Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κασέμ Σολεϊμανί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
χατζής
Κασέμ Σουλεϊμανί
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		قاسم سلیمانی (Περσικά)
Γέννηση11  Μαρτίου 1957[1][2]
Qanat-e Malek
Θάνατος3  Ιανουαρίου 2020[3][4][2]
Baghdad Airport Road[3][5]
Αιτία θανάτουdrone attack[5]
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία[5]
Τόπος ταφήςKerman Martyrs Cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςPahlavi Iran (1957–1979)
Ιράν (1979–2020)
ΘρησκείαΙσλάμ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαπερσικά
Ομιλούμενες γλώσσεςπερσικά
Αραβικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταarmy officer
Περίοδος ακμής1979 - 2020
Οικογένεια
Τέκνα6
ΣυγγενείςRidha Safieddine (γαμπρός) και Χατσέμ Σαφιεντίν (συμπέθερος)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςαντιστράτηγος/Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης
Πόλεμοι/μάχεςΚουρδική εξέγερση στο Ιράν το 1979, Πόλεμος Ιράν-Ιράκ, KDPI revolution, South Lebanon conflict, Πόλεμος στο Αφγανιστάν, Πόλεμος Λιβάνου 2006, Πόλεμος στο Ιράκ, Iran–Israel proxy conflict, Συριακός Εμφύλιος Πόλεμος, Ιρακινή εξέγερση (2011–13), Ιρακινός εμφύλιος πόλεμος και Persian Gulf crisis (2019–2020)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαCommander of Quds Force (1998–2020)
Βραβεύσειςτάγμα της Πίστης, Ιράν (1989)[6]
Order of Zolfaghar (2019)[6]
Hero of the Republic (2020)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Κασέμ Σολεϊμανί (περσικά: قاسم سلیمانی‎‎, γεν. 11 Μαρτίου 1957, Κανάτ-ε-Μάλεκ, Ραμπόρ, Κερμάν, Ιράν - 3 Ιανουαρίου 2020, Βαγδάτη, Ιράκ ) ήταν Ιρανός στρατιωτικός ηγέτης, υποστράτηγος και διοικητής των ειδικών δυνάμεων αλ-Κουντς των Φρουρών της Επανάστασης για ειδικές επιχειρήσεις εκτός του Ιράν.[7] Οι Αλ-Κουντς, υπό την ηγεσία του Σολεϊμανί παρείχαν στήριξη στις δυνάμεις της Χαμάς και της Χεζμπολάχ στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης στο Ιράκ μετά την απόσυρση αμερικανικών στρατευμάτων από εκεί. Από το 2012, οι ιρανικές δυνάμεις υποστήριξαν τις δυνάμεις του Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Συρία. Ο Σολεϊμανί συμμετείχε επίσης στις επιχειρήσεις παροχής βοήθειας στην κυβέρνηση του Ιράκ για την καταπολέμηση των τρομοκρατών του Ισλαμικού Κράτους (2014-2015).[8] [9] Στις 3 Ιανουαρίου 2020 σκοτώθηκε στη Βαγδάτη, από αεροπορική επιδρομή μη-επανδρωμένων αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. [10][11]

Θεωρείται εθνικός ήρωας στο Ιράν. Έχουν δημιουργηθεί ακόμη και ταινίες, τραγούδια και άλλα προς τιμήν του. Στην Ελλάδα έχει δημοσιευτεί το 2021 το βιβλίο «ο ευτυχισμένος φίλος μας» από τις εκδόσεις Ταξιδευτής που είναι στιγμιότυπα από τη ζωή του.

