Κιθ Μουν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κιθ Μουν
Ο Μουν το 1975
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςΚιθ Τζoν Μουν
ΨευδώνυμοMoon the Loon
Γέννηση23  Αυγούστου 1946[1][2][3]
Central Middlesex Hospital
Θάνατος7  Σεπτεμβρίου 1978[1][3][4]
Μέιφερ
Eίδοςροκ, χαρντ ροκ
Ιδιότητεςμουσικός, παραγωγός, στιχουργός, ηθοποιός
Μουσικά όργανατύμπανα, κρουστά, φωνητικά
Παρουσία1962–1978
ΣυμμετοχέςThe Who, Plastic Ono Band, Jeff Beck Group

Ο Κιθ Τζoν Μουν (Keith John Moon, 23 Αυγούστου 1946 - 7 Σεπτεμβρίου 1978) ήταν Βρετανός μουσικός, γνωστότερος ως ο ντράμερ του βρετανικού συγκροτήματος The Who.[5] Είναι, επίσης, γνωστός για τον μοναδικό τρόπο που έπαιζε ντραμς, καθώς και για την εκκεντρικότητά του. Στο γνωστό περιοδικό Rolling Stone, ψηφίστηκε ως ο δεύτερος καλύτερος ντράμερ όλων των εποχών.[6] Το παίξιμό του συνεχίζει να επαινείται από διάφορους κριτικούς.

Εντάχθηκε στους The Who, σε ηλικία 17 ετών. Ο Μουν, εκτός από τη συνεργασία του με τους The Who, συνεργάστηκε και με τα μελλοντικά μέλη των Led Zeppelin, επάνω σε διάφορα έργα. Επίσης, κυκλοφόρησε σόλο άλμπουμ το 1975. Σε ηλικία 32 ετών, πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών.[5]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παιδική ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μουν γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1946 στο Λονδίνο, από τον μηχανικό Άλφρεντ Μουν και την καθαρίστρια Καθλίν Μουν. Έδειξε ενδιαφέρον για την μουσική σε νεαρή ηλικία και ήταν μέτριος μαθητής. Στα 14 του χρόνια η μητέρα του του δώρισε το πρώτο του σετ τυμπάνων και δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στους The Escorts.[7] Στα τέλη του 1962, έγινε μέλος των Beachcombers και το 1964 σχημάτισε τους The Who μαζί με τον Πιτ Τάουνσεντ, τον Ρότζερ Ντάλτρι και τον Τζον Εντουίστλ.

The Who[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το συγκρότημα γνώρισε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο με το σινγκλ «I Can't Explain», ενώ πρώτη του μεγάλη επιτυχία στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ήταν το κομμάτι «I Can See for Miles», που ανέβηκε στο Top-10 του Billboard.

Στις πρώιμες εμφανίσεις των The Who, το συγκρότημα παρουσίαζε ένα άγριο ύφος καταστρέφοντας τα όργανα τους επί σκηνής κατά το τέλος της συναυλίας. Ο Μουν εκτός από τα τύμπανα, αναλάμβανε και τον ρόλο του τραγουδιστή σε κάποιες περιπτώσεις, αν και τα υπόλοιπα μελή του συγκροτήματος του απαγόρευσαν να ηχογραφεί τα φωνητικά στους στούντιο δίσκους τους.[8]

Ο Μουν διακρίθηκε για το ξεχωριστό στυλ παιξίματος του και ανέδειξε τα τύμπανα σε ένα ηγετικό όργανο στον ήχο του συγκροτήματος. Το παρωνύμιο του ήταν "Moon the Loon" λόγω του ότι έκανε συνεχώς φάρσες, όπως το να γεμίσει το σετ τυμπάνων του με νερό και να βάλει μέσα χρυσόψαρα. Σε μία εμφάνιση του συγκροτήματος στην τηλεοπτική εκπομπή "Smothers Brothers Comedy Hour", έβαλε εκρηκτικά στο σετ του, τα οποία εξερράγησαν στο τέλος του τραγουδιού "My Generation".[9]

Άλλες ηχογραφήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μουν πάνω στο σετ τυμπάνων του στο Τορόντο, τον Οκτώβριο του 1976

Το 1975, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Two Sides of the Moon", ηχογραφημένο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, οι οποίες έγιναν γνωστές για τεράστιες ποσότητες αλκοόλ που παραγγέλνονταν. Ο ήχος του δίσκου αποτελεί μία μίξη του ροκ εντ ρολ της δεκαετίας του '50 και του χαρντ ροκ της δεκαετίας του '70.[10]

Παράλληλα με τους Who, ο Μουν συμμετείχε στο "Magical Mystery Tour" των Beatles, το "Truth" του Τζεφ Μπεκ, τα προσωπικά άλμπουμ του Τζον Εντουίστλ, το "Some Time in New York City" του Τζον Λένον, το "Hands of Jack the Ripper" του Screaming Lord Sutch, κ.ά..

