Η ιστορία του γιατρού
 Ο θάνατος της Βιργινίας, έργο του Τζιρόλαμο Ρομανίνο | |
| Συγγραφέας | Τζόφρι Σώσερ |
|---|---|
| Γλώσσα | Μέση αγγλική γλώσσα |
| Μορφή | ποίημα |
| Προηγούμενο | Η ιστορία του ακόλουθου του ιππότη |
| Επόμενο | Η ιστορία του πωλητή συγχωροχαρτίων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ιστορία του γιατρού (αγγλικός τίτλος: The Physician's Tale) είναι μια από τις 24 ιστορίες που διηγούνται οι προσκυνητές στις Ιστορίες του Καντέρμπερι (1387-1400) του Τζέφρυ Τσώσερ. Αναφέρεται στο άνομο πάθος ενός ανήθικου δικαστή για μια όμορφη κοπέλα. Αντιμέτωπος με το δίλημμα ατίμωση ή θάνατος, ο πατέρας της αποφασίζει να τη θυσιάσει, με τη συναίνεσή της. Είναι ένα από τα παλαιότερα αγγλικά ποιήματα που έχουν σωθεί με αυτό το θέμα.[1]
Η επόμενη ιστορία είναι Η ιστορία του πωλητή συγχωροχαρτίων, αλλά είναι δύσκολο να προσδιορισθεί ποια ιστορία υποτίθεται ότι προηγήθηκε. Ανάλογα με τα χειρόγραφα, τοποθετείται μετά την Ιστορία του κτηματία, μετά την Ιστορία του ιερέα της μοναχής ή μετά την Ιστορία της δεύτερης μοναχής. [2]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία αρχίζει με την περιγραφή του ευγενούς Βιργίνιου και της μοναχοκόρης του, της όμορφης και ενάρετης 14χρονης Βιργινίας. Μια μέρα, η κοπέλα συνοδεύει τη μητέρα της στην πόλη και τη βλέπει ο δικαστής Άππιος, ο οποίος από πόθο αποφασίζει να την αποκτήσει. Καθώς καταλαβαίνει ότι δεν θα μπορέσει να την προσελκύσει διαφορετικά, επινοεί ένα σχέδιο για να την αποκτήσει «νόμιμα». Επικοινωνεί με τον πανούργο Κλαύδιο και ζητά τη βοήθειά του, αυτός δέχεται και ανταμείβεται αδρά. Λίγο αργότερα, ο Κλαύδιος εμφανίζεται στο δικαστήριο και δηλώνει ότι ο Βιργίνιος έκλεψε μια από τις υπηρέτριές του όταν ήταν μικρή και τη μεγάλωσε σαν κόρη του. Στη συνέχεια εκλιπαρεί τον Άππιο να του επιστρέψει τη δούλα του και ο δικαστής συμφωνεί, αρνούμενος να ακούσει την υπεράσπιση του Βιργίνιου.[3]
Μετά την απόφαση, ο Βιργίνιος καταλαβαίνει τι έχει συμβεί, επιστρέφει στο σπίτι και ενημερώνει την κόρη του για τα γεγονότα παρουσιάζοντάς της δύο επιλογές: να ατιμασθεί από τον Άππιο και να χάσει την αρετή της ή να πεθάνει στα χέρια του πατέρα της. Ανακαλώντας την ιστορία του Ιεφθάε, η κοπέλα ζητά λίγο χρόνο για να θρηνήσει πριν συναινέσει στον θάνατο από το σπαθί του πατέρα της. Στη συνέχεια, ο Βιργίνιος την αποκεφαλίζει και παρουσιάζει το κεφάλι της στο δικαστήριο.
Όταν είδε το κομμένο κεφάλι, ο Άππιος διατάζει να κρεμάσουν αμέσως τον Βιργίνιο. Ωστόσο, το εξαγριωμένο πλήθος εισέβαλε και τον υπερασπίστηκε, καθώς όλοι έμαθαν για τις ψευδείς κατηγορίες του Κλαύδιου και κατάλαβαν, λόγω της κακής φήμη του, ότι όλα τα είχε σχεδιάσει ο Άππιος. Το πλήθος συλλαμβάνει τον Άππιο και τον ρίχνει στη φυλακή όπου αυτοκτονεί. Ο Κλαύδιος πρόκειται να απαγχονιστεί, αλλά ο Βιργίνιος, σε μια στιγμή επιείκειας, ζητά να τον εξορίσουν.[4]
Η ιστορία τελειώνει με την προειδοποίηση του γιατρού για τις συνέπειες της αμαρτίας.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο γιατρός, η ιστορία της Βιργινίας προέρχεται από ένα θρυλικό επεισόδιο που αφηγείται ο Τίτος Λίβιος στην Ιστορία της Ρώμης, το οποίο κατά τον Μεσαίωνα ήταν πολύ γνωστό και είχε ήδη αναφερθεί στη Μυθιστορία του ρόδου και στο Confessio Amantis του Τζον Γκάουερ. Επιπλέον, ο Τσώσερ άντλησε έμπνευση από τη βιβλική ιστορία του Ιεφθάε.[5]
Σχόλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αν και είναι δύσκολο να χρονολογηθεί, όπως οι περισσότερες ιστορίες του Τσώσερ, η ιστορία του γιατρού θεωρείται συνήθως ως πρώιμο έργο του ποιητή - πιθανότατα γραμμένο παλαιότερα από τις Ιστορίες του Καντέρμπερι.