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κασέμ Σολεϊμανί γεννήθηκε το 1957 σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια στο ορεινό χωριό Κανάτ-ε-Μάλεκ στην επαρχία Ραμπόρ της νοτιοανατολική επαρχία Κερμάν [12]. Ο πατέρας του, ο οποίος είχε ένα χωράφι από τις μεταρρυθμίσεις του Σάχη, είχε χρεωθεί με ένα δάνειο 100 τομάν. Ως εκ τούτου, έχοντας αποφοιτήσει μόνο από το δημοτικό σχολείο, ο 13χρονος Κασέμ και ένας συγγενής του πήγαν να εργαστούν στην επαρχιακή πρωτεύουσα Κερμάν όπου εργάστηκαν στις κατασκευές για να ξεχρεώσουν τον πατέρα του. Σύμφωνα με τον Σουλεϊμανί πληρώνονταν δύο τομάν την ημέρα. Μετά την αποπλήρωση του δανείου, το 1975, ξεκίνησε να εργάζεται στο τοπικό τμήμα επεξεργασίας νερού, όπου μετά από λίγο έγινε βοηθός μηχανικός [13].

Ο νεαρός Σολεϊμανί υποστήριξε τις ιδέες της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979 και εντάχθηκε στους Φρουρούς της Επανάστασης. Ο Σολεϊμανί ανελίχθηκε γρήγορα. Αφού ολοκλήρωσε μαθήματα διάρκειας 45 ημερών για νέους μαχητές, ο Σολεϊμανί άρχισε να εκτελεί μη στρατιωτικά καθήκοντα. Στον Σολεϊμανί είχε ανατεθεί η διασφάλιση της αδιάλειπτης παροχής νερού στην επαρχία Κερμάν[14].

Το 1980 είχε την πρώτη στρατιωτική εμπειρία του κατά τη διάρκεια επιχείρισης καταστολής κουρδικής εξέγερσης στην επαρχία Δυτικού Αζερμπαϊτζάν, παρόλο που δεν διαδραμάτισε καίριο ρόλο στην επιχείρηση αυτή.[15]

Πόλεμος Ιράν-Ιράκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν εισέβαλε στο Ιράν στις 22 Σεπτεμβρίου 1980, ο Σολεϊμανί εντάχθηκε στους Φρουρούς της Επανάστασης και πολέμησε στον πόλεμο. Ωστόσο, με το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, έγινε γνωστός κυρίως από τις τολμηρές επιχειρήσεις αναγνώρισης πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Χάρη σε αυτό, προβιβάστηκε γρήγορα και όταν ήταν 30 ετών του είχαν ήδη αναθέσει την ηγεσία της 41ης μεραρχίας Θαραλλάχ.

Υπηρεσία στον στρατό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1999, κατά τη διάρκεια της φοιτητικής εξέγερσης στην Τεχεράνη, ήταν ένας από τους 24 στρατηγούς των Φρουρών της Επανάστασης οι οποίοι έστειλαν επιστολή στον Μοχάμεντ Χαταμί, ειδοποιώντας τον ότι αν δεν καταστείλει την εξέγερση, ο στρατός μπορεί να κάνει πραξικόπημα εναντίον του [16].

Στη δεκαετία του 1990, διέταξε μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης σε επιχείρηση καταπολέμησης της διακίνησης ναρκωτικών.

Η ακριβής ημερομηνία διορισμού του ως διοικητή των δυνάμεων αλ-Κουντς δεν είναι ξεκάθαρη, αλλά ο Αλί Αλφονέχ δηλώνει ότι έγινε ανάμεσα στις 10 Σεπτεμβρίου 1997 με 21 Μαρτίου 1998.[17] Θεωρούταν ως πιθανός διάδοχος του στρατηγού Γιαχία Ραχίμ Σαφαβί στο αξίωμα του διοικητή των Φρουρών της Επανάστασης όταν ο Σαφαβί εγκατέλειψε τη θέση του το 2007. Το 2008 ηγήθηκε μιας ομάδας ερευνητών οι οποίοι ερεύνησαν τον θάνατο του Ιμάντ Μουγνία. Ο Σολεϊμανί βοήθησε στον κανονισμό εκεχειρίας ανάμεσα στον ιρακινό στρατό και τον στρατό Μαχντί το 2008

Ήταν ο επικεφαλής της επιχείρησης έρευνας και διάσωσης για την αναζήτηση και διάσωση του Κονσταντίν Μουράχτιν, του πιλότου του καταρριφθέντος Σουχόι. [18] [19] [20]