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μουν ήταν διάσημος για τον ακραίο τρόπο ζωής του, κάτι που τον οδήγησε στον θάνατο σε ηλικία 32 ετών. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1978, μετά από ένα πάρτι του Πωλ και της Λίντα ΜακΚάρτνεϋ, ο ντράμερ επέστρεψε στο σπίτι του με την φίλη του Ανέτ Γουόλτερ-Λαξ. Βρέθηκε νεκρός το ίδιο βράδυ λόγω υπερβολικής δόσης κλομεθειαζόλης, ένα φάρμακο που του είχε χορηγηθεί για να αποφεύγει το αλκοόλ.[11]

Στιλ παιξίματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μουν ήταν γνωστός για τον πολύ ενεργητικό και πομπώδη τρόπο που έπαιζε ντραμς. Δάσκαλός του στα πρώτα του βήματα στα ντραμς ήταν ο Κάρλο Λιτλ[12], ένας από τους πιο θορυβώδεις ντράμερς της Αγγλίας, και ίνδαλμά του ο τζαζ ντράμερ Τζιν Κρούπα, γνωστός για το επιδεικτικό στιλ του, το οποίο ο Μουν ενστερνίστηκε.

Ήταν ο πρώτος ντράμερ μαζί με τον Τζίντζερ Μπέϊκερ των Cream που χρησιμοποίησε και δεύτερη κάσα στο σετ τυμπάνων του,[13] ενώ ταυτόχρονα πρόσθεσε επιπλέον τομς, καθώς επίσης και συμφωνικά τύμπανα και γκονγκ. Στις ζωντανές εμφανίσεις του επίσης σπάνια χρησιμοποιούσε στο drumset του hi-hat.

Το παίξιμο του Μουν χαρακτηριζόταν από την έντονη παρουσία ανορθόδοξων γυρισμάτων κατά τη διάρκεια των τραγουδιών, τα οποία γίνονταν σε ανύποπτους χρόνους, από το ρυθμικό χτύπημα της κάσας, και την σπάνια χρήση hi-hat, αλλά την κατά κόρον χρήση crash και ride πιατινιών για την παραγωγή λευκού θορύβου. Πολύ σπάνια θα έπαιζε την ίδια φράση δύο φορές μέσα σε ένα κομμάτι. Επίσης σε αντίθεση με τον κανόνα που θέλει τον ντράμερ να παίζει σφιχτοδεμένα με τον μπασίστα, ο Μουν έπαιζε τονίζοντας τις φράσεις του τραγουδιστή και της κιθάρας. Το χαώδες αυτό στιλ έγινε πιο πειθαρχημένο με την έλευση των συνθεσάιζερ από τον δίσκο Who's Next και εφεξής, χωρίς όμως να χάνει την ταυτότητά του. Τα άλμπουμ Who's Next και Quadrophenia θεωρούνται τα καλύτερα δείγματα δουλειάς του.[14]

Σε αντίθεση με άλλους μεγάλους ντράμερ της εποχής του ο Κιθ Μουν απέφευγε τα σόλο τυμπάνων στις ζωντανές εμφανίσεις των The Who.

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τους The Who[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσωπικές κυκλοφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Two Sides of the Moon (1975)

Άλλες κυκλοφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14051868t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6d5530d. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 73418. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. 5,0 5,1 Biography.com Keith Moon Biography Αρχειοθετήθηκε 2014-10-19 στο Wayback Machine. - Ανακτήθηκε 11.11.2014
  6. «Rolling Stone Readers Pick Best Drummers of All Time». Rolling Stone. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2014. 
  7. «Keith Moon - Drum Lessons». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2014. 
  8. Top 10 Keith Moon Who Songs | Ultimate Classic Rock
  9. «4 Legendary Pranks Pulled Off by Celebrities | Cracked.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2014. 
  10. Two Sides of the Moon - Keith Moon | Songs, Reviews, Credits, Awards - AllMusic
  11. «Keith Moon - This Day in Music.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2014. 
  12. «Carlo Little». Telegraph.co.uk. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2016. 
  13. «DRUM!Magazine». www.drummagazine.com. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2016. 
  14. Fletcher, Tony (1998). Dear Boy: The Life of Keith Moon. Omnibus Press. ISBN 978-1-84449-807-9. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]