με 60.000-70.000 μέλη. Η μεγάλη πλειοψηφία (85%) των μελών του ήταν Μαρωνίτες, αλλά υπήρχαν και μέλη με προέλευση από έτερες, μειονοτικές χριστιανικές κοινότητες καθώς και κοινότητες Σιιτών, Δρούζων και Εβραίων του Λιβάνου.

Ρυθμιστικές Δυνάμεις Φαλαγγιτών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πολιτοφυλακή των Φαλαγγιτών δεν ήταν μόνο η μεγαλύτερη και η καλύτερα οργανωμένη παραστρατιωτική δύναμη στον Λίβανο, αλλά και η παλαιότερη. Ιδρύθηκε το 1937 με την ονομασία Οργάνωση Μαχητών από τον πρόεδρο του κόμματος Πιερ Τζεμαγιέλ και τον Ουίλλιαμ Χάουι, έναν Αμερικανολιβανέζο βιομήχανο υαλικών, και πολέμησε στην εμφύλια κρίση του 1958. Αγωνιζόμενοι στο πλευρό των φιλοκυβερνητικών δυνάμεων, οι Φαλαγγίτες υπερασπίστηκαν την περιοχή Μετν.

Τον Ιανουάριο 1961 διαλύθηκαν κατόπιν σχετικής διαταγής του Πολιτικού Γραφείου του Κόμματος Καταέμπ, και ο Χάουι δημιούργησε στη θέση τους τις Ρυθμιστικές Δυνάμεις Καταέμπ (Ρυθμιστικές Δυνάμεις Φαλαγγιτών). Για τον συντονισμό των δραστηριοτήτων όλων των παραστρατιωτικών οργανώσεων των Φαλαγγιτών, το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος σύστησε το Πολεμικό Συμβούλιο των Φαλαγγιτών (προφορά στ΄ αραβικά: Ματζλίς αλ-Χάρμπι) το 1970, με τον Ουίλλιαμ Χάουι στην κεφαλή του. Η έδρα του συμβουλίου βρισκόταν στο αρχηγείο του κόμματος στην καρδιά της συνοικίας Ασραφίγιε στη Δυτική Βηρυττό, ενώ ακολούθησε μια "αθόρυβη" επέκτασή τους, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της υποδομής εκπαίδευσής τους.

Το 1963 δημιουργήθηκαν δύο, επιπέδου λόχου, μονάδες ειδικών δυνάμεων, η 1η Κομάντο και η 2η Κομάντο, ενώ σύντομα ακολούθησε η ομάδα Πιερ Τζεμαγιέλ (αργότερα εξελίχθηκε σε λόχο) και μια ομάδα προστασίας VIP. Σε αυτές προστέθηκε το 1973 μια διμοιρία κομάντο και ένα Σχολείο Μάχης άνοιξε μυστικά στην Ταμπρίε,στην Περιφέρεια Κεσερουάν. Μια ακόμη μονάδα ειδικών δυνάμεων, η Ταξιαρχία Μπασίρ Τζεμαγιέλ (πήρε το όνομά της από τον μικρότερο γιο του Πιερ Τζεμαγιέλ, Μπασίρ) σχηματίστηκε την επόμενη χρονιά, απορροφώντας στην πορεία στις τάξεις της την παλαιά ομάδα και νυν δύναμη επιπέδου λόχου Πιερ Τζεμαγιέλ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Rola L. Husseini (2012). Pax Syriana: Elite Politics in Postwar Lebanon. Syracuse University Press. σελ. 42. 
  2. Lee Griffith, The war on terrorism and the terror of God (Wm. B. Eerdmans Publishing Company, June 1, 2004), p. 3, ISBN 0-8028-2860-4
  3. Mark Ensalaco, Middle Eastern terrorism: from Black September to September 11 (University of Pennsylvania Press, November 30, 2007), p. 85, ISBN 0-8122-4046-4
  4. Thomas Collelo, ed. Lebanon: A Country Study. Washington: GPO for the Library of Congress, 1987. "Phalange Party" chapter
  5. Michael Johnson, All honorable men: the social origins of war in Lebanon (I. B. Tauris, November 23, 2002), p.148, ISBN 1-86064-715-4
  6. Fisk, Robert (2007-08-07). «Lebanese strike a blow at US-backed government». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-02-13. https://web.archive.org/web/20100213103037/http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/fisk/robert-fisk-lebanese-strike-a-blow-at-usbacked-government-460547.html. Ανακτήθηκε στις 2009-04-10. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]