Η Δύναμη Κουντς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως αρχηγός της επίλεκτης δύναμης εξωτερικών επιχειρήσεων Κουντς των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν, ο Σολεϊμανί από τη δεκαετία του 1990 έως τον θάνατό του είχε την επίβλεψη της αποστολής όπλων, εκπαίδευσης και σε επιχειρησιακού συντονισμού διάφορων αντάρτικων κινημάτων σε όλη τη Μέση Ανατολή. Καθώς οι αμερικανικές κυρώσεις είχαν περιορίσει τη δύναμη του τακτικού στρατού του Ιράν, οι Φρουροί της Επανάστασης ως σώμα εξειδικευμένο στον ασύμμετρο πόλεμο απέκτησαν κομβική σημασία στη στρατηγική προβολής ισχύος του Ιράν στη Μέση Ανατολή. Ο Σολεϊμανί ήταν υπεύθυνος αρχικά για την αποστολή Ιρανών σιιτών Μουτζαχεντίν στη Βοσνία κατά τη διάρκεια του πολέμου (1992-95), μετέπειτα την εκπαίδευση ανδρών της Βόρειας Συμμαχίας κατά των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, και κατόπιν, μετά το 2001, την εκπαίδευση μονάδων των Ταλιμπάν κατά των δυνάμεων του ΝΑΤΟ.

Με βάση τη στρατηγική αποτροπής μιας περικύκλωσης του Ιράν από εχθρικές οντότητες στη Μέση Ανατολή, ο Σολεϊμανί από το 2003 στήριξε με πολλαπλά μέσα την Ιρακινή Αντίσταση κατά των Αμερικανών, καθώς θεωρούσε ότι αν οι Αμερικανοί εδραιωθούν στο Ιράκ, το επόμενό τους βήμα θα ήταν επίθεση κατά του Ιράν. Η στήριξη αυτή περιείχε την παροχή μεγάλου αριθμού αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών στους Ιρακινούς αντάρτες, που χρησιμοποιήθηκαν για να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες στα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ. Παράλληλα, στο έδαφος του Ιράν εκπαιδεύονταν από τη Δύναμη Κουντς χιλιάδες Ιρακινοί σιίτες μαχητές, με σκοπό να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος στη σουνιτική Αλ Κάιντα τη στιγμή που οι Αμερικανοί θα έφευγαν από το Ιράκ.

Το καλοκαίρι του 2006 ο Σολεϊμανί βρισκόταν στον Λίβανο όπου θεωρείται ότι συντόνισε επιχειρησιακά την εν πολλοίς επιτυχή άμυνα της Χεζμπολάχ εναντίον της επίθεσης του Ισραήλ κατά τον Πόλεμο του Λιβάνου. Το 2007 οι σιιτικές και σουνιτικές αντάρτικες ομάδες του Ιράκ πολλαπλασίασαν τις επιθέσεις τους κατά αμερικανικών στόχων, κάτι που ανάγκασε τις ΗΠΑ να αυξήσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στη χώρα για να μην χάσουν τον έλεγχό της.

Το 2008 θεωρείται ως ο χρόνος που η Δύναμη Κουντς ξεκίνησε την εντατικότερη εκπαίδευση και εξοπλισμό Παλαιστίνιων μαχητών της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ. Ανώτερα στελέχη της Χαμάς έχουν στο παρελθόν αναγνωρίσει τον Σολεϊμανί, μαζί με τον Ιμάντ Μουγνία της Χεζμπολάχ, ως τα δύο άτομα που έδωσαν την ιδέα της κατασκευής μεγάλου δικτύου υπόγειων σηράγγων (τούνελ) μάχης κάτω από το έδαφος της Λωρίδας της Γάζας.