- Στην αρχή της αφήγησης και ενώ απαριθμεί την ομορφιά και την αρετή της Βιργινίας, ο γιατρός κάνει μια άσχετη από την πλοκή παρέκβαση, όπου αναφέρεται στις γκουβερνάντες των κοριτσιών και τις αρετές που πρέπει να έχουν, αν και, όπως δηλώνει, «η κοπέλα της ιστορίας προστατευόταν από μόνη της και δεν είχε ανάγκη γκουβερνάντας». Η παρέκβαση αυτή πιθανώς παραπέμπει σε ένα ιστορικό σκάνδαλο που μπορεί να χρησιμεύσει για τη χρονολόγηση της ιστορίας: Το 1386, η νεαρή Ελισάβετ, κόρη του Ιωάννη της Γάνδης, αποπλανήθηκε από τον Τζων Χόλλαντ, δούκα του Έξετερ και τον παντρεύτηκε αφού ακυρώθηκε ο γάμος της με τον Τζον Χάστινγκς, κόμη του Πέμπροουκ. Η γκουβερνάντα της Ελίζαμπεθ ήταν η Κάθριν Σουίνφορντ, η οποία ήταν επίσης ερωμένη και αργότερα σύζυγος του Ιωάννη της Γάνδης.
- Η ιστορία θεωρείται ότι είναι δύσκολο να ερμηνευθεί, κυρίως λόγω του περίπλοκου ηθικού μηνύματος. Η ηθική που προσπαθεί να αντλήσει ο γιατρός είναι συγκεχυμένη: ενώ συνιστά στους γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους μήπως καταστραφούν, αφηγείται την ιστορία ενός πατέρα που σκοτώνει την κόρη του. Ωστόσο, η ιστορία εξακολουθεί να θεωρείται μια από τις ηθικές ιστορίες, μαζί με την Ιστορία του πάστορα και την Ιστορία του ιππότη. [6]
- Μελετητές επισημαίνουν ένα ελάττωμα της πλοκής σχετικά με την επιλογή θάνατος ή ατίμωση: «αυτές οι εναλλακτικές λύσεις είναι προβληματικές γιατί πιθανώς θα υπήρχαν πολλοί άλλοι τρόποι αντιμετώπισης της κατάστασης: η Βιρτζίνια θα μπορούσε να φύγει, θα μπορούσε να κρυφτεί ή ο Βιργίνιος θα μπορούσε να καλέσει όλους τους φίλους του κατά του δικαστή κ α..[7]
- Ο Τίτος Ανδρόνικος του Σαίξπηρ αποτίει φόρο τιμής στην ιστορία. Μετά τον βιασμό της Λαβίνια, ο πατέρας της Τίτος τη σκοτώνει, με το επιχείρημα ότι «δεν πρέπει να επιβιώσει από τη ντροπή της». Στη συνέχεια συγκρίνει τον εαυτό του με τον Βιργίνιο.
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Δημοσθένης Κορδοπάτης, εκδ. Μελάνι, 2014[8]
- Οι ιστορίες του Καντέρμπερυ, μτφ: Γιώργος Χαλβατζόγλου, εκδ. Νησίδες, 2018
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «cliffsnotes.com/literature/c/the-canterbury-tales/summary-and-analysis/the-physicians-tale».
- ↑ . «opencanterburytales.dsl.lsu.edu/phyt1/».
- ↑ . «coursehero.com/lit/The-Canterbury-Tales/the-physicians-tale-summary/».
- ↑ . «britannica.com/topic/The-Physicians-Tale».
- ↑ . «gradesaver.com/the-canterbury-tales/study-guide/summary-the-physicians-tale».
- ↑ . «chaucer.fas.harvard.edu/pages/physicians-tale».
- ↑ Farber, Lianna (2004). "The Creation of Consent in the Physician's Tale". The Chaucer Review. 39 (2): 151–164.
- ↑ . «politeianet.gr/books/chaucer-geoffrey-melani-oi-istories-tou-kantermperu».
|