Συρία και Ιράκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Συριακός Εμφύλιος Πόλεμος ξεκίνησε το 2011, και τα δύο επόμενα χρόνια έγινε εμφανές ότι, καθώς χώρες όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία χρηματοδοτούσαν και στρατολογούσαν μαζικά σουνίτες εξτρεμιστές αντάρτες εναντίον της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ-Άσαντ, η κυβέρνηση αυτή, που ήταν σύμμαχος του Ιράν, θα ανατρεπόταν. Ο Σολεϊμανί, μαζί με τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, πρωτοστάτησαν τότε στη στρατολόγηση, εξοπλισμό και εκπαίδευση σιιτών μαχητών από όλη τη Μέση Ανατολή, οι οποίοι πολέμησαν στο πλευρό του Άσαντ. Ο Σολεϊμανί θεωρείται κομβικός στην επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας-Συρίας το 2015, που επέτρεπε στη Ρωσία να εμπλακεί στρατιωτικά στον πόλεμο της Συρίας υπέρ του κυβερνητικού στρατοπέδου. Ο Σολεϊμανί είχε εγκάρδιες σχέσεις με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν και τον υπουργό εξωτερικών Λαβρόφ, και ηγήθηκε προσωπικά της ειδικής επιχείρησης για τη διάσωση Ρώσου πιλότου στο συριακό έδαφος τον Νοέμβριο του 2015. Επίσης, ο Σολεϊμανί συμμετείχε μαζί με το ρωσικό Γενικό Επιτελείο στην κατάρτιση των σχεδίων της επιχείρησης απελευθέρωσης του Χαλεπίου από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, και των περαιτέρω νικών του Συριακού Στρατού ενάντια στο ISIS και την Αλ Κάιντα.

Κατά την ίδια εποχή, το ISIS είχε φτάσει να ελέγχει το 1/3 του Ιράκ, κάτι το οποίο αποτελούσε θανάσιμο κίνδυνο για το Ιράν, δεδομένης της εξτρεμιστικής αντι-ιρανικής ιδεολογίας και πρακτικής του ISIS. Από το 2014 έως το 2017 ο Σολεϊμανί ηγήθηκε της ιρανικής βοήθειας στον κυβερνητικό στρατό του Ιράκ, πέτυχε τον συντονισμό των σιιτικών πολιτοφυλακών και των Κούρδων Πεσμεργκά ενάντια στους τζιχαντιστές, κατήρτισε το επιχειρησιακό σχέδιο για την κύκλωση και κατάληψη του Τικρίτ την άνοιξη του 2015, ενώ το 2017, όταν οι Αμερικανοί έδιναν την αιματηρή μάχη της Μοσούλης, ο Σολεϊμανί κατάφερε να απελευθερώσει την πλούσια σε πετρελαιοπηγές πόλη του Κιρκούκ αναίμακτα, μέσω συμφωνίας. Οι νίκες αυτές επισφράγισαν την ήττα του Ισλαμικού Κράτους σε Συρία και Ιράκ.

Ο Άξονας της Αντίστασης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2014 ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος και στην Υεμένη, και η Δύναμη Κουντς, με τοπικό διοικητή τον υποστράτηγο Αμπντολρεζά Σαχλάι, βετεράνο του Πολέμου του Ιράκ και απεσταλμένο του Σολεϊμανί, κατόρθωσε να μετατρέψει τους σιίτες αντάρτες Χούθι από ένα τοπικά περιορισμένο κίνημα σε έναν στρατό ικανό να αμυνθεί με επιτυχία στις επιθέσεις του συνασπισμού που διηύθυνε εναντίον του η Σαουδική Αραβία, και να γίνουν η ντε φάκτο κυβέρνηση της Υεμένης.

Οι θετικές για τους συμμάχους του Ιράν εκβάσεις των αιματηρών πολέμων των δεκαετιών 2000 και 2010 στη Μέση Ανατολή είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας συμμαχίας κυρίως σιιτικών αλλά και εν μέρει σουνιτικών δυνάμεων, φιλικών ή μη-εχθρικών προς το Ιράν, που ξεκινάει από το Αφγανιστάν (Ταλιμπάν), προχωρά μέσω του Ιράν στο Ιράκ (σιιτικές πολιτοφυλακές και η κυβέρνηση της χώρας) και τη Συρία (κυβέρνηση Άσαντ), και φτάνει έως τον Λίβανο (Χεζμπολάχ), τα παλαιστινιακά εδάφη (Χαμάς) και την Υεμένη (Χούθι). Η συμμαχία αυτή φέρει το κοινό όνομα Άξονας της Αντίστασης. Αυτό σημαίνει ότι, χάρη στις στρατιωτικές, πολιτικές και διπλωματικές ενέργειες του Σολεϊμανί κατά τις τρεις δεκαετίες από το 1990 έως τον θάνατό του, ο υπαρξιακός φόβος της ηγεσίας του Ιράν, δηλαδή η στρατηγική περικύκλωση της χώρας από τους αντιπάλους του, αποτράπηκε επιτυχώς. Ένας Αμερικανός αναλυτής της Στρατιωτικής Ακαδημίας του West Point είπε επ' αυτού το 2018 ότι ο Σολεϊμανί "μπορεί να πάει με το αυτοκίνητο από την Τεχεράνη στη Βηρυτό και να μην τον πειράξει κανείς στον δρόμο," ενώ ο τότε αρχηγός της ισραηλινής Μοσάντ, Γιόσι Κοέν, ανέφερε ότι "δεν υπάρχει πλέον κανένα εμπόδιο στη διακίνηση όπλων από το Ιράν ως τα ισραηλινά σύνορα και τη Χεζμπολάχ." Δυτικοί αναλυτές ονόμασαν τον Σολεϊμανί "ιδιοφυία του ασύμμετρου πολέμου" και "τον Γκιαπ της Μέσης Ανατολής."[21]

Κυρώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομά του περιλαμβανόταν στη λεγόμενη «μαύρη λίστα» του ΟΗΕ. Αυτή η μαύρη λίστα περιλαμβάνει 15 ιρανούς υψηλόβαθμους στρατιωτικούς και πολιτικούς οι οποίοι θεωρούνται ύποπτοι ως συμμέτοχοι στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.[22]

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο[νεκρός σύνδεσμος] Κασέμ Σουλεϊμανί (αριστερά) και ο Αμπού Μαγντί αλ-Μουχαντίς (δεξιά). Δολοφονήθηκαν με αεροπορική επιδρομή drone των ΗΠΑ.
Κύριο λήμμα: Δολοφονία του Κασέμ Σολεϊμανί

Στις 3 Ιανουαρίου του 2020 ο Σολεϊμανί δολοφονήθηκε με επιδρομή drone της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ. Ο θάνατος του Σολεϊμανί επιβεβαιώθηκε από τον στρατό του Ιράν και το PressTV[23] [24]. Σύμφωνα με το Πεντάγωνο, η ειδική επιχείρηση για την εξουδετέρωση του Σολεϊμανί πραγματοποιήθηκε με εντολή του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ[25] [26], ενώ το αμερικανικό Κογκρέσο δεν ειδοποιήθηκε για την επιχείρηση των ΗΠΑ[27] [28]. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης ανέφεραν ότι το αυτοκίνητο του Σολεϊμανί καταστράφηκε από πυραύλους που εκτόξευσε drone (μη επανδρωμένο αεροσκάφος).[29] [30]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Arrêté du 23 juillet 2014 portant application des articles L. 562-2 et suivants du code monétaire et financier - ANNEXE IILISTE DES PERSONNES PHYSIQUES FAISANT L'OBJET D'UN GEL DES AVOIRS». Légifrance.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/165070. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Qasem Soleimani: US kills top Iranian general in Baghdad air strike». BBC News Online.
  4. ↑ «Les Etats-Unis tuent le puissant général iranien Ghassem Soleimani dans une frappe en Irak». Le Monde.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «U.S. Strike in Iraq Kills Qassim Suleimani, Commander of Iranian Forces». (Αγγλικά) The New York Times. 3  Ιανουαρίου 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Soleimani Receives Iran's Highest Military Medal From Khamenei». Radio Farda.
  7. ↑ Iran’s Spymaster Counters U.S. Moves in the Mideast
  8. ↑ «From the east, Iran-backed force advances on Tikrit». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  9. ↑ Iranian Military Mastermind Leading Battle to Recapture Tikrit From ISIS
  10. ↑ «Иранский генерал Касем Сулеймани убит при ударе ВВС США в Багдаде». Новости BBC. 2020-01-03. https://www.bbc.com/russian/news-50979993. 
  11. ↑ «Επικίνδυνη κλιμάκωση: Ο κορυφαίος Ιρανός στρατηγός Κασέμ δολοφονήθηκε με εντολή Τραμπ». huffingtonpost.gr. 3 Ιανουαρίου 2020. https://www.huffingtonpost.gr/entry/me-entole-tramp-dolofonetheke-o-iranos-dioiketes-kasem-soeleimani_gr_5e0eda69e4b0843d36106ac7. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  12. ↑ Баранова, Мария. (30 Σεπτεμβρίου 2016). «Иранец, который привел Россию в Сирию». Gazeta.Ru. «Газета.Ru», АО. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2018. 
  13. ↑ Панкратенко, Игорь. (23 Μαρτίου 2015). «Бригадный генерал Касем Сулеймани: Рай там, где поле битвы». Iran.Ru. Iran.Ru, российское информационное агентство. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2018. 
  14. ↑ Панкратенко, Игорь. (23 Μαρτίου 2015). «Бригадный генерал Касем Сулеймани: Рай там, где поле битвы». Iran.Ru. Iran.Ru, российское информационное агентство. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2018. 
  15. ↑ Баранова, Мария. (30 Σεπτεμβρίου 2016). «Иранец, который привел Россию в Сирию». Gazeta.Ru. «Газета.Ru», АО. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2018. 
  16. ↑ «Letter from the Revolutionary Guards commanders». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2010. 
  17. ↑ Alfoneh, Ali (January 2011). «Brigadier General Qassem Suleimani: A Biography». Middle Eastern Outlooks 1: 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-25. https://web.archive.org/web/20120725060634/http://www.aei.org/files/2011/01/24/suleimani.pdf. Ανακτήθηκε στις 18 February 2013. 
  18. ↑ Iranian General Soleimani Supervised Operation to Save Russian Su-24 Pilot
  19. ↑ Report: Iran General Saved Russian Pilot
  20. ↑ «Iran: Injured general oversaw daring rescue of downed Russian pilot» (στα Αγγλικά). The Times of Israel. 26 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2015. 
  21. ↑ https://ctc.westpoint.edu/qassem-soleimani-irans-unique-regional-strategy/
  22. ↑ «United Nations Security Council Resolution 1747» (PDF). United Nations. 24 Μαρτίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2008. 
  23. ↑ «Commander of Iran's Quds Force, PMU deputy head martyred in US strike» (στα Αγγλικά). PressTV. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  24. ↑ «СМИ: КСИР подтвердил убийство лидера «Аль-Кудс» в Багдаде». ТАСС. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  25. ↑ «Statement by the Department of Defense» (στα Αγγλικά). U.S. DEPARTMENT OF DEFENSE. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  26. ↑ «Пентагон подтвердил гибель лидера «Аль-Кудс» Сулеймани в результате ракетного удара США». ТАСС. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  27. ↑ «Конгресс США не был уведомлен заранее о нанесении США удара по Сулеймани». ТАСС. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  28. ↑ «Администрация США не уведомила конгресс об операции против Сулеймани» (στα Ρωσικά). РИА Новости. 3 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 
  29. ↑ Crowley, Michael (2020-01-02). «Top Iranian General Qassim Suleimani Is Killed on Trump’s Orders, Officials Say». The New York Times. 0362-4331. https://www.nytimes.com/2020/01/02/world/middleeast/qassem-soleimani-iraq-iran-attack.html. Ανακτήθηκε στις 2020-01-03. 
  30. ↑ «NYT: лидера "Аль-Кудс" устранили с помощью американских БПЛА». ТАСС. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Qasem Soleimani στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κασέμ_Σολεϊμανί&oldid=10789